Οσο περνάει ο καιρός, φαίνεται ότι τα αποτελέσματα των διεθνών πρωτοβουλιών του κ. Παπανδρέου είναι πιο σημαντικά απ’ ό,τι αρχικά είχαν εκτιμηθεί. Για πρώτη φορά, λ.χ., η Κομισιόν δηλώνει τόσο κατηγορηματικά ότι «είναι έτοιμη να στηρίξει την Ελλάδα, ακόμα και σήμερα, αν χρειαζόταν». Δηλαδή, έχει έτοιμο το σχέδιο και τα μέσα για να αναλάβει δράση. Αυτή είναι μια σημαντική δήλωση, με αποδέκτη τις αγορές. Ιδιαίτερα σημαντική είναι επίσης η προαναγγελία ότι εξετάζεται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να δέχεται κρατικά ομόλογα με χαμηλότερη αξιολόγηση, έτσι ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η παροχή ρευστότητας προς το τραπεζικό σύστημα.
Αν αυτό γίνει, θα είναι «φιλί ζωής» για τις ελληνικές τράπεζες, που είναι πολλαπλώς «ζορισμένες», παρ’ όλη την επιφανειακή ψυχραιμία που επικρατεί γύρω από την πραγματική τους κατάσταση...
Επίσης, άλλη διάσταση αποκτά η λήψη μέτρων κατά της κερδοσκοπίας, μετά την αποκάλυψη του κ. Παπανδρέου ότι ο ίδιος, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί θα στείλουν από κοινού επιστολή στον Μπαρόζο -εκτός της πρωτοβουλίας στο πλαίσιο του G20- προκειμένου η ΕΕ να αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες. Σιγά σιγά αρχίζει κάτι να κινείται και να γίνεται, με αφετηρία την αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος, που είναι πολύ περισσότερο από τα συνήθη «λόγια του αέρος». Ο στόχος τα spreads του δανεισμού τον Απρίλιο και τον Μάιο να μην υπερβούν τις 200 μονάδες βάσης, είναι πολλαπλά κρίσιμος. Επισημαίνουμε και για τον δανεισμό των ελληνικών τραπεζών, όπου πάση θυσία πρέπει να αποφευχθεί κανένα «ατύχημα» που μπορεί να εξελιχθεί σε «τραπεζικό ντόμινο». Ούτως εχόντων των πραγμάτων, επιστρέφοντας ο κ. Παπανδρέου έχει τρεις επείγουσες προτεραιότητες.
Πρώτον, να επεξεργαστεί μηχανισμούς για τη γρήγορη και αποτελεσματική εφαρμογή των μέτρων που ελήφθησαν, καθώς οι «σχετικοί μηχανισμοί», επιεικώς, χωλαίνουν. Δεύτερον, να βρει τρόπους ανασυγκρότησης του διαλυμένου επικοινωνιακού μηχανισμού της κυβέρνησης. Η προσπάθειά του χρειάζεται έγκυρη και σαφή πολιτική στήριξη, που μέχρι στιγμής είναι ανύπαρκτη. Και τρίτον, εντατικοποίηση της αναπτυξιακής προσπάθειας. Εάν η ύφεση ξεπεράσει τις -2% ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, θα «καταπιεί» την αναμενόμενη απόδοση των μέτρων.
Να ξεκολλήσει το ΕΣΠΑ, να αξιοποιηθούν τα ΣΔΙΤ, να προωθηθούν τα δημόσια έργα, να γίνει προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων, να δοθούν κίνητρα στον τουρισμό, να μετοχοποιηθούν δημόσιες επιχειρήσεις μη στρατηγικού χαρακτήρα, να επιλεγούν στρατηγικοί τομείς ανάπτυξης και να τους δοθούν όλες οι απαραίτητες βοήθειες και να «κοπεί με μαχαίρι» η γραφειοκρατία. Σε αυτό το πλαίσιο, να γίνουν απλά προγράμματα άμεσης καταπολέμησης της ανεργίας. Το στοίχημα πια είναι να μη μας «πνίξει» η ύφεση...
Δημοσίευση σχολίου