Την αρχική ευφορία που προκάλεσε η είδηση της «εξουδετέρωσης» του Οσάμα Μπιν Λάντεν, διαδέχονται ο προβληματισμός, οι απορίες, και οι δεύτερες σκέψεις, για τη διαχείριση της υπόθεσης από την πλευρά του Λευκού Οίκου.
Η αιτιολόγηση της μη δημοσίευσης φωτογραφιών του νεκρού ιδρυτή της Αλ Κάιντα, λόγω του αποκρουστικού περιεχομένου τους, θα μπορούσε να είναι κατανοητή, σε μια άλλη περίσταση, και κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Όχι στην εποχή της απόλυτης διάχυσης της δημοσιότητας, όπου οι πολίτες του κόσμου είναι υποψιασμένοι, καχύποπτοι και μάλλον αρνητικά προκατειλημμένοι, ειδικά σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η μη ταφή της σωρού του, και το γεγονός ότι πετάχθηκε στη θάλασσα, συνιστούν ένα νέο, διαρκές μέτωπο με το Ισλάμ, τα «χρηστά ήθη» του οποίου φαίνεται ότι κάθε άλλο παρά τηρήθηκαν στο συγκεκριμένο τελετουργικό.
Οι συνεχείς «διορθώσεις» του Λευκού Οίκου, ως προς το «σενάριο» των όσων συνέβησαν τα ξημερώματα της 2ας Μαϊου στο Πακιστάν, πολλαπλασιάζει την καχυποψία. Και αφαιρεί αντί να προσθέτει, στην απήχηση του Μπαράκ Ομπάμα ως εγγυητή της δημοκρατίας και της ασφάλειας στον πλανήτη. Όχι βέβαια στην Αμερική, όπου πιθανότατα έχει εξασφαλίσει την επανεκλογή του, σίγουρα όμως στον υπόλοιπο κόσμο.
Η διαρροή εικόνων από το κέντρο επιχειρήσεων του Λευκού Οίκου, με το χαρακτηριστικό στιγμιότυπο της Χίλαρι Κλίντον να βιώνει με αγωνία όσα συνέβαιναν εκείνη την ώρα στο Αφγανιστάν, ήρθε απλώς να μας θυμίσει ότι ο κινηματογράφος και η πραγματικότητα… δανείζονται ο ένας στοιχεία από την άλλη. Αντίστοιχες σκηνές υπάρχουν σε ταινίες καθώς και δημοφιλείς σειρές που έχουν προβληθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία χρόνια, σε σημείο που σε κάνουν να αναρωτιέσαι για τα όρια ανάμεσα στην αλήθεια και τη μυθιστορηματική αφήγησή της.
Τελευταίο «φάλτσο» στην αλυσίδα των αστοχιών, ήταν η δημοσιοποίηση βίντεο που βρήκαν οι Αμερικανοί στο κατάλυμα του Οσάμα Μπιν Λάντεν, και η προβολή τους, με στόχο να αλλοιώσουν την εικόνα του άτρωτου τρομοκράτη. Δείχνοντας όμως έναν καταπονημένο και γηραιό Οσάμα Μπιν Λάντεν, περισσότερο καταφέρνουν να τον καταστήσουν ακόμη πιο συμπαθή στον μουσουλμανικό κόσμο, αν όχι στη διεθνή κοινή γνώμη, εγείροντας ερωτηματικά για τη βίαιη εκτέλεση ενός… παππούλη.
Η ουσία φυσικά δεν αλλάζει, και σίγουρα ο κόσμος μας είναι περισσότερο ασφαλής, χωρίς εκφραστές ακραίων μεθόδων αντίδρασης, ειδικά από τη στιγμή που στις μουσουλμανικές χώρες, φαίνεται να γίνονται βήματα προς την ανακάλυψη, διεκδίκηση και εδραίωση της Δημοκρατίας. Αρκεί τα νέα καθεστώτα, που θα προκύψουν μέσα από την επανάσταση των social media, να μην αποδειχτούν χειρότερα από τα προηγούμενα.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου