Απέτυχε γιατί τελικώς όπως αποδεικνύεται η χώρα θα επιμηκύνει το νέο χρέος, θα επιμηκύνει και το παλαιό χρέος και ταυτόχρονα θα επαναγοράσει και μέρος του υφιστάμενου χρέους.
Η Banco Espirito Santo δήλωσε ότι τα σχέδια διάσωσης της Ελλάδας και Ιρλανδίας απέτυχαν να στηρίξουν τις οικονομίες των δύο αυτών χωρών.
Αυτή είναι η άποψη και της πλειοψηφίας των αναλυτών του Λονδίνου.
Ωστόσο τραπεζικά στελέχη στην Ελλάδα δεν διστάσουν να αναφέρουν ότι «αν τελικά εφαρμοσθούν άλλα σχέδια αυτό θα αποδείξει ή ότι το πακέτο των 110 δις ευρώ ήταν ημιτελές ή το κυριότερο ότι ήταν αναποτελεσματικό καθώς ο κίνδυνος αδιεξόδου στην χώρα παραμένει»
Θεωρούν ότι θα υπάρξουν τα εξής νέα βήματα από εδώ και πέρα νομοτελειακά.
1)Θα επιμηκυνθεί το νέο χρέος των 110 δις ευρώ ενώ το επιτόκιο θα διαμορφωθεί στο 3,8% με 4%.
2)Θα επιμηκυνθεί και το παλαιό χρέος ή κατά το ορθότερο μέρος του παλαιού χρέους. Τα ομόλογα 2ετούς έως 7ετούς διάρκειας θα επιμηκυνθούν κατά 5 ή 8 χρόνια με διαφορετικά κουπόνια και αποδόσεις από αυτές των κατόχων και προφανώς διαφοροποιημένες από τις τρέχουσες τιμές….
Σημειώνεται ότι τα ομόλογα 2ετούς έως 7ετούς διάρκειας είναι περίπου 140 δις ευρώ.
Άρα θεωρητικά ή και πρακτικά θα μπορούσαν να επιμηκυνθούν και τα 140 δις ευρώ του παλαιού χρέους.
3)Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα δανείσει την Ελλάδα με 50 δις ευρώ σε πρώτη φάση με επιτόκιο 3,8% ή 4%.
Το ελληνικό δημόσιο θα επαναγοράσει τα ομόλογα έως 50 δις ευρώ αρχικώς απευθυνόμενο στις αγορές και με βάση την προσφορά θα αξιοποιήσει και τα ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ περίπου 46 δις ευρώ.
Τα ομόλογα αυτά εν συνεχεία θα μπορούν να κατατεθούν ως εγγύηση στο Ευρωπαϊκό Ταμείο.
4)Το τελευταίο στάδιο περιλαμβάνει ξεκάθαρα haircut 30%.
Το haircut προϋποθέτει την συγκέντρωση των ελληνικών ομολόγων σε λιγότερους κατόχους.
Π.χ. την ΕΚΤ, το Ευρωπαϊκό Ταμείο και άλλους.
- Βέβαια αν περάσει το μήνυμα ότι θα υπάρξει haircut τότε δεν αποκλείεται να συμβεί το εξής όταν η Ελλάδα ανακοινώσει ότι επαναγοράζει χρέος να σπεύσουν όλοι να πωλήσουν. Αν συμβεί αυτό τότε το αποτέλεσμα θα είναι αντίθετο από τον επιδιωκόμενο στόχο.
| Tα Brady-BondsΕνα πρότυπο από την πρόσφατη εποχή είναι η έκδοση των λεγόμενων Brady-Bonds το 1989 στις ΗΠΑ. Μέσω αυτών τερμάτισαν οι Αμερικανοί μια μακρά τραπεζική κρίση που είχε ξεκινήσει από τη δεκαετία του ’70. Τότε οι αμερικανικές τράπεζες δάνεισαν στις λατινοαμερικάνικες χώρες πολλά χρήματα τα οποία δεν μπόρεσαν αργότερα να αποπληρώσουν το Μεξικό, η Βραζιλία και η Βενεζουέλα.Ο τότε Αμερικανός υπουργός Οικονομικών, Νίκολας Μπράντι, βοήθησε τα χρεωμένα κράτη και τις τράπεζες με το ίδιο τρικ που τώρα θέλουν να δοκιμάσουν και οι Ευρωπαίοι. Οι τράπεζες μπόρεσαν τότε να ανταλλάξουν τις απαιτήσεις τους με χαμηλού κόστους εξασφαλισμένα από την αμερικανική κυβέρνηση ομόλογα (τα Brady-Bonds). Οσο έξυπνη είναι η ιδέα μιας οικειοθελούς μετατροπής χρέους της Ελλάδας και πιθανότατα άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, τόσο τίθεται το ερώτημα αν θα βρεθούν αρκετοί πιστωτές να ακολουθήσουν αυτόν το δρόμο. Τα κρατικά ομόλογα των Ελλάδας, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας βρίσκονται στα χαρτοφυλάκια εκατοντάδων ευρωπαϊκών τραπεζών, ασφαλιστών και ταμείων συντάξεων. Μόνο τα γερμανικά πιστωτικά ιδρύματα έχουν δανείσει 29 δισ. στην Πορτογαλία, 27 στην Ελλάδα και 109 στην Ιρλανδία. Οι κίνδυνοι συγκεντρώνονται ειδικά σε εκείνες τις τράπεζες που στηρίζονται από το κράτος. Ετσι τα υψηλού ρίσκου ελληνικά κρατικά ομόλογα ήταν ύψους 7,8 δισ. ευρώ στους ισολογισμούς τους στην αρχή της ελληνικής κρίσης. Η Commerzbank συμμετείχε με 3 δισ. ευρώ. Η συνέπεια μιας παραίτησης αυτής ή άλλων τραπεζών θα είναι η επιβολή νέων φόρων. Ως επείγον καθήκον συνιστούν πολιτικοί οικονομολόγοι να μην επεκταθεί η κρίση στον χρηματοοικονομικό τομέα. “Οι τράπεζες πρέπει να αποκτήσουν σημαντικά ίδια κεφάλαια για να αντέξουν τις ληξιπρόθεσμες αποσβέσεις των κρατικών ομολόγων”, λέει ο Κάι Κόνραντ, διευθυντής του Max-Planck-Institut του Μονάχου. Από πολλούς επενδυτές λείπει ένα κίνητρο για να συμφωνήσουν σε μια προσφορά ανταλλαγής. Και αιτία γι’ αυτό είναι οι ισχύοντες κανόνες ισολογισμών. Μετά θα πρέπει οι τράπεζες να προσαρμόσουν προς τα κάτω την αξία των ομολόγων των χαρτοφυλακίων τους, αν θέλουν να δραστηριοποιηθούν στην αγορά. Αντί να ανταλλάξουν τα παλιά ομόλογα, ακόμα και τώρα, με νέα εγγυημένα με χαμηλή ονομαστική αξία, μπορούν οι τράπεζες να υπολογίσουν στο γεγονός ότι στο τέλος της λήξης των ομολόγων θα μπορούν να τα αγοράσουν στο άρτιο. Με τα στρες-τεστ την άνοιξη, η Ευρωπαϊκή Ενωση θέλει να εξετάσει εάν οι ευρωπαϊκές τράπεζες αντέχουν μια καινούργια κρίση, στην περίπτωση που η ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων δεν θα αποτελούσε κανένα πλεονέκτημα για πολλές τράπεζες. Πάνω σ’ αυτό θα μπορούσε κάτι να αλλάξει, αν οι επιτηρητές εξανάγκαζαν τις τράπεζες να αποδεχτούν επισφαλείς απαιτήσεις. ΠΗΓΗ |
Δημοσίευση σχολίου