Ας μη λέμε συνέχεια τα αυτονόητα ας πάμε λίγο παρακάτω. Προφανώς καταδικάζουμε όλοι τον χουλιγκανισμό μέσα και έξω από τα γήπεδα, πρέπει να τιμωρούνται οι δολοφόνοι, οι ευθύνες της αστυνομίας για τη δολοφονία του Μιχάλη.
Όμως με αφορμή τις συσκέψεις στο Μέγαρο Μαξίμου με τον πρόεδρο της UEFA και τους προέδρους των «μεγάλων» ομάδων καθώς και τις δηλώσεις που ακολούθησαν παραμένει ένα μεγάλο κενό.
Ναι, σωστά να κλείσουν οι σύνδεσμοι, ναι να γίνεται έλεγχος από την ΕΛ.ΑΣ. πριν την είσοδο των φιλάθλων στα γήπεδα (αρκεί να πληρώνουν οι ΠΑΕ αυτά που τους αναλογούν). Και μετά; Λύθηκε έτσι το πρόβλημα;
Τι δεν ακούσαμε, δημόσια τουλάχιστον:
Δεν ακούσαμε ότι όλες οι κάμερες λειτουργούν σε όλα τα γήπεδα.
Δεν ακούσαμε ότι όλα τα εισιτήρια είναι ονομαστικά και ότι εκδίδονται μόνον ηλεκτρονικά.
Δεν ακούσαμε ότι κάθε οπαδός που θα πετάει έστω και ένα μπουκάλι στο γήπεδο θα εντοπίζεται και θα τιμωρείται με κλιμακούμενο (ανάλογα με το παράπτωμα και την επαναληπτικότητα) αποκλεισμό από το γήπεδο.
Δεν ακούσαμε ότι οι διαιτητές είναι υποχρεωμένοι να διακόπτουν τον αγώνα σε κάθε υβριστικό σύνθημα (όχι μεμονωμένο, προφανώς) που ακούγεται εν χορώ από τις εξέδρες σε βάρος αντιπάλου κ.λπ. τα γνωστά ας μην τα επαναλαμβάνουμε επίσης. Όταν για παράδειγμα παίζει ο Ολυμπιακός με μια άλλη ομάδα και οι φίλαθλοί του βρίζουν τον Παναθηναϊκό και τούμπαλιν και αυτός να είναι λόγος διακοπής. Και τις 3 διακοπές για παράδειγμα να διακόπτεται οριστικά ο αγώνας.
Δεν ακούσαμε ότι θα επανέλθει το ιδιώνυμο για την οπαδική βία εντός και εκτός των αγωνιστικών χώρων.
Ότι δεν υπάρχει αναστολή εκτέλεσης καμιάς ποινής και ότι όλοι θα καταλήγουν στη φυλακή χωρίς δικαίωμα εξαγοράς.
Αυτά για μέσα στα γήπεδα.
Τώρα, έξω από αυτά γιατί πλέον η βία μεταφέρεται στην καθημερινότητα και οι τελευταίοι νεκροί ήταν εκτός γηπέδων τα πράγματα είναι πιο σύνθετα.
Προφανώς ορισμένα από τα παραπάνω ισχύουν ομοίως αλλά χρειάζεται μεγαλύτερη ένταση και από την Πολιτεία και από τους συλλόγους οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό γνωρίζουν.
Γνωρίζουν και συνήθως ανέχονται γιατί δεν θέλουν να τα βάλουν με τους οργανωμένους στρατούς. Οι δυο τελευταίοι που το προσπάθησαν πραγματικά (Ντέμης Νικολαΐδης και Τζίγκερ) αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν ηττημένοι.
Δυστυχώς οι Θύρες δεν είναι πλέον αυτό που ήταν κάποτε. Παρέες πιστών οπαδών που αγαπούσαν με φανατισμό τις ομάδες τους, ακόμη κι αν ορισμένες φορές υπερέβαλαν.
Οι Θύρες των ομάδων είναι πλέον, σε μεγάλο βαθμό, «επιχειρήσεις» στις οποίες έχουν παρεισφρήσει εγκληματικά στοιχεία. Υπάρχει διασύνδεση με το οργανωμένο έγκλημα, κυριαρχούν ακραία στοιχεία που έχουν ιδεολογικοποιήσει τη δράσης τους, γίνεται κανονική διακίνηση ναρκωτικών (αρκεί να πλησιάσει κάποιος κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και θα καταλάβει).
Δυστυχώς δεν είναι δυνατόν να είμαστε ίσως η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που απαγορεύεται καθολικά στους φιλοξενούμενους φιλάθλους μιας ομάδας να παρακολουθήσουν αγώνα εκτός έδρας γιατί απλώς κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τη σωματική τους ακεραιότητα.
Η λογική του μην πάτε για να μην προκαλέσετε είναι η ίδια με τη λογική που λέει ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να κυκλοφορεί με μίνι ή ντεκολτέ γιατί κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για την ασφάλειά της. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη ντροπή στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Δυστυχώς το πρόβλημα και αυτή τη φορά δεν θα λυθεί, μάλλον θα κουκουλωθεί ως την επόμενη μεγάλη κρίση που απλώς ευχόμαστε να μην έχει νεκρό ή νεκρούς.
Όλα τα υπόλοιπα είναι για να περνάει η ώρα.
Υ.Γ. Δεν έχει νόημα σε αυτό το σημείωμα να μπούμε στα διοικητικά του ποδοσφαίρου και στις σχέσεις των παραγόντων, ούτε στα στημένα. Προφανώς είναι εξίσου σοβαρά θέματα και ο συνδυασμός τους εξηγεί την κατάσταση που επικρατεί.
