Η Αίγυπτος ανέκαθεν μαστιζόταν από θρησκευτικές ταραχές και ήταν το επίκεντρο πολλών συγκρούσεων μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων.
Όταν ο Καμάλ Αμντέλ Νάσερ ανέλαβε την εξουσία, το πρώτο του μέλημα ήταν η δίωξη της οργάνωσης των «Αδελφών Μουσουλμάνων» τους οποίους κυνήγησε ανηλεώς. Αν και ο ίδιος δήλωνε υπέρμαχος του Ισλάμ, παρόλα αυτά το θεωρούσε εξαιρετικά επικίνδυνο για τα σχέδιά του. «Ο αραβικός εθνικισμός και το Ισλάμ δεν μπορούν να συνυπάρχουν» έλεγε σε κατ’ ιδία συνομιλίες του. Ακολούθησε η δολοφονία του αιγύπτιου προέδρου Ανουάρ Σαντάτ από τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» το 1981 γιατί είχε χαρακτηριστεί προδότης (τζαχιλί) του «οίκου του Ισλάμ» (Νταρ αλ Ισλάμ) λόγω της συμφωνίας ειρήνης που υπέγραψε με το Ισραήλ και της καταπιεστικής πολιτικής που εφάρμοσε ενάντια στους Αιγύπτιους που θέλησαν να ακολουθήσουν την πιστή εφαρμογή του Ισλάμ.
Αυτό βέβαια δεν είναι μοναδικό χαρακτηριστικό της Αιγύπτου. Και σε πολλές άλλες περιοχές του πλανήτη έχουν συμβεί και συμβαίνουν παρόμοια περιστατικά σύγκρουσης μεταξύ Ισλαμιστών και οπαδών άλλων θρησκειών, με την πιο έντονη από αυτή να λαμβάνει εδώ και περίπου επτά δεκαετίες μεταξύ των Ινδουϊστών και των Μουσουλμάνων.
Επίσης άλλα πεδία συγκρούσεων μεταξύ των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων-τα οποία στην Ελλάδα λόγω… «απόστασης» δεν είναι γνωστά-είναι στην Νιγηρία, στο Σουδάν, την Αιθιοπία, τις Φιλιπίννες και το Ιράκ.
Όμως το ανησυχητικό από αυτή την επίθεση είναι η επίθεση καθεαυτού, αλλά ο στόχος της. Η αποσταθεροποίηση των λεγόμενων «δημοκρατικών» καθεστώτων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής τα οποία έχουν κατηγορηθεί ως «φιλοδυτικά» από τους φανατικούς μουσουλμάνους. Η «Αλ Κάιντα» του Οσάμα Μπιν Λάντεν στις πολλαπλές της ανακοινώσεις δεν προειδοποιεί ή απειλεί μόνο τα Δυτικά κράτη. Εξαπολύει μύδρους ενάντια στα καθεστώτα της Μέσης Ανατολής, προειδοποιώντας τα πως θα υποστούν τις συνέπειες για τη φυγή τους από τον «Οίκο του Ισλάμ». Η ιδρυτική διακήρυξη της οργάνωσης αναφέρει πως στόχος της είναι: «να πολεμήσει τους Σταυροφόρους, τους Εβραίους συμμάχους της και τις κυβερνήσεις που πρόδωσαν το Ισλάμ» και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν σαν ένας νέος Γιουσέφ Μπιν Αγιούμπ Σαλαχαντίν προσπαθεί να ενώσει το Ισλάμ ενάντια στον κοινό κίνδυνο που εκπροσωπεί για αυτόν η Δύση.
Και η Αλ Κάιντα δεν έμεινε στα λόγια δείχνοντας μια ιδιαίτερη «προτίμηση» στην Αίγυπτο. Και αυτό έχει την εξήγησή του.
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει στην Αίγυπτο έδειξαν πως οι πολίτες της χώρας θα ήθελαν ο ισλαμικός νόμος (Σαρία) να γίνεται νόμος του κράτους. Από την άλλη ο «νούμερο δύο» της ηγεσίας στην Αλ Κάιντα και μέντορας του Οσάμα Μπιν Λάντεν, Αλ Σαουάχρι, είναι Αιγύπτιος και είχε διαφύγει από τη χώρα της Βορείου Αφρικής καταζητούμενος από τις αιγυπτιακές αρχές για την παρακίνηση και οργάνωση εξτρεμιστικών ενεργειών.
Η Σαουδική Αραβία, η Ιορδανία, η Συρία, το Ιράκ, η Υεμένη και το Αφγανιστάν αποτελούν στόχο «πρώτης προτεραιότητας» για την Αλ Κάιντα που έχει συμμαχήσει με φονταμενταλιστικές οργανώσεις που δρουν σε αυτές τις γεωγραφικές περιοχές.
Ηδη τα στρατεύματα της Υεμένης και της Σαουδικής Αραβίας συγκρούονται με φανατικούς ισλαμιστές αντάρτες. Η Συρία στα βόρεια και ανατολικά συνορά της έχει προβλήματα. Το Ιράκ έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο θέατρο σύγκρουσης δυτικών δυνάμεων και ισλαμιστών φονταμενταλιστών ανταρτών. Στο Αφγανιστάν το ίδιο. Η Νιγηρία συγκλονίζεται από τις σφαγές μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Στις Φιλιππίνες και το Σουδάν το ίδιο.
Αυτό όμως που είναι σαφές για αυτή τη σύγκρουση, είναι πως ο μουσουλμανικός κόσμος είναι συγκλονισμένος από τα διπλά κριτήρια της Δύσης απέναντί του. Από τον 18ο αιώνα και μετά, υπήρξε μια αποικιακή «σταυροφορία» εναντίον του που αν και λιγότερο βίαιη από αυτή των Σταυροφοριών, ήταν κατά πολύ πιο ολέθρια. Ο πανίσχυρος μουσουλμανικός κόσμος συρρικνώθηκε σε μια εξαρτημένη περιοχή και η μουσουλμανική κοινωνία αποδιαρθρώθηκε σοβαρά στην πορεία ενός επιταχυνόμενου προγράμματος εκμοντερνισμού, το οποίο όμως δεν λάμβανε υπόψη του τα ήθη και έθιμα καθώς και τον πολιτισμό των μουσουλμάνων.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα κάποιοι μουσουλμάνοι να καταστήσουν την «ιερή βία» ένα από τα θεμελιώδη ισλαμικά καθήκοντα. Αυτοί οι μουσουλμάνοι φονταμενταλιστές αποφάσισαν να αντιδράσουν στη νέα Σταυροφορία (Αλ Σαλιμπίγια).
Και εδώ η Δύση πρέπει να δώσει ιδιαίτερο βάρος πριν να είναι αργά. Αυτή η επιθετική εκκοσμίκευση που προσπαθεί να περάσει-και η οποία δείχνει πως απέτυχε με κλασσικό παράδειγμα το Ιράκ-μεγαλώνει τον αριθμό των απογοητευμένων μουσουλμάνων που εισέρχονται στις τάξεις των φονταμενταλιστών. Είναι καιρός και χρέος της Δύσης να αποδαιμονοποιήσει το Ισλάμ και να αντιμετωπίσει αποφασιστικά την έξαρση των ακραίων ισλαμικών στοιχείων καταπραϋνοντας τους φόβους και την απόγνωση εκατομμυρίων μουσουλμάνων που βλέπουν τη Δύση να καταστρέφει τη ζωή τους.
Σαφέστατα στο Ισλάμ θέλουν τη νεοτερικότητα. Μια νεοτερικότητα που θα επιλέξουν οι ίδιοι και όχι αυτή που θα τους επιβληθεί. Θαυμάζουν την τεχνολογία της Δύσης και τον τρόπο αλλαγής των κυβερνήσεων με ήρεμο και δημοκρατικό τρόπο. Όμως ο τρόπος που φέρονται σε άλλα αδύναμα κράτη της Δύσης και το παρελθόν της συμπεριφορά τους, καθιστά αδύνατο στους μουσουλμάνους να δουν φως, συμπόνια και πνευματικότητα.
Όλα αυτά λοιπόν πρέπει να αναθεωρηθούν και να εκτιμηθούν εκ νέου από τη Δύση. Διαφορετικά η κατάσταση μέρα με τη μέρα, εβδομάδα με την εβδομάδα θα χειροτερεύει και οι φόβοι του Σάμιουελ Χάντιγκτον θα γίνουν πραγματικότητα. «Η σύγκρουση των πολιτισμών» θα είναι αναπόφευκτη…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου