Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Στη ζωή μου δεν έχω πάει ποτέ σε συλλαλητήριο. Χθες όμως, ως Έλληνας, αισθάνθηκα, ότι εάν δεν βρισκόμουν στο Σύνταγμα θα είχα πρόβλημα με τη συνείδησή μου και αυτά που, πάνω από πολιτικές ιδεολογίες, κόμματα, και απόψεις, πιστεύω.
Βρέθηκα λοιπόν να περπατώ με κατεύθυνση την πλατεία Συνάγματος, από τις 12 το μεσημέρι, παρατηρώντας με προσοχή αυτό που συνέβαινε γύρω μου. Πραγματικά η όλη εμπειρία επιβεβαίωσε αυτό που βλέπω εδώ και καιρό. Η κοινωνία και ο λαός, η Ελλάδα, έχει αφήσει πίσω της τους κυβερνώντες και το πολιτικό σύστημα, και παρά αυτά που υφίσταται, παραμένει ζωντανή.
Κατεβαίνοντας τη Βασιλίσσης Σοφίας στις 12 το μεσημέρι, ο απλός κόσμος σιωπηρά και χωρίς φανφάρες, κρατώντας Ελληνικές σημαίες κατευθύνονταν στο Σύνταγμα. Άνδρες και γυναίκες, όλων των ηλικιών, και το ευχάριστο πολλά νέα παιδιά. Όσο περνούσε η ώρα, ο κόσμος γίνονταν όλο και περισσότερος και στα πρόσωπα όλων έβλεπες μια σιωπηρή αποφασιστικότητα που δεν είχε να κάνει με το ψεύτικο δίλλημα δεξιά, αριστερά. Δεν έχει να κάνει τίποτα με ταμπέλες, ακροδεξιούς, φασίστες, πατριδοκάπηλους και όλο αυτό το εθνομηδενιστικό παραλήρημα.
Το μόνο που έδειχνε φόβο και απομονωτισμό, ήταν οι τρεις κλούβες των ΜΑΤ στην είσοδο της Ηρώδου Αττικού, στη Βασιλίσσης Σοφίας. Απομόνωση των κυβερνώντων σε ένα κόσμο που καμία σχέση και επαφή δεν έχει με αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία. Με αυτό που αισθάνεται η Ελλάδα και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.
Πουθενά μέχρι τις 4 το απόγευμα που βρισκόμουν ανάμεσα στον κόσμο στο συλλαλητήριο δεν άκουσα ένα πολιτικό σχόλιο, δεν είδα μια κομματική αντιπαράθεση. Απλά κόσμο που φώναζε Ελλάδα και μέσα από το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ανέδυε μια οργή και μια απογοήτευση για την κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί η Ελλάδα και οι Έλληνες.
Παρών ανάμεσα στον κόσμο, λίγο πριν την έναρξη των ομιλιών και ο πρώην Πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος όταν πρωτοεμφανίστηκε δάκρυσε από την ανταπόκριση που είχε η παρουσία του. Όταν οι δημοσιογράφοι και οι κάμερες βρέθηκαν μπροστά του, δεν μίλησε πολιτικά, μίλησε ως Έλληνας. Και πριν βιαστούν κάποιοι να λοιδορήσουν ας αναρωτηθούν κάτι πολύ απλό. Ποιος πρώην Πρωθυπουργός, αλλά ειδικά ο νυν Πρωθυπουργός, θα μπορούσε να βρεθεί χθες ανάμεσα στις εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων και να μπορέσει να σταθεί ταπεινά χωρίς τυμπανοκρουσίες, συνομιλώντας με όποιον απλό πολίτη του έδινε το χέρι; Η απάντηση είναι δεδομένη. Κανείς.
Αυτή ήταν η εικόνα στη χθεσινή εκπληκτική παρουσία του Ελληνικού λαού, της Ελλάδας, στο Σύνταγμα. Μια Ελλάδα ζωντανή, μια Ελλάδα βαθιά οργισμένη από την ταπείνωση. Μια κοινωνία στη συντριπτική πλειοψηφία απογοητευμένη από την ελλιπή και προκλητική απέναντί της, ηγεσία της χώρας.
Η λογική λέει ότι μετά από αυτό που έγινε χθες, μια ηγεσία μη ποτισμένη από το δέλεαρ της εξουσίας, θα έπαιρνε το μήνυμα. Δεν θα επιδίδονταν σε ένα αγώνα απαξίωσης της Ελλάδας και των Ελλήνων. Σε ένα εθνομηδενισμό, βγάζοντας, στην καλύτερη περίπτωση γελοίες, ανακοινώσεις για τον αριθμό των συμμετεχόντων και σε επιθέσεις με υπονοούμενα εναντίον του βασικού ομιλητή της χθεσινής εκδήλωσης, του Μίκη Θεοδωράκη.
Σε πολλά μπορεί να διαφωνεί κανείς με το Μίκη Θεοδωράκη, στη διάρκεια της πολύχρονης πορείας του στα δρώμενα της χώρας. Η χθεσινή ομιλία του όμως ήταν εθνική. Είπε αλήθειες που όλη η ελληνική κοινωνία, συζητά κάθε μέρα στο τραπέζι και στο καθιστικό του σπιτιού της. Περπατώντας ανάμεσα στις εκατοντάδες χιλιάδες των Ελλήνων χθες, φαίνονταν στα μάτια τους, συμφωνούσαν και έγνεφαν καταφατικά χωρίς εξαλλοσύνες.
Όταν στη διάρκεια του συλλαλητηρίου έπαιζαν τα τραγούδια του με την εμβληματική φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση, έβλεπες την συγκίνηση και τα χείλια όλων να τα σιγοτραγουδούν. Ίσως να είναι η πρώτη φορά μετά την επτάχρονη χούντα που η μουσική και οι στίχοι αυτών των τραγουδιών, είχαν εθνικό χαρακτήρα. Και εδώ κυβερνώντες, σύστημα και γραφικοί χάθηκαν στη μετάφραση.
Το να ασχολείσε με τα νούμερα και να παριστάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις τι έγινε χθες στους δρόμους της Αθήνας, δεν δείχνει απλά ότι βρίσκεσαι σε πανικό, δείχνει απρέπεια έναντι στη χώρα και το λαό της. Δείχνει πόσο φτύνεις το έθνος και την ιστορία του. Πόσο καβάλα στο άλογο νομίζεις ότι είσαι. Πόσο σε έχει διαφθείρει το νέκταρ της εξουσίας και το σάπιο και βαθιά διεφθαρμένο σύστημα της παγκοσμιοποίησης που έχει ως μοναδικό στόχο την εξαφάνιση της ιστορίας και την ισοπέδωση των εθνών.
Μπορεί κάποιοι να παριστάνουν ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Μπορεί να κρύβονται πίσω από το θεσμικό και νομικό πλαίσιο για να φτύσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες. Αλλά ένα είναι σίγουρο. Δεν μπορούν να κρυφτούν από την ιστορία, της οποίας η ετυμηγορία είναι πάντα αμείλικτη.
Κύριοι και κυρίες της κυβέρνησης, χθες στη πλατεία του Συντάγματος και στους δρόμους της πρωτεύουσας ήταν η Ελλάδα, ήταν το Ελληνικό Έθνος. Αυτό υπηρετείτε και δεν επιτρέπετε να το φτύνετε κατάμουτρα.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος – Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, και Μέλος του The International Institute of Strategic Studies.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου