Αντί για το παραδοσιακό σεντούκι χιλιάδες Έλληνες καταθέτες με όχι και τόσο ευκαταφρόνητες αποταμιεύσεις, κατέφυγαν τις τελευταίες εβδομάδες σε τράπεζες του εξωτερικού και σε αγορά θυρίδων, κυριευμένοι από τρόμο με τις πληροφορίες που ήθελαν την χώρα να πτωχεύει και να δεσμεύονται οι καταθέσεις.
Μάλιστα το εναλλακτικό σενάριο που διοχέτευαν διάφοροι "γνώστες" των μυστικών της αγοράς, που δέχονταν απανωτές εναγώνιες ερωτήσεις για την τύχη των καταθέσεων, από κάθε πιθανό και απίθανο πρόσωπο που εκτιμούσε πως ήξεραν περισότερα από όσα μάθαινε ο ελληνικός λαός για την οικονομία, ήταν ότι ακόμη και στην περίπτωση καταφυγής στο Δ.Ν.Τ., ο οργανισμός θα έδινε εντολή δέσμευσης των καταθέσεων!
Απειρες ιστορίες ελληνικής τρέλλας έδωσαν και πήραν τις τελευταίες εβδομάδες όπου η αβεβαιότητα των στελεχών της αγοράς για προσφυγή ή όχι στον μηχανισμό (την οποία και επεδίωκαν φυσικά, προκειμένου να διασφαλίσουν τη λήψη μέτρων στον τομέα του κόστους εργασίας) διαχέετο από κάθε πιθανό και απίθανο δίαυλο σχεδόν σε κάθε ελληνική οικογένεια.
Ετσι ο πανικός κυριάρχησε και κάθε καταθέτης αναζητούσε τρόπους είτε να διασφαλίσει τα χρήματά του (στην περίπτωση που επρόκειτο για τις ζωτικές οικογενειακές οικονομίες) αναζητώντας ασφαλή θυρίδα, είτε -στην περίπτωση μεγάλων καταθετών- να αυξήσει τις αποδόσεις των κεφαλαίων του απαιτώντας υψηλότερο επιτόκιο από την τράπεζά του.
Κίνηση στην οποία οι ελληνικές τράπεζες αρνήθηκαν να προχωρήσουν, αφού ήδη τα επιτόκια καταθέσεων ήταν ασυνήθιστα υψηλά σε σχέση με τις ξένες τράπεζες, που είδαν τις προηγούμενες εβδομάδες μία πρωτόγνωρη προσέλευση Ελλήνων υποψηφίων πελατών και απάντησαν με προσφορές κάθε είδους που και τα κέρδη τους θα διασφάλιζαν από τις προθεσμιακές καταθέσεις ζεστού χρήματος και σε επίπεδο μάρκετινγκ, θα πετύχαιναν την καλύτερη διαφήμιση ποντάροντας στην μαγική φράση "ασφάλεια των χρημάτων σας"....
Κι όμως υπήρχαν
Στη δύσκολη συγκυρία για τη χώρα, η πεποίθηση θα ήταν πως και τα κατατεθειμένα από τα ελληνικά νοικοκυριά χρήματα, δεν θα ήταν, παρά καταφρονητέα ποσά.
Κι όμως, οι αριθμοί, δικαιολογούν τον πανικό των περασμένων εβδομάδων, με την μαζική αγορά θυρίδων, το άνοιγμα λογαριασμών σε τράπεζες του εξωτερικού, τις μεταφορές χρημάτων σε λογαριασμούς ταμιευτηρίου για άμεση ρευστότητα, ακόμη και την αγορά ομολόγων γερμανικού δημοσίου, που παρά την εθνική περιφρόνηση για το δάκτυλο της Αφροδίτης της Μήλου, εκτιμήθηκε ότι η σωφροσύνη, έπρεπε να επικρατήσει. Και η πεποίθηση του ακλόνητου γίγαντα της Ευρώπης, νίκησε.
Το 2010 οι καταθέσεις μόνον των ελληνικών νοικοκυριών (κάτοικοι εσωτερικού) στις τράπεζες ήταν 194,9 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο, με μία ελαφρή κάμψη στα 192,8 δισ. τον Φεβρουάριο. Οι προθεσμιακές καταθέσεις έφθασαν τα 108.1 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο και 106,5 τον Φεβρουάριο, με 1,6 δισ. να διαφεύγει.
Μάλιστα, από τους αντίστοιχους μήνες του 2009 όπου οι καταθέσεις των νοικοκυριών ήταν 189,5 και 196,8 δισ. αντίστοιχα, προκύπτει ότι οι Ελληνες αύξησαν τις αποταμιεύσεις τους μέσα σε ένα χρόνο, οπότε και η ανησυχία για την τύχη τους, δικαιολογείται...
Οπως πιθανόν και η υπόθεση με τις αδήλωτες πισίνες στα βόρεια προάστεια, που χρειάστηκε να επιστρατευθεί δορυφόρος για να τις εντοπίσει, καθώς οι ιδιοκτήτες τους, είναι ίσως ανάμεσα σε αυτούς που δήλωναν το βασικό αφορολόγητο εισόδημα των 30.000 ευρώ (με το παλαιό φορολογικό σύστημα).
Πάντως, οι ελληνικές τράπεζες που ανησυχούσαν σφόδρα έχοντας την εικόνα της αβεβαιότητας που κυριαρχούσε, έσπευδαν να καθησυχάσουν τους καταθέτες τους για την ασφάλεια των χρημάτων τους -ωστόσο και οι ηγεσίες τους δεν έκρυβαν την ανασφάλεια που τους προκαλούσε η ευρεία (περίπου 40 δισ. ευρώ) έκθεσή τους σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Το υψηλό επιτόκιο που εξασφάλιζαν με την απόκτησή του, δεν αντιστάθμιζε τον κίνδυνο μίας πιθανής στάσης πληρωμών.
Κίνδυνο τον οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες από την εφημερίδα "Βήμα της Κυριακής" είχαν αρχίσει να διαδίδουν υπό την μορφή εμπιστευτικής πληροφορίας και σε όγκο χιονοστοιβάδας, Έλληνες οικονομικοί παράγοντες του Σίτυ του Λονδίνου, σε πλήρη συμφωνία με το σήμα που εξέπεμπαν οι όχι και τόσο διεθνείς αγορές, με την εκτίναξη του spread του ελληνικού 10ετούς ομολόγου. Και τη μαζική αγορά CDS (ασφαλίστρων κινδύνου από πτώχευση) με τα οποία αναμφίβολα κάποιοι κέρδοσκόπησαν άγρια.
Ισως το επόμενο χρονικό διάστημα, η λέξη spread ξεχαστεί, ίσως όχι, ανάλογα με τις εξελίξεις, το σίγουρο πάντως είναι, ότι η Ελλάδα, μία καταχρεωμένη χώρα με σχετικά ευκατάστατους κατοίκους, όπως μαρτυρούν οι αριθμοί τους οποίους γνωρίζουν και οι πιστωτές της, θα έχει μπει σε έναν νέο ιστορικό χρόνο.
Μάλιστα το εναλλακτικό σενάριο που διοχέτευαν διάφοροι "γνώστες" των μυστικών της αγοράς, που δέχονταν απανωτές εναγώνιες ερωτήσεις για την τύχη των καταθέσεων, από κάθε πιθανό και απίθανο πρόσωπο που εκτιμούσε πως ήξεραν περισότερα από όσα μάθαινε ο ελληνικός λαός για την οικονομία, ήταν ότι ακόμη και στην περίπτωση καταφυγής στο Δ.Ν.Τ., ο οργανισμός θα έδινε εντολή δέσμευσης των καταθέσεων!
Απειρες ιστορίες ελληνικής τρέλλας έδωσαν και πήραν τις τελευταίες εβδομάδες όπου η αβεβαιότητα των στελεχών της αγοράς για προσφυγή ή όχι στον μηχανισμό (την οποία και επεδίωκαν φυσικά, προκειμένου να διασφαλίσουν τη λήψη μέτρων στον τομέα του κόστους εργασίας) διαχέετο από κάθε πιθανό και απίθανο δίαυλο σχεδόν σε κάθε ελληνική οικογένεια.
Ετσι ο πανικός κυριάρχησε και κάθε καταθέτης αναζητούσε τρόπους είτε να διασφαλίσει τα χρήματά του (στην περίπτωση που επρόκειτο για τις ζωτικές οικογενειακές οικονομίες) αναζητώντας ασφαλή θυρίδα, είτε -στην περίπτωση μεγάλων καταθετών- να αυξήσει τις αποδόσεις των κεφαλαίων του απαιτώντας υψηλότερο επιτόκιο από την τράπεζά του.
Κίνηση στην οποία οι ελληνικές τράπεζες αρνήθηκαν να προχωρήσουν, αφού ήδη τα επιτόκια καταθέσεων ήταν ασυνήθιστα υψηλά σε σχέση με τις ξένες τράπεζες, που είδαν τις προηγούμενες εβδομάδες μία πρωτόγνωρη προσέλευση Ελλήνων υποψηφίων πελατών και απάντησαν με προσφορές κάθε είδους που και τα κέρδη τους θα διασφάλιζαν από τις προθεσμιακές καταθέσεις ζεστού χρήματος και σε επίπεδο μάρκετινγκ, θα πετύχαιναν την καλύτερη διαφήμιση ποντάροντας στην μαγική φράση "ασφάλεια των χρημάτων σας"....
Κι όμως υπήρχαν
Στη δύσκολη συγκυρία για τη χώρα, η πεποίθηση θα ήταν πως και τα κατατεθειμένα από τα ελληνικά νοικοκυριά χρήματα, δεν θα ήταν, παρά καταφρονητέα ποσά.
Κι όμως, οι αριθμοί, δικαιολογούν τον πανικό των περασμένων εβδομάδων, με την μαζική αγορά θυρίδων, το άνοιγμα λογαριασμών σε τράπεζες του εξωτερικού, τις μεταφορές χρημάτων σε λογαριασμούς ταμιευτηρίου για άμεση ρευστότητα, ακόμη και την αγορά ομολόγων γερμανικού δημοσίου, που παρά την εθνική περιφρόνηση για το δάκτυλο της Αφροδίτης της Μήλου, εκτιμήθηκε ότι η σωφροσύνη, έπρεπε να επικρατήσει. Και η πεποίθηση του ακλόνητου γίγαντα της Ευρώπης, νίκησε.
Το 2010 οι καταθέσεις μόνον των ελληνικών νοικοκυριών (κάτοικοι εσωτερικού) στις τράπεζες ήταν 194,9 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο, με μία ελαφρή κάμψη στα 192,8 δισ. τον Φεβρουάριο. Οι προθεσμιακές καταθέσεις έφθασαν τα 108.1 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο και 106,5 τον Φεβρουάριο, με 1,6 δισ. να διαφεύγει.
Μάλιστα, από τους αντίστοιχους μήνες του 2009 όπου οι καταθέσεις των νοικοκυριών ήταν 189,5 και 196,8 δισ. αντίστοιχα, προκύπτει ότι οι Ελληνες αύξησαν τις αποταμιεύσεις τους μέσα σε ένα χρόνο, οπότε και η ανησυχία για την τύχη τους, δικαιολογείται...
Οπως πιθανόν και η υπόθεση με τις αδήλωτες πισίνες στα βόρεια προάστεια, που χρειάστηκε να επιστρατευθεί δορυφόρος για να τις εντοπίσει, καθώς οι ιδιοκτήτες τους, είναι ίσως ανάμεσα σε αυτούς που δήλωναν το βασικό αφορολόγητο εισόδημα των 30.000 ευρώ (με το παλαιό φορολογικό σύστημα).
Πάντως, οι ελληνικές τράπεζες που ανησυχούσαν σφόδρα έχοντας την εικόνα της αβεβαιότητας που κυριαρχούσε, έσπευδαν να καθησυχάσουν τους καταθέτες τους για την ασφάλεια των χρημάτων τους -ωστόσο και οι ηγεσίες τους δεν έκρυβαν την ανασφάλεια που τους προκαλούσε η ευρεία (περίπου 40 δισ. ευρώ) έκθεσή τους σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Το υψηλό επιτόκιο που εξασφάλιζαν με την απόκτησή του, δεν αντιστάθμιζε τον κίνδυνο μίας πιθανής στάσης πληρωμών.
Κίνδυνο τον οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες από την εφημερίδα "Βήμα της Κυριακής" είχαν αρχίσει να διαδίδουν υπό την μορφή εμπιστευτικής πληροφορίας και σε όγκο χιονοστοιβάδας, Έλληνες οικονομικοί παράγοντες του Σίτυ του Λονδίνου, σε πλήρη συμφωνία με το σήμα που εξέπεμπαν οι όχι και τόσο διεθνείς αγορές, με την εκτίναξη του spread του ελληνικού 10ετούς ομολόγου. Και τη μαζική αγορά CDS (ασφαλίστρων κινδύνου από πτώχευση) με τα οποία αναμφίβολα κάποιοι κέρδοσκόπησαν άγρια.
Ισως το επόμενο χρονικό διάστημα, η λέξη spread ξεχαστεί, ίσως όχι, ανάλογα με τις εξελίξεις, το σίγουρο πάντως είναι, ότι η Ελλάδα, μία καταχρεωμένη χώρα με σχετικά ευκατάστατους κατοίκους, όπως μαρτυρούν οι αριθμοί τους οποίους γνωρίζουν και οι πιστωτές της, θα έχει μπει σε έναν νέο ιστορικό χρόνο.
Δημοσίευση σχολίου