Οι τράπεζες των Ευρωπαϊκών κρατών και των ΗΠΑ έχουν παγώσει όλες τις καταθέσεις της κυβέρνησης Καντάφι, όπως και τη διαχείριση πάγιων ενεργητικών στο εξωτερικό. Μετά τα πρώτα στρατιωτικά χτυπήματα εναντίον της Λιβύης, το αρραγές μέτωπο της «συμμαχίας των προθύμων» φαίνεται να παρουσιάζει σοβαρές ρωγμές.
Ο Αραβικός Σύνδεσμος υπαναχωρεί από την αρχική του στήριξη στην στρατιωτική επέμβαση και οι ΗΠΑ ξεκαθαρίζουν ότι προτίθενται να παραδώσουν τη σκυτάλη της διοίκησης της στρατιωτικής επιχείρησης σε άλλη χώρα. Στο μεταξύ οι πιο πρόθυμοι ανάμεσα στους «πρόθυμους», Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο ερίζουν για το ποιος θα αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η Γερμανία παραμένει αμετακίνητη στη διαφωνία της για επέμβαση, ενώ και η Ρωσία ανέβασε τους διπλωματικούς τόνους από την αρχική ήπια θέση της κατά της επιχείρησης. Ο ρόλος του ΝΑΤΟ παραμένει ακόμη ασαφής, όπως και οι στόχοι της επιχείρησης άλλωστε, ενώ και η Τουρκία εκφράζει τις αμφιβολίες της, με μια «γλώσσα» ήξεις αφήξεις είναι η αλήθεια, για ένα χτύπημα κατά μουσουλμανικής χώρας υπό την ομπρέλα της βορειο-Ατλαντικής συμμαχίας.
Απέναντι σε όλα αυτά ο Λίβυος συνταγματάρχης δείχνει αποφασισμένος να συνεχίσει απτόητος με την ανακατάληψη των εξεγερμένων ανατολικών περιοχών της χώρας του. Πόσο όμως μπορεί να αντέξει οικονομικά μια μακρά στρατιωτική επιχείρηση, δεδομένου ότι το πιο αποτελεσματικό και αξιόμαχο τμήμα των δυνάμεών του αποτελείται από μισθοφόρους παραστρατιωτικούς. Μήνες, μπορεί και χρόνια, εκτιμούν αναλυτές.
Ο λόγος είναι ότι ο μπαρουτοκαπνισμένος Λίβυος δικτάτορας έχει στην κατοχή του τεράστια αποθέματα χρυσού, γεγονός που του δίνει τη δυνατότητα να αντέξει μια μακράς διάρκειας πολεμική σύρραξη. Η κεντρική τράπεζα της Λιβύης έχει στα θησαυροφυλάκιά της φυσικό χρυσό περίπου 144 τόνων σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κατατάσσοντας τη χώρα μέσα στις πρώτες 25 παγκοσμίως. Η αξία του με σημερινές τιμές μεταφράζεται σε 6,5 δις δολάρια.
Πριν το ξέσπασμα της εμφύλιας σύγκρουσης το σύνολο του χρυσού βρίσκονταν στην Τρίπολη, αλλά εκτιμάται πως έκτοτε έχει μεταφερθεί σε άλλη τοποθεσία στο νότιο τμήμα της χώρας. Η χρηματοδότηση των επιχειρήσεών του μέσω φυσικού χρυσού θα ήταν πρακτικά αδύνατη, αφού όπως ξεκαθαρίζουν τραπεζίτες καμία κενρική τράπεζα δεν θα δεχτεί να μετατρέψει το χρυσό της Λιβύης σε ρευστό αυτή την περίοδο. Υπογραμμίζουν, ωστόσο πως με τη μεταφορά του χρυσού σε κάποια χώρα στα νότια σύνορα της Λιβύης, όπως στο Τσαντ ή τον Νίγηρα, ο Καντάφι θα μπορούσε ανταλλάξει το χρυσό με νόμισμα, που με τη σειρά του θα μεταφέρονταν σε κάποιο υποκατάστημα που ανήκει στην Λιβυκή Τράπεζα Εξωτερικού.
Όπως εξηγεί ο Walter De Wet, επικεφαλής του τμήματος έρευνας προϊόντων στην Standard Bank, αν κάποιος σαν τον Καντάφι ήθελε να ρευστοποιήσει χρυσό θα το κατάφερνε μέσω ανταλλαγής για όπλα, φαγητό ή νόμισμα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου