Εκ πρώτης όψεως φαινόταν εξαιρετικά ειρωνικό και απάνθρωπο το να ονομάζεις μια στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των Κούρδων ως επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» (Olive Branch), καθώς για μια ακόμη φορά ο φόρος αίματος ενός λαού καταφανώς αδικημένου από την Ιστορία, καθώς οι υποσχέσεις για τη δημιουργία του δικού της «σπιτιού» ποτέ δεν τηρήθηκαν.
Μήπως όμως έχουμε αδικήσει τους Τούρκους και πίσω από την κωδική ονομασία που έδωσαν στην επιχείρησή τους, υποκρύπτεται κάτι το πολύ πιο έξυπνο και διόλου ειρωνικό, το οποίο θα ξετυλιχθεί προσεχώς ενώπιον των οφθαλμών μας, έχοντας τη δυναμική να καθορίσει τις μελλοντικές εξελίξεις;
Πέραν της βαθιάς και δικαιολογημένης αντιπάθειας, εάν το κριτήριο είναι το αμιγώς ανθρωπιστικό, για μια συμπεριφορά που απέχει παρασάγγας από αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε «ευρωπαϊκό πρότυπο διεθνούς κρατικής συμπεριφοράς», ο τουρκικός σχεδιασμός αρχίζει κάπου και τελειώνει κάπου, με στόχο την εξυπηρέτηση του κρατικού – δεν τολμάμε να αναφερθούμε σε «εθνικό» για ευνόητους λόγους – συμφέροντος.
Η Τουρκία συμπεριφέρεται απολύτως αδίστακτα, φθάνοντας στο σημείο να μη διστάσει να «παίξει» τον υποτιθέμενο – λόγω ΝΑΤΟ – βασικό της σύμμαχο, της Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή η στάση του αντίβαινε με τα τουρκικά συμφέροντα, εναντίον του μεγαλύτερού της αντιπάλου, τους Ρώσους.
Μπορεί όμως να έχει εξοργίσει τους πάντες με τη συμπεριφορά της η Άγκυρα, ίσως όμως στο πίσω μέρος του μυαλού της να έχει έναν αντικειμενικό σκοπό, ο οποίος να οδηγήσει σε ολική επαναφορά στο χρονικό σημείο προ της έναρξης του συριακού εμφυλίου, όταν τα ζεύγη Ερντογάν και Άσαντ χαριεντίζονταν δείχνοντας πολύ, μα πολύ ευτυχισμένα.
Έπρεπε να χυθεί το αίμα 350.000 συνανθρώπων μας, να κινητοποιηθεί η υφήλιος και τελικά το καθεστώς Άσαντ να κατόρθωσε να αντισταθεί και να μην εξουδετερωθεί, διατηρώντας τόσα χρόνια μετά, ανοικτό το «παιχνίδι», έχοντας οδηγήσει τους αντιπάλους του σε αδιέξοδο, επειδή διέγνωσε εγκαίρως ότι θα παρέμεναν παρατηρητές, παρά τα μεγάλα λόγια και τις εκπαιδεύσεις… κατσαπλιάδων, αποφεύγοντας οι ίδιοι τη χερσαία επέμβαση, όπως ο διάβολος το λιβάνι, υπό τον φόβο της παγίδευσης.
Δεν είχε να κάνει τίποτα περισσότερο το καθεστώς Άσαντ, σε συνεργασία με τη Ρωσία, από το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή να εμπλακεί στρατιωτικά με τον βίαιο και αποφασιστικό τρόπο, γνωρίζοντας ότι ανεξαρτήτως των διαθέσεων ακόμα και των ισχυρών, το μέλλον θα καθορίσει κυρίως το αποτέλεσμα στο πεδίο των μαχών.
Η Άγκυρα έχει ηττηθεί κατά κράτος σε αυτό τον τομέα, αφού οι αρχικοί στόχοι που είχαν τεθεί «δεν περπάτησαν». Μήπως όμως το ισλαμικό – νεοθωμανικό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι; Μήπως «κλάδος ελαίας» δεν προσφέρεται στους Κούρδους αλλά στο καθεστώς Άσαντ; Μήπως επιθυμεί ένα «restart» στις σχέσεις Άγκυρας-Δαμασκού;
Μήπως η επιχείρηση εναντίον των Κούρδων στη Βόρεια Συρία, στόχο έχει να κάνει τη βρόμικη δουλειά που εάν την έκανε το καθεστώς Άσαντ θα εμφανιζόταν να σκοτώνει Σύρους πολίτες οι οποίοι αν μη τι άλλο ζητούσαν απλώς αυτοδιάθεση; Την οποία δεν επιθυμεί η Άγκυρα…
Εάν αυτό ισχύει, τότε θα πρέπει να αναμένεται η «απάντηση» των Σύρων. Η Άγκυρα θα έχει παρασκηνιακά συνεννοηθεί με τους Ρώσους, των οποίων το χατίρι θα έκανε ο Ερντογάν εάν «τα έφτιαχνε» με τον Άσαντ, οι οποίοι θα «σφυρίξουν» στον Σύρο ηγέτη να στείλει στρατεύματα στα σύνορα, «αποκαθιστώντας την κυριαρχία» και τον έλεγχο.
Απλά θα είναι όλοι χαρούμενοι, αφού τα όνειρα αυτόνομης κουρδικής οντότητας στη Βόρεια Συρία, κατά τα πρότυπα του βορείου Ιράκ θα έχει πάει «περίπατο». Η συνεργασία των δυο μπορεί να μην υλοποιεί το νεοθωμανικό όραμα, όμως θα επιτρέψει την τουρκική παρουσία και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε τεθεί υπό αμφισβήτηση.
Στους Αμερικανούς που για μια φορά ακόμα θα κληθούν να διαχειριστούν τετελεσμένα, θα μπορέσει να «πουλήσει» ένα αποφασιστικό βήμα στο τέλος του συριακού εμφυλίου και την έναρξη μιας πολιτικής διαδικασίας για την επόμενη ημέρα, στην οποία η τουρκική ρητορική πιθανότατα δεν θα είναι τόσο επίμονη στο ζήτημα της άμεσης αποχώρησης του Άσαντ από την εξουσία.
Μήπως λοιπόν το «Κλάδος Ελαίας» δεν είναι διόλου ειρωνικό, αλλά αντανακλά μια νέα προσέγγιση σε αυτό το δύσκολο στην επίλυση περιφερειακό θέμα ασφαλείας;
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου