Η Τουρκία δείχνει να έχει ξεχάσει τι σημαίνει να κάνεις επιθετικό πόλεμο. Όταν ξεκινάς έναν πόλεμο, πρέπει φυσικά να είσαι έτοιμος να κερδίσεις, αλλά πρέπει να ξέρεις και να χάνεις. Η περασμένη Παρασκευή, μια μαύρη Παρασκευή για τις Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, ήταν μια μέρα που οι Τούρκοι δεν την περίμεναν. Συνηθισμένοι να κυνηγούν σαπισμένα τζιπάκια με αρχαιοπρεπή ΠΑΟ των Κούρδων του YPG, κι αυτά από απόσταση, δεν περίμεναν πως ο εμπειροπόλεμος συριακός στρατός θα βομβάρδιζε ανελέητα ένα ολόκληρο τουρκικό τάγμα.
Όταν ένας στρατός μάχεται, ποτέ δεν μάχεται με την λογική ” ας σκοτώσω μόνο 1 ή 2, και θα πάρουν το μάθημά τους”. Ούτε μάχεται υπολογίζοντας πως αν σκοτώσει πολλούς από τους στρατιώτες του αντιπάλου, ο τελευταίος θα “τσαντιστεί”. Ο Συριακός Στρατός, δεν υπολόγισε ISIS, δεν υπολόγισε κόμματα και φυλές που είχε το Μπάαθ στην άκρη για δεκαετίες, δεν υπολόγισε τους Ισραηλινούς, δεν υπολογίζει ότι πολεμά για μια δεκαετία, θα υπολόγιζε τους καλομαθημένους σε εύκολες νίκες Τούρκους;
Είχε συντεταγμένες, είχε τα πυροβόλα και τα ρουκετοβόλα, και έκανε την τουρκική εγκατάσταση οικόπεδο. Το αποτέλεσμα; ούτε οι ίδιοι οι Τούρκοι δεν έχουν παραδεχτεί πόσες είναι οι απώλειες. Το σοκ στη γειτονική χώρα είναι αντίστοιχο με αυτό των Γερμανών στο Στάλινγκραντ. Μπορεί να πάθουν τέτοιο πράγμα οι ανίκητες τουρκικές δυνάμεις; έλα ντε, που άμα πας σε πόλεμο, αυτά συμβαίνουν…
Οι Τούρκοι αντέδρασαν καταρχάς σπασμωδικά. Πήγαν στην -μέχρι πρότινος- κακιά Δύση, και ζήτησαν βοήθεια. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ζήτησαν αλληλεγγύη από το ΝΑΤΟ, το κακό το ΝΑΤΟ, και τις κσκές ΗΠΑ, που μέχρι τώρα τους είχαν στο φτύσιμο. Κυριολεκτικά. Και όταν είδαν πως ΝΑΤΟ, και οι χώρες που είναι και στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, αφού έσκασαν στα γέλια, μίλησαν με γαλλικά στους Τούρκους, αποφάσισαν να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί. Να εξαπολύσουν τους πρόσφυγες, που διαβιούν σε τουρκικό έδαφος, και φυσικά επιβιώνουν χάρη στα ευρωπαϊκά κονδύλια. Σωστά; Όχι!
Η κίνηση που κάνει η Τουρκία είναι στρατιωτικά προμελετημένη. Αν δούμε λίγο διαφορετικά τα πράγματα, θα καταλάβουμε πως δεν είναι απλά μια κίνηση διπλωματικής πίεσης, αλλά μια κίνηση στρατιωτικής απελπισίας. Και εξηγούμαστε…
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι σήμερα κάθεται και εκβιάζεται γιατί θέλει η ίδια να εκβιαστεί. Αν δούμε τα χρήματα που έχουν επενδύσει Γερμανία και Ισπανία, αλλά και Γαλλία και Ιταλία σε Τουρκία, θα δούμε πως υπό συνθήκες η ΕΕ δεν θέλει να αποκοπεί από την Τουρκία. Ούτε θέλει να δει ένα κράτος 80 εκ. ανθρώπων να καταρρέει, δεν θα το άντεχε όχι μόνο η Ευρώπη, αλλά ο κόσμος όλος.
Ανόητα λοιπόν, μικρόνοα καλύτερα, δίνει σχεδόν ότι θέλει η Τουρκία. Η συμφωνία επανεισδοχής ήταν μια συμφωνία που συνέφερε την ΕΕ, και την Ελλάδα. Απλά εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε 2 χρόνια για να εξετάσουμε μια αίτηση ασύλου, ενώ δίναμε άσυλο σε απίθανες περιπτώσεις από χώρες που έχουν να πολεμήσουν από την ανεξαρτησία τους. Δεν θα μιλήσουμε για την φάμπρικα του Ασύλου, απλά, αν είχαμε κάνει αυτό που έπρεπε, το πρόβλημα δεν θα είχε γιγαντωθεί έτσι.
Τώρα, αν και θεωρητικά πάντα είχε αυτή τη δυνατότητα, δεν είχε τολμήσει να ανοίξει τα σύνορα. Η Ελλάδα, αν και δεν τυγχάνει της ίδιας αγάπης από τη Γερμανία, εντούτοις τυγχάνει της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Δεν θα διακινδυνεύσουν οι Ευρωπαίοι την ελληνική ανάκαμψη, και τα δάνεια που έχουν δωθεί, για να κάνει το “κομμάτι” του ο Ερντογάν. Δεν το λέμε γιατί έχουμε την αλληλεγγύη που αξίζουμε, απλά μιλάμε τη γλώσσα των αριθμών.
Βέβαια, οι Τούρκοι έχουν τη σιωπηρή υποστήριξη της Γερμανίας. Αν κάποια άλλη χώρα είχε κάνει το ίδιο, πχ εμείς με μια γειτονική μας χώρα στα Βαλκάνια, ή η Ισπανία με τη Βόρεια Αφρική, τότε όχι απλά θα αντιμετωπίζαμε απομόνωση επιπέδου Βόρειας Κορέας, αλλά μάλλον θα μας είχαν εξορίσει από τον πλανήτη. Αυτή είναι μια άλλη ιστορία, που θα την πούμε τις επόμενες μέρες (όχι που θα το αφήναμε έτσι…).
Απλά, και με τη Γερμανία να ποιεί τη νήσσαν, η κίνηση της Τουρκίας είναι πέρα από κάθε αποδεκτό όριο. Θεωρούμε δεδομένο πως αν δεν αντιδράσει δυναμικά η ΕΕ, τότε θα υπάρξει πολύ σοβαρό πρόβλημα συνοχής. Ακόμη κι αν μας δώσουν το μεγαλύτερο ΕΣΠΑ στην Ιστορία των κοινοτικών επιδοτήσεων, και πάλι δεν θα ξεχάσουν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι την γερμανική αλληλεγγύη στην… Τουρκία!
Άρα, γιατί έκανε αυτή την κίνηση ο Ερντογάν; κι εμάς, μας κάνει εντύπωση, όπως εντύπωση μας έκανε και η ελληνική αντίδραση. Η εμπλοκή Στρατού και Αστυνομίας καθώς και Λιμενικού σε τέτοιας έκτασης, και αποτελεσματικότητας επιχείρηση, δείχνει ότι πλέον η Ελλάδα δεν παίζει. Αυτό που έκανε ο Ερντογάν ήταν μια στρατιωτική πράξη, μια αναμφίβολα κίνηση, απλά με μια διαφορά.
Δεν ήταν επιθετική, ήταν αμυντική!
Η Τουρκία είναι με την πλάτη στον τοίχο. Η πανωλεθρία στην Αλ Μπαμπ έδωσε τη θέση της στην αργή αλλά επιτυχημένη κατάληψη του Αφρίν. Επίσης, η προώθηση στο Μανμπίτζ, έγινε ουσιαστικά με κοινή συναίνεση με τους Κούρδους, όταν οι ΗΠΑ τους ζήτησαν να αποχωρήσουν, και οι Ρώσοι είχαν συμφωνήσει. Αλλά το Ιντιλίμπ είναι κάτι διαφορετικό. Εκεί, οι Τούρκοι, τελείως μόνοι τους, χωρίς καμία συμφωνία, προσπαθούν να δώσουν τη νίκη σε διάφορες ομάδες ανταρτών, που οι Σύριοι ονομάζουν σαν “τους τελευταίους των Τζιχαντιστών”.
Εκεί, σε μια περιοχή που δεν την ξέρουν καλά, μπερδεύονται τουρκικές μονάδες, με μονάδες ανταρτών, που κάνουν χρήση κοινού εξοπλισμού. Το αποτέλεσμα; οι Σύριοι, δεν ρωτούν τι έχει μέσα κάποιο ΤΟΜΠ ACV-15, ή κάποιο Μ60Τ. Το στοχοποιούν και το διαλύουν. Έτσι απλά. Και το κερασάκι στην τούρτα; η ΤΗΚ δεν μπορεί να παράσχει υποστήριξη, οι Τούρκοι πολεμούν σε έναν πόλεμο που δεν ξέρουν πως να τον κερδίσουν.
Η λύση είναι να μεταφέρουν ισχυρές ενισχύσεις στην περιοχή. Τι όμως να μεταφέρουν περισσότερο; Τα Leo2A4 που έχουν στην περιοχή, είναι σχεδόν όλα τα “τεσσάρια” που τους είχε δώσει η Γερμανία κάποτε. Τα Leo1 είναι μάλλον ανεπαρκή, τα M60T Sabra λίγα. Κι όμως, τα φέρνουν στην περιοχή, μαζί με Μ60Α3! Δηλαδή, σε σύρραξη του 2020 μεταφέρουν άρματα του 1970! Η περιφερειακή “υπερδύναμη”, μάλλον τα έχει βρει σκούρα.
Τα δε πολυδιαφημισμένα UCAV, αποδεικνύεται πως δεν έχουν και πολλές ελπίδες ενάντια σε κάποιας μορφής αεράμυνα. Ένα βίντεο που κυκλοφόρησε με καταστροφή ενός ρωσικού Pantsir, υπάρχουν μαρτυρίες πως πρόκειται για πρώιμο μοντέλο που καταστράφησε στη … Λιβύη. Καλά όλα αυτά, αλλά τι σχέση έχουν με την προσφυγική κρίση που δημιούργησαν στον Έβρο;
Έχουμε μετρήσει πόσα M60T, Leo2A4, Firtina, έχουν μετακινηθεί από τον Έβρο; θυμίζουμε πως περίπου 50 ως 90 Leo2A4 έχουν μεταφερθεί στην Κύπρο. Τι έχει μείνει στην περιοχή, προκειμένου να συνεχίσει ο Τουρκικός Στρατός να απειλεί την Ελλάδα; Κάποια υπερσύγχρονα Μ60Α3;ACV-30/Bushmaster; Είναι πρωινό για τα Leo2HEL, Leo2A4 και τις εκατοντάδες των Leo1A5 του ΕΣ. Η ισορροπία στον Έβρο έχει αλλάξει. Όσο κι αν υποστηρίζουν οι Τούρκοι πως γίνεται rotation μονάδων, η φθορά του υλικού, και οι ανάγκες ύπαρξης μεγάλης ποσότητας υλικού στη Συρία, έχουν αποδυναμώσει τις δυνάμεις εκεί.
Φυσικά, δεν εννοούμε, όπως θα ήθελαν να υπονοήσουν κάποιοι, να ξεκινήσουμε εμείς κάτι. Η Ελλάδα είναι προσηλωμένη στην ειρήνη, και δεν επιβουλεύεται τους γείτονές της. Αλλά, αυτό δεν σημαίνει, πως σε μια στιγμή που η χώρα μας θα επιλέξει, δεν μπορεί να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Αυτό είναι casus belli για την Τουρκία; Πως θα κάνει belli (bellum, πόλεμο), με τα Μ60; Ή έχει φτιάξει μυστικά τίποτα Altay, που θα ξεχυθούν στον Έβρο όπως τα φονικά σαλάχια;
Παράλληλα, η Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια, έχει καταφέρει να διατηρήσει ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Ταυτόχρονα, έχει σύμμαχους τους πάντες στην περιοχή (εκτός ίσως από τους Παλαιστίνιους). Ακόμη κι αν η Τουρκία καταφέρει να βγάλει όλο το Πολεμικό της Ναυτικό στη Μεσόγειο (δεν συζητάμε για το Αιγαίο), τότε μάλλον θα βρει απέναντί της Αίγυπτο, Ισραήλ, Γαλλία και, γιατί όχι, τον 6ο Στόλο. Το ξέρουν και θα το αποφύγουν.
Σε επίπεδο αεροπορίας, η ΠΑ συνεχίζει να είναι κυρίαρχη. Οι καλύτεροι πιλότοι της Τουρκίας σαπίζουν σε φυλακές, ενώ οι νέοι ακόμη ψάχνουν να βρουν τρόπο να εκπαιδευτούν. Άρα, αν η Ελλάδα το θελήσει, μπορεί ανά πάσα στιγμή να εφαρμόσει το Διεθνή Νόμο. Η Τουρκία έχει δεσμευτεί σε διαμάχες σε διάφορα μέρη της επικράτειάς της (Κουρδιστάν, Ιράκ, Συρία) κι όχι μόνο (Λιβύη). Και όπως φαίνεται, χάνει.
Έτσι, η Τουρκία, προληπτικά και μόνο, όσο είναι στριμωγμένη στη Συρία, εξαπέλυσε ασύμμετρο πόλεμο εναντίον της χώρας μας. Μπορεί να μην έχει πλέον τις απαιτούμενες δυνάμεις στη Θράκη, αλλά έχει χιλιάδες ψυχές, που τις χειραγωγεί με τον χειρότερο τρόπο. Βάζει τις ελληνικές ΕΔ σε έναν πόλεμο φθοράς, ελπίζοντας πως έτσι θα βρει την Ελλάδα απασχολημένη με μια κρίση, όταν αυτή υποστεί τη μεγαλύτερη ήττα της εδώ και 100 χρόνια.
Η Ελλάδα πρέπει με κάθε τρόπο να αντέξει. Αν αυτή τη στιγμή πλημμυρίσουμε με μερικές δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, οι Ένοπλες Δυνάμεις μας θα είναι δεσμευμένες στη διαχείριση αυτής της πρωτοφανούς προσφυγικής καταστροφής. Και έτσι, δεν θα αποτελούν καμία απειλή για τη γειτονική μας χώρα.
Οι παραπάνω σκέψεις είναι υπεραπλουστευμένες, αλλά η γενική ιδέα είναι αυτή, να αποφύγουμε την εσωστρέφεια επειδή έτσι το θέλει ο Ερντογάν. Η Τουρκία, έχει να κερδίσει κάποια από αυτή την κίνηση, και θα χάσει κάποια άλλα (αν δεν την προστατεύσει η Γερμανία). Αλλά, αν τα καταφέρει, θα έχει βάλει την Ελλάδα στον πάγο, για όσο χρειαστεί, μέχρι να ανακάμψει. Χωρίς να υπολογίσουμε την ανατροπή της πορείας ανάπτυξης της χώρας μας. Win Win που θα έλεγε και ο φίλος μας Ερντογάν, γράμματα κερδίζω κορώνα χάνεις.
Αυτός είναι ο λόγος, που όλοι μας, ασχέτως πολιτικής ή κομματικής τοποθέτησης, πρέπει να είμαστε ενωμένοι και να στηρίζουμε τους ανθρώπους στον Έβρο και τα νησιά, από Σαμοθράκη μέχρι Καστελλόριζο. Όταν είμαστε ενωμένοι, κερδίζουμε. Και πρέπει να κερδίσουμε.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου