Γράφει ο Μανόλης Μαυρολέων
ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΕΩΣ και ασήμαντο αλλά δεν είναι: να στείλουμε μία κάρτα στο Δημαρχείο ή ένα παιδικό ή επιμορφωτικό βιβλίο στο Δημοτικό σχολείο του Καστελόριζου.
Από τον Νοέμβριο, η γειτόνισσα Τουρκία αμφισβητεί νομικά το δικαίωμα του συμπλέγματος των νησιών του Καστελόριζου να ανήκει στην ελληνική ΑΟΖ (ανεξάρτητη οικονομική ζώνη). Είναι προφανές ότι με την τακτική αυτή επιδιώκει να αποκόψει τη ζωτική θαλάσσια ένωση Ελλάδας και Kύπρου. Βλέποντας το Καστελόριζο σ' ένα χάρτη της ανατολικής Μεσογείου, παρατηρούμε πως το νησί αποτελεί σημαντικό κρίκο που «δένει» γεωπολιτικά την Ελλάδα με την Κύπρο. Χωρίς το Καστελόριζο, τα χωρικά ύδατα των ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, θα τέμνονταν κάθετα από ένα θαλάσσιο σύνορο μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, καθιστώντας την δυνατότητα κοινής ελλαδοκυπριακής συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων ορυκτού πλούτου, όπως επίσης και την δυνατότητα ενεργοποίησης του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος, αδύνατη.
ΜΙΛΑΜΕ ΔΙΑΡΚΩΣ για κρίση και την τοποθετούμε κυρίως στο οικονομικό επίπεδο. Μια πιο προσεκτική ματιά όμως δείχνει ότι πρόκειται πρωτίστως για κρίση αξιών και για κρίση (σωστών) επιλογών. Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), αν τύχει σωστής πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης, είναι δυνατόν να δώσει λύσεις στα τεράστια προβλήματα που μαστίζουν την χώρα και να την βγάλουν από τα αδιέξοδα που την οδηγούν σε επιλογές υποτέλειας τύπου «Τρόϊκας...». Σύμφωνα με τον καθηγητή γεωλογίας Αβραάμ Ζεληλίδη του Πανεπιστημίου της Πάτρας: «...αν αξιοποιηθούν οι περιοχές νότια της Κρήτης, τα ευρήματα στη Δυτική Ελλάδα, το Καστελόριζο και η λεκάνη "Ηρόδοτος", που εκτείνεται μεταξύ Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, τότε καλύπτεται η ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης για 50 χρόνια»!!!
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ, λοιπόν μπορεί να αντιληφθεί την σπουδαιότητα του Καστελόριζου, χωρίς το οποίο Ελλάδα και Κύπρος δεν θα μπορέσουν να οριοθετήσουν την Αποκλειστική Οικονομική τους Ζώνη. Αν λάβουμε δε υπ' όψιν μας πόση σημασία έχει η πρόσφατη συμφωνία καθορισμού της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, αντιλαμβανόμαστε γιατί η ολιγωρία (για μια ακόμη φορά, σε ένα ακόμη θέμα...) της ελληνικής(;) κυβέρνησης (;) είναι άκρως επικίνδυνη... Η Κύπρος έχει και στο παρελθόν κάνει παρόμοιες κινήσεις επί Τάσσου Παπαδόπουλου με την Αίγυπτο και τον Λίβανο. Απορούμε γιατί η Ελλάδα δεν κάνει παρόμοια κίνηση αφού η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, δεν αποτελεί μόνο οικονομική προτεραιότητα, αλλά αποτελεί εθνική ανάγκη για την επιβίωση του Ελληνισμού στον γεωπολιτικό χάρτη, και αυτό διότι τα χωρικά μας ύδατα συμπίπτουν, κάτι που οφείλεται στις δυνατότητες που μας παρέχει η ευλογία της ύπαρξης του Καστελόριζου.
Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ κ. Νίκος Λυγερός, που είναι αναλυτής στρατηγικής, αναφέρει:
«...Λόγω της συνθήκης των Παρισίων του 1947... το θέμα της ΑΟΖ θα ασκήσει de facto μια πίεση σε αυτή την περιοχή (εννοεί: το Καστελόριζο) Αυτή η επιλογή είναι πρόβλημα βούλησης και βέβαια πρωτοβουλίας εκ μέρους μας. Όλος ο προβληματισμός είναι η προετοιμασία μας. Αλλιώς θα επαναλάβουμε το λάθος της Συνθήκης Σεβρών του 1920, η οποία μετατράπηκε τελικά σε Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, η οποία μέσω του προσχήματος των Στενών (εννοεί: τα Δαρδανέλια), καθόρισε την μοίρα της Ίμβρου και της Τενέδου, δίχως να δοθεί σημασία στα συγκεκριμένα νησιά.»
ΝΑ ΓΙΑΤΙ η αποστολή ενός γράμματος ή μιας κάρτας στο Δημαρχείο, ενός βιβλίου στο Σχολείο του Καστελόριζου, παίρνει τώρα μια άλλη διάσταση. Στέλνοντας μια κάρτα στους συμπατριώτες μας που κατοικούν σ' αυτό το ακριτικό νησί δείχνουμε με έναν απλό και φιλικό τρόπο, αλλά εξόχως έμπρακτο και συμβολικό, την ευγνωμοσύνη και τη συμπαράστασή μας. Δεν ξεχνάμε την Κυρά της Ρω. Δεν ξεχνάμε τους αγώνες των Καστελοριζιών το 1821 και την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής. Αναγνωρίζουμε πως η παρουσία τους στο νησί αυτό δεν αποτελεί μόνο απλή περίπτωση διαβίωσης, αλλά ταυτόχρονα είναι εξέχουσας σημασίας για την γεωπολιτική και οικονομική συνεκτικότητα του Ελληνισμού. Κάθε νησιώτης, κάθε Αιγαιοπελαγίτης, κάθε Έλληνας, κάθε δημοκράτης, κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και το Διεθνές Δίκαιο, να στείλει κάτι, οτιδήποτε, στο Καστελόριζο. Επιμένουμε να σταλεί ταχυδρομικώς, ούτως ώστε να αναγκαστούν τα πλοία να μεταφέρουν τα μηνύματα φυσικά (και όχι ηλεκτρονικά) στο νησί. Να φανεί έμπρακτα και απτά το ενδιαφέρον μας για το μικρό αλλά τόσο σημαντικό αυτό κομμάτι της χώρας μας. Μια υλοποιημένη και όχι άυλη παρουσία μας σηματοδοτεί πολλά. Μια μικρή «θυσία», να αγοράσουμε, να γράψουμε, να ταχυδρομήσουμε κάτι προς το Καστελόριζο, θα αναδείξει στους πάντες πως αυτό το νησί που δένει Ελλάδα και Κύπρο δεν το ξεχνάμε, και δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα στρατοκράτη, σε κανέναν ακροβατούντα διπλωμάτη, σε κανένα που δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο, το δίκαιο των λαών, «το δίκαιο των μικρών...» να το επιβουλεύεται.
Η διεύθυνση είναι: Μεγίστη, 85111, Καστελόριζο, Δωδεκάνησα
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου