Εφημερίδα Ταράφ 19-7-2010 αρθρογράφος Αισέ Χουρ
Συνταγή Χουριέτ : Χάλα την ηρεμία σε Αιγαίο και Κύπρο, και αυξάνεται το τιράζ
Ο Σεντάτ Σεμαβί είχε γράψει πως είχε αφήσει ως κληρονομιά την πίστη του για τον τουρκισμό των νησιών του Αιγαίου και της Κύπρου. Η εφημερίδα Χουριέτ απέδειξε πως πάντα στήριξε την κληρονομιά του Σιμαβί και στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
Ο Σεντάτ Σεμαβί στις αναμνήσεις του στο βιβλίο ¨Σεμίχ Μπαλτζίογλου, πρώτα ζωγράφισα, ,μετά έγραψα¨ (εκδόσεις Yapı Kredi 2001) αναφέρει πως όταν το 1948 ίδρυε την εφημερίδα Χουριέτ από τον φόβο του μήπως δεν πιάσει, κουβαλούσε για ένα χρόνο πάνω του φιαλίδιο με κυάνιο. Ο Σεμαβί είχε δίκιο να ανησυχεί καθώς κατά τα λεγόμενα του Αζίζ Νεσίν πολλές φορές είχε βουλιάξει, και για χάρη της δημοσιογραφίας είχε πουλήσει το σπίτι του και είχε ξοδέψει τα λεφτά του. Όμως αυτή τη φορά ο Σεντάτ Σεμαβί θα έβρισκε τον σωστό δρόμο.
Το πρώτο ¨εθνικό θέμα¨ που εξασφάλισε τιράζ στη Χουριέτ υπήρξε πόλεμος στην Κορέα. Έτσι το τιράζ της εφημερίδας που όταν ιδρύθηκε ήταν 28 χιλιάδες, το 1950 με την εκλογική νίκη του κόμματος DP πήγε στις 120, και έφτασε στα 200 με την δημοσίευση ειδήσεων από τον πόλεμο της Κορέας τον Δεκέμβριο του 1950. Διαφορετική όμως είναι η θέση του ζητήματος της Κύπρου στην ιστορία της Χουριέτ. Το πρώτο σχετικό με την Κύπρο άρθρο της Χουριέτ δημοσιεύτηκε στις 13 Αυγούστου 1948. Στο άρθρο εκείνο με τίτλο ¨Τι είναι η Κύπρος για τον κόσμο ;¨, έγραφε πως ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τους Τούρκους που ζούσαν στο εξωτερικό και ανήγγειλε πως πλέον σε αυτό το πλαίσιο θα ενδιαφερόταν για τους ¨εδώ και 70 χρόνια διαβιούντες χώρα από τη μάνα πατρίδα¨. Μάλιστα η Χουριέτ που τότε είχε δημοσιεύσει δεκάδες ειδήσεις για τον Ναζίμ Χικμέτ (τότε είχε καταφύγει στη Μόσχα) με επικεφαλίδες του τύπου ¨ο προδότης της πατρίδας κόκκινος ποιητής¨ και ¨ο συνεργάτης των κόκκινων¨, η μόνη θετική είδηση που τότε είχε δημοσιεύσει γι΄αυτόν ήταν η είδηση με τίτλο ¨Οι συμβουλές του Ναζίμ Χικμέτ προς του Κύπριους¨. Με βάση την είδηση ¨Ο Ναζί Χικμέτ που έχει διαφύγει στην Μόσχα, έστειλε γράμμα στους Τούρκους και τους Ρωμιούς της Κύπρου καλώντας τους να εξεγερθούνε ενάντια στους Άγγλους στο οποίο γράφει : Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι αδέρφια μου! Είστε κάτοικοι του ίδιου όμορφου νησιού. Εργαστείτε για να σώσετε το νησί από τον αγγλικό ζυγό! Δίνοντας τα χέρια όλοι μαζί αγωνιστείτε για χάρη της ειρήνης και της ελευθερίας στη Κύπρο¨.
Η μεγάλη συμβολή της Χουριέτ
Η Χουριέτ αυξάνει την σχετική με τη Κύπρο δόση και ο Σεντάτ Σεμαβί δημοσιεύει οκτώ διαφορετικά το καθένα σκληρά άρθρα σχετικά με τη δήλωση που είχε κάνει ο Φουάτ Κιοπρουλού στις 30 Ιανουαρίου του 1950 λέγοντας πως ¨Δεν υπάρχει θέμα Κύπρου για την Τουρκία¨. Στο άρθρο του με τίτλο ¨Από τώρα και πέρα¨ της 9-6-1953, κατσάδιαζε τους –με τη σημερινή έκφραση- μεσιέ, καθώς λόγω ενός λάθους του ΥΠΕΞ, ο πρωθυπουργός Μεντερές δεν είχε πάει στο Λονδίνο με ιδιωτικό αεροπλάνο που διηύθυνε Τούρκος πιλότος αλλά με ξένο αεροπλάνο. Στο άρθρο του με τίτλο ¨Πάει κι αυτό¨ της 26-6-1953 ισχυρίζεται πως η επίσκεψη του Παπάγου στην Τουρκία το1952 ¨δεν είχε επιφέρει κάτι νέο¨. Εδώ να ανοίξουμε μια παρένθεση. Και όμως με τον νόμο που θα έβγαινε την επόμενη χρονιά –γνωστός στο κόσμο και ως ¨νόμος του Στρατάρχη Παπάγου¨- μπορούσαν φορείς όπως σύλλογοι, βακούφια και σχολεία να χρησιμοποιούνε τον όρο τουρκικό, ενώ δινόταν η δυνατότητα σε Δυτικοθρακιώτες δασκάλους να παρακολουθούν επαγγελματικά σεμινάρια στην Τουρκία και σε Δυτικοθρακιώτες φοιτητές να σπουδάζουν δωρεάν σε παιδαγωγικές σχολές στη Τουρκία και να βγαίνουν ως ¨προσοντούχοι δάσκαλοι¨. Καθώς οι σχέσεις των δύο χωρών –με μεγάλη συμβολή της Χουριέτ σε αυτό- χαλούσαν αυτά τα δικαιώματα ένα ένα θα ανακαλούνταν. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε.
¨Ο Τουρκισμός της Κύπρου και τα Δωδεκάνησα μας¨
Ο Σεντάτ Σεμαβί στο άρθρο του με τίτλο ¨Φτάνει πια¨ της 27-6-1953 πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα και γράφοντας ¨Όταν ο Κιοπρουλού μιλάει για τουρκογαλλική φιλία, νομίζει πως εμείς ξεχάσαμε σαν έθνος τις μέρες που η Γαλλία επί μισό αιώνα μας ανέφερε ως ασθενή άνθρωπο και μας κορόιδευε¨ ξύνει περισσότερο τις ¨εθνικές ευαισθησίες¨. Σχολιάζοντας τις αδυναμίες του ΥΠΕΞ στο άρθρο του με τίτλο ¨Το ΥΠΕΞ του Κιοπρουλού¨ της 28 Ιουνίου 1953, γράφει ¨Όπως έγινε με τους γενίτσαρους έτσι και στο ΥΠΕΞ μας, να ρίξουμε δηλητήριο στη ρίζα του¨. Δηλαδή αν το πούμε χρησιμοποιώντας τον όρο που σήμερα ο Ερτογρούλ Οζκιόκ χρησιμοποιεί για να σαρκάσει τον πρωθυπουργό Ερντογάν, η εφημερίδα Χουριέτ εκείνες τις μέρες δεν σκεφτόταν και πολύ καλά πράματα για τους ¨μεσιέ¨.
