Θυμίζουμε τα επεισόδια του 1990
Στις 20.1.1990 η συντονιστική επιτροπή της μειονότητας κηρύσσει αποχή των μαθητών από τα σχολεία, ζητώντας τουρκικά σχολικά βιβλία, αλλά ουσιαστικά για να ασκήσει πίεση υπέρ του Σαδίκ και του ψευτομουφτή Κομοτηνής Σερίφ, που είχαν παραπεμφθεί σε δίκη για παλαιότερα αδικήματά τους. Στις 26.1.1990 και οι δύο καταδικάσθηκαν πρωτοδίκως σε 18μηνη φυλάκιση (στις 30.2.1990 εξαγόρασαν τις μειωμένες από το εφετείο ποινές και αφέθηκαν ελεύθεροι). Στις 29.1.1990, μειονοτικοί πραγματοποιούν διαδήλωση και δημιουργούν επεισόδια. Ο μουσουλμάνος Χασάν Σαλή, μάλιστα, επετέθη και σκότωσε στο νοσοκομείο Κομοτηνής τον Αγγελο Σολακίδη.
Ο φόνος εκείνος κι όλα τα προηγηθέντα γεγονότα παρόξυναν το κλίμα. Παρά την απαγόρευση της αστυνομίας, σημειώθηκαν έκτροπα. Η συγκέντρωση των μουσουλμάνων προκάλεσε την αντι–συγκέντρωση χριστιανών, οι οποίοι και έσπασαν βιτρίνες μουσουλμανικών μαγαζιών, χωρίς όμως, να υπάρξουν μαζικές βιαιοπραγίες εναντίον της μειονότητας. Επρόκειτο για μία τυφλή αντίδραση του χριστιανικού στοιχείου. Η Τουρκία προσπάθησε να εκμεταλλευθεί τα θλιβερά επεισόδια για να κατηγορήσει διεθνώς την Ελλάδα με την επιστολή Γιλμάζ προς όλες τις κυβερνήσεις. Η ελληνική κυβέρνηση απέλασε τον Τούρκο πρόξενο και για αντίποινα, η Αγκυρα απέλασε τον Ελληνα πρόξενο στην Κωνσταντινούπολη. Στις εκλογές του Απριλίου 1990, στη Ροδόπη εξελέγη ο Αχμέτ Σαδίκ με 35,28% και στην Ξάνθη εξελέγη ο Φαΐκ Φαΐκογλου με 25,61%.
O πολιτικός έλεγχος της μειονότητας, μόνιμος στόχος της Aγκυρας
Από την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάννης και ιδιαιτέρως τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ο πρωταρχικός στόχος της Αγκυρας στον χώρο της Θράκης είναι ο πλήρης κι αδιαμφισβήτητος πολιτικός έλεγχος της μειονότητας. Αυτή είναι και η κύρια αποστολή του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή. Το προξενείο απειλεί και πιέζει όσους μειονοτικούς δεν ευθυγραμμίζονται με τις εντολές. Εκμεταλλευόμενες οι τουρκικές υπηρεσίες ότι οι περισσότεροι μουσουλμάνοι διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία στην Τουρκία και στέλνουν εκεί τα παιδιά τους για σπουδές, ασκούν πιέσεις σ’ όσους δεν ευθυγραμμίζονται. Η τουρκική πολιτική στον χώρο της μειονότητας προσέλαβε έναν επιθετικότερο χαρακτήρα από τις αρχές του 1988. Μέχρι το 1991, οι ελληνικές αρχές εφάρμοζαν ορισμένους περιορισμούς και κάποιες διακρίσεις εις βάρος των μουσουλμάνων. Το μόνο αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν ότι έγιναν πλούσιοι διάφοροι δημόσιοι λειτουργοί, που χρηματίζονταν για τη διεκπεραίωση υποθέσεων. Στις 14.5.1991, η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξήγγειλε την κατάργηση των μέχρι τότε περιορισμών. Η τουρκική προπαγάνδα προσπάθησε να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι η Αθήνα υποχώρησε, επειδή δεν άντεξε τις πιέσεις της Αγκυρας. Η εντύπωση αυτή προσωρινά ενίσχυσε τις αλυτρωτικές τάσεις, αλλά μεσοπρόθεσμα λειτούργησε κατευναστικά στις σχέσεις των δύο σύνοικων στοιχείων της Θράκης. Η καθιέρωση του ορίου 3% για να εκπροσωπηθεί ένα κόμμα στη Βουλή έθεσε τέλος και στο πείραμα των ανεξάρτητων μουσουλμανικών συνδυασμών. Από τις εκλογές του 1993, η μουσουλμανική μειονότητα εκπροσωπείται μέσω υποψηφίων που συμπεριλαμβάνονται στους συνδυασμούς των κομμάτων.ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου