Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Πέρασε ένας χρόνος από τότε που η Τουρκία κατέκτησε το Άφριν στην Συρία. Ενώ πάνε 45 χρόνια από τότε που κατέκτησε την Κύπρο. Στο Άφριν μπήκε με την άδεια της Ρωσίας και χωρίς να φέρει ένσταση η Αμερική. Η δε κατοχή της Κύπρου έγινε με την άδεια και των δυο τους.
Δεν ήταν εγγυήτρια της Συρίας, ενώ ήταν εγγυήτρια της Κύπρου. Στην Κύπρο υπήρχε μια τουρκοκυπριακή κοινότητα που της απηύθυνε έκκληση για χρόνια λέγοντας «έλα σώσε μας». Στο δε Άφριν κανείς δεν της απηύθυνε έκκληση λέγοντας «έλα σώσε μας». Στην Κύπρο έτυχε υποδοχής με ενθουσιασμό από τους Τουρκοκύπριους. Στο δε Άφριν όλοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και έφυγαν για να σωθούν.
Στην κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου εορτάζεται ως εθνική γιορτή η 20η Ιουλίου κάθε χρόνο. Στο δε Άφριν κανείς δεν γιόρτασε την 20η Ιανουαρίου που ήταν η επέτειος της εισβολής. Η Τουρκία θεωρεί ότι έχει προσθέσει το Άφριν στα εδάφη της πλέον. Θεωρεί δική της την μισή Κύπρο. Ο κόσμος δεν βγάζει άχνα για την κατοχή της Τουρκίας στο Άφριν. Δεν βγάζει άχνα και για την κατοχή της Κύπρου εδώ και 45 χρόνια!
Ό,τι έκανε στην Κύπρο η Τουρκία, το κάνει τώρα και στο Άφριν. Μαζεύει λάφυρα. Ο μεγαλύτερος πλούτος του Άφριν είναι οι ελιές. Μαζεύτηκαν πολλοί τόνοι ελιών και πωλούνται μέσω Τουρκίας στην Ευρώπη τόσο ως ελιές όσο και ως ελαιόλαδο. Μάλιστα έρχονται και σε εμάς στην Κύπρο. Τι τρομερή ειρωνεία! Πώληση από την μια κατεχόμενη περιοχή στην άλλη!
Όπως συμβαίνει στην Κύπρο, υπάρχουν και εκεί υπηρέτες μαριονέτες του κατακτητή. Διορίζει κυβερνήτες. Κτίζει τζαμιά. Κτίζει σχολεία που δίδουν βαρύτητα στην θεολογία. Φτιάχνει ακόμα και νοσοκομεία, ταχυδρομεία και δρόμους για να δείξει ότι είναι μόνιμη η παρουσία της εκεί. Κατέσχεσε τις περιουσίες που κενώθηκαν από τον ντόπιο πληθυσμό και τις διανέμει σε πληθυσμό που μετέφερε από αλλού. Όπως έκανε στην Κύπρο, αλλοίωσε και τον πληθυσμό του Άφριν στον οποίο υπερίσχυαν οι Κούρδοι.
Αναρτήθηκαν παντού τουρκικές σημαίες. Οι λαφυραγωγοί τζιχαντιστές που κατέχουν το Άφριν μαζί με την Τουρκία καταδυναστεύουν τον ντόπιο λαό. Βιάζουν γυναίκες και κορίτσια. Σκοτώνουν όποιον προβάλει έστω και την παραμικρή αντίσταση. Αυτές οι ειδήσεις δεν δημοσιεύονται στον Τύπο του κόσμου εδώ και έναν χρόνο. Διότι δεν μπορούν να μπουν δημοσιογράφοι εκεί.
Μόνο τα ΜΜΕ που υποστηρίζουν τον Έρντογαν μπορούν να μπουν μαζί με στρατιωτικούς αξιωματούχους. Παρά ταύτα, η Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για Ανθρωπιστικά Θέματα κατάφερε να δημοσιεύσει μιαν έκθεση με μαρτυρίες. Σε αυτή την έκθεση αναφέρεται καθαρά το πώς παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα του άμαχου πληθυσμού.
Υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο και από την κατοχή. Η σωτηρία! Πολεμάς κατά του κατακτητή, αλλά δεν μπορείς να πολεμήσεις έτσι εύκολα κατά του «σωτήρα». Νομίζω ότι αυτό το αίσθημα υπάρχει τώρα και στους Τουρκοκύπριους και στον λαό της Συρίας.
Αν οι Τουρκοκύπριοι θεωρούν την Τουρκία «σωτήρα», ο συριακός λαός θεωρεί την Ρωσία σωτήρα. Αν δεν ήταν η Ρωσία θα είχε τελειώσει προ πολλού ο Μπασάρ Άσσαντ. Θα είχε το τέλος του Σαντάμ ή του Καντάφι. Η Ρωσία έσωσε τον Άσσαντ και ένα σημαντικό μέρος των κατεχόμενων συριακών εδαφών. Άλλαξε την ροή του πολέμου η είσοδος της Ρωσίας σε αυτόν. Ο Άσσαντ χρωστάει την ζωή του στον Πούτιν.
Ο συριακός λαός χρωστά τα εδάφη του στον Πούτιν. Γι’ αυτό τον λόγο , έτσι όπως όλες τις αποφάσεις σε σχέση με εμάς στην Κύπρο τις λαμβάνει η Τουρκία, τις αποφάσεις σε σχέση με την Συρία τις λαμβάνει η Ρωσία. Το μέλλον μας στην Κύπρο εξαρτάται από την Τουρκία. Το μέλλον της Συρία εξαρτάται από την Ρωσία. Όμως, δεν μας αρέσουν αυτά που κάνει ο «σωτήρας» στην Κύπρο εδώ και 45 χρόνια και δεν μπορούμε να υψώσουμε την φωνή μας εναντίον του. Μας αναλώνει. Μας χρησιμοποιεί ως ομήρους για τα δικά του συμφέροντα.
Προσπαθεί να αποκτήσει τον ενεργειακό πλούτο που βρίσκεται στις θάλασσες της Κύπρου πατώντας πάνω στην δική μας πλάτη. Και η διοίκησή μας μαριονέτα εν γνώσει της γίνεται όργανό της σε αυτό. Στην δε Συρία η κατάσταση είναι πιο σοβαρή. Ο κηδεμόνας της Συρίας είναι ο Πούτιν. Έχει στενές σχέσεις με τον Ταγγίπ Έρντογαν. Ο δε Έρντογαν είναι ένας από τους βασικούς υπεύθυνους της μετατροπής της Συρίας σε λίμνη αίματος και ερείπια. Δηλαδή, ο Έρντογαν που είναι ένας από τους βασικούς εχθρούς του Άσσαντ, είναι στενός φίλος του Πούτιν, που έσωσε την ζωή και την χώρα του Άσσαντ. Θα περάσει και αυτό στην ιστορία ως μια άλλη ειρωνεία.
Η Τουρκία, που βρίσκεται στην Συρία τουλάχιστον σε τρία μέρη ως κατακτητής, στο Ίντλιμπ, την Τζεράμπλους και το Άφριν, κάθεται στο τραπέζι με την Ρωσία και αναφέρεται στην αγάπη της για την προστασία της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας. Ο Πούτιν δεν μπορεί να πει στον Έρντογαν: «Τι δουλειά έχεις εσύ στην Συρία; Είσαι κατακτητής εκεί όπως και στην Κύπρο. Φύγε αμέσως». Επειδή δεν μπορεί να το πει αυτό ο Πούτιν, ο Άσσαντ δεν μπορεί να πει και πολλά στην Τουρκία.
Ο Άσσαντ κοιτάζει τι θα πει ο Πούτιν. Στο κάτω-κάτω είναι ο σωτήρας του. Ιδού αυτό είναι το πιο σοβαρό, το πιο τραγικό ζήτημα. Η εξάρτηση της Συρία από τον σωτήρα της Ρωσία μπορεί να κρατήσει την Τουρκία για ακόμα λίγο χρονικό διάστημα στα συριακά εδάφη. Ενόσω η Ρωσία δεν λέει στην Τουρκία «άντε φύγε απ’ εκεί», δεν θα φύγει. Ενόσω η Αμερική δεν λέει στην Τουρκία «φύγε από την Κύπρο», δεν θα φύγει. Πονάμε, άδικα πονάμε. Είμαστε όλοι πέτρες της ντάμας σε αυτό το παιχνίδι;
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου