Νίκος Μελέτης
Στην αντεπίθεση επιχειρεί να περάσει ο Τ. Ερντογάν, προσπαθώντας να βελτιώσει τη διαπραγματευτική θέση του ενόψει Βίλνιους, κατηγορώντας τη Δύση για ισλαμοφοβία και ρατσισμό, ενώ για μια ακόμη φορά στρέφεται ευθέως κατά της Γαλλίας, καθώς γνωρίζει ότι πολλές αντιστάσεις που αντιμετωπίζει ο ίδιος και η Τουρκία στη σχέση τους με την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ εκπορεύονται από το Παρίσι και τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν.
Στην αντεπίθεση επιχειρεί να περάσει ο Τ. Ερντογάν, προσπαθώντας να βελτιώσει τη διαπραγματευτική θέση του ενόψει Βίλνιους, κατηγορώντας τη Δύση για ισλαμοφοβία και ρατσισμό, ενώ για μια ακόμη φορά στρέφεται ευθέως κατά της Γαλλίας, καθώς γνωρίζει ότι πολλές αντιστάσεις που αντιμετωπίζει ο ίδιος και η Τουρκία στη σχέση τους με την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ εκπορεύονται από το Παρίσι και τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν.
Με αφορμή τα βίαια επεισόδια στη Γαλλία, το κάψιμο του κορανίου στη Σουηδία, αλλά και τα ναυάγια με θύματα μετανάστες στη Μεσόγειο (κάνοντας ειδική αναφορά σε αυτό σε διεθνή ύδατα ανοικτά της Πύλου) ο κ. Ερντογάν επιχειρεί να πάρει την εκδίκηση του για την αυστηρή κριτική την οποία δέχονταν και πριν τις εκλογές από δυτικά ΜΜΕ και κυβερνήσεις για την κατάσταση του Κράτους Δικαίου και των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων στη χώρα του. Και έτσι να εμφανισθεί τιμητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συγχρόνως προστάτης των μουσουλμάνων και καταπιεσμένων όλου του κόσμου ακόμη και των μουσουλμάνων που ζουν στην Ε.Ε…
«...όλα αυτά είναι σημάδι ότι η αποικιοκρατική, αλαζονική και απάνθρωπη αντίληψη που πηγάζει από την πίστη στην ανωτερότητα του λευκού ανθρώπου εξακολουθεί να υπάρχει.
Τα γεγονότα που ξεκίνησαν στη Γαλλία και λίγο αργότερα επεκτάθηκαν σε άλλες χώρες έχουν τις ρίζες τους στην κοινωνική αρχιτεκτονική που έχει δημιουργήσει αυτή η αντίληψη. Σε χώρες γνωστές για το αποικιακό τους παρελθόν, ο πολιτισμικός ρατσισμός έχει μετατραπεί σε θεσμικό ρατσισμό…» δήλωσε ο κ.Ερντογαν μετά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου προσθέτοντας ότι «όσοι σπέρνουν ανέμους, θερίζουν θύελλες».
Στρεφόμενος και εναντίον της Σουηδίας ο κ. Ερντογαν προειδοποίησε ότι «δεχόμαστε εκβιασμούς ούτε απειλές, αν δεν τηρήσουν όσα μας έχουν υποσχεθεί για την καταπολέμηση των τρομοκρατικών οργανώσεων, τότε δεν υποχωρούμε…Όλοι πρέπει να αποδεχτούν ότι η φιλία της Τουρκίας δεν μπορεί να κερδηθεί με την υποστήριξη της τρομοκρατίας, ανοίγοντας χώρο στους τρομοκράτες», ήταν το μήνυμα του Τ. Ερντογάν.
Ο Τούρκος πρόεδρος μάλιστα για να νομιμοποιήσει τις παρεμβάσεις του αυτές δήλωσε ότι η Τουρκία «έχει 7 εκατομμύρια πολίτες της στο εξωτερικό, η υπόθεση της εχθρότητας εναντίον των Τούρκων και των μουσουλμάνων, εκτός από θέμα εξωτερικής πολιτικής, είναι και ζήτημα εθνικής μας ασφάλειας».
Ενόψει Βίλνιους που αναμένεται να κορυφωθούν οι πιέσεις για την άρση του βέτο που έχει θέσει ο Τούρκος πρόεδρος στην ένταξη της Σουηδίας, θεωρεί ότι περνώντας στην αντεπίθεση θα διευκολύνει τη θέση του και θα μετατοπίσει τη συζήτηση από τη γεωπολιτική σημασία των επιλογών στο ΝΑΤΟ ειδικά την περίοδο της κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, αλλά και το που τελικά τοποθετείται η Τουρκία σε αυτή τη σύγκρουση, στην κουβέντα για την ισλαμοφοβία, τον ρατσισμό, την αντιμετώπιση αυτού που ο ίδιος θεωρεί τρομοκρατία που θα θέτει ως όρους για να αλλάξει τη στάση του στο θέμα της Σουηδίας.
Ειδικά με τη Γαλλία ο κ. Ερντογάν βρίσκει την ευκαιρία με αφορμή τα επεισόδια που σημειώθηκαν μετά τη δολοφονία από αστυνομικούς νεαρού στα περίχωρα της γαλλικής πρωτεύουσας, να στραφεί εναντίον της χώρας και του ηγέτη της που θεωρεί ότι του προκαλεί τα περισσότερα προβλήματα στην Ε.Ε. αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ο Γάλλος πρόεδρος Μ.Μακρόν είναι συχνός επικριτής της εσωτερικής κατάστασης στην Τουρκία, έχει υποστηρίξει την Αρμενική υπόθεση, και είναι ιδιαίτερα απρόθυμος για ανάπτυξη στενών και σε προσωπικό επίπεδο δεσμών με τον πρόεδρο Ερντογάν. Σε επίπεδο Ε.Ε. η Γαλλία παραμένει από τις πιο επιφυλακτικές χώρες ώστε να δοθεί σχεδόν άνευ όρων η προώθηση της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας, ενώ προκαλεί δυσανεξία η στενή πολιτική και αμυντική σχέση που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια μεταξύ των Παρισίων και της Αθήνας και της Λευκωσίας.
Η στρατηγική επιλογή του προέδρου Μακρόν για «επιστροφή» της Γαλλίας και ενίσχυση της παρουσίας της στην Ανατολική Μεσόγειο, με την υπογραφή Αμυντικής Συμφωνίας με την Ελλάδα (που περιλαμβάνει ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής), αλλά και με την Κύπρο στο πλαίσιο της οποίας ελλιμενίζονται πλοία του γαλλικού Στόλου μεταξύ αυτών και το αεροπλανοφόρο Σαρλ ντε Γκωλ στη Λεμεσό, είναι κινήσεις που έχουν ενοχλήσει την Άγκυρα. Πολύ περισσότερο όταν η Γαλλία έχει στρατηγικά συμφέροντα και στον Λίβανο, έχει αναπτύξει στενή στρατηγική σχέση με την Αίγυπτο έχει καταδικάσει την τουρκική παρέμβαση στη Λιβύη και το πιο σημαντικό, έχει αποδοκιμάσει δημοσίως το Τουρκολυβικό Μνημόνιο.
Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν προσέρχεται με κακές διαθέσεις στο Βίλνιους. Το μεγάλο ερώτημα είναι πλέον πόση ανοχή μπορεί να επιδείξει η Δύση στους εκβιασμούς και απειλές του…
Δημοσίευση σχολίου