Το Βερολίνο μπορεί να εξακολουθεί να δηλώνει επίσημα ότι δεν υπάρχει λόγος για την αύξηση των κεφαλαίων του EFSF και να απορρίπτει τα σενάρια περί αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους,
ωστόσο, όπως επισημαίνει το Reuters, πίσω απότις κλειστές πόρτες τίθεται επικεφαλής των διαπραγματεύσεων για το συνολικό πακέτο λύσης που αναμένεται να ανακοινωθεί το Μάρτιο, περιλαμβάνοντας και τις δύο αυτές λύσεις.
Πρόκειται για σαφέστατη αλλαγή στάσης από την αρχική επίθεση της Merkel κατά της Κομισιόν, για το γεγονός ότι οι Βρυξέλλες ζήτησαν επίσημα την επέκταση των κεφαλαίων και του σκοπού του EFSF.
Μέχρι στιγμής, το Βερολίνο μιλά μόνο για επέκταση των εγγυήσεων που δίνουν οι χώρες μέλη, ώστε να μπορέσει το fund να δανείσει το σύνολο των κεφαλαίων του (440 δισ. ευρώ) και όχι μόνο τα 250 δισ. ευρώ που του επιτρέπεται σήμερα. Ωστόσο, σύμφωνα με τις πληροφορίες που μεταδίδει το Reuters, Γερμανοί υπουργοί δηλώνουν σε ιδιωτικές συζητήσεις ότι θα μπορούσαν να συμφωνήσουν σε μία ακόμα σημαντικότερη κίνηση, εάν πάρουν διαβεβαιώσεις ότι αυτή θα είναι μία λύση «μια και έξω» για την ευρωπαϊκή κρίση.
Αυτό που θέλει να αποφύγει ηγερμανική κυβέρνηση είναι ότι δεν θέλει μία τμηματική ή σταδιακή λύση στο πλαίσιο της οποίας θα αναγκάζεται να πηγαίνει κάθε τόσο στο κοινοβούλιο και να ζητά πρόσθετη οικονομική βοήθεια. Και αυτό γιατί η Merkel έχει να αντιμετωπίσει επτά περιφερειακές εκλογικές αναμετρήσεις μέσα στο 2011.
«Πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους στόχους με ένα αποτελεσματικό πακέτο, ώστε να μην χρειάζεται να το επανεξετάζουμε κάθε λίγους μήνες», ξεκαθάρισε ο υπουργός Οικονομικών Wolfgang Schaeuble στο περιοδικό WirtschaftsWoche.
Εξάλλου, η Merkel δεν υποχωρεί χωρίς να εξασφαλίζει ανταλλάγματα. Όπως υπονοεί το Reuters, η θέση του επόμενου προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (αφού η θητεία του Jean Claude Trichet λήγει φέτος τον Οκτώβριο) κρίνεται από αυτές τις διαπραγματεύσεις. Η Merkel θα μπορούσε να εξασφαλίσει τη στήριξη των υπόλοιπων χωρών για την υποψηφιότητα του Γερμανού κεντρικού τραπεζίτη Axel Weber ως αντάλλαγμα σε κάποια πιθανή συμφωνία.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Weber ήταν εκείνος που έριξε την ιδέα της επιμήκυνσης της περιόδου αποπληρωμής των ελληνικών δανείων προς το ΔΝΤ και την ΕΕ στα 30 χρόνια, σε ένα σχέδιο που θα αντιμετώπιζε την κρίση χωρίς να καταφεύγει στην αναδιάρθρωση του χρέους. Με αυτό τον τρόπο, ο πρόεδρος της Bundesbank θα γινόταν ο αρχιτέκτονας της πιθανής λύσης που θα έσωζε το ευρώ.
Η Merkel, εξάλλου, δεν χάνει ευκαιρία να τονίσει ότι η Γερμανία θα κάνει «ό,τι χρειαστεί» για να σώσει το κοινό νόμισμα.
Βέβαια, περιορίζει το πολιτικό κόστος που έχουν στη Γερμανία οι κινήσεις της αυτές παρουσιάζοντας μια σκληρή στάση σε όλες τις Συνόδου Κορυφής και εμφανιζόμενη να απαιτεί σκληρά μέτρα ως αντάλλαγμα για την κάθε πιθανή λύση στην κρίση. Το τελευταίο σχέδιό της προβλέπει τη στενότερη οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης και τη λήψη μέτρων για την τόνωση της ανταγωνιστικότητάς της, μέσω της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης, της κατάργησης των μισθολογικών αυξήσεων με βάση τον πληθωρισμό και της εναρμόνισης των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις.
Με αυτές τις μεταρρυθμίσεις, η Merkel θα μπορούσε να πείσει τους Γερμανούς αλλά και το συνταγματικό της δικαστήριο –που φέτος καλείται να αποφασίσει για τη νομιμότητα του ευρωπαϊκού μηχανισμού διάσωσης- ότι τα χρήματα που ξοδεύει για τη σωτηρία της Ευρώπης δεν είναι πεταμένα.
ΙΣΟΤΙΜΙΑ
Δημοσίευση σχολίου