“Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε” είναι σε γενικές γραμμές η πιο πετυχημένη συμπύκνωση, σε μία φράση, του βασικού διδάγματος της τεράστιας καταστροφής που συντελείται ακόμα στην Ελλάδα, καθώς οι συνέπειες της θεομηνίας εξακολουθούν να μας ταλαιπωρούν. Οι προσπάθειες που καταβάλλονται είναι υπεράνθρωπες από τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους των υπηρεσιών ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων. Μέχρι να ελεγχθεί η κατάσταση έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Ωστόσο, η συστημική παθογένεια αποδείχθηκε για ακόμα μια φορά κραυγαλέα. Εξ ου και η ορθότητα της διάγνωσης της αρχής της πρότασης…
Η κριτική που έχει ασκηθεί είναι σκληρή και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Τα πυρά στρέφονται ασφαλώς στην κυβέρνηση. Όντας ευρισκόμενη στην αρχή της δεύτερης τετραετίας της, οι ευθύνες για τις δυσλειτουργίες ασφαλώς τη βαραίνουν. Χωρίς ασφαλώς να εξαιρούνται των ευθυνών όσοι κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Παράλληλα, ο σύγχρονος “στρατός” των κοινωνικών δικτύων, συνεχίζει ακάθεκτος την τοξική δουλειά του. Χωρισμένος στους κυβερνητικούς και τους αντικυβερνητικούς.
Τους “καλούς και τους “κακούς” δηλαδή. Ένα μοτίβο απόλυτα συμβατό με την κακιά μας συνήθεια. Η “παλέτα” των επιλογών διαθέτει μόνο μαύρο και άσπρο. Κι ας κινούνται τα πάντα σε ένα απέραντο γκρίζο. Ποιος ασχολείται να συνειδητοποιήσει ότι αυτή είναι η βασικότερη αιτία της κακοδαιμονίας της Ελλάδας. Όταν ο φίλος (μας) είναι η επιτομή του καλού και ο αντίπαλος του κακού, ξέρεις από πριν τι θα διαβάσεις. Αυτή η αρρωστημένη νοοτροπία δεν θα μπορούσε να αφήσει έξω τον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων.
Υπάρχει μόνο τα κάναμε όλα σωστά ή τα κάναμε όλα λάθος. Είναι ποτέ δυνατόν να διορθωθεί οτιδήποτε, όταν επικοινωνιακά δίδεται η εντύπωση ότι κυριαρχεί ο κομματικός οπαδισμός, ενώ σε όσα αφορούν τις Ένοπλες Δυνάμεις, βασικότερο χαρακτηριστικό είναι η προσωπολατρία; Είτε έχουμε Ένοπλες Δυνάμεις είτε δεν έχουμε. Με τα καλά τους και τα στραβά τους. Αυτές ανέδειξαν από τα σπλάχνα τους χθεσινούς και τους σημερινούς ηγήτορες. Ο ίδιος μηχανισμός θα αναδείξει και τους μελλοντικούς.
Ας μην ξεχνάμε όμως με την ευκαιρία ότι ο κομματισμός έχει επηρεάσει τα μέγιστα το στράτευμα τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι κοινή πεποίθηση ότι για να προχωρήσεις πάνω από τον βαθμό του ταξιάρχου, όπου ξεκινούν οι βαθμοί των ανωτάτων, θα πρέπει να έχεις τις κατάλληλες διασυνδέσεις. Ασχέτως αντικειμενικών δυνατοτήτων και ικανοτήτων. Ασχέτως προσωπικότητας, Και μόνο αυτό το δεδομένο, θα έπρεπε σε μια φυσιολογική χώρα να αποτρέπει κάθε συμπεριφορά που αποπνέει προσωπολατρία. Είναι φανερό ότι αυτό δεν συμβαίνει.
Αναμφισβήτητα, κάποιοι ανώτατοι, παράλληλα με τις διασυνδέσεις τους είναι και ικανοί. Άλλοι όμως δεν είναι. Αυτό παράλληλα όμως σημαίνει, ότι ικανοί αξιωματικοί, ίσως καταλληλότεροι για ηγέτες εφόσον δεν δαπάνησαν χρόνο -είτε δαπάνησαν λιγότερο- να χτίσουν πολιτικές/κομματικές δημόσιες σχέσεις, πήγαν στο σπίτι τους. Το “σύστημα” δεν τους συγχώρεσε ποτέ ότι δεν ακολούθησε τους “κανόνες”.
Ποιος είναι όμως ο σκοπός αυτής της δυσανάλογα μακροσκελούς “εισαγωγής”; Αυτές οι κομματικές παρωπίδες, ή αυτή η προσωπολατρία που επιδεικνύεται, αποτυπώνεται και στις θέσεις που διατυπώνονται και στην κριτική που ασκείται από τα μέσα ενημέρωσης. Όλοι ενοχλήθηκαν στην Ελλάδα κάποτε, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο νεότερος, είπε το περίφημο “είτε είστε μαζί μας είτε εναντίον μας“. Αυτό συνεπαγόταν δυνητικές συνέπειες. Μετάφραση: Αν δεν είσαι μαζί μας είσαι εχθρός μας και θα σε αντιμετωπίσουμε αναλόγως! Ενόχλησε, διότι απέπνεε μια αλαζονεία. Σήμαινε, “είμαστε παντοδύναμοι και θα κάνουμε ό,τι μας γουστάρει”.
Πώς είναι δυνατόν να μην ενοχλεί η μετάσταση αυτής της αλαζονικής συμπεριφοράς στο εσωτερικό μέτωπο; Διότι έτσι ακριβώς αντιμετωπίζει την κατάσταση η συντριπτική πλειοψηφία στα κοινωνικά δίκτυα, τροφοδοτώντας την παθογένεια, αντί να την στηλιτεύει. Καταλαμβάνεται από “ιερή αγανάκτηση” για την δήθεν διαρροή απορρήτων από το εσωτερικό στρατοπέδων, ενώ τα βρίσκει όλα όσα έγιναν καλώς καμωμένα. Φροντίζει δε να απειλεί τους πάντες και τα πάντα με… εισαγγελείς! Τον χορό σέρνουν βέβαια υπουργοί…
Τα πράγματα αγαπητοί φίλοι είναι εξαιρετικά απλά: Η δημοσιογραφία έχει αποστολή να μεταφέρει στην πολιτική ηγεσία τον σφυγμό της κοινωνίας. Όπως τον προσλαμβάνει. Με τους όποιους ιδεολογικούς και μη παραμορφωτικούς φακούς καθενός. Εν ολίγοις, να προσπαθεί να εξορθολογίσει το περιεχόμενο και να το μεταφέρει είτε με τη μορφή κριτικής είτε με τη μορφή προτάσεων. Ακόμα κι αν έχει φιλοκυβερνητική γενικά στάση, δουλειά της δημοσιογραφίας δεν είναι να τα βρίσκει όλα καλώς καμωμένα.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ένα υποσύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Άρα, δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτό. Όπως και στην κοινωνία στο σύνολό της, έτσι και στις Ένοπλες Δυνάμεις, υπάρχει η ηγεσία, υπάρχει και ο “λαός”. Κι όπως στην κοινωνία, όταν η ηγεσία δεν αφουγκράζεται τη βάση και αδυνατεί να αντιληφθεί την οργή που αναπτύσσεται σταδιακά τα τελευταία χρόνια -οι παραιτήσεις είναι μία μόνο απόδειξη- τα αποτελέσματα δεν θα είναι καλά για “το πιο οργανωμένο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας”, Όπως συνηθίζεται να λέγεται. Κι εδώ δεν υπάρχουν εκλογές για να λειτουργήσουν ως “νέμεσις”, αλλά το διακύβευμα αφορά την εθνική ασφάλεια όπως έχουμε γράψει πρόσφατα…
Μήπως πολλούς τους έπιασε ο πόνος για δήθεν παραβίαση απορρήτων με ιδιοτελή κίνητρα; Για τη συγκάλυψη δηλαδή των ευθυνών των ηγεσιών; Μήπως το πραγματικό κίνητρο είναι η προστασία μιας στρεβλής επικοινωνιακής εικόνας που έχει δημιουργηθεί, με σκοπό να μη ζητηθούν ευθύνες από τα ηγετικά κλιμάκια; Μήπως είναι πολύ βολικό το να τα θεωρούμε όλα απόρρητα σε μια εποχή που δεν μένει τίποτε κρυφό και μάλιστα να καλούμε για πειθαρχική δίωξη των “απείθαρχων”;
Είναι πολύ ολισθηρή αυτή η ατραπός, διότι αν σπάσει… ο διάβολος το ποδάρι του, ίσως αποδειχθεί ότι όσα έχουν γραφτεί είναι απλώς ένα κλάσμα της πραγματικότητας. Για τον λόγο αυτό, καλό θα ήταν οι μεγαλόσχημοι κυβερνητικοί να είναι πολύ πιο προσεκτικοί στις δηλώσεις τους, Κι ας αποφεύγουν τον πειρασμό να “τσουβαλιάζουν” τους πάντες, διαιρώντας τους σε φιλοκυβερνητικούς και αντικυβερνητικούς. Διότι απλούστατα, το “είτε αλλάζουμε είτε βουλιάζουμ娔, δεν μπορεί να έχει εξαιρέσεις.
Δημοσίευση σχολίου