Αυτό ξεχειλίζει σε όλο τον λόγο του αχμέτ, σε κάθε παράγραφο, σε κάθε πρόταση, σε κάθε προτροπή. Οφείλουμε να του αποδώσουμε τον χαρακτηρισμό του μέγα λαοπλάνου και του εξαιρετικού χειριστή του λόγου αλλά και των μαζών, που ξέρει που να επικεντρωθεί.
Αξίζει επίσης να παρατηρήσουμε ότι η συνεχής αναφορά για ταπείνωση, έλλειψη αξιοπρέπειας, ανικανότητα να αποδεχτούν και να λειτουργήσουν με δημοκρατικές διαδικασίες, διαχωρισμός και εκμετάλλευση κρατών και εθνών, και λοιπά, σίγουρα πληγώνουν βαθύτατα των εγωϊσμό των μουσουλμάνων, και αναμφισβήτητα δημιουργούν αλλεπάλληλα κύματα οργής, αγανάκτησης και πίεσης, που συσσωρευμένα εργάζονται εντός της ψυχολογίας των μαζών και του καθενός ξεχωριστά, και πολύ σύντομα – όσο αυτά τα συναισθήματα συμπιέζονται – δημιουργούν καταστάσεις που ωθούν προς αντίδραση, αντίσταση, και φυσικά ισλαμοποίηση την οποία πολύ έντεχνα και κεκαλυμένα την παρουσιάζει σαν την όαση μέσα στην έρημο, σαν το απάγκιο λιμάνι που θα σώσει τον πιστό μουσουλμάνο απο τον τυφώνα.
Ας δούμε λοιπόν ορισμένες μόνο παρατηρήσεις που συνάγονται απο τον λόγο που εκφώνησε ο νταβούντογλου.
•1. Επικεντρώνεται στον πληγωμένο εγωϊσμό των αράβων, μιλάει για συνεχείς ταπεινώσεις απο την δύση, την έλλειψη αξιοπρέπειας προς αυτούς. Ταυτόχρονα πολύ όμορφα περνάει το μήνυμα ότι και αυτός, και ότι πρεσβεύει – δηλ. η Τουρκία – είναι μέρος της περιοχής, και όλοι αυτοί έχουν κοινή μοίρα, απο αρχαιοτάτων χρόνων, αλλά και μελλοντικά. Επιθυμεί δηλ. πολύ έξυπνα να τους βάλει ΟΛΟΥΣ κάτω απο τις προστατευτικές φτερούγες της τουρκίας. Μάλιστα η αναφορά περί κοινής μοίρας και κοινής περιοχής, είναι συνεχής και επίμονη.
•2. Παρουσιάζει τις αραβικές εξεγέρσεις σαν κάτι που ήταν γραφτό να συμβεί (κισμέτ), υπονοώντας ότι ήταν θέλημα θεού (αλλάχ) και δεν μπορεί όχι μόνο να αποφευχθεί, αλλά ΠΡΕΠΕΙ να γίνει, δημιουργώντας έτσι μια θεόσταλτη δυναμική γύρω απο αυτές. Επίσης το παρουσιάζει σαν κάτι φυσικό – αναφέρει συνεχώς ότι είναι ο φυσικός ρους της ιστορίας – που είχε όμως διακοπεί απο την «κακιά» δύση που επιθυμούσε να έχει τους μουσουλμάνους και τους άραβες διαμελισμένους και υποχείρια. Αυτό επίσης πληγώνει τον εγωϊσμό των αράβων όπως και την εθνική τους ταυτότητα.
•3. Ξανακατηγορεί την δύση, χτυπώντας στο θυμικό και την ψυχοσύνθεση των αράβων ότι οι δυτικοί τους θεωρούν αν όχι ανίκανους, τουλάχιστον ανάξιους να έχουν δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα
•4. Μιλάει συνεχώς για τον λαό, ότι αυτός είναι ο ρυθμιστής των εξελίξεων, ότι μόνο αυτός μπορεί να αλλάξει τον ρου της ιστορίας, και ότι κανείς ηγέτης όσο ικανός και αν είναι, δεν μπορεί να του αντισταθεί. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι και οι μεγαλύτεροι δικτάτορες, όπως χίτλερ και στάλιν, ακόμα και ο καντάφι τώρα, ότι έκαναν, το έπραξαν για χάριν του λαού τους και όχι της πάρτης τους. Έτσι έλεγαν τουλάχιστον. Το ίδιο και όλοι οι πολιτικοί που μας εκμεταλλεύονται. Αυτό είναι τυποποιημένο μέρος του λόγου ενός λαοπλάνου πολιτικού. Μιλώντας όμως έτσι για τον λαό, τονώνει το λαϊκό αίσθημα, και δημιουργεί προϋποθέσεις για μαζικές κινητοποιήσεις.
•5. Επανέρχεται στο θέμα του ότι όλα αυτά είναι γραφτό να συμβούν, τονίζοντας ότι αυτός ο μετασχηματισμός είναι αναγκαιότητα και όχι επιλογή. Εξαιρετικά έξυπνα δηλ. υπονοεί ότι είναι προδιαγεγραμμένο να γίνει, και ότι δεν γίνεται διαφορετικά. Ειδάλως θα είναι σαν να αντιστέκονται και στον ρου της ιστορίας – που έχει ήδη υπερτονίσει νωρίτερα – αλλά και στο κισμέτ, κάτι στο οποίο δίνουν μεγάλη βάση οι μουσουλμάνοι.
•6. Πολύ έξυπνα τονίζει ότι αυτή η αλλαγή, ο μετασχηματισμός όπως λέει, δεν πρέπει να επέλθει σαν αποτέλεσμα ριζοσπαστικών επαναστάσεων, π.χ. εμφυλίου όπως έγινε στην τσαρική ρωσία ή την Λιβύη τώρα, αλλά να ακολουθήσει την ίδια πορεία όπως π.χ. την Αίγυπτο, και ότι το στράτευμα οφείλει και πρέπει να παίξει σημαντικό ρόλο στην ακρόαση της θέλησης του λαού, και όχι του εκάστοτε ηγέτη που θα βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας. Αλλά ταυτόχρονα, οι στρατιωτικοί δεν θα πρέπει να ασχοληθούν με την πολιτική, και θα πρέπει να παραδώσουν τα ηνία στους πολιτικούς άμεσα. Δηλ. αυτό που λέει είναι ότι ο στρατός πρέπει να υποστηρίξει αβλεπή τους επαναστάστες εναντίον του ηγέτη, να μην αντισταθεί στο λαϊκό αίτημα, και μόλις επιτευχθεί ο στόχος των επαναστατών, να αποσυρθεί και να αφήσει την νέα αναδυόμενη πολιτική ηγεσία να κάνει κουμάντο. Τώρα αν αυτή θα είναι ισλαμική, είναι άσχετο.
•7. Επειδή υπάρχει ο ενδεχόμενος κίνδυνος οι προθέσεις και τα λόγια του να παρερμηνευτούν, φροντίζει να ξεκαθαρίσει ότι τα σύνορα και η εδαφική ακεραιότητα των χωρών-κρατών της περιοχής είναι αδιαπραγμάτευτα. Με αυτό τον τρόπο εμπνέει εμπιστοσύνη σε όσους θεωρήσουν ότι η Τουρκία έχει στην ατζέντα της επαναχάραξη των συνόρων και αλλαγή του υφιστάμενου εδαφικού καθεστώτος των κρατών. Έτσι καθυσηχάζει και τους πιο δύσπιστους που φοβούνται μια τουρκία σε ρόλο υπερδύναμης.
•8. Μιλάει για κοινή συμβίωση που όμως όπως αναφέρει, είχε επιτρέψει την άνθιση πολυ-πολιτισμικών περιβάλλοντων. Αλήθεια όμως, για ποιά άνθιση μιλάει, και ποιά περιβάλλοντα είχαν ανθίσει; Εκτός φυσικά αν πιστέψουμε την τουρκική προπαγάνδα (όπως και αυτή των προσκηνυμένων του Σκάϊ), ότι οι Έλληνες και λοιποί (αρμένιοι, σέρβοι, εβραίοι) ζούσαν ζωή χαρισάμενη εντός του οθωμανικού ζυγού. Αλλά προσπαθώντας να ωραιοποιήσει την οθωμανική αυτοκρατορία, φροντίζει να προπαγανδίσει διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα.
•9. Τέλος, προσδοκώντας να ανυψώσει ακόμα περισσότερο τους μουσουλμάνους, τονίζει πολύ έξυπνα ότι με την δυναμική που διαθέτουν, αλλά κυρίως με την οικονομική δύναμη των αραβόφωνων χωρών και με την κατάλληλη καθοδήγηση (του ισλαμισμού φυσικά), η μέση ανατολή μπορεί να γίνει μια υπερδύναμη παγκοσμίου μεγέθους, η οποία θα μπορεί πλέον να επιβάλει τα δικά της θέλω και τα δικά της συμφέροντα, και δεν θα άγεται πίσω απο την δύση.
Όποιος δεν μπορεί να διακρίνει τον ολοφάνερο σκοπό του αχμέτ, επιτρέψτε μας να πούμε ότι εθελοτυφλεί. Αυτό που αποζητά είναι η αναβίωση του οθωμανικού χαλιφάτου, όπου θα συνυπάρχουν πολλές κοινωνίες, διαφορετικά έθνη, διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικοί πολιτισμοί που όμως ΟΛΟΙ θα βρίσκονται κάτω απο τον έλεγχο του τουρκικού έθνους-κράτους και ότι αυτό είναι γραφτό, ο φυσικός ρους της ιστορίας όπως τονίζει εμφατικά. ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΟ τονίζουμε τα σημεία που υποδηλώνουν τα παραπάνω. Ο παντουρκισμός και πανισλαμισμός σε πλήρη ανάπτυξη και σε όλο του το μεγαλείο.
Μέρος απο την ομιλία του Αχμέτ Νταβούντογλου στο 6ο φόρουμ που διοργάνωσε το Αλ Τζαζίρα στην Ντόχα του Κατάρ στις αρχές του Μαρτίου 2011
Εμείς στην Τουρκία και τη Μέση Ανατολή έχουμε αντικαταστήσει την ταπείνωση με την αξιοπρέπεια. Από τη Λιβύη μέχρι την Τουρκία, η θέληση του λαού έχει αναβιώσει το αίσθημα της κοινής μοίρας. Αυτή είναι τώρα η περιοχή μας.
Το κύμα των επαναστάσεων στον αραβικό κόσμο ήταν αυθόρμητο. Αλλά έπρεπε επίσης να συμβεί. Ήταν αναγκαίο προκειμένου να αποκατασταθεί η φυσική ροή της ιστορίας. Στην περιοχή μας - δυτική Ασία και τη νότια Μεσόγειο - υπήρχαν δύο ανωμαλίες κατά τον τελευταίο αιώνα:
Πρώτον, η αποικιοκρατία στη δεκαετία του 1930, '40 και '50 που χώριζε την περιοχή σε αποικιακές οντότητες, και διέκοψαν τους φυσικούς δεσμούς μεταξύ των λαών και των κοινοτήτων. Για παράδειγμα, η Συρία ήταν μια γαλλική αποικία και το Ιράκ μια βρετανική, έτσι οι ιστορικοί και οικονομικοί δεσμοί μεταξύ Δαμασκού και Βαγδάτης είχαν κοπεί.
Η δεύτερη ανωμαλία ήταν αυτή του ψυχρού πολέμου, η οποία πρόσθεσε ένα ακόμα διαχωρισμό: χώρες που είχαν ζήσει μαζί για αιώνες έγιναν εχθροί, όπως η Τουρκία και η Συρία. Εμείς ήμασταν στο ΝΑΤΟ. Η Συρία ήταν στην σοβιετική σφαίρα επιρροής. Τα συνόρα μας δεν ήταν απλώς τα σύνορα μεταξύ δύο κρατών-εθνών, αλλά τα σύνορα μεταξύ των δύο συνασπισμών. Η Υεμένη ήταν επίσης διαχωρισμένη.
Τώρα είναι πλέον καιρός να αποκαταστήσουμε την «φυσική» ροή της ιστορίας. Βλέπω όλες αυτές τις επαναστάσεις ως μια καθυστερημένη διαδικασία που έπρεπε να είχε γίνει στα τέλη της δεκαετίας του '80 και 90 όπως στην Ανατολική Ευρώπη. Δεν έγινε γιατί ορισμένοι υποστήριξαν ότι στις αραβικές κοινωνίες δεν άξιζε η δημοκρατία, και έπρεπε να διαθέτουν αυταρχικά καθεστώτα ώστε να διατηρηθεί το status quo και η πρόληψη του ριζοσπαστικού ισλαμισμού. Ορισμένες χώρες και οι ηγέτες τους που ήταν υπερήφανοι για τη δημοκρατία τους, επέμειναν ότι η δημοκρατία στη Μέση Ανατολή, θα απειλήσει την ασφάλεια στην περιοχή μας.
Τώρα λέμε όλοι μαζί: ΟΧΙ. Ένας απλός τούρκος, ένα απλός άραβας, ένας απλός τυνήσιος μπορεί να αλλάξει την ιστορία. Πιστεύουμε ότι η δημοκρατία είναι καλή, και ότι οι άνθρωποι μας, την αξίζουν. Αυτή είναι η φυσική ροή της ιστορίας. Όλοι πρέπει να σεβαστούν αυτή την βούληση του λαού.
Εάν αποτύχουμε να κατανοήσουμε ότι είναι ανάγκαιο να επιτευχθεί η επανασύνδεση των κοινωνιών, των κοινοτήτων, των φυλών και των εθνοτήτων της περιοχής μας, θα χάσουμε τη δυναμική της ιστορίας. Το μέλλον μας είναι η αίσθηση της κοινής μοίρας. Όλοι μας στην περιοχή έχουμε ένα κοινό πεπρωμένο.
Τώρα, αν αυτός ο μετασχηματισμός οφείλεται στη φυσική ροή της ιστορίας, πώς πρέπει εμείς να αντιδράσουμε; Πρώτον, χρειαζόμαστε ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης για να σώσουμε τις ζωές των ανθρώπων, και για να αποφύγουμε καταστροφές. Δεύτερον, πρέπει να εξομαλύνουμε την ζωή. Και τέλος, πρέπει να ανακατασκευάσουμε και να αποκαταστήσουμε τα πολιτικά συστήματα στην περιοχή μας, ακριβώς όπως θα ξαναφτιάχναμε τα σπίτια μας μετά από ένα τσουνάμι.
Αλλά για να ξεκινήσουμε και να πραγματοποιήσουμε την εν λόγω αποκατάσταση, χρειαζόμαστε ένα σχέδιο, ένα όραμα. Και χρειαζόμαστε την αυτοπεποίθηση να το κάνουμε - την αυτοπεποίθηση να πω: αυτή η περιοχή είναι δική μας, και εμείς είμαστε οι ανακατασκευαστές και αναδιαμορφωτές της. Αλλά για να συμβούν όλα αυτά, πρέπει να είμαστε σαφείς και ξεκάθαροι σχετικά με τις βασικές αρχές που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Πρώτον, πρέπει να εμπιστευτούμε τις λαϊκές μάζες στην περιοχή μας, οι οποίες θέλουν σεβασμό και αξιοπρέπεια. Αυτή είναι η κρίσιμη έννοια σήμερα: αξιοπρέπεια. Για δεκαετίες μας προσέβαλαν. Για δεκαετίες μας ταπείνωναν. Τώρα θέλουμε αξιοπρέπεια. Αυτό είναι που οι νέοι άνθρωποι απαίτησαν στην πλατεία Tahrir. Μετά την ακρόαση τους, έγινα πολύ πιο αισιόδοξος για το μέλλον. Αυτή η γενιά είναι το μέλλον της Αιγύπτου. Ξέρουν τι θέλουν. Πρόκειται για μια νέα δυναμική στην περιοχή μας, και θα πρέπει να γίνει σεβαστή.
Η δεύτερη αρχή είναι ότι η αλλαγή και ο μετασχηματισμός είναι μια αναγκαιότητα, δεν είναι επιλογή. Αν η ιστορία ρέει και εσύ προσπαθήσεις να της αντισταθείς, θα χάσεις. Κανείς ηγέτης, όσο χαρισματικός και αν είναι, δεν μπορεί να σταματήσει τη ροή της ιστορίας. Τώρα ήρθε η ώρα για αλλαγή. Κανείς δεν θα πρέπει να προσκολλάται στην παλαιά λογική του ψυχρού πολέμου. Κανείς δεν θα πρέπει να υποστηρίξει ότι μόνο ένα συγκεκριμένο καθεστώς ή συγκεκριμένο πρόσωπο μπορεί να εγγυηθεί τη σταθερότητα μιας χώρας. Η μόνη εγγύηση για τη σταθερότητα είναι οι άνθρωποι.
Τρίτον, η αλλαγή αυτή πρέπει να είναι ειρηνική – η ασφάλεια και η ελευθερία δεν είναι απλά εναλλακτικές λύσεις. Τις χρειαζόμαστε και τις δύο. Στην περιοχή αυτή έχουν απηυδήσει με τους εμφύλιους πολέμους, και την συνεχή ένταση. Όλοι μας πρέπει να ενεργήσουμε με σύνεση χωρίς τη δημιουργία βίας ή εμφύλιων πολέμων μεταξύ αδελφών. Πρέπει να κάνουμε αυτή την αλλαγή δυνατή με το ίδιο πνεύμα της κοινής μοίρας που διαθέτουμε.
Τέταρτον, χρειαζόμαστε διαφάνεια, λογοδοσία, ανθρώπινα δικαιώματα και κράτος δικαίου, καθώς και να προστατέψουμε τους κοινωνικούς και δημόσιους θεσμούς μας. Επανάσταση δεν σημαίνει καταστροφή. Τα γεγονότα της Αιγύπτου είναι ένα καλό παράδειγμα: ο στρατός ενήργησε πολύ σοφά ώστε να μην έρθει αντιμέτωπος με τους ανθρώπους. Αλλά αν δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ των στρατιωτικών και ιδιωτικών ρόλων των πολιτικών θεσμών, μπορεί να αντιμετωπίσετε προβλήματα. Έχω εντυπωσιαστεί από την απόφαση του στρατάρχη Tantawi να παραδώσει την εξουσία στην πολιτική αρχή, το ταχύτερο δυνατόν.
Τέλος, θα πρέπει να προστατευτεί η εδαφική ακεραιότητα των χωρών μας και της περιοχής. Το νομικό καθεστώς και η εδαφική ακεραιότητα των κρατών συμπεριλαμβανομένης της Λιβύης και της Υεμένη θα πρέπει να προστατευθεί. Κατά την διάρκεια της αποικιοκρατίας και του ψυχρού πολέμου είχαμε αρκετές διαιρέσεις και αρκετούς διαχωρισμούς.
Η διαδικασία αυτή πρέπει να καθοδηγείται από τον λαό της κάθε χώρας, αλλά θα πρέπει να υπάρχει περιφερειακή κυριότητα. Αυτή είναι η περιοχή μας. Οι διανοούμενοι, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, οι πολιτικοί της περιοχής αυτής θα πρέπει να συνεργάζονται όλοι μαζί συχνότερα, προκειμένου να αποφασιστεί τι πρέπει να συμβεί στην περιοχή μας και στο μέλλον. Είμαστε συνδεδεμένοι μεταξύ μας για τους αιώνες που θα μας έρθουν.
Ό, τι συμβαίνει στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στην Υεμένη, στο Ιράκ ή στο Λίβανο, μας επηρεάζει όλους. Ως εκ τούτου θα πρέπει να δείξουμε αλληλεγγύη προς το λαό των χωρών αυτών. Θα πρέπει να υπάρχουν περισσότερα περιφερειακά φόρα, για τους πολιτικούς και ηγέτες, για τους διανοούμενους, για τα μέσα ενημέρωσης.
Συνήθως η «Μέση Ανατολή» - ένας ανατολίτικος όρος - θεωρείται συνώνυμη με συγκρούσεις, εντάσεις, και υπανάπτυξη. Όμως η περιοχή μας ήταν το κέντρο του πολιτισμού για χιλιετίες, οδηγώντας σε ισχυρές παραδόσεις πολιτικής τάξης στην οποία πολυ-πολιτισμικά περιβάλλοντα είχαν ανθίσει. Εκτός από αυτή την πολιτισμική και πολιτική κληρονομιά, έχουμε επαρκείς οικονομικούς πόρους σήμερα, ώστε να κάνουμε την περιοχή μας ένα παγκόσμιο κέντρο βάρους.
Τώρα είναι ο καιρός να κάνουμε ιστορικές επανεκτιμήσεις, προκειμένου να μετατρέψουμε την περιοχή μας σε μια περιοχή με σταθερότητα, ελευθερία, ευημερία, πολιτιστική και πολιτισμική αναγέννηση και χώρο συνύπαρξης. Σε αυτή τη νέα περιφερειακή τάξη θα υπάρχει λιγότερη βία και λιγότερα εμπόδια μεταξύ των χωρών, των κοινωνιών των χωρών, και των αιρέσεων. Αλλά πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη οικονομική αλληλεξάρτηση, περισσότερος πολιτικός διάλογος και μεγαλύτερη πολιτιστική αλληλεπίδραση.
Σήμερα, η αναζήτηση για μια νέα παγκόσμια τάξη βρίσκεται σε εξέλιξη. Μετά από την διεθνή οικονομική κρίση, πρέπει να αναπτύξουμε μια οικονομική τάξη βασισμένη στη δικαιοσύνη, καθώς και μια κοινωνική τάξη βασισμένη στο σεβασμό και στην αξιοπρέπεια. Και αυτή η περιοχή – η περιοχή μας - μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση αυτής της αναδυόμενης νέας τάξης: μια παγκόσμια, πολιτική, οικονομική και πολιτιστική νέα τάξη πραγμάτων.
Η ευθύνη μας είναι να ανοίξουμε το δρόμο για αυτή τη νέα γενιά, και να οικοδομήσουμε μια νέα περιοχή κατά την επόμενη δεκαετία που θα καθορίζεται από τη βούληση του λαού της.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου