Αναμφισβήτητα θέλει ηρωισμό, υψηλή αίσθηση κοινωνικού καθήκοντος, για να μπεις να καθαρίσεις το ραδιενεργό «καζάνι». Οι εργαζόμενοι στην ΤΕPCO το κάνουν για την πατρίδα τους, για το λαό. Κανείς εργάτης δεν θα το έκανε για τα 15 ευρώ την ημέρα επίδομα, που δίνει η εταιρεία. Γιατί τόσο αξιολογούν τη ζωή των ανθρώπων τα μονοπώλια.
Για τον πυρηνικό όλεθρο, που χτυπάει την πόρτα του ιαπωνικού λαού για δεύτερη φορά, μετά τους βομβαρδισμούς της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό το 1945, δεν φταίει κάποια αβλεψία ή κάποια αστοχία. Δεν φταίει κάποια «μυωπική» κυβερνητική απόφαση ή κάποια «κακή» εταιρεία, περιορισμένης «κοινωνικής ευθύνης». Στο όνομα της τροφοδοσίας με ενέργεια της μεταπολεμικής καπιταλιστικής ανάπτυξης της Ιαπωνίας, οι κυβερνήσεις της αποφάσισαν την εγκατάσταση πυρηνικών σταθμών παρότι η χώρα βρίσκεται πάνω σε ένα από τα πιο σεισμογόνα ρήγματα του πλανήτη και με ιστορικό σε τσουνάμι. Υστερα παρέδωσαν το έργο στα μονοπώλια. Η TEPCO αποφάσισε να εγκαταστήσει ένα στάνταρ αντιδραστήρα που πουλούσε η «Τζένεραλ Ελέκτρικ», χωρίς καμιά επιπλέον προστασία, πέρα από ένα χαμηλό κυματοθραύστη, που ήταν αδύνατο να συγκρατήσει τσουνάμι 10, πολύ περισσότερο 23 μέτρων. Δεν πήρε κανένα μέτρο ασφάλειας για το ενδεχόμενο καταστροφής των ντιζελογεννητριών του συστήματος ψύξης, ενώ επί δεκαετίες έδινε – με την ανοχή του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης – ψεύτικα στοιχεία για να συγκαλύψει μικροατυχήματα και άλλα συμβάντα στα εργοστάσιά της, στη Φουκουσίμα και αλλού.
Αυτά δε συμβαίνουν μόνο στην Ιαπωνία. Το πυρηνικό εργοστάσιο του Θρι Μάιλ Αϊλαντ στις ΗΠΑ, όπου το 1979 είχε γίνει επικίνδυνο ατύχημα, αποτέλεσμα κακοτεχνιών με στόχο το μεγαλύτερο κέρδος, έχει ήδη περάσει το όριο ηλικίας των 40 ετών, αλλά πήρε 20ετή παράταση λειτουργίας! Τα διατροφικά, περιβαλλοντικά και άλλα εγκλήματα κατά του λαού είναι καθημερινότητα σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Εκπορεύονται από το υπέρτατο και βαθύτερο έγκλημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την παρεμπόδιση της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων σε όφελος όλων των ανθρώπων. Ανάπτυξη που μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με το πέρασμα στην κοινωνία των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, ώστε να μπορούν με εργατικό έλεγχο να αξιοποιηθούν για την υλοποίηση ενός κεντρικού σχεδίου πραγματοποίησης της λαϊκής ευημερίας. Σε μια τέτοια κοινωνία, όπου το κυνήγι του κέρδους θα έχει αντικατασταθεί ως κίνητρο από την επιδίωξη της ευρύτερης δυνατής ικανοποίησης των αναγκών του ανθρώπου, θα μπορεί να αξιολογηθεί σωστά και η σκοπιμότητα αξιοποίησης της πυρηνικής ενέργειας. Οπως δείχνει και η Φουκουσίμα, ο αγώνας γι’ αυτή την κοινωνία είναι αγώνας όχι για το αύριο, αλλά για το σήμερα.
Δημοσίευση σχολίου