Ο Φουάτ Κιοπρουλού θεωρώντας πως αυτό και κάποια άλλα άρθρα τον προσβάλλουν, υπέβαλε μήνυση στον Σεντάτ Σεμαβί. Ο Σεντάτ Σεμαβί πεθαίνει στις 11 Δεκεμβρίου 1953, πριν να τελειώσει η δίκη. Η εφημερίδα Χουριέτ με άρθρο της στις 12 Δεκεμβρίου με τίτλο ¨Διαθήκη¨ εστιάζει σε κύριο άρθρο που είχε γράψει ο Σεντάτ Σεμαβί στις 22 Μαίου 1953. Στο άρθρο ο Σεμαβί έγραφε : ¨Δεν θα σταματήσω ποτέ να πιστεύω πως τα Δωδεκάνησα μας και η Κύπρος είναι τουρκικά. Αυτός ο αγώνας είναι η πιο σημαντική κληρονομιά που θα αφήσω στα παιδιά μου¨. Η Χουριέτ από αυτήν την ημερομηνία και μετά δεν έβγαλε ποτέ από την επικαιρότητα τα θέματα των Δωδεκανήσων και της Κύπρου.
Η εφημερίδα οργανώνει τον αγώνα για την Κύπρο μέσω του στενού φίλου του Σεντάτ Σεμαβί, και αρθρογράφου της Χουριέτ Χικμέτ Μπιλ. Στις 30 Αυγούστου 1954 σε μια συγκέντρωση της δεξιάς-συντηρητικής Εθνικής Ένωσης Τούρκων Φοιτητών και υπό τις οδηγίες της Χουριέτ γεννήθηκε η οργάνωση ¨Η Κύπρος είναι τουρκική¨( Kıbrıs Türktür Cemiyeti) με πρόεδρο τον Χικμέτ Μπιλ και αντιπρόεδρο τον τότε εργαζόμενο στην εφημερίδα Γενί Σαμπάχ, Ορχάν Μπιργκίτ.(Ο Ορχάν Μπιργκίτ που σήμερα αρθρογραφεί στην Τζουμχουριέτ αργότερα θα γινόταν και Γ.Γ. του κόμματος CHP.) Ανάμεσα στα μέλη της οργάνωσης ήταν ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας ¨Βατάν¨ Αχμέτ Εμίν Γιαλμάν, ο αρθρογράφος της ¨Σον Πόστα¨ Σελίμ Ραγκίπ Εμέτς, ο διευθυντής του Τουρκικού πρακτορείου ειδήσεων Αλή Ιχσάν Γκιογούς, αλλά ο τα πιο πύρινα, τα πιο προκλητικά άρθρα τα έγραφε ο αρθρογράφος της Χουριέτ Χικμέτ Μπίλ. Και ενώ την είδηση πως ¨μπήκε βόμβα στο σπίτι του Ατατούρκ¨ που αποτέλεσε και το φυτίλι για τα επαίσχυντα γεγονότα της 6-7 Σεπτεμβρίου 1955, την μετέδωσε η ανταποκρίτρια του Πρακτορείου Ανατολή στην Αθήνα Τζεμιλέ Σάρα Κόρλε, αυτός ο οποίος τύπωσε 280 χιλιάδες φύλλα ήταν ο διευθυντής της Ινστάνμπουλ Εξπρές Γκιοκσίν Σιπαχίογλου. Χρόνια μετά ο ταξίαρχος Σαμπρί Γιρμιμπεσόγλου θα αποκάλυπτε πως πραγματικός οργανωτής εκείνων των γεγονότων ήταν η Υπηρεσία Επιθεώρησης Επιστράτευσης (Seferberlik Tetkik Kurulu), πρόγονος του σημερινού Τμήματος Ανορθόδοξου Πολέμου (Özel Harp Dairesi)-στον οποίο είχε υπηρετήσει και ως διοικητής ο ίδιος-. Εν ολίγοις, η εφημερίδα Χουριέτ και οι συνοδοιπόροι της, έκαναν ότι μπορούσαν ως ηθικοί αυτουργοί σε αυτό το μεγάλο έγκλημα που είχε οργανώσει το ¨βαθύ κράτος¨.
