Η είδηση είναι σύντομη, αλλά η σημασία της μεγάλη: Σύμφωνα με την εφημερίδα Jerusalem Post, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου καλεί ευρωπαίους και Αμερικανούς συνομιλητές του, να στηρίξουν την Ελλάδα. Το έπραξε με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Αλέν Ζιπέ, όπως, λίγο πριν, και με τον Αμερικανό γερουσιαστή Μαρκ Κερκ. Εικάζεται δε ότι το πράττει και σε συνομιλίες του με επιχειρηματίες τόσο εντός όσο και εκτός Ισραήλ.
Πρόκειται απλώς για έκφραση αβροφροσύνης προς τον Γ. Παπανδρέου που κάλεσε για πρώτη φορά πρωθυπουργό του Ισραήλ στην Αθήνα και που με σειρά ενεργειών, ορθότατα έδωσε νέο βάθος και προοπτική στις σχέσεις των δύο κρατών, ενώ στήριξε το Τελ Αβιβ σε μια δύσκολη γι αυτό στιγμή μετά την υπόθεση με το τουρκικό πλοιάριο; Πρόκειται για αποτέλεσμα της όξυνσης των ισραηλοτουρκικών σχέσεων; Ή μήπως για κάτι ακόμα πιο σύνθετο; Για την κατανόηση του προφανούς γεγονότος ότι, ειδικά από τη στιγμή που έχουν αρχίσει οι τριγμοί στη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή, η γραμμή της σχέσης Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ μεγιστοποιεί πλέον τη σημασία της; Πρόκειται για όλα αυτά μαζί και όχι μόνον: τα δύο πρώτα είναι απλώς εκφράσεις του τρίτου, όπως συμβαίνει και με τη στρατιωτική ή την τουριστική συνεργασίας της Ελλάδας με το Ισραήλ που ήδη αναπτύσσονται.
Είναι γνωστό ότι στα ενεργειακά θέματα, η Κύπρος έχει προχωρήσει αποφασιστικά σε μια στρατηγικής σημασίας συνεργασία με το Ισραήλ, για την οποία, η Αγκυρα ουδόλως ευτυχής είναι. Όμως, τι να πει; Αυτή είναι μεγάλη πολιτική, δεν είναι αστεία. Τα συμφέροντα των δύο κρατών έχουν έρθει πάρα πολύ κοντά και η Τουρκία πρέπει να σκεφτεί πλέον και δυο και τρεις φορές πριν να κάνει εξυπνάδες στη Λευκωσία. Και, για πρώτη φορά, αν παρατηρείτε, δεν κάνει…
Είναι πιθανό μια τέτοια συνεργασία να μπορεί να επεκταθεί και με τη συμμετοχή της Ελλάδας. Αλλά είναι σίγουρο ότι υπάρχει κάτι ακόμα σημαντικότερο, που το αντιλαμβάνεται κάποιος απλώς και μόνο όταν ρίξει μια ματιά στο χάρτη: Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ, αποτελούν μια φυσική γεωπολιτική «λεωφόρο» που οδηγεί από τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη. Που είναι και για τα τρία μέρη, αν και για διαφορετικούς λόγους, ιδιαίτερα κρίσιμο να παραμένει «ανοιχτή», ειδικά τώρα που συμβαίνουν όσα συμβαίνουν τόσο με τους τριγμούς στην περιοχή, αλλά και με τις διαστάσεις που λαμβάνει και τις διαθέσεις που δείχνει η τουρκική επεκτατικότητα.
Σ αυτό τον κόσμο, κανείς δεν ζει πια μόνος. Η ισχύς, βρίσκεται εν τη ενώσει. Στην περίπτωση των τριών αυτών κρατών, το ρητό δικαιώνεται πλήρως. Εχουν και οι τρεις να προσφέρουν πάρα πολλά και ζωτικά η μία στην άλλη. Η αρχή έχει γίνει. Πρέπει να μην μείνει στα μισά αλλά να προχωρήσει με ταχύτητα και σε βάθος. Αυτή η στρατηγική σχέση μπορεί να στηρίξει αποφασιστικά την Ελλάδα, η σταθερότητα της οποίας έχει πολύ μεγάλη σημασία για το γεωγραφικά απομονωμένο ανάμεσα σε μεγάλους κινδύνους Ισραήλ. Μας χρειάζονται και τους χρειαζόμαστε εξίσου. Και όχι ευκαιριακά, στιγμιαία, αλλά σε βάθος χρόνου. Κι η κοινή αυτή ανάγκη, όσο περνά ο χρόνος, μεγαλώνει. Όπως μεγαλώνουν και τα οφέλη από την εκπλήρωσή της. Μπορούμε να κάνουμε πολλά γι αυτούς, όπως κι εκείνοι για εμάς, ειδικά σε αυτή την πολύ δύσκολη στιγμή.
Γεώργιος Π. Μαλούχος
ΠΗΓΗ
Σίγουρα είναι ιδιαίτερα επιθυμητή μια τέτοια συνεργασία και συμμαχία σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα στους νευραλγικούς τομείς της εθνικής άμυνας και της ενέργειας, που μάλλον μπορεί να αποτελέσει τον από μηχανής Θεό, στις δύσκολες στιγμές που ζούμε τώρα, όλοι οι Έλληνες... Όμως μια συμμαχία μπορεί να την πάρει κανείς στα σοβαρά όταν συνάπτεται ανάμεσα σε χώρες με σοβαρή πολιτική σε όσο περισσότερους γίνεται τομείς που αφορούν καίρια σημεία της πολιτικής τους, οι οποίοι έχουν άμεση σχέση με την οικονομική ανάπτυξη, την άμυνα και την επιβίωσή τους γενικά... Όταν εμείς ως χώρα συντηρούμε από πάντα μια πολιτική -που εντελώς παράξενο, κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ γι' αυτήν - προωθούμε τις εισαγωγές παρά τις εξαγωγές, αφού φροντίζουμε για την όσο το δυνατό μεγαλύτερη διευκόλυνση της διαδικασίας της αδειδότησης της ίδρυσης εισαγωγικής εταιρείας και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δυσκόλεψη της αδειοδότησης μιας εγχώριας εταιρείας παραγωγής και εξαγωγής εγχώριων προϊόντων... Ή ακόμη όταν συντηρούμε σταθερά και ηθελημένα μια πολιτική, που αποσκοπεί στη συστηματική παρεμπόδιση της εκμετάλλευσης των εθνικών πλουτοπαραγωγικών μας πηγών (ηλιακή ενέργεια, γεωργία, εμπορική ναυτιλία, τουρισμός, παρεμπόδιση της διαδικασίας προσδιορισμού της ελληνικής ΑΟΖ), αλλά και μια αλλόκοτη πολιτική σε σχέση με τη διαδασκαλία της Ιστορίας στα σχολεία μας, όπου λείπουν σημαντικά κεφάλαια, όπως αυτό της ελληνικής γενοκτονίας (γενοκτονία του Πόντου, της Ανατολικής Θράκης και της καταστροφής της Σμύρνης)...Κι ακόμη όταν συντηρούμε και ακολουθούμε αγόγγυστα μια πολιτική που προωθεί το εύκολο ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας αντί πινακίου φακής και στην εύκολη υποδούλωση της χώρας μας σε ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ, για την όσο γίνεται πιο ευκολώτερη υφαρπαγή του εθνικού μας πλούτου... Μια χώρα μπορεί να επισυνάψει σοβαρές συμμαχίες με άλλες χώρες, από τις οποίες μπορεί και να περιμένει να την πάρουν στα σοβαρά, σε ότι αφορά την ίση εξασφάλιση των διμερών συμφερόντων, μόνο αν και η ίδια είναι σοβαρή ή τουλάχιστον δείχνει πρόθυμη να διορθώσει τα πολλά της κακώς κείμενα!...
ΑπάντησηΔιαγραφή