Υ.Γ1 Οι επιτυχίες των ομάδων στην Ευρώπη είναι καλές προφανώς αλλά δεν πρέπει να καλύπτουν τα προβλήματα, ούτε να τα σκεπάζουν τώρα που η Ελλάδα επιστρέφει. Γιατί αυτή η επιστροφή μπορεί απλώς να επιταχύνει την καταστροφή…
Δεν ακούσαμε ότι όλες οι κάμερες λειτουργούν σε όλα τα γήπεδα.
Δεν ακούσαμε ότι όλα τα εισιτήρια είναι ονομαστικά και ότι εκδίδονται μόνον ηλεκτρονικά.
Δεν ακούσαμε ότι κάθε οπαδός που θα πετάει έστω και ένα μπουκάλι στο γήπεδο θα εντοπίζεται και θα τιμωρείται με κλιμακούμενο (ανάλογα με το παράπτωμα και την επαναληπτικότητα) αποκλεισμό από το γήπεδο.
Δεν ακούσαμε ότι οι διαιτητές είναι υποχρεωμένοι να διακόπτουν τον αγώνα σε κάθε υβριστικό σύνθημα (όχι μεμονωμένο, προφανώς) που ακούγεται εν χορώ από τις εξέδρες σε βάρος αντιπάλου κ.λπ. τα γνωστά ας μην τα επαναλαμβάνουμε επίσης. Όταν για παράδειγμα παίζει ο Ολυμπιακός με μια άλλη ομάδα και οι φίλαθλοί του βρίζουν τον Παναθηναϊκό και τούμπαλιν και αυτός να είναι λόγος διακοπής. Και τις 3 διακοπές για παράδειγμα να διακόπτεται οριστικά ο αγώνας.
Δεν ακούσαμε ότι θα επανέλθει το ιδιώνυμο για την οπαδική βία εντός και εκτός των αγωνιστικών χώρων.
Ότι δεν υπάρχει αναστολή εκτέλεσης καμιάς ποινής και ότι όλοι θα καταλήγουν στη φυλακή χωρίς δικαίωμα εξαγοράς.
Αυτά για μέσα στα γήπεδα.
Τώρα, έξω από αυτά γιατί πλέον η βία μεταφέρεται στην καθημερινότητα και οι τελευταίοι νεκροί ήταν εκτός γηπέδων τα πράγματα είναι πιο σύνθετα.
Προφανώς ορισμένα από τα παραπάνω ισχύουν ομοίως αλλά χρειάζεται μεγαλύτερη ένταση και από την Πολιτεία και από τους συλλόγους οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό γνωρίζουν.
Γνωρίζουν και συνήθως ανέχονται γιατί δεν θέλουν να τα βάλουν με τους οργανωμένους στρατούς. Οι δυο τελευταίοι που το προσπάθησαν πραγματικά (Ντέμης Νικολαΐδης και Τζίγκερ) αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν ηττημένοι.
Δυστυχώς οι Θύρες δεν είναι πλέον αυτό που ήταν κάποτε. Παρέες πιστών οπαδών που αγαπούσαν με φανατισμό τις ομάδες τους, ακόμη κι αν ορισμένες φορές υπερέβαλαν.
Οι Θύρες των ομάδων είναι πλέον, σε μεγάλο βαθμό, «επιχειρήσεις» στις οποίες έχουν παρεισφρήσει εγκληματικά στοιχεία. Υπάρχει διασύνδεση με το οργανωμένο έγκλημα, κυριαρχούν ακραία στοιχεία που έχουν ιδεολογικοποιήσει τη δράσης τους, γίνεται κανονική διακίνηση ναρκωτικών (αρκεί να πλησιάσει κάποιος κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και θα καταλάβει).
Δυστυχώς δεν είναι δυνατόν να είμαστε ίσως η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που απαγορεύεται καθολικά στους φιλοξενούμενους φιλάθλους μιας ομάδας να παρακολουθήσουν αγώνα εκτός έδρας γιατί απλώς κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τη σωματική τους ακεραιότητα.
Η λογική του μην πάτε για να μην προκαλέσετε είναι η ίδια με τη λογική που λέει ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να κυκλοφορεί με μίνι ή ντεκολτέ γιατί κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για την ασφάλειά της. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη ντροπή στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Δυστυχώς το πρόβλημα και αυτή τη φορά δεν θα λυθεί, μάλλον θα κουκουλωθεί ως την επόμενη μεγάλη κρίση που απλώς ευχόμαστε να μην έχει νεκρό ή νεκρούς.
Όλα τα υπόλοιπα είναι για να περνάει η ώρα.
Υ.Γ. Δεν έχει νόημα σε αυτό το σημείωμα να μπούμε στα διοικητικά του ποδοσφαίρου και στις σχέσεις των παραγόντων, ούτε στα στημένα. Προφανώς είναι εξίσου σοβαρά θέματα και ο συνδυασμός τους εξηγεί την κατάσταση που επικρατεί.
Υ.Γ1 Οι επιτυχίες των ομάδων στην Ευρώπη είναι καλές προφανώς αλλά δεν πρέπει να καλύπτουν τα προβλήματα, ούτε να τα σκεπάζουν τώρα που η Ελλάδα επιστρέφει. Γιατί αυτή η επιστροφή μπορεί απλώς να επιταχύνει την καταστροφή…
Δημοσίευση σχολίου