Συνταγή Χουριέτ : Χάλα την ηρεμία σε Αιγαίο και Κύπρο, και αυξάνεται το τιράζ
Ο Σεντάτ Σεμαβί είχε γράψει πως είχε αφήσει ως κληρονομιά την πίστη του για τον τουρκισμό των νησιών του Αιγαίου και της Κύπρου. Η εφημερίδα Χουριέτ απέδειξε πως πάντα στήριξε την κληρονομιά του Σιμαβί και στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
Ο Σεντάτ Σεμαβί στις αναμνήσεις του στο βιβλίο ¨Σεμίχ Μπαλτζίογλου, πρώτα ζωγράφισα, ,μετά έγραψα¨ (εκδόσεις Yapı Kredi 2001) αναφέρει πως όταν το 1948 ίδρυε την εφημερίδα Χουριέτ από τον φόβο του μήπως δεν πιάσει, κουβαλούσε για ένα χρόνο πάνω του φιαλίδιο με κυάνιο. Ο Σεμαβί είχε δίκιο να ανησυχεί καθώς κατά τα λεγόμενα του Αζίζ Νεσίν πολλές φορές είχε βουλιάξει, και για χάρη της δημοσιογραφίας είχε πουλήσει το σπίτι του και είχε ξοδέψει τα λεφτά του. Όμως αυτή τη φορά ο Σεντάτ Σεμαβί θα έβρισκε τον σωστό δρόμο.
Το πρώτο ¨εθνικό θέμα¨ που εξασφάλισε τιράζ στη Χουριέτ υπήρξε πόλεμος στην Κορέα. Έτσι το τιράζ της εφημερίδας που όταν ιδρύθηκε ήταν 28 χιλιάδες, το 1950 με την εκλογική νίκη του κόμματος DP πήγε στις 120, και έφτασε στα 200 με την δημοσίευση ειδήσεων από τον πόλεμο της Κορέας τον Δεκέμβριο του 1950. Διαφορετική όμως είναι η θέση του ζητήματος της Κύπρου στην ιστορία της Χουριέτ. Το πρώτο σχετικό με την Κύπρο άρθρο της Χουριέτ δημοσιεύτηκε στις 13 Αυγούστου 1948. Στο άρθρο εκείνο με τίτλο ¨Τι είναι η Κύπρος για τον κόσμο ;¨, έγραφε πως ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τους Τούρκους που ζούσαν στο εξωτερικό και ανήγγειλε πως πλέον σε αυτό το πλαίσιο θα ενδιαφερόταν για τους ¨εδώ και 70 χρόνια διαβιούντες χώρα από τη μάνα πατρίδα¨. Μάλιστα η Χουριέτ που τότε είχε δημοσιεύσει δεκάδες ειδήσεις για τον Ναζίμ Χικμέτ (τότε είχε καταφύγει στη Μόσχα) με επικεφαλίδες του τύπου ¨ο προδότης της πατρίδας κόκκινος ποιητής¨ και ¨ο συνεργάτης των κόκκινων¨, η μόνη θετική είδηση που τότε είχε δημοσιεύσει γι΄αυτόν ήταν η είδηση με τίτλο ¨Οι συμβουλές του Ναζίμ Χικμέτ προς του Κύπριους¨. Με βάση την είδηση ¨Ο Ναζί Χικμέτ που έχει διαφύγει στην Μόσχα, έστειλε γράμμα στους Τούρκους και τους Ρωμιούς της Κύπρου καλώντας τους να εξεγερθούνε ενάντια στους Άγγλους στο οποίο γράφει : Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι αδέρφια μου! Είστε κάτοικοι του ίδιου όμορφου νησιού. Εργαστείτε για να σώσετε το νησί από τον αγγλικό ζυγό! Δίνοντας τα χέρια όλοι μαζί αγωνιστείτε για χάρη της ειρήνης και της ελευθερίας στη Κύπρο¨.
Η μεγάλη συμβολή της Χουριέτ
Η Χουριέτ αυξάνει την σχετική με τη Κύπρο δόση και ο Σεντάτ Σεμαβί δημοσιεύει οκτώ διαφορετικά το καθένα σκληρά άρθρα σχετικά με τη δήλωση που είχε κάνει ο Φουάτ Κιοπρουλού στις 30 Ιανουαρίου του 1950 λέγοντας πως ¨Δεν υπάρχει θέμα Κύπρου για την Τουρκία¨. Στο άρθρο του με τίτλο ¨Από τώρα και πέρα¨ της 9-6-1953, κατσάδιαζε τους –με τη σημερινή έκφραση- μεσιέ, καθώς λόγω ενός λάθους του ΥΠΕΞ, ο πρωθυπουργός Μεντερές δεν είχε πάει στο Λονδίνο με ιδιωτικό αεροπλάνο που διηύθυνε Τούρκος πιλότος αλλά με ξένο αεροπλάνο. Στο άρθρο του με τίτλο ¨Πάει κι αυτό¨ της 26-6-1953 ισχυρίζεται πως η επίσκεψη του Παπάγου στην Τουρκία το1952 ¨δεν είχε επιφέρει κάτι νέο¨. Εδώ να ανοίξουμε μια παρένθεση. Και όμως με τον νόμο που θα έβγαινε την επόμενη χρονιά –γνωστός στο κόσμο και ως ¨νόμος του Στρατάρχη Παπάγου¨- μπορούσαν φορείς όπως σύλλογοι, βακούφια και σχολεία να χρησιμοποιούνε τον όρο τουρκικό, ενώ δινόταν η δυνατότητα σε Δυτικοθρακιώτες δασκάλους να παρακολουθούν επαγγελματικά σεμινάρια στην Τουρκία και σε Δυτικοθρακιώτες φοιτητές να σπουδάζουν δωρεάν σε παιδαγωγικές σχολές στη Τουρκία και να βγαίνουν ως ¨προσοντούχοι δάσκαλοι¨. Καθώς οι σχέσεις των δύο χωρών –με μεγάλη συμβολή της Χουριέτ σε αυτό- χαλούσαν αυτά τα δικαιώματα ένα ένα θα ανακαλούνταν. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε.
¨Ο Τουρκισμός της Κύπρου και τα Δωδεκάνησα μας¨
Ο Σεντάτ Σεμαβί στο άρθρο του με τίτλο ¨Φτάνει πια¨ της 27-6-1953 πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα και γράφοντας ¨Όταν ο Κιοπρουλού μιλάει για τουρκογαλλική φιλία, νομίζει πως εμείς ξεχάσαμε σαν έθνος τις μέρες που η Γαλλία επί μισό αιώνα μας ανέφερε ως ασθενή άνθρωπο και μας κορόιδευε¨ ξύνει περισσότερο τις ¨εθνικές ευαισθησίες¨. Σχολιάζοντας τις αδυναμίες του ΥΠΕΞ στο άρθρο του με τίτλο ¨Το ΥΠΕΞ του Κιοπρουλού¨ της 28 Ιουνίου 1953, γράφει ¨Όπως έγινε με τους γενίτσαρους έτσι και στο ΥΠΕΞ μας, να ρίξουμε δηλητήριο στη ρίζα του¨. Δηλαδή αν το πούμε χρησιμοποιώντας τον όρο που σήμερα ο Ερτογρούλ Οζκιόκ χρησιμοποιεί για να σαρκάσει τον πρωθυπουργό Ερντογάν, η εφημερίδα Χουριέτ εκείνες τις μέρες δεν σκεφτόταν και πολύ καλά πράματα για τους ¨μεσιέ¨.
Ο Φουάτ Κιοπρουλού θεωρώντας πως αυτό και κάποια άλλα άρθρα τον προσβάλλουν, υπέβαλε μήνυση στον Σεντάτ Σεμαβί. Ο Σεντάτ Σεμαβί πεθαίνει στις 11 Δεκεμβρίου 1953, πριν να τελειώσει η δίκη. Η εφημερίδα Χουριέτ με άρθρο της στις 12 Δεκεμβρίου με τίτλο ¨Διαθήκη¨ εστιάζει σε κύριο άρθρο που είχε γράψει ο Σεντάτ Σεμαβί στις 22 Μαίου 1953. Στο άρθρο ο Σεμαβί έγραφε : ¨Δεν θα σταματήσω ποτέ να πιστεύω πως τα Δωδεκάνησα μας και η Κύπρος είναι