Του Itamar Eichner
Γνώμη: Εν όψει της Αιγυπτιακής εξέγερσης, το Εβραϊκό κράτος έχει μείνει χωρίς συμμάχους στη Μέση Ανατολή
Η εξέγερση στην Αίγυπτο ενισχύει τη στρατηγική αγωνία του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή: Είμαστε μόνοι, χωρίς κανένα σύμμαχο.
Άρχισε πριν από δύο περίπου χρόνια, στον απόηχο της κατάρρευσης της στρατηγικής μας συμμαχίας με την Τουρκία.
Μετά την άνοδό του στην εξουσία, ο Πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu αγκάλιασε τον Πρόεδρο Hosni Mubarak και κατάφερε να σχηματίσει μια συμμαχία μαζί του βασισμένη πάνω στον κοινό φόβο της Ιρανικής διείσδυσης στην περιοχή.
Ο Netanyahu επισκέφθηκε την Αίγυπτο αρκετές φορές έχοντας μαζί του τον ειδικό στις Αιγυπτιακές υποθέσεις – Binyamin Ben-Eliezer. Ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός κατάφερε να πείσει το Mubarak για τις καλές του προθέσεις και ο Αιγύπτιος Πρόεδρος του έδωσε μια ευκαιρία ακόμη κι αν δεν του χαρίστηκε ασκώντας του πολλές φορές κριτική. Η πτώση του όμως τώρα αφήνει τον Netanyahu χωρίς κανέναν Άραβα σύμμαχο.
Ενδεχόμενη αντικατάσταση του Mubarak από τον επικεφαλής της Αιγυπτιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών Omar Suleiman θα είναι αναμφίβολα καλή για τις σχέσεις της χώρας με το Ισραήλ. Πάντως, είναι βέβαιο ότι, στο εγγύς μέλλον, η Αίγυπτος θα είναι απασχολημένη με τα δικά της προβλήματα και δεν θα μετέχει στην ειρηνευτική διαδικασία.
Στ’ ανατολικά, λοιπόν, το Ισραήλ απομένει με το φιλύποπτο καθεστώς του Βασιλιά Abdullah που κατηγορεί το Ισραήλ για το διπλωματικό αδιέξοδο, προειδοποιεί για επικείμενη καταστροφή και αρνείται να συναντηθεί με τον Netanyahu.
Στο βορρά, μετά την πτώση της Κυβέρνησης του Saad Hariri στο Λίβανο και την άνοδο ενός καθεστώτος που ελέγχεται από τη Hezbollah, το μετριοπαθές στρατόπεδο στη Μέση Ανατολή δείχνει να έχασε ένα σημαντικό παράγοντα.
Στα κατεχόμενα, ο Mahmoud Abbas έχει εμπλακεί σ’ έναν αγώνα κατά του al-Jazeera το οποίο εξέθεσε τις εκτεταμένες παραχωρήσεις που έκανε στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με το Ισραήλ, παρουσιάζοντάς τον στο λαό του ως ένα είδος προδότη. Τώρα, οι ταραχές στην Αίγυπτο γεννούν φόβους ότι ο Παλαιστινιακός λαός θ’ αναπτύξει επίσης μια όρεξη για καταστροφή και θα βγει στους δρόμους με στόχο την ανατροπή της δικής του διεφθαρμένης κυβέρνησης.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Μέση Ανατολή έχει μείνει με μια αδύναμη Αμερικανική κυβέρνηση που δίνει την εντύπωση ότι έχει παραιτηθεί απ’ αυτή.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, ο Netanyahu φαίνεται να έχει μία ή δύο διεξόδους: Να καθίσει αμέσως κάτω με τον Abbas και να οριστικοποιήσει μια συμφωνία που θα έχει αρκετά κοινά στοιχεία με την πρόταση του πρώην Πρωθυπουργού Ehud Olmert ή να εγκαταλείψει τους Παλαιστίνιους και να προσφέρει μια πραγματική συμφωνία στη Συρία – απόσυρση από τα Υψίπεδα του Golan με αντάλλαγμα την αποδέσμευση της Συρίας από το Ιράν και τη Hezbollah.
http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4020911,00.html
ΠΗΓΗ
Γνώμη: Εν όψει της Αιγυπτιακής εξέγερσης, το Εβραϊκό κράτος έχει μείνει χωρίς συμμάχους στη Μέση Ανατολή
Η εξέγερση στην Αίγυπτο ενισχύει τη στρατηγική αγωνία του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή: Είμαστε μόνοι, χωρίς κανένα σύμμαχο.
Άρχισε πριν από δύο περίπου χρόνια, στον απόηχο της κατάρρευσης της στρατηγικής μας συμμαχίας με την Τουρκία.
Μετά την άνοδό του στην εξουσία, ο Πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu αγκάλιασε τον Πρόεδρο Hosni Mubarak και κατάφερε να σχηματίσει μια συμμαχία μαζί του βασισμένη πάνω στον κοινό φόβο της Ιρανικής διείσδυσης στην περιοχή.
Ο Netanyahu επισκέφθηκε την Αίγυπτο αρκετές φορές έχοντας μαζί του τον ειδικό στις Αιγυπτιακές υποθέσεις – Binyamin Ben-Eliezer. Ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός κατάφερε να πείσει το Mubarak για τις καλές του προθέσεις και ο Αιγύπτιος Πρόεδρος του έδωσε μια ευκαιρία ακόμη κι αν δεν του χαρίστηκε ασκώντας του πολλές φορές κριτική. Η πτώση του όμως τώρα αφήνει τον Netanyahu χωρίς κανέναν Άραβα σύμμαχο.
Ενδεχόμενη αντικατάσταση του Mubarak από τον επικεφαλής της Αιγυπτιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών Omar Suleiman θα είναι αναμφίβολα καλή για τις σχέσεις της χώρας με το Ισραήλ. Πάντως, είναι βέβαιο ότι, στο εγγύς μέλλον, η Αίγυπτος θα είναι απασχολημένη με τα δικά της προβλήματα και δεν θα μετέχει στην ειρηνευτική διαδικασία.
Στ’ ανατολικά, λοιπόν, το Ισραήλ απομένει με το φιλύποπτο καθεστώς του Βασιλιά Abdullah που κατηγορεί το Ισραήλ για το διπλωματικό αδιέξοδο, προειδοποιεί για επικείμενη καταστροφή και αρνείται να συναντηθεί με τον Netanyahu.
Στο βορρά, μετά την πτώση της Κυβέρνησης του Saad Hariri στο Λίβανο και την άνοδο ενός καθεστώτος που ελέγχεται από τη Hezbollah, το μετριοπαθές στρατόπεδο στη Μέση Ανατολή δείχνει να έχασε ένα σημαντικό παράγοντα.
Στα κατεχόμενα, ο Mahmoud Abbas έχει εμπλακεί σ’ έναν αγώνα κατά του al-Jazeera το οποίο εξέθεσε τις εκτεταμένες παραχωρήσεις που έκανε στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με το Ισραήλ, παρουσιάζοντάς τον στο λαό του ως ένα είδος προδότη. Τώρα, οι ταραχές στην Αίγυπτο γεννούν φόβους ότι ο Παλαιστινιακός λαός θ’ αναπτύξει επίσης μια όρεξη για καταστροφή και θα βγει στους δρόμους με στόχο την ανατροπή της δικής του διεφθαρμένης κυβέρνησης.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Μέση Ανατολή έχει μείνει με μια αδύναμη Αμερικανική κυβέρνηση που δίνει την εντύπωση ότι έχει παραιτηθεί απ’ αυτή.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, ο Netanyahu φαίνεται να έχει μία ή δύο διεξόδους: Να καθίσει αμέσως κάτω με τον Abbas και να οριστικοποιήσει μια συμφωνία που θα έχει αρκετά κοινά στοιχεία με την πρόταση του πρώην Πρωθυπουργού Ehud Olmert ή να εγκαταλείψει τους Παλαιστίνιους και να προσφέρει μια πραγματική συμφωνία στη Συρία – απόσυρση από τα Υψίπεδα του Golan με αντάλλαγμα την αποδέσμευση της Συρίας από το Ιράν και τη Hezbollah.
http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4020911,00.html
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου