ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ.Ε.ΔΡΟΥΓΟΣ
1. Το Ισραήλ διαχρονικά έχει διατηρήσει μία σκληρή γραμμή απέναντι στο καθεστώς του Ιράν και ειδικότερα στα πυρηνικά και πυραυλικά προγράμματα του. Διαδοχικές Ισραηλινές κυβερνήσεις θεωρούν την Τεχεράνη ως τον υπ’ αριθμό 1 εχθρό του Εβραίκου Κράτους. Οι υπηρεσίες πληροφοριών του Ισραήλ παρουσιάζουν συνέχεια εκτιμήσεις και αναλύσεις για την ιρανική απειλή, οι οποίες βαίνουν πολύ πέραν των Αμερικανικών και Ευρωπαϊκών θέσεων. Ειδικότερα μία ανάλυση της Μοσάντ κάνει λόγο ότι στα μέσα του 2012 το Ιράν θα διαθέτει πυρηνική βόμβα, ενώ θα έχει πλειάδα πυρηνικών επιλογών περί το 2013. Από την πλευρά της η CIA εκτιμά ότι το Ιράν θα διαθέτει πυρηνική βόμβα σε περίπου 2-3 χρόνια (και υπό την προϋπόθεση ότι θα ενεργοποιεί πλήρως το στρατιωτικών προδιαγραφών πυρηνικό πρόγραμμα, που φέρεται ότι σταμάτησε το 2003 , λίγο πριν την επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ). Τον Ιανουάριο του 2010 οι SUNDAY TIMES του Λονδίνου δημοσίευσαν άρθρο, βάσει του οποίου το Ισραήλ σχεδιάζει μέσα στα επόμενα δύο χρόνια να πραγματοποιήσει προληπτική αεροπορική επίθεση κατά των βάσεων του ARAK, του ESFAHAN και της ΝΑΤΑΝΖ (χωρίς μάλιστα και αποκλείει και την χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων). Σύμφωνα με πληροφορίες του υπογράφοντα οι διάφορες ειδικές υπηρεσίες των διαφόρων χωρών σε εκτιμήσεις των αναλυτών τους επισημαίνουν τα εξής:
· Δεν υπάρχει πιθανότητα να ανατραπεί το ισλαμικό καθεστώς της Τεχεράνης εκ των ένδον, αφού οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις δεν έχουν πλέον υπολογίσιμη ισχύ.
· Το Ιράν κατάφερε και ξεπέρασε αρκετές δυσκολίες σε ότι αφορά μείζονα τεχνικά προβλήματα, με την συνδρομή των Ρώσων-Βορειοκορεατών στα πυρηνικά και πυραυλικά προγράμματα
· Οι διεθνείς πιέσεις και οι κυρώσεις του ΟΗΕ μπορεί να καθυστέρησαν κάποιους επιμέρους τομείς του Ιρανικού πυρηνικού προγράμματος, όμως η Τεχεράνη έχει καταφέρει να υπερκεράσει πολλά από τα εμπόδια και προβλήματα.
· Ενδεχόμενη αεροπορική ενέργεια της Ισραηλινής Αεροπορίας (IAF), πιθανότατα να προκαλέσει σημαντικές ζημιές στις πυρηνικές βάσεις και να καθυστερήσουν την υλοποίηση του προγράμματος για 2-3 χρόνια, αλλά στο τέλος το Ιράν θα επανέλθει «γιατί έχει ως βασικό στόχο του την ανάπτυξη πυρηνικής βόμβας», ενώ θα αποσυρθεί πλέον σίγουρα από την ΣΥΝΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗ_ ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ.
· Η Ισραηλινή στρατιωτική επιλογή «είναι πάντοτε στο τραπέζι» ενώ ο Αρχηγός της IAF είναι ο κύριος υπεύθυνος για τον «ΦΑΚΕΛΟ-ΙΡΑΝ». Απαιτείται όμως μια πολύ καλή προετοιμασία και ει δυνατό ακριβείς και εκ των ένδον πληροφορίες σχετικά με τους στόχους. Η IAF έχει ενδελεχώς επικεντρωθεί στο θέμα-ΙΡΑΝ τα τελευταία επτά χρόνια και συλλέγει πληροφορίες από δορυφόρους, από Αμερικανικές πηγές, αλλά και από ανθρώπους της που ενεργούν εντός Ιρανικού εδάφους. Οι Ισραηλινοί υποστηρίζουν ότι «κλείνει όλο και πιο πολύ και σε καθημερινή μάλιστα βάση η περίπτωση της διπλωματικής επίλυσης της κρίσης»
· Το Ισραήλ έχει απογοητευτεί από την ΙΑΕΑ την τελευταία δεκαετία , ενώ μόνο η τελευταία έκθεση το βρήκε σύμφωνο με την στρατιωτική υποδομή του Ιρανικού πυρηνικού προγράμματος.
· Αν και το Ισραήλ το 1981 μέσω της επιχείρησης OPERA/BABYLON έπληξε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιρακ (επί Σαντάμ), μία προληπτική αεροπορική κατά του Ιράν είναι πολύ πιο δύσκολη, λόγω κρυφών βάσεων, γεωμορφολογίας, ως και διασποράς των πυρηνικών εγκαταστάσεων (η Βαγδάτη το 1981 είχε συγκεντρώσει όλο το πυρηνικό της πρόγραμμα στη περιοχή TUWAITA, όπου έχει εγκατασταθεί και ο πυρηνικός αντιδραστήρας OSIRAK)
· Σε κλειστές παρουσιάσεις στην επιτροπή Εξωτερικής και Άμυνας των Ισραηλινού Κοινοβουλίου (KNESSET), γνωστοί στρατηγοί και στρατηγικόι αναλυτές έχουν υποστηρίξει ότι η πυρηνική και πυραυλική απειλή του Ιράν είναι η μεγαλύτερη που αντιμετωπίζει το Εβραϊκό κράτος μετά την σύσταση του το 1948. Επιπρόσθετα επισήμαινουν ότι η στρατιωτική επιλογή είναι “POINT OF NO RETURN” (δηλαδή είναι άκρως οριακή η κατάσταση)
· Η περίπτωση Αχμαντινετζάντ ενίσχυσε ποικιλοτρόπως τις κόκκινες γραμμές του Ισραήλ σε ότι αφορά τα πυρηνικά του Ιράν. Η αναβάθμιση της Ιρακινής αεράμυνας με πυραύλους ΤΟR M-1 ως και άλλα συστήματα (Ρωσικής προέλευσης) «κεντρίζει» το ενδιαφέρον του Τελ Αβίβ να ενεργήσει το συντομότερο δυνατό. Παρά τις κατά καιρούς θέσεις των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ ως και των διαδοχικών κυρώσεων του ΟΗΕ, οι Ισραηλινοί εκτιμούν ότι δεν θα αποφευχθεί μία τέτοια ενέργεια κατά του Ιράν
· Σε πρακτικό επίπεδο του Ισραήλ στην έρημο της NEGEV έχει πραγματοποιήσει ασκήσεις ως και προσομοιώσεις /δοκιμές στόχων σε εχθρικό έδαφος (βλέπε Ιράν). Επιπλέον έχουν εγκατασταθεί συστήματα ARROW (αντιπυραυλικής άμυνας) για την προστασία της πυρηνικής βάσης της DIMONA. Οι Ειδικές Δυνάμεις του Ισραήλ SHALDAG (KINGFISHER) καθώς και αεροσκάφη F-15 από το Σμήνος 69 χρησιμοποίησαν στις ασκήσεις βόμβες βαθειάς διάτρησης κατά στόχων που είναι πολλά μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης (όπως είναι η βάση εμπλουτισμού του Ουρανίου στο ΦΟΡΝΤΟ, αλλά και τομείς της ΝΑΤΑΝΖ.). Επιπλέον η Ισραηλινή Αεροπορία έχει πραγματοποιήσει πολλές κοινές ασκήσεις με τις αντίστοιχες αεροπορικές δυνάμεις των ΗΠΑ, της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Ελλάδος και της Ρουμανίας.
· Oι Ισραηλινοί εκτιμούν ότι σε περίπτωση αεροπορικής επίθεσης κατά του Ιράν, η ΕΕ, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Αυστραλία, με τον ένα ή άλλο τρόπο θα υποστηρίξουν την ενέργεια του Τελ Αβίβ γιατί «είναι θέμα βιωσιμότητας του Εβραϊκού κράτους που δεν μπορεί να αντέξει ένα δεύτερο Ολοκαύτωμα.(είναι δική τους εκτίμηση)
· Το Ισραήλ διαθέτει Γερμανικής κατασκευής υποβρύχια DOLPHIN τα οποία φέρουν πυραύλους CRUISE ικανούς να πλήξουν από την Ερυθρά θάλασσα, ή από τον ΒΔ Ινδικό Ωκεανό πυρηνικές και άλλες βάσεις του Ιράν
· Το Ισραήλ εκτιμά ότι οι Ιρανοί θα προσπαθήσουν να πλήξουν το Εβραϊκό κράτος μέσω της Λιβανέζικης HIZBΟLLAH και της Παλαιστινιακής ISLAMIC JIHAD με επιθέσεις στο Βόρειο Ισραήλ (όπως έγινε το καλοκαίρι του 2006) αλλά και στο Νότιο Ισραήλ (από τη Γάζα) αντίστοιχα. Ένα πυρηνικό Ιράν-υποστηρίζουν- θα αποτελεί πάγια απειλή για το Ισραήλ και θα προκαλέσει «διαβρώσεις » στα πλεονεκτήματα και επί χρόνια διατηρεί το Εβραϊκό κράτος στη Μέση Ανατολή
· Οι Ισραηλινές Ειδικές Δυνάμεις από κοινού με τις αντίστοιχες των ΗΠΑ της Αυστραλίας και της Μεγ. Βρετανίας, έχουν ήδη πραγματοποιήσει εντός Ιρανικού χώρου πολλές αναγνωριστικές αποστολές για συλλογή πληροφοριών (ειδικά η Δύναμη COMANDO SAYERET MATKAL). Έχουν στοχοποιήσει ύποπτες περιοχές, ενώ αρκετοί Ισραηλινοί πράκτορες βρίσκονται στο Β. Ιράκ (Κουρδιστάν) και υπό Αμερικανική «κάλυψη» εισέρχονταν επί χρόνια στο Ιρανικό έδαφος και συλλέγανε στοιχεία για πυρηνικές –πυραυλικές εγκαταστάσεις καθώς και για βάσεις της Επαναστατικής Φρουράς του Ιράν. Οι ΗΠΑ μυστικά χρηματοδοτούσαν την Ιρανική αντικαθεστωτική οργάνωση MUJAHIDEE-E-KHALK (MEK), που διαθέτει βάσεις και στρατόπεδα στο Ιράκ και η οποία για λογαριασμό της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ συγκεντρώνει στοιχεία για την Ιρανική πυρηνική υποδομή.
· Τονίζουμε ότι μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί ο υπεύθυνος ή οι υπεύθυνοι για την δολοφονία του DR ARDRSHIR HOSSEIPOUR τον Ιανουάριο του 2007 που θεωρείτο ως «ενός εκ των πατέρων του Ιρανικού προγράμματος»
Επιπρόσθετα εκτιμάται ότι το Ισραήλ με τις πολιτικές δηλώσεις, ειδικές στρατιωτικές ασκήσεις, δολιοφθορές, δολοφονίες πυρηνικών επιστημόνων προετοιμασία, αλλά και συλλογή πληροφοριών για τα προγράμματα του Ιράν «πιέζει ψυχολογικά» τις ΗΠΑ να προχωρήσουν άμεσα σε μία δυναμική ενέργεια κατά του Ιράν με ευρύτερο στόχο την καταστροφή του Ισλαμικού καθεστώτος .
2. ΕΥΡΥΤΕΡΟΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ
Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ συνδέονται επί χρόνια μέσω πολλών και εξειδικευμένων διμερών επιτροπών οι οποίες ονομάζονται Στρατιωτικού και Στρατηγικού Σχεδιασμού. Κάθε 6 μήνες πραγματοποιούνται συναντήσεις σε επίπεδο Υπουργών και αρμοδίων Υφυπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, με την συμμετοχή Γενικών Γραμματέων αρμοδίων τομέων (πχ εξοπλισμοί, δορυφορικές επικοινωνίες, αντιτρομοκρατίας, ΟΜΚ, εσωτερικής ασφάλειας κα), ενώ σε πάρα πολλές απ’ αυτές συμμετέχουν οι επικεφαλής των CIA-DIA-NSA (από τις ΗΠΑ) και των MOSSAD-SHIN BET (από το Ισραήλ). Οι περιπτώσεις των πυρηνικών και πυραυλικών προγραμμάτων του Ιράν, μονοπωλούν τις επαφές από το 2003, ενώ ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί στη ναυτική συνεργασία και στην από κοινού αντιπυραυλική άμυνα (ARROW -PATRIOT) ζητήματα. Το ενδεχόμενο να πληγούν μονομερώς οι πυρηνικές βάσεις του Ιράν έχει αναλυθεί σε βάθος, ενώ σε επίπεδο INTELLIGENCE οι επαφές ΗΠΑ-Ισραήλ είναι σχεδόν στο ίδιο επίπεδο από εκείνες των ΗΠΑ με την Αυστραλία, τον Καναδά και τη Μεγ. Βρετανία
Το Ισραήλ έχει εξετάσει τις διάφορες επιλογές για προληπτικό αεροπορικό πλήγμα κατά του Ιράν. Μεταξύ άλλων έχουν εξετασθεί σε βάθος οι σχέσεις της Τουρκίας, του Αζερμπαϊτζάν, της Συρίας, του Πακιστάν, του Αφγανιστάν, της Ιορδανίας, της Σαουδικής Αραβίας, του Ιράκ και των Εμιράτων-Σουλτανάτων του Κόλπου με το Ιράν.
Παρά την τριετή κρίση στις διμερείς επαφές σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο ανάμεσα στην Άγκυρα και το Τελ Αβίβ οι Ισραηλινοί δεν εμπιστεύονταν την Τουρκία, γι αυτό και δεν επρόκειτο να επιδιώξουν την συμπαράταξη και υποστήριξη της, στο να διέλθουν τα ισραηλινά αεροσκάφη από τον Τούρκικο εναέριο χώρο (σε περίπτωση επίθεσης, ενώ σημείωναν ότι η επιλογή μέσω Τουρκίας εκτιμόταν ως ιδιαίτερα απομακρυσμένη από τις Ιρανικές βάσεις). Επιπρόσθετα η Άγκυρα είχε αρνηθεί(μέχρι το 2008) την παρουσία Ισραηλινών αεροσκαφών σε Τούρκικα Αεροδρόμια (πχ INCIRLIK, KONYA). Οι Ισραηλινοί έχουν επικεντρωθεί πιο πολύ στις εναέριες διόδους μέσω Ιορδανίας-Σ. Αραβίας- Εμιράτων-Κόλπου για τυχόν αεροπορική επίθεση. Αυτές οι επιλογές προϋποθέτουν ή παραπλάνηση των Αραβικών κρατών (όπως το 1981 κατά του Ιράκ) ή και υποστήριξη της αιφνιδιαστικής Ισραηλινής ενέργειας (πράγμα δύσκολο, παρά την οριακή και όχι ιδιαίτερα προβεβλημένη μέχρι τουλάχιστον πρόσφατα βελτίωση των επαφών του Ισραήλ με ορισμένα Αραβικά κράτη). Το Ιράκ προφανώς που βρίσκονταν υπό τον απόλυτο έλεγχο των ΗΠΑ δύσκολα θα έφερνε στο παρελθόν αντιρρήσεις σε μία ενέργεια των Ισραηλινών, αλλά τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά τώρα.
Το Πακιστάν και το Αφγανιστάν είναι μεν σύμμαχοι των ΗΠΑ αλλά ο βαθμός του αντιαμερικανισμού είναι αρκετά υψηλός. Άρα οποιαδήποτε ενέργεια κάνουν οι Ισραηλινοί κατά του Ιράν προϋποθέτει μεταξύ άλλων:
α. Παραπλανητικά σχέδια
β. Καθολική Αμερικανική υποστήριξη
γ. Σχέδιο Β σε περίπτωση που δεν υπάρξει ομαλή εξέλιξη (πχ τα αεροσκάφη της ΙAF να βρούνε καταφύγιο στο Ιράκ, σε κάποιο Εμιράτο του Κόλπου ή σε Αμερικανικό αεροπλανοφόρο στον Κόλπο) και
δ. Είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη ότι η ΙAF έχει δυνατότητες, «μακράς εμβέλειας» αλλά δεν διαθέτει τις τεράστιες δυνατότητες της Αμερικανικής Αεροπορίας (USAF).
Η ΙΑF διαθέτει αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου, αεροσκάφη-τάνκερ, αεροσκάφη-ραντάρ, αλλά μία ενέργεια της κατά 10-15 στόχων μέσα στο Ιρανικό έδαφος, θα είναι παράτολμη και εκτιμάται ότι απλώς θα καθυστερήσει για 2-3 χρόνια την υλοποίηση των πυρηνικών φιλοδοξιών της Τεχεράνης. Δεν πρόκειται όμως να αφανίσει το πυρηνικό υλικό και τις διαδικασίες παραγωγής ατομικών όπλων της Τεχεράνης
Μία τέτοια επιχείρηση της IAF είναι αρκετές φορές πιο εξειδικευμένη απ’ εκείνη κατά του OSIRAK το 1981, ενώ εκτιμήσεις φέρουν τους Ισραηλινούς να χρειάζονται 80–1000 αεροπλάνα F-15 και F-16 ως και άλλων τύπων για εναέρια επιτήρηση-ηλεκτρονικό πόλεμο-ανεφοδιασμό στον αέρα κλπ. Στον ισραηλινο-ιρανινό ανταγωνισμό έχουν εισέλθει τα τελευταία χρόνια και οι κατασκοπευτικοί δορυφόροι. Στις αρχές Ιανουαρίου 2008 προηγμένος ισραηλινός κατασκοπευτικός δορυφόρος εκτοξεύτηκε με επιτυχία από την Ινδία και μπορεί να παρακολουθεί το Ιράν και να μεταδίδει εικόνες υψηλής ακρίβειας κάτω από τις οποιεσδήποτε κλιματικές συνθήκες.
Ο Ισραηλινός δορυφόρος TECSAR είναι ο πρώτος που διαθέτει τεχνολογία SAR (ραδιοεντοπιστή συνθετικού διαφράγματος ) και μπορεί να μεταδώσει εικόνες υψηλής ακρίβειας. Ο δορυφόρος εκτοξεύτηκε το 2008 από το Ινδικό διαστημικό κέντρο Σριχαρικότα.
Το Ισραήλ εισχώρησε στο κλαμπ των διαστημικών δυνάμεων εκτοξεύοντας τον πρώτο δορυφόρο του OFEK-1 το 1998. Οι Ιρανοί επί του παρόντος υστερούν έναντι των Ισραηλινών σε διαστημική –δορυφορική τεχνολογία, /όμως προσπαθούν να αναβαθμίσουν το επίπεδο τους. Το Ισραήλ παράλληλα προχώρησε στις αρχές Ιανουαρίου 2008 σε δοκιμή (με επιτυχία) ενδιαμέσου βεληνεκούς βαλλιστικού πυραύλου και το 2011 στην δοκιμή του μακράς εμβέλειας πυραύλου ΙΕΡΙΧΩ-3, ο οποίος θα μπορούσε να πλήξει στόχους πολύ μακριά από το έδαφος το έδαφος του Εβραϊκού κράτους.
Στην διάρκεια των τελευταίων χρόνων το Ισραήλ έχει ενδυναμώσει τις επαφές του με το Κατάρ και το Ομάν(χωρίς να δίδονται στοιχεία ή λεπτομέρειες/κυρίως εμπορικές επαφές), ενώ ειδικοί αναλυτές έχουν κατά καιρούς κάνει λόγο για «μυστικές επαφές», του Ισραήλ με τη Σαουδική Αραβία, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν (χωρίς ποτέ να έχουν δοθεί λεπτομέρειες).
Πάντως το Ισραήλ διατηρεί αρκετά στενές σχέσεις και επαφές με το Αζερμπαϊτζάν, την Αιθιοπία, την Σρι Λάνκα και την Ινδία σε πάρα πολλά επίπεδα και τομείς (πχ ασκήσεις, SPECIAL FORCES, δοκιμές πυραύλων, ανταλλαγής πληροφοριών, συνεργασία σε δορυφορικά συστήματα κα).
Εκτιμάται ότι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ διαθέτουν από κοινού δεξαμενή πληροφοριών για όλα τα ζητήματα που αφορούν το Ιράν. Στο Ερμπίλ του Ιρακινού Κουρδιστάν, επί χρόνια βρίσκεται κλιμάκιο της MOSSAD , καθώς και Ισραηλινών SPECIAL FORCES οι οποίοι συνεργάζονται με Ιρανούς αντικαθεστωτικούς και Κούρδους για την παρακολούθηση των δραστηριοτήτων της Τεχεράνης. Άλλωστε πολλές Κουρδικές παραστρατιωτικές ομάδες διαχρονικά (από τα τέλη της δεκαετίας του 50) έχουν εκπαιδευτεί κα εφοδιασθεί με ελαφρά όπλα και τους Ισραηλινούς .
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ-ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ
o Το Ισραήλ μπορεί να πραγματοποιήσει μία τέτοια ενέργεια κατά του Ιράν. Είναι παράτολμη και εμπεριέχει πολλούς κινδύνους. Η IAF διαθέτει πολυδιάστατες δυνατότητες , όμως υπάρχουν δυσχέρειες αποστασιακού και πληροφορικού επιπέδου
o Οποιαδήποτε ενέργεια των Ισραηλινών προϋποθέτει κρυφή ή φανερή υποστήριξη από πλευράς των ΗΠΑ καθώς και ετοιμότητα της υπερδύναμης για κάθε ενδεχόμενο
o Οποιαδήποτε ενέργεια της IAF θα πρέπει να περιλαμβάνει Σχέδια Β και Γ (εναλλακτικά) καθώς και πολύπλευρες δυνατότητες Έρευνας και Διάσωσης (SAR).
o Οποιαδήποτε άλλη ενέργεια της IAF θα πρέπει να στηριχτεί σε άκρως εχέμυθους φίλους ή συμμάχους, γιατί ο αιφνιδιασμός είναι το βασικό και αρχικό σημείο της επιτυχίας ενός τέτοιου δύσκολου σχεδίου
o Η αιφνιδιαστική ενέργεια των IAF της 6ης Σεπτεμβρίου 2007 κατά της κοινής Συρο-Β. κορεατικής βάσης ΟΜΚ στα σύνορα Συρίας –Τουρκίας (επιχείρηση «ΔΕΝΔΡΟΚΗΠΟΣ» θα μπορούσε να εκληφθεί ως «ενέργεια-προετοιμασία» για κάποιο ευρύτερο σχέδιο). Πάντως Σύριοι και Ιρανοί αιφνιδιάστηκαν, ενώ πληροφορίες των Δυτικών μυστικών υπηρεσιών φέρουν το Ισραήλ να διαθέτει νέα και «υπέρτερα συστήματα» ηλεκτρονικού πολέμου και καταστολής των αντιαεροπορικών συστημάτων του εχθρού
o Το θέμα των πυρηνικών και πυραυλικών προγραμμάτων του Ιράν έχει συζητηθεί και αναλυθεί σε επίπεδο επαφών ΝΑΤΟ-Ισραήλ και ΝΑΤΟ-ΑΡΑΒΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ, αφού η Ατλαντική Συμμαχία έχει εκφράσει τις ανησυχίες της για τις πυραυλικές δυνατότητες της Τεχεράνης (δεν είναι τυχαίο ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ προσδίδουν ιδιαίτερη έμφαση στην αντιπυραυλική ασπίδα ( MISSILE DEFENCE/ ANTI-BALLISTIC MISSILE DEFENCE)
o Τέλος η οποιαδήποτε ενέργεια των Ισραηλινών είναι δεδομένο ότι θα επιφέρει αντίποινα από το Ιράν, από την HIZBULLAH ή την ISLAMIC JIHAD. Είναι στα πλαίσια των λεγόμενων ασύμμετρων ενεργειών.
Γι αυτό ακριβώς το λόγο το Ισραήλ αλλά και πολλά Αραβικά κράτη έχουν προχωρήσει στην προμήθεια αντιαεροπορικών και αντιπυραυλικών συστημάτων (πχ PATRIOT-3), ενώ το Τελ Αβίβ μετά τις τραγικές εμπειρίες στο Λίβανο το καλοκαίρι του 2006 έχει επικεντρωθεί στην ενίσχυση των τακτικών αντιαεροπορικών συστημάτων χειρισμού κρίσεων και Εσωτερικής Ασφάλειας (CRISIS MANAGEMENT AND HOMELAND SECURITY).
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου