Carnegie Europe
του Sinan Ulgen
Η πιο θανατηφόρα τρομοκρατική επίθεση που σημειώθηκε ποτέ στην Τουρκία, πρόκειται να έχει σημαντικές συνέπειες για τις εγχώριες καθώς και για τις περιφερειακές πολιτικές της τουρκικής κυβέρνησης.
Η επίθεση στις 10 Οκτωβρίου από δύο βομβιστές αυτοκτονίας που είχαν στόχο μια διαδήλωση ειρήνης στο κέντρο της πρωτεύουσας, Άγκυρα, έχει οδηγήσει περίπου σε 100 θύματα. Οι επιθέσεις, έλαβαν χώρα μόλις τρεις εβδομάδες πριν από τις κοινοβουλευτικές εκλογές που είναι προγραμματισμένες για την 1η Νοεμβρίου.
Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα επηρεάσει η επίθεση το εκλογικό αποτέλεσμα. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα, ένα τέτοιο τραγικό περιστατικό θα μπορούσε να μεταβάλλει σημαντικά τις προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Η κυβέρνηση κατά πάσα πιθανότητα θα θεωρούνταν υπεύθυνη για το ότι δεν κατόρθωσε να προστατεύσει τις ζωές των πολιτών της. Αλλά στην Τουρκία το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο σαφές, εξαιτίας του υψηλού βαθμού πολιτικής πόλωσης στην χώρα.
Αν και η κυβέρνηση θα κατηγορηθεί για την αποτυχία στο σκέλος της ασφάλειας και της πληροφόρησης, η εγχώρια συζήτηση ίσως να μην αλλάξει σημαντικά την κατανομή των ψήφων, που φαίνεται εξαιρετικά ανθεκτική: το κυβερνών ΑΚΡ φαίνεται ότι θα διατηρήσει περίπου το 40% της λαϊκής ψήφου στις εκλογές του Νοεμβρίου, σύμφωνα με τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις.
Η εμμονή της εκλογικής συμπεριφοράς είναι ένα μειονέκτημα από την άποψη των δημοκρατικών κανόνων. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι υπάρχει λιγότερη λαϊκή πίεση για αλλαγή. Αυτό οδηγεί σε χαμηλότερη λογοδοσία και κυριότητα της ευθύνης, οπως αποδεικνύεται από την συμπεριφορά του τουρκικού πολιτικού σώματος μετά από την τραγωδία της Άγκυρας: αντί να επιδιώξει να συζητήσει τις αιτίες της ευπάθειας της ασφάλειας, οι Τούρκοι πολιτικοί επέλεξαν να εισέλθουν σε ένα οξύ παιχνίδι επίρριψης ευθυνών.
Παραδόξως, η επίθεση της 10ης Οκτωβρίου μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερες αλλαγές στην εξωτερική πολιτική της χώρας από ό,τι στις εγχώριες πολιτικές.
Τώρα που οι δράστες της επίθεσης έχουν αναγνωριστεί ότι συνδέονται με το αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος, η κυβέρνηση θα βρεθεί υπό πίεση για να σκληρύνει την στάση της προς τους ριζοσπάστες.
Ύστερα από μια συμφωνία τον Ιούλιο με τις ΗΠΑ, η Τουρκία είχε ήδη συμφωνήσει να λάβει μέρος στην πρωτοπόρα δράση εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Η αεροπορική βάση Ιντσιρλίκ στην Τουρκία ανοίχθηκε σε αεροσκάφη του διεθνούς συνασπισμού κατά του Ισλαμικού Κράτους. ΟΙ τουρκικές αεροπορικές δυνάμεις ξεκίνησαν επίσης να πλήττουν στόχους του Ισλαμικού Κράτους κατά μήκος των συνόρων με την Συρία. Αλλά η συχνότητα αυτών των επιθέσεων ωχριά σε σύγκριση με τις επιθέσεις που διεξήχθησαν από τις τουρκικές δυνάμεις εναντίον στόχων του ΡΚΚ.
Αναμφίβολα, αυτή η διαφορά μπορεί να οφείλεται στις καθυστερήσεις των αμερικανικών και τουρκικών δυνάμεων να συμφωνήσουν στους κανόνες εμπλοκής εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, συμπεριλαμβανομένης και της απόκτησης στόχων και των τρόπων επιβεβαίωσης. Αλλά τώρα, η Τουρκία θα ενεργεί πιο αποφασιστικά έναντι των τζιχαντιστών.
Έχουν περάσει οι ημέρες όταν από φόβο για αντίποινα, η Άγκυρα προτιμούσε μια λιγότερο επιθετική στάση. Αλλά η αλλαγή στην στρατηγική αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους, θα μπορούσε να σημάνει έναν κύκλο κλιμάκωσης με τους ισλαμιστές μέσω κρυφών πυρήνων της οργάνωσης στην χώρα, που είναι πρόθυμοι να οργανώσουν πιο ειδεχθείς επιθέσεις. Μια τεράστια πρόκληση περιμένει τις τουρκικές αρχές ασφάλειας και πληροφοριών, κάτι που θα ζητηθεί να προκαταλάβει τον εφιάλτη της ασφάλειας.
Η απειλή του Ισλαμικού Κράτους φέρνει επίσης μια νέα αίσθηση του επειγοντος αναφορικά με την διευθέτηση του κουρδικού ζητήματος στην Τουρκία, κάτι που εχει μετατραπεί από τις κοινοβουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 2015 σε μια ανοιχτή σύγκρουση μεταξύ της κυβέρνησης και του ΡΚΚ.
Αλλά καθώς ο κίνδυνος του Ισλαμικού Κράτους γίνεται ένα μεγάλο εγχώριο ζήτημα, η κυβέρνηση θα δεχθεί πιέσεις για να δώσει προτεραιότητα στην αναζωογόνηση των συνομιλιών με τους Κούρδους, έτσι ώστε τόσο τα κουρδικά όσο και τα τουρκικά στοιχεία, να μπορούν να εστιάσουν καλύτερα τις προσπάθειές τους στην εξάλειψη του Ισλαμικού Κράτους από την περιοχή.
Οι παρατηρητές μπορούν να περιμένουν μια περαιτέρω επίδραση των επιθέσεων της 10ης Οκτωβρίου στην Άγκυρα, στην πολιτική της Τουρκίας για τη Συρία. Ήδη, η ανάπτυξη του ρωσικού στρατού στην Συρία ήταν ένα σημαντικό πλήγμα για την Άγκυρα καθώς έρχεται σε αντίθεση με πολλούς από τους στόχους της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένης όχι μόνο της δημιουργίας ασφαλών καταφυγίων ή ζωνών απαγόρευσης πτήσεων, αλλά επίσης και την ατζέντα της αλλαγής του καθεστώτος στη Δαμασκό.
Τώρα, η Άγκυρα θα πρέπει να εξισορροπήσει την επιθυμία της να δει τον Σύριο πρόεδρο Bashar al-Assad να συμβαδίζει με την ανάγκη να περιοριστεί το Ισλαμικό Κράτος -ιδιαίτερα στον βαθμό που αυτοί οι δύο στόχοι μπορεί να είναι ασυμβίβαστοι ο ένας με τον άλλο, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Η Τουρκία μπορεί στη συνέχεια να αναμένεται να γίνει πιο αποτελεσματική στο να προωθήσει μια πολιτική λύση του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, ακόμη κι αν αυτό θα σήμαινε να αναγνωριστεί ένας ρόλος για τον Assad στη διάρκεια του μεταβατικού σταδίου.
Δημοσίευση σχολίου