Του Σωτήρη Σιδέρη
Η αναστάτωση που προκάλεσε ο αξιωματούχος του ΝΑΤΟ σχετικά με την παραχώρηση εδαφών, από την Ουκρανία στη Ρωσία, προκειμένου να τερματιστεί ο πόλεμος, έχει μεγάλο διπλωματικό βάθος. Το ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος και ίσως νικητής των επόμενων εκλογών ο Ντόναλντ Τραμπ προκαλεί τρόμο στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, την Ουκρανία και σε πολλούς στις ΗΠΑ. Προς το παρόν ο Τραμπ , παρά το γεγονός ότι βρίσκεται αντιμέτωπος με τέσσερις ποινικές δίκες , διατηρεί μια ισχυρή δυναμική που μάλλον ενισχύεται . Η εικόνα αυτή, που δεν κολακεύει καθόλου τις ΗΠΑ, αναμένεται να προκαλέσει περαιτέρω αστάθεια στο πολιτικό σκηνικό και στον κόσμο, καθώς η Ουάσιγκτον θα περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό στα του οίκου της.
Στη Δύση φοβούνται βάσιμα, ότι αν εκλεγεί ο Τραμπ, η στρατηγική για την Ουκρανία θα γίνει ερείπια, η συμπάθεια προς τον Πούτιν είναι δεδομένη, η πολιτική του για την Κίνα διαφορετική, τον αφήνει αδιάφορο η ύπαρξη του ΝΑΤΟ, τα προβλήματα του Αιγαίου, το Κυπριακό, αλλά και η Δημοκρατία δεν τον απασχολούν καν. Πολλοί λοιπόν στο ΝΑΤΟ εκτιμούν ότι η παρέμβαση του προσωπάρχη του Στόλτεμπερκ ήταν μια μορφή πίεσης προς τον Ζελέσνκι να διαπραγματευθεί , γιατί ίσως να έρχεται ο Τραμπ…
G7: προετοιμασία εδάφους με διμερείς συμφωνίες
Mε μία χειρονομία που είχε ως βασικό στόχο να υπογραμμίσει την υποστήριξη των δυτικών κυβερνήσεων στην ουκρανική υπόθεση, οι ηγέτες της G7 εξέδωσαν πρόσφατα δήλωση που αφορά στις μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις για την ασφάλεια της Ουκρανίας.
Αυτοί είναι οι πραγματικοί λόγοι ανησυχίας για το Κίεβο που βλέπει τώρα μετά την αποτυχία στο Βίλνιους να αποσπάσει έναν οδικό χάρτη ένταξης στο ΝΑΤΟ, ότι τα χρονικά περιθώρια στήριξής του δεν είναι ούτε αιώνια, ούτε σταθερά. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και την δήλωση της G-7, που προβλέπει διμερείς συμφωνίες με την Ουκρανία για την παροχή βοήθειας σε θέματα ασφάλειας, εκπαίδευσης και αλλού , τότε πράγματι έχουμε διολίσθηση από την έως πρόσφατα άκαμπτη στρατηγική της Ουάσιγκτον, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Το σχέδιο των οποίων προέβλεπε συλλογική και συμμαχική δράση, ένα ενιαίο και αρραγές μέτωπο που τώρα δεν φαίνεται ούτε τόσο ενιαίο, ούτε τόσο αρραγές. Άρα η στρατηγική , να πάνε μέχρι τέλους την Ρωσία , ευελπιστώντας ότι δεν θα άντεχε και θα κατέρρεε και στο πλαίσιο αυτό ίσως ανατρέπονταν ο Πούτιν και θα διαλύονταν η ρωσική οικονομία, βαίνει φθίνουσα. Φυσικά στήριξη υπάρχει και θα υπάρχει, αλλά το αρχικό σχέδιο μάλλον εγκαταλείπεται χωρίς αυτό να ομολογείται δημόσια.
Σοκ για την εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη
Στο πλαίσιο αυτό, ανησυχητική είναι η σπουδή του Κυριάκου Μητσοτάκη να τρέξει μεταξύ των πρώτων να υπογράψει διμερή συμφωνία με την Ουκρανία . Κάτι που οδήγησε τον Ζελένσκι να κάνει την γνωστή ευχαριστήρια δήλωση. Έμπειροι διπλωμάτες εκφράζουν έντονο προβληματισμό για τις κινήσεις του πρωθυπουργού υποστηρίζοντας ότι “έχει ξεφύγει” και ότι είναι αδιαφανές τι ακριβώς θέλει να κάνει η κυβέρνηση για να ικανοποιήσει και πάλι τις ΗΠΑ και αναμένουν με αγωνία να μάθουν τι θα προβλέπει η διμερής συμφωνία. Αν όμως εκλεγεί ο Τραμπ θα είναι ένα σοκ για την Ελλάδα. Αυτό γιατί είναι αμφίβολο αν θα θέλει την Αθήνα στην λογική του προκεχωρημένου φυλακίου, τις βάσεις και τον έλεγχο της αναθεωρητικής πολιτικής του Ερντογάν. Οπότε ενδέχεται η χώρα μας , όπως και πολλές άλλες χώρες, να αναγκαστούν να αναδιαμορφώσουν την εξωτερική τους πολιτική. Πιθανόν αυτός είναι ένας λόγος , δηλαδή να θέλουν να προλάβουν, που κάποιοι στις ΗΠΑ εξετάζουν το ενδεχόμενο δημιουργίας νέας βάσης στην Ελλάδα, ίσως στην Σκύρο.
Αν συνθέσουμε λίγο την οικονομική κρίση που οδηγεί την ΕΕ σε επιστροφή στις πολιτικές λιτότητας, το αδιέξοδο που έχει προκαλέσει ο πόλεμος, η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, οι διαφωνίες και στην Ευρώπη και εντός του ΝΑΤΟ και το ενδεχόμενο επιστροφής του Τραμπ, τότε πράγματι υπάρχουν πολλοί λόγοι ανησυχίας. Μια διπλωματική βόμβα Μολότωφ βρίσκεται στα χέρια των μεγάλων δυτικών οργανισμών που είναι έτοιμη να σκάσει στα χέρια των ηγετών της Δύσης, αντί για το πρόσωπο του Πούτιν.
Εκ των πραγμάτων οι εξελίξεις έχουν και ελληνοκεντρικό χαρακτήρα. Μια σημαντική παράμετρος των διπλωματικών διεργασιών έχουν επικεντρωθεί και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στην κατάσταση στα βαλκάνια. Είναι επίσης γνωστό σε όλους ότι οι σχέσεις Ερντογάν -Τραμπ ήταν σχεδόν αδελφικές , με τον Αμερικανό πρώην πρόεδρο να πλέκει το εγκώμιο του Τούρκου προέδρου. Είναι σαφές πως αν επιστρέψει ο Τραμπ στον Λευκό Οίκο, όχι μόνο τα F-16 και τα F-35 θα ξεμπλοκάρει, αλλά θα στηρίξει την Τουρκία σε όλη την περιφερειακή πολιτική της. Και αυτό έχει τη σημασία του, όσο συζητάμε την έναρξη νέου κύκλου συνομιλιών Ελλάδας -Τουρκίας.
Η εικόνα συμπαγούς ενότητας του ΝΑΤΟ έχει ραγίσει. Ο Μπάϊντεν δυσκολεύεται να ολοκληρώσει τη θητεία του είναι σαφές ότι έχει προβλήματα λόγω ηλικίας, πόσο μάλλον να εκλεγεί και πάλι. Η ΕΕ είναι καθηλωμένη οικονομικά και διπλωματικά, αδυνατεί να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο . Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν και σίγουρα θέλουν τώρα να κλείσουν μέτωπα.
Το δυστύχημα για την Ελλάδα είναι ότι κανείς δεν συζητά τα αυτονόητα μείζονα θέματα της χώρας. Αποδεικνύεται ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός του Κυριάκου Μητσοτάκη που προεκλογικά ασχολούνταν με το τουρκικό προξενείο στη Θράκη , παρά με τα μείζονα ζητήματα ασφάλειας της χώρας, με γεωπολιτικά προβλήματα και να ανοίξει διάλογο. Αλλά αυτός είναι…
Ο πολιτικός χρόνος λιγοστεύει για τις ΗΠΑ και την Ουκρανία, προφανώς λειτουργεί υπέρ της Ρωσίας, αλλά και η Μόσχα σίγουρα θέλει διέξοδο από τον πόλεμο. Σίγουρα έρχεται η ώρα μεγάλων αποφάσεων, αναταράξεων και εκφράζονται ελπίδες ότι δεν θα υπάρξουν νέες εστίες εντάσεων και θα τερματιστεί ο πόλεμος και η ανθρωπιστική τραγωδία της Ουκρανίας. Το καλύτερο σενάριο όμως θα είναι να μην θέσει υποψηφιότητα και αν θέσει, να μην εκλεγεί ο Τραμπ…
Δημοσίευση σχολίου