Ο Πρωθυπουργός της Ρωσίας Medvedev ταξίδεψε στη Βουλγαρία την περασμένη εβδομάδα.
Η επίσκεψη του Ρώσου πρωθυπουργού είχε σκοπό να διερευνήσει τη δυνατότητα επέκτασης του αγωγού φυσικού αερίου TurkStream στη βαλκανική χώρα και στη συνέχεια στη Σερβία και την Κεντρική Ευρώπη, η οποία εξαρτάται από τη Σόφια να εξασφαλίζει σταθερές νομικές εγγυήσεις από τις Βρυξέλλες προκειμένου να αποφευχθεί η επανάληψη του φιάσκου του αγωγού South Stream.
Το χρονοδιάγραμμα του ταξιδιού του συνέπεσε επίσης με τις εορταστικές εκδηλώσεις της Ημέρας της Απελευθέρωσης, όταν η Βουλγαρία θυμάται πως αγωνίστηκε για ελευθερία εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με ρωσική βοήθεια, καθιστώντας την μια πολύ περίεργη περίσταση και την κατάλληλη στιγμή για να επισκεφθεί κάποιος ρώσος ηγέτης.
Οι δεσμοί μεταξύ των δύο σλαβικών χωρών είναι παραδοσιακά στενοί, παρόλο που είχαν και τα δίκαια μερίδια των προβλημάτων τους, κυρίως κατά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, όταν βρεθούν σε αντίθετες πλευρές.
Η πολυπλοκότητα των ρωσο-βουλγαρικών σχέσεων εξηγεί γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να αναφερθούμε παρά να προτείνουμε την επέκταση του TurkStream στη Βουλγαρία, ειδικά δεδομένου του πρόσφατου πλαισίου του βαλκανικού κράτους να γίνει κοινός προτεκτοράτο των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Η ΕΕ χρειάζεται προφανώς την ενέργεια και ενώ προτιμούν να διαφοροποιηθούν πληρέστερα από τον ρώσο προμηθευτή τους για πολιτικούς λόγους ή τουλάχιστον να διατηρήσουν τη διαμετακόμιση μέσω της Ουκρανίας, ενδέχεται να είναι διατεθειμένη να δεχτεί τον αγωγό TurkStream εφόσον δεν έχουν άλλη ρεαλιστικές επιλογές.
Ωστόσο, ο Αμερικανός σύμμαχος της Βουλγαρίας είναι σαφώς αντίθετος, δεδομένου ότι προτίθεται να πουλήσει πιο δαπανηρό αμερικανικό LNG στην γηραιά ήπειρο.
Μπορεί λοιπόν να ειπωθεί ότι σήμερα υπάρχει μια πάλη για επιρροή στη Βουλγαρία.
Η ΕΕ θα μπορούσε να αξιοποιήσει την οικονομική και θεσμική της βαρύτητα στη χώρα για να προωθήσει την επέκταση του αγωγού TurkStream προς την «ηπειρωτική Ευρώπη» από την Τουρκία, ενώ οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να προωθήσουν τη στρατιωτική επιρροή του μέσω του ΝΑΤΟ και των εθνικών αρχών υπό την εξουσία του.
Εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν προφανώς ορισμένοι βούλγαροι υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων οι οποίοι - παρά τα πολιτικά τους λάθη και την πίστη τους σε έναν ή τον άλλο προστάτη - εξακολουθούν να ενδιαφέρονται για τα εθνικά τους συμφέροντα και να κατανοούν πόσο σημαντικό είναι για τη χώρα τους αυτή η ρωσική πρωτοβουλία να πετύχει, έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος προς αυτήν την κατεύθυνση μέχρι στιγμής.
Μένει να φανεί ποιος θα βγει νικητής σε αυτόν τον αγώνα για επιρροή, αλλά η Βουλγαρία έγινε απλά ένας σημαντικός χώρος «μάχης» του νέου Ψυχρού Πολέμου.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου