Τέτοιο ήταν του Μπεν Αλί που έπεσε πρόσφατα στην Τυνησία, τέτοιο είναι και του απερχόμενου όπως όλα δείχνουν Μουμπάρακ. Όλα αποτελούν χαρακτηριστικά πρότυπα μιας πολιτισμικής παράδοσης φονταμενταλιστικών και φατριαστικών ερίδων με ακραία βάναυσες και πατριαρχικές συμπεριφορές. Αποτελούν την κοιτίδα της πιο βίαιης και πατριαρχικής μονοθεϊστικής θρησκείας που έχει γνωρίσει ο κόσμος. Στηρίζονται στην βάρβαρη σεξουαλική καταπίεση γυναικών και τη σαδιστική καταπίεση παιδιών κι εφήβων.
Οι σημερινοί πολιτικοί αναλυτές και σχολιαστές αναφερόμενοι στα γεγονότα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή σε αυτές τις περιοχές αδυνατούν να καταλάβουν τη λειτουργική (σεξ-οικονομική) βάση των εκδηλώσεων και συμπεριφορών αυτών των ανθρώπων. Με μια μεταφυσική προσέγγιση των εννοιών της «ελευθερίας», «δημοκρατίας», «αξιοπρέπειας» κ.λπ. επιχειρούν να μεταφέρουν τη δυτική εμπειρία στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Ακόμη κι έτσι όμως αδυνατούν να καταλάβουν όχι μόνο τους ισχύοντες πολιτικούς συσχετισμούς αλλά και την ιστορική πορεία αυτών των χωρών. Ας αναφερθούμε αρχικά στην Αίγυπτο, όμως, που ενδιαφέρει περισσότερο λόγω γειτνίασης…
Όπως λέει πολύ εύστοχα η Αιγύπτια – και συμπαθέστατη – ακτιβίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Νόνι Ντάργουις (Nonie Darwish)[2]:
«Έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει ως Μουσουλμάνα κατά τη διάρκεια της επανάστασης του Νάσερ το 1952, στην οποία ο πατέρας μου ήταν εξέχων στέλεχος της επαναστατικής κυβέρνησης του Νάσερ εκείνο τον καιρό, βλέπω τα πράγματα να επαναλαμβάνονται. Η επανάσταση του Νάσερ υποσχέθηκε ελευθερία, δημοκρατία, αραβική εθνική ταυτότητα και αυτοκυβέρνηση. Ο Νάσερ ανέτρεψε τον αποκαλούμενο από εκείνον τύραννο Βασιλιά Φαρούκ υποσχόμενος μια νέα εποχή ελευθερίας, δημοκρατίας κι ευημερίας, η οποία όμως κατέληξε για τους Αιγύπτιους χειρότερη από την προηγούμενη. Η εποχή του Νάσερ ήταν μια από τις πιο καταπιεστικές περιόδους στην αιγυπτιακή ιστορία που κατέληξε σε μακροχρόνιους πολέμους, σοσιαλισμό, φτώχεια, αναλφαβητισμό και αστυνομοκρατία[3].
Κρίνοντας με βάση την αραβική ιστορία, οι επαναστάσεις δεν καταλήγουν απαραίτητα σε δημοκρατικά ή ελεύθερα καθεστώτα. Θα φέρει η τελευταία εξέγερση στην Αίγυπτο εκείνο που επιδιώκει να φέρει; Ή θα καταλήξει σ’ ένα φαύλο κύκλο εξεγέρσεων και τυραννίας ακολουθώντας τα βήματα της προηγούμενης επανάστασης του ’52; Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση[4], πάνω από το 70% των Αιγύπτιων ανέφεραν ότι θέλουν να ζήσουν υπό το καθεστώς του ισλαμικού νόμου (Σαρία). Αλλά οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν αντιλαμβάνονται ότι ο νόμος Σαρία δε θα καταλήξει σε δημοκρατία αλλά σε θεοκρατία όπως το Ιράν και η Σαουδική Αραβία. Αυτή η ανεδαφική προσδοκία από την πλειοψηφία των Αιγυπτίων πολύ πιθανό να καταλήξει σε μεγάλη απογοήτευση – με τον ίδιο τρόπο που η Ιρανική επανάσταση δεν πρόσφερε την ελευθερία και δημοκρατία που περίμεναν οι Ιρανοί. Πολλοί Αιγύπτιοι τραγουδούν «Ο Θεός είναι μεγάλος» (Allahu Akbar) και «το Ισλάμ είναι η λύση». Η αλήθεια, όμως, είναι ότι το Ισλάμ, ή ακριβέστερα, η Σαρία, είναι το πρόβλημα…
Η επιλογή στην Αίγυπτο δεν είναι μεταξύ καλού και κακού αλλά μεταξύ κακού και χείριστου. Πολλοί Μουσουλμάνοι δεν κατανοούν τα εμπόδιά τους και την έλλειψη ηθικών και νομικών θεμελίων για τη διαμόρφωση ενός σταθερού δημοκρατικού πολιτικού συστήματος. Φοβάμαι ότι τα αδέρφια μου στην Αίγυπτο θα φτάσουν να εναγκαλιστούν τον εξτρεμισμό αντί της γνήσιας δημοκρατίας κι έτσι θα συνεχίσουν την άνοδο και την πτώση, κάνοντας τη μια επανάσταση μετά την άλλη και ζώντας με τον έναν τύραννο μετά τον άλλο ψάχνοντας για το ιδεώδες Ισλαμικό Κράτος που ποτέ δεν υπήρξε. Τα 1.400 χρόνια ισλαμικής ιστορίας καταπίεσης θα συνεχίσουν εφόσον δεν απορριφθεί η Σαρία ως βάση για τα νομικά και πολιτικά συστήματα των μουσουλμανικών κρατών. Η Σαρία πρέπει να απορριφθεί αν οι Αιγύπτιοι θέλουν γνήσια δημοκρατία κι ελευθερία».
Ωστόσο, ποιος είναι ο συσχετισμός δυνάμεων στην Αίγυπτο σήμερα; Μήπως αγνοείται το γεγονός ότι η σημαντικότερη οργανωμένη πολιτική δύναμη αυτή τη στιγμή στην Αίγυπτο είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία εμφανίζεται να στηρίζει τον πρώην επικεφαλής της Επιτροπής Πυρηνικής Ενέργειας κι αδύναμο πολιτικά Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι[5]; Πολλοί αρκούνται να συνομολογήσουν ότι εδώ το λόγο τον έχει ο «λαός»; Τι σχέση έχει αυτός ο λαός με τις ισλαμικές έννοιες της «ιντιφάντα», του «τζιχάντ» και του «μαρτυρίου»; Πρόσφατα, ο Μουσταφά Αλ Ναγκάρ, συνεργάτης του Μπαραντέι στο συνασπισμό του «Εθνική Συμμαχία για την Αλλαγή» δήλωσε ευθαρσώς: «Θέλουμε ένα από τα δυο εξής καλά πράγματα: Ελευθερία ή Μαρτύριο!» Η Μουσουλμανική Αδελφότητα, όντας παράνομη υπό το καθεστώς Μουμπάρακ με έντονα αντιδυτικό και φονταμενταλιστικό λόγο και πράξη[6] φαίνεται να «αγγίζει» αρκετά το αίσθημα αυτού του λαού, επίσης. Το παρακάτω βίντεο από πορεία διαμαρτυρίας στην Αλεξάνδρεια δείχνει ανάγλυφα ότι οι λόγοι που ο Μουμπάρακ είναι μισητός δεν έχουν να κάνουν μόνο με τις παραποιημένες έννοιες της «ελευθερίας» και «δημοκρατίας» στον ισλαμικό κόσμο.Για παράδειγμα ένα διαδηλωτής λέει: «Ο Μουμπάρακ υποστηρίζει το Ισραήλ! Το Ισραήλ είναι εχθρός μας. Δε τον θέλουμε… Το Ισραήλ και η Αμερική τον στηρίζουν. Τους μισούμε όλους!». Άλλος λέει: «Οι Η.Π.Α. είναι 100% πίσω από τον Μουμπάρακ, επειδή γνωρίζουν ότι αν πέσει ο Μουμπάρακ… όλος ο λαός της Αιγύπτου θα είναι ελεύθερος. Ο ελεύθερος λαός της Αιγύπτου… θα καταστρέψει το Ισραήλ. Η χώρα που ελέγχει τις Η.Π.Α. είναι το Ισραήλ». Και σε αυτό δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει και το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν.
Ίσως, τελικά, όπως σημειώνεται από κάποια ειδησεογραφικά πρακτορεία ο κύριος λόγος της εξέγερσης να μην είναι τόσο η εσωτερική καταπίεση αλλά η εξωτερική πολιτική του αυταρχικού καθεστώτος .
Η ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Για τους καλούς γνώστες της περιοχής, ωστόσο, οι σημερινές εξελίξεις ήταν προβλέψιμες. Ο πρώην μουσουλμάνος τρομοκράτης Ουαλίντ Σομπάτ που ήταν μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (ΜΑ), ήξερε όχι μόνο τα σχέδια τους αλλά είχε προβλέψει ότι η Αίγυπτος θα πέσει τελικά σε χέρια φονταμενταλιστών Μουσουλμάνων. Στο βιβλίο του το 2008[7], είχε κάνει την πρόβλεψη ότι θα επιχειρούνταν να επανασυσταθεί η οθωμανική αυτοκρατορία που κατέρρευσε το 1924. Αυτός είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος της ΜΑ λέει. Κάθε κράτος που θα πέσει στα χέρια της θα απορροφηθεί από την Τουρκία, η οποία ήταν το κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ό,τι επακολουθήσει θα είναι πραγματικά εκπληκτικό, λέει ο Σομπάτ.
Κατά την άποψή του, όπως συμβαίνει με τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις, ο κανόνας είναι: «βγάζουμε ένα Τσάρο, βάζουμε ένα Στάλιν!»… «Οι Αμερικάνοι πρέπει να καταλάβουν ότι οι δημοκρατικές εκλογές στη Μέση Ανατολή ποτέ δεν κατέληξαν σε δυτικού τύπου ελευθερίες. Ο κανόνας σε κάθε κράτος όπου οι Μουσουλμάνοι έχουν την πλειοψηφία είναι ότι η δημοκρατία χρησιμοποιείται ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ των εκλογών και ΜΟΝΟ…», προσθέτει. «Τι κάνουν σε αυτά τα κράτη οι εκλογές; Το Ιράν είναι ένα θεοκρατικό κράτος, ο Λίβανος είναι σε κατάσταση χάους, η Παλαιστίνη σε μια ψυχωτική κατάσταση, το Σουδάν στα πρόθυρα διάσπασης και οι δημοκρατικές εκλογές στην Τουρκία διαμορφώνουν αργά έναν άξονα ισλαμιστικής συμμαχίας κατά του Ισραήλ και της Δύσης. Σύντομα θα δούμε και τη Βόρεια Αφρική που, στο όνομα της δημοκρατίας φυσικά, αν αφαιρέσουμε όλους τους δικτάτορες, μαντέψτε ποιος θα εκλεγεί!»
Από την άλλη, στην Τυνησία κανείς δεν πρέπει να εκπλήσσεται από την θριαμβευτική υποδοχή του εξόριστου υπό το καθεστώς Μπεν Αλί ισλαμικού ηγέτη της 2ης μεγαλύτερης ισλαμικής οργάνωσης με την ονομασία «Κόμμα Αναγέννησης», του Ρασίντ Γανουτσί (Rashid Ghannouchi). Φυσικά, αν μαντέψατε ότι ο εν λόγω ηγέτης είναι μέλος της ΜΑ, πολύ καλά κάνατε… όπως κι ότι είναι υπέρ της επιβολής του ισλαμικού νόμου Σαρία.
Πρόσφατα, όπως μαθαίνουμε από το Reuters εκατοντάδες διαδήλωσαν για το δικαίωμά τους στο νικάμπ, το οποίο βρισκόταν υπό διωγμό από το κοσμικό καθεστώς του Μπεν Αλί. Καθόλου πρωτότυπο!
Και πριν την πτώση του Μπεν Αλί, όμως, τα αιτήματα πολλών διαδηλωτών ήταν υπέρ της Σαρία, της μαντήλας και της ίδρυσης ενός ισλαμικού χαλιφάτου! Το μέλλον είναι εδώ και είναι Ισλαμοφανατικό, όπως φαίνεται!
Καθόλου τυχαίο επίσης ότι οι ταραχές στην Τυνησία είχαν την υποστήριξη της ισλαμοφασιστικής Χαμάς, η οποία οργάνωσε και διαδηλώσεις!
«Φοβάμαι την επιστροφή των Ισλαμιστών» λέει η Σόνια, μια 35χρονη κυβερνητική υπάλληλος που αρνήθηκε να δώσει το επίθετό της φοβούμενη την επιστροφή στην πολιτική σκηνή του απαγορευμένου ισλαμικού κινήματος προηγούμενα Αφύπνιση (Ennahdha). «Θα επιβάλλουν μια νέα κουλτούρα που είναι εντελώς ξένη σ’ εμάς, όπως ο φονταμελιστικός κώδικας ενδυμασίας» λέει, αναφερόμενη στο μουσουλμανικό κάλυμμα του προσώπου που φοριέται από κάποιες γυναίκες σε βορειοαφρικανικά κράτη.
«Οι γυναίκες πρέπει να φορούν καλύμματα για να προληφθεί η σεξουαλική κακοποίηση. Αυτό είναι που ακούγεται τώρα στους δρόμους της Τυνησίας» γράφει σ’ ένα άρθρο της η εφημερίδα «La Presse». Το άρθρο αναφέρεται σε μια «νέα εποχή όπου ζητήματα τα οποία θεωρούσαμε ως ξεπερασμένα επανεμφανίζονται και απειλούν τα δικαιώματα που θεωρούσαμε κεκτημένα».
Η Dorra Bouzid, γνωστή δημοσιογράφος και φεμινίστρια, λέει ότι οι γυναίκες πρέπει να προετοιμαστούν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα που είχαν κερδίσει. Οι ανησυχίες της ενισχύθηκαν όταν το περασμένο σαββατοκύριακο μια ομάδα νεαρών στην Τυνησία πρόσβαλε άγρια μια γυναίκα ρεπόρτερ του κοροϊδεύοντάς τη.
«Τέρμα τα γυναικεία δικαιώματα μετά την επανάσταση!» φώναξε ένας από αυτούς.
Όπως αναφέρει εύστοχα ο οργονομιστής ψυχίατρος Τσαρλς Κόνια, οποιαδήποτε προσπάθεια επίλυσης κοινωνικών προβλημάτων με πολιτικά μέσα πάντα καταλήγει σε χειρότερες καταστάσεις. Ο λόγος γι’ αυτό είναι οι περιορισμοί στην ικανότητα των ανθρώπων να ανεχτούν την ελευθερία. Σε κάθε πολιτικό αγώνα, η ορμή των ανθρώπων για περισσότερη ελευθερία εμποδίζεται από το θώρακά τους, ο οποίος τους σταματά από το να πετύχουν την ελευθερία που επιθυμούν. Λόγω ακριβώς αυτής της ανάσχεσης, η λαχτάρα μετατρέπεται σε μίσος και σαδιστικές συμπεριφορές. Αυτή η ανικανότητα είναι το κατάλληλο έδαφος για την οργανωμένη συγκινησιακή πανούκλα να μπει στην πολιτική σκηνή και να επιφέρει ένα πιο αυταρχικό καθεστώς από εκείνο που υπήρχε πριν.
Αυτός ο φαύλος κύκλος είναι πιο έκδηλος στα γεγονότα που συμβαίνουν στη Μ. Ανατολή και Β. Αφρική. Ακριβώς επειδή είναι άγνωστος τόπος για τους περισσότερους όχι μόνο ηπραγματική βιοφυσική ανικανότητα για ελευθερία αυτών των ανθρώπων που έχουν ανατραφεί σ’ ένα σαδιστικό και καταπιεστικό σεξουαλικό περιβάλλον αλλά και τοενεργειακό-συγκινησιακό υπόβαθρο που βρίσκεται καταπιεσμένο και αποτελεί την πρώτη ύλη για τη συγκινησιακή πανούκλα, είναι αδύνατο να συλλάβουν την πραγματική (καταδικασμένη) εξέλιξη κάθε απόπειρας για μια καλύτερη ζωή σε πολιτικό επίπεδο.
Δημοσίευση σχολίου