Και μια και η Βενεζουέλα χρεοκοπεί, και είναι και το πρότυπο του ΣΥΡΙΖΑ, να ανεβάσω το παρακάτω άρθρο του πρακτορείου Reuters, με τίτλο “Venezuela's president says oil industry needs $88 price”, του Οκτωβρίου 2015. Η Βενεζουέλα είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο σε αποθέματα πετρελαίου, αλλά προφανώς καμία εταιρεία δεν θέλει να επενδύσει εκεί, και η παραγωγή της είναι πολύ μικρή σε σχέση με τα αποθέματα της. Το άρθρο του πρακτορείου Reuters αναφέρει ότι η Βενεζουέλα προσπαθούσε να πείσει τις χώρες του ΟΠΕΚ να μειώσουν την παραγωγή ώστε να ανέβει η τιμή του πετρελαίου στα 88 δολάρια ανά βαρέλι, από τα 40 περίπου που κινείται τον τελευταίο καιρό.
Η Βενεζουέλα δεν τα κατάφερε, κυρίως γιατί η Σαουδική Αραβία έχει αυξήσει πολύ την παραγωγή για να χτυπήσει την Ρωσία και το Ιράν, που βασίζονται στις πωλήσεις πετρελαίου, αφού οι Άραβες και οι Τούρκοι πολεμούν τους Ιρανούς και τους Ρώσους στο Ιράκ και την Συρία. Η Σαουδική Αραβία προσπαθεί επίσης να βγάλει εκτός αγοράς τις Αμερικανικές εταιρείες που παράγουν πετρέλαιο από σχιστόλιθο ή από βαθιά θαλάσσια κοιτάσματα που λειτουργούν με πολύ υψηλότερο κόστος παραγωγής.
Οι αναλυτές λένε ότι είναι η πρώτη φορά που το πάνω χέρι στην αγορά πετρελαίου το έχουν οι αγοραστές και όχι οι πωλητές του πετρελαίου, και αυτό φυσικά ευνοεί τις ΗΠΑ, την ΕΕ, την Κίνα και την Ιαπωνία, που είναι οι μεγάλοι εισαγωγείς πετρελαίου, και πλήττει τις χώρες που εξάγουν πετρέλαιο, όπως είναι η Ρωσία, το Ιράν, οι Άραβες, η Νορβηγία, η Βενεζουέλα, το Καζακστάν, η Νιγηρία, η Λιβύη, η Αγκόλα, το Μεξικό και ο Καναδάς. Οι χαμηλές τιμές οφείλονται βέβαια σε σειρά παραγόντων και όχι μόνο στην Σαουδική Αραβία, αν και ο ρόλος της Σαουδικής Αραβίας είναι καθοριστικός. Οφείλονται επίσης στην συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, που κάνει όλες τις χώρες να αγχώνονται λιγότερο για τις μελλοντικές τους προμήθειες, αφού γνωρίζουν ότι το πετρέλαιο του Ιράν θα βγει σε μερικά χρόνια στις διεθνείς αγορές. Οφείλονται επίσης στο ότι μετά την επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ, το πετρέλαιο του Ιράκ βγήκε στις διεθνείς αγορές, ενώ μέχρι τότε οι Δυτικοί δεν επέτρεπαν στις εταιρείες τους να δραστηριοποιηθούν στο Ιράκ, ούτε και να αγοράζουν από το Ιράκ.
Οφείλονται επίσης στην ραγδαία αύξηση της παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου των ΗΠΑ και του Καναδά, κάτι που επέτρεψαν οι νέες τεχνολογίες που επιτρέπουν την παραγωγή από σχιστολιθικά αποθέματα πετρελαίου και αερίου. Οφείλονται επίσης στην ύφεση των τελευταίων ετών. Ενδεχομένως οφείλονται και σε πολλούς άλλους παράγοντες. Στο παρακάτω διάγραμμα βλέπετε τις τιμές του πετρελαίου από το 1860 μέχρι σήμερα, από το άρθρο του Business Insider με τίτλο “An Annotated History Of Oil Prices Since 1861”, Δεκέμβριος 2014.
Τιμές Πετρελαίου
http://www.businessinsider.com/annotated-history-crude-oil-prices-since-1861-2014-12
Βλέπετε ότι οι τιμές ήταν πολύ υψηλές την περίοδο του Αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, 1861-1865, στην συνέχεια ήταν αρκετά χαμηλές, και εκτινάχθηκαν το 1973, όταν οι Άραβες έκαναν εμπάργκο στους Δυτικούς, προκειμένου να τους τιμωρήσουν για την βοήθεια τους στο Ισραήλ κατά την διάρκεια του πολέμου του Ισραήλ με τους Αιγύπτιους και τους Σύριους το 1973. Εκείνη την χρονιά οι ΗΠΑ απαγόρευσαν τις εξαγωγές Αμερικανικού πετρελαίου, θέλοντας να αυξήσουν την ενεργειακή τους ασφάλεια, γιατί θεώρησαν ότι δεν μπορούσαν να βασίζονται απόλυτα στους Σαουδάραβες συμμάχους τους. Προσωπικά θεωρώ ότι η νίκη των Ισραηλινών εξυπηρέτησε τους Σαουδάραβες. Βλέπε ο “Ενδο-Αραβικός Πετρελαικός Πόλεμος 1950-1970”.
http://iakovosal.blogspot.gr/2015/06/1950-1970.html
Τους εξυπηρέτησε με την έννοια ότι η Αίγυπτος και η Συρία ήταν ακόμη μεγαλύτεροι εχθροί των Σαουδαράβων από το Ισραήλ. Δεν τους εξυπηρέτησε βέβαια με την έννοια ότι οι Ισραηλινοί είχαν συμφωνήσει με τους Ιρανούς, που ήταν σύμμαχοι των Ισραηλινών πριν το 1979, να εξάγουν το Ιρανικό πετρέλαιο μέσω του λιμανιού Eilat του Ισραήλ, και του αγωγού Eilat-Ashkelon, παρακάμπτοντας τους Αιγυπτίους και την Διώρυγα του Σουέζ. Βλέπε παραπάνω link για περισσότερες λεπτομέρειες.
Χάρτης Αγωγός Eilat-Ashkelon
Χάρτης Λιμάνι Eilat
Στην συνέχεια οι τιμές του πετρελαίου ήταν χαμηλές και εκτινάχθηκαν το 2008, πάλι από μία σειρά παραγόντων. Ήταν άλλωστε η δεκαετία εκείνη μία δεκαετία ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης και αυξημένης ζήτησης. Για τους λόγους που οδήγησαν στην αύξηση των τιμών το 2008 βλέπε “The 2008 Oil Price Shock: Markets or Mayhem?”, Νοεμβρίου 2009.
Να προσθέσω επίσης ότι θα πρέπει να παρακαλάμε να μην βρεθούν στην Ελλάδα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Βλέπετε τι συμβαίνει στις χώρες που έχουν τέτοια αποθέματα, αλλά έχουν αδύναμο θεσμικό πλαίσιο. Στις χώρες που έχουν ισχυρό θεσμικό πλαίσιο, πχ ΗΠΑ, Καναδάς, Νορβηγία, Αυστραλία, τέτοια αποθέματα είναι ευλογία. Αντίθετα για τις χώρες που έχουν αδύναμο θεσμικό πλαίσιο τα αποθέματα αυτά προκαλούν δικτατορίες. Αν κάποια στιγμή γίνουμε όντως μία Ευρωπαϊκή χώρα, θα είναι μεγάλη τύχη να βρούμε μεγάλα αποθέματα. Αν τα βρούμε τώρα απλά θα αλλάξουμε πολίτευμα. Μιλάω για μεγάλα αποθέματα και όχι σαν αυτά που βρήκαν η Κύπρος, το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Μιλάω για αποθέματα που θα έδιναν την δυνατότητα στην πολιτική μας νομενκλατούρα να μας βγάλει από την ΕΕ και να επιβάλει δικτατορία.
Το πόσο αδύναμο είναι το θεσμικό πλαίσιο της Ελλάδας το είδαμε από τις πρώτες κιόλας μέρες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο Τσίπρας καταπάτησε τελείως την έννοια της διάκρισης των εξουσιών. Βλέπε “Τσίπρας-Κατάργηση Δικαστικής Εξουσίας”.
http://iakovosal.blogspot.gr/2015/04/blog-post_60.html
Το να αλλάξουμε πολίτευμα είναι πολύ εύκολο. Θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να βγάλει τους κουκουλοφόρους στον δρόμο, να αρχίσουν να σπάνε και να καίνε για μέρες, και να ζητάμε εμείς οι ίδιοι να βγει ο στρατός στους δρόμους για να μας προστατεύσει. Και ο ήρωας Πάνος Καμμένος θα μας έσωζε. Όχι ότι χρειάζεται να βρεθούν τεράστια αποθέματα πετρελαίου και αερίου για να συμβεί αυτό, αλλά οπωσδήποτε τέτοια κοιτάσματα θα έκαναν κάτι τέτοιο πολύ πιθανότερο. Ενώ τώρα χρειαζόμαστε τα χρήματα της ΕΕ. Γι’αυτό να παρακαλάμε να μην βρεθούν στην Ελλάδα τεράστια κοιτάσματα τα επόμενα χρόνια. Ευτυχώς, με τα σημερινά δεδομένα τουλάχιστον, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι θα βρεθούν.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου