Οδοφράγματα, συνθήματα μίσους, αλλά και δίψα για ελευθερία από το πλήθος στις όχθες του Νείλου ως την πλατεία Ταχρίρ. Ηταν Τετάρτη βράδυ, μόλις είχαμε προσγειωθεί και μαθαίναμε για τον απολογισμό της ένατης ημέρας εξέγερσης στην Αίγυπτο.Ηταν δάκρυ χαράς και λύπης συνάμα.Χαράς για την αφύπνιση των κολασμένων και λύπης για όσα αντίκριζε στην άλλοτε πολύβουη αιγυπτιακή πρωτεύουσα.
ΚΑΪΡΟ, Eίκοσι λεπτά είναι υπό κανονικές συνθήκες η διαδρομή από το αεροδρόμιο ως την πλατεία Ταχρίρ, στις όχθες του Νείλου και στην καρδιά του τουριστικού και εμπορικού Καΐρου. Κάθε 500 μέτρα και ένα μπλόκο τη νύχτα: άλλοτε με τανκς και πάνοπλους στρατιώτες, άλλοτε με φάτσες καθημερινές αλλά και παράξενες. Οπλισμένοι με αυτοσχέδια όπλα, ρόπαλα, καδρόνια και μαχαίρια, εκατοντάδες πολίτες κάνουν ολονυχτίες στους δρόμους του Καΐρου προκειμένου να διαφυλάξουν, καταπώς λένε, τις περιουσίες τους, την τάξη, αλλά «και την εξέγερση από τις προβοκάτσιες του Μουμπάρακ», όπως λέει ο διοπτροφόρος και πολύ πρόθυμος να εξασκήσει τα αγγλικά του Ασράν, χαρούμενος που βλέπει Ελληνα μερικά τετράγωνα από την πλατεία Ταχρίρ.
Ημίφως, οδοφράγματα, μυρωδιά καμένου λάστιχου, σποραδικές βροντές φωτοβολίδων, μολότοφ αλλά και πυροβολισμών, ουρλιαχτά ουλαμών ασθενοφόρων και συνθήματα μίσους.
Η Γιασμίν ζει στο Λονδίνο, αλλά επέστρεψε στην πατρίδα της για να δει τους δικούς της ανθρώπους. Η περίπτωσή της αποτυπώνει τις αντιφάσεις της σημερινής Αιγύπτου. «Ο άνδρας της αδελφής της μητέρας μου είναι αστυνομικός.Εγώ θα είμαι στις διαδηλώσεις» μας λέει με θάρρος.
Πλατεία «Ελευθερίας»
«Εχουμε εμφύλιο. Ευτυχώς, όμως, ακόμη μόνο με πέτρες». Ο οδηγός του ταξί βάζει για τα καλά στο κλίμα τον επισκέπτη των ταραχών στην πρωτεύουσα της Αιγύπτου. Με την άποψη περί εμφυλίου διαφωνούν ο 37χρονος γιατρός Μπέσεμ και η σύζυγός του Χάλιν. «Δεν είναι εμφύλιος.Μάχονται Αιγύπτιοι εναντίον της συμμορίας του Μουμπάρακ. Τριάντα χρόνια ήταν αρκετά» λέει ο Μπέσεμ και οργίζεται απαριθμώντας όσα έγιναν τα τελευταία 24ωρα. «Δεν σκοτώσαμε εμείς 100 ανθρώπους.Δεν κλείσαμε εμείς τις τράπεζες, το Ιnternet, τα κινητά. Εμείς διαδηλώνουμε ειρηνικά και ζητάμε μόνο ένα πράγμα:ελευθερία».
Πολύχρωμο πλήθος
Η πλατεία Ταχρίρ είναι γεμάτη εδώ και ημέρες. Ενας μεσήλικος κύριος, κοστουμαρισμένος, κρατάει την εφημερίδα του στο χέρι και προσπαθεί να αποφύγει τις πέτρες με τα σκαρπίνια του. Λέγεται Μοχάμεντ Αχμέντ Αμπντελ Ντάγεμ, είναι καθηγητής πανεπιστημίου και πίσω από τα χρυσά γυαλιά μυωπίας του κοιτάζει χαμογελαστός και ονειροπόλος γύρω του. «Είμαι εδώ για να θαυμάσω τη νεολαία μας!» λέει με περηφάνια, έχοντας δίπλα του τους δύο γιους του. «Εως τώρα οι μεγάλοι καθοδηγούσαν τη νεολαία. Τώρα οι νέοι μάς δείχνουν τον δρόμο, θέλουν να κάνουν όσα εμείς δεν μπορέσαμε επί 30 χρόνια» συμπληρώνει.
Το πλήθος το πρωί της Παρασκευής, που από ημέρα αναχώρησης έγινε ημέρα αναμονής, μοιάζει πιστό αντίγραφο του πολιτισμικού μωσαϊκού της χώρας. Ανδρες, νέοι και γέροι, γυναίκες με μαντίλες, τσαντόρ, μπούρκες, αλλά και μοδάτο ντύσιμο δυτικού τύπου. Μουσουλμάνοι φανατικοί, μέλη της Αδελφότητας, ιερείς, ηλικιωμένοι με μπαστούνια, πιτσιρικάδες με τραύματα από τις οδομαχίες, «εξευρωπαϊσμένοι» μεσήλικοι της καλής κοινωνίας.
«Αυτό που βλέπετε είναι η σημερινή Αίγυπτος. Και είναι όλη εδώ» λέει ντροπαλά η 23χρονη Σάρα. Πίσω από τη μαντίλα και τα trendy γυαλιά ηλίου κρύβει ένα βλέμμα που πετάει. «Είμαστε όλοι εδώ, μουσουλμάνοι και χριστιανοί,νέοι και γέροι, απ΄ όλα τα κόμματα. Απέναντι είναι μόνο όσοι δεν θέλουν ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη» τονίζει και απαριθμεί τις εξεγέρσεις στις χώρες του Μαγκρέμπ και όσες έρχονται στη Μέση Ανατολή. «Σήμερα η Υεμένη, αύριο η Ιορδανία,μεθαύριο η Συρία. Οι χώρες μας διψούν για ελευθερία» λέει.
Για τον Σαμίρ Εΐτ, έναν 40χρονο δικηγόρο, ο οποίος κρατάει ένα χαρτόνι που γράφει «δεν γυρνάμε πίσω ξανά», το θέμα δεν είναι μόνο η αλλαγή. «Δεν θέλουμε να φύγει ο Μουμπάρακ από τη χώρα. Θέλουμε να παραιτηθεί, αλλά να μείνει εδώ και να δικαστεί. Οχι να πάρει τα λεφτά μας και να φύγει με τη συμμορία του στο εξωτερικό».
Δίπλα του τον ακούει να μιλάει παθιασμένα ένας ψηλόλιγνος γενειοφόρος. Λέγεται Μόσχι, ανήκει στους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» και υπερθεματίζει για την απόφασή τους να απορρίψουν την κυβερνητική πρόταση για συνομιλίες. «Είμαστε εκτός νόμου και μας θυμήθηκαν. Λέμε “όχι”. Δεν δίνουμε σε κανέναν συγχωροχάρτι ή βοήθεια» λέει.
Φήμες για αλλαγή
Την ίδια στιγμή πάντως που ο στρατός αποφάσισε από τα ξημερώματα της Πέμπτης να επέμβει, όταν παρακρατικοί θέριζαν πτώματα στη γέφυρα της 6ης Οκτωβρίου, οι φήμες επέμεναν στα λόμπι των ξενοδοχείων όπου κυκλοφορούσαν διπλωμάτες δυτικών χωρών. «Ετοιμάζουν τον Σάμι Εναν», ανέφεραν, «για να ηγηθεί συντακτικής κυβέρνησης,ίσως μαζί με τον Σουλεϊμάν, ως εγγυητή της ενότητας». Μιλούσαν για τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων που απολάμβανε αναγνώριση πριν από τα γεγονότα αλλά πολύ περισσότερο τώρα, που αρνήθηκε να στρέψει τις κάννες των τανκς προς τους διαδηλωτές.
Πίσω της ο Νείλος κυλά ήρεμα. Το αιώνιο ποτάμι που δίνει ζωή στην Αίγυπτο καθρεφτίζει τα πολλά πρόσωπα μιας εξέγερσης. «Τα νερά του ας μεταδώσουν το κύμα αλλαγής σε όλη την περιοχή.Ο κόσμος μας χρειάζεται αλλαγή» εύχεται αισιόδοξα η Ράισα, ξεναγός, από οικογένεια που έδωσε μάχες για τα δικαιώματα των γυναικών στην Αίγυπτο.
«Τόσο αίμα μαζεμένο δεν έχω δει ξανά στη ζωή μου»
Δίπλα του, γάζες, οινόπνευμα, αντισηπτικό και επίδεσμοι, απλωμένα επάνω σε χαλιά που καλύπτουν το χώμα.«Δεν ξέρω πόσους έχω περιθάλψει. Από το βράδυ της Τετάρτης έχασα το μέτρημα»μας λέει με μάτια μαυρισμένα από την κούραση. «Τόσο αίμα μαζεμένο δεν έχω δει ξανά στη ζωή μου».
Οργή του καθεστώτος προς τα ΜΜΕ
«We are really sorry.Τhis is not real Εgypt»(«Λυπούμαστε ειλικρινά.Αυτή δεν είναι η πραγματική Αίγυπτος»).Στην πλατεία Ταχρίρ την «Παρασκευή της αποχώρησης» ο κόσμος μάς σταματά κάθε δέκα μέτρα.Τα σημάδια του ξυλοδαρμού στο πρόσωπο του φωτορεπόρτερ του «Βήματος» Γιώργου Μουτάφητούς κάνουν να ντρέπονται για τους παρακρατικούς που επί δύο ημέρες επετίθεντο σε απεσταλμένους ξένων ΜΜΕ.Οι διαδηλωτές της αντιπολίτευσης κοιτάζουν με λύπη και ντροπή τις πληγές,κάποιοι τον φιλούν στο πρόσωπο,όλοι βοηθούν να περνάμε τις «αλυσίδες» των check points,όπου οι πολίτες διενεργούν σωματικούς ελέγχους για να μην μπουν όπλα στην πλατεία.
Τα ξένα ΜΜΕ έγιναν ανεπιθύμητα για το καθεστώς και τους υποστηρικτές του τις τελευταίες ημέρες.«Μπαρουτοκαπνισμένοι» ρεπόρτερ,φωτογράφοι και οπερατέρ δυτικών ΜΜΕ,με γαλόνια στους ώμους τους από πολεμικές συρράξεις,περιέγραφαν την έκπληξη και την ανησυχία τους για όσα συνέβαιναν στο Κάιρο από την Τετάρτη και έπειτα.
Οι μεταμεσονύκτιες εχθροπραξίες καλύφθηκαν μόνο από ταράτσες γειτονικών κτιρίων «ούτε στη Βαγδάτη δεν επικρατούσε τέτοιος τρόμος» σχολίαζε οπερατέρ.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δημοσίευση σχολίου