Η συν-ευθύνη των Γερμανών στις γενοκτονίες από τους Τούρκους

Το μαχαίρι το κρατούσε μεν τουρκικό χέρι, η έμπνευση όμως ήταν γερμανική, προς το συμφέρον και των δύο λαών, γερμανικού και τουρκικού.

Με άγνωστο το κίνητρο της ενέργειας, το γερμανικό Κοινοβούλιο υπερψήφισε τη πρόταση αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας υπό των Τούρκων, ενώ αναμένεται η απάντηση του Ερντογάν, πλην της τυπικής ανάκλησης του Τούρκου πρεσβευτή από το Βερολίνο.Η πράξη αυτή, εκ πρώτης όψεως, αντιστρατεύεται την πρόσφατη άκρως φιλοτουρκική πολιτική της κας Μέρκελ -η οποία «ένιψε τας χείρας της» και δεν παρέστη κατά την ψηφοφορία- γι’ αυτό και αποτελεί ερωτηματικό η χρονική συγκυρία αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας.

Προφανώς, είναι θέμα χρόνου να αντιληφθούμε τα παρασκηνιακά προϋπάρξαντα. Πάντως, εγείρεται ανησυχία, μήπως ο Ερντογάν προβεί -ως αντίποινα- στην μη εφαρμογή της συμφωνίας με την Ε.Ε. για το προσφυγικό.Θα πρέπει όμως, όχι προς μετριασμό της ευθύνης των Τούρκων που επιτέλεσαν απάνθρωπες βιαιότητες, όμοιες με αυτές των τζιχαντιστών με τους οποίους συνεργάζονται σήμερα αδελφικά, να τονιστεί ότι το μαχαίρι το κρατούσε μεν τουρκικό χέρι, η έμπνευση όμως ήταν γερμανική, προς το συμφέρον και των δύο λαών, γερμανικού και τουρκικού.

Εμπνευστής της Γενοκτονίας ήταν ο Λίμαν φον Σάντερς, Γερμανός στρατηγός, που είχε αναλάβει στρατιωτικός σύμβουλος και ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του στρατού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τον Α' Παγκόσμο Πόλεμο. Ανήκε σε οικογένεια Πρώσων ευγενών. Εντάχθηκε στον αυτοκρατορικό γερμανικό στρατό και σύντομα εξελίχθηκε φθάνοντας το βαθμό του Αντιστράτηγου. Με τον βαθμό αυτό διορίστηκε το 1913 επικεφαλής της γερμανικής στρατιωτικής αποστολής στην Οθωμανική Αυτοκρατορία με κύριο σκοπό τον εκσυγχρονισμό και την εκπαίδευση του οθωμανικού στρατού.

(Παρενθετικώς αναφέρω, ότι μετά το τέλος του πολέμου, τον Φεβρουάριο του 1919, και ενώ ο φον Σάντερς κρατούνταν με προορισμό να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου, έξι μήνες μετά, λόγω μη έγερσης αξιώσεων εκ μέρους και της ελληνικής κυβέρνησης, αφέθηκε ελεύθερος, παραιτούμενος τον ίδιο χρόνο από τον γερμανικό στρατό.

 Είναι ανεξήγητη η ελληνική στάση, όπως το ίδιο ανεξήγητη είναι και η άρνηση της Ελλάδας να καταδικαστεί ως εγκληματίας πολέμου, ο Ιταλός διοικητής ναυτικού του Αιγαίου, που διέταξε τον τορπιλισμό της Έλλης).Γιατί η Γερμανία ήθελε τον διωγμό Ελλήνων και Αρμενίων;

 Γράφει παραστατικά στο βιβλίο «Πώς η Γερμανία κατέστρεψε τον ελληνισμό της Μ. Ασίας», ο Μιχαήλ Ροδάς: «Δυστυχώς αι εμπορικαί συνθήκαι, μετά τον πόλεμον του 1897 και κυριώτατα από το 1900 και εντεύθεν, μετεβλήθησαν, διότι εις την Ανατολήν ενεφανίσθη δεινός συναγωνιστής, ακατάβλητος, εφωδιασμένος με όλα τα μέσα του πολέμου, προγραμματιστής και ικανός δι’ έντιμον ή μη εμπορικόν πόλεμον. Ο Γερμανός.» Εξεστράτευσε με την εντολήν της εξοντώσεως και με την σημαίαν της επικρατήσεως εν Τουρκία, πολιτικής και εμπορικής, αντί πάσης θυσίας.

Ό,τι εν Τουρκία εκυριάρχει είχε ζωήν και κίνησιν, έδιδεν εις τον τόπον τον τόνον της υπεροχής, έπρεπε να καταπέση, να συντριβή, να εξαφανισθή.» Επάνω από τα πτώματα όλων, Ελλήνων, Γάλλων, Άγγλων και λοιπών επικρατούντων στοιχείων, έπρεπε να βαδίση ο Γερμανός και να επεκτείνη την επικράτησίν του προς τα μέρη όπου από αιώνας εργάζονται τιμιώτατα εκατομμύρια ανθρώπων. Και το σχέδιον της εξοντώσεως ετέθη εις εφαρμογήν, ο πόλεμος εκηρύχθη αμείλικτος εκ μέρους αυτού του Αυτοκράτορος της Γερμανίας, ο οποίος μετεβλήθη εις παραγγελιοδόχον και εξεστράτευσε μέχρι της Ανατολής, καθ ην στιγμήν ο φίλος του Χαμήτ έχυνε ποταμούς αιμάτων χριστιανικών. Αι χείρες Σουλτάνου και Γερμανού Αυτοκράτορος κατά την απαισίαν και τραγικήν αυτήν στιγμήν, συνεσφίγγοντο αδελφικώτατα».

Ο φον Σάντερς, προκειμένου να μη προκληθεί αντίδραση στον "πολιτισμένο" κόσμο προτείνει, ως "τελική λύση", τον λευκό θάνατο, τις ατέλειωτες οδοιπορίες. "Σας διαβεβαιώνω ότι οι παγωνιές και το κρύο του χειμώνα, οι βροχές και η μεγάλη υγρασία, ο ήλιος και η τρομερή ζέστη του καλοκαιριού, οι αρρώστιες του εξανθηματικού τύφου και της χολέρας, οι κακουχίες και η ασιτία, θα φέρουν το ίδιο αποτέλεσμα, με τις σφαγές που λογαριάζετε να κάνετε εσείς", δήλωνε στους Τούρκους ο Σάντερς.

Από την στιγμή εκείνη (1914) Έλληνες και Αρμένιοι υπέστησαν δεινά που δεν τα χωρά ο νους.Ο Λίμαν Φον Σάντερς, επομένως, ήταν αυτός που έπεισε τους Τούρκους -δεν χρειάστηκε να επιμείνει και πολύ-, τονίζοντάς τους ότι "ουδεμία ασφάλεια έχει η Τουρκία, ούτε μπορεί να οργανωθεί ελεύθερα στο μέλλον λόγω της παρουσίας των Ελλήνων".Για κατακλείδα, θέλω ιδιαιτέρως να σημειώσω, ένα από τα επιχειρήματα του φον Σάντερς, προς εξόντωση των Ελλήνων και Αρμενίων μέσω απάνθρωπων μεθόδων κατά την εξορία τους:

 «Με το σύστημα που σας προτείνω, ο θάνατός τους είναι βέβαιος. Επιπλέον, οι γυναίκες τους δεν θα γεννούν και έτσι θα λυθεί το δημογραφικό σας πρόβλημα, ενώ η μισητή και άτιμη ράτσα των Ελλήνων θα ξεκληριστεί και θα χαθεί για πάντα μέσα σε μια γενιά και εσείς θα αποκτήσετε μια συμπαγή τούρκικη ομοιογένεια».

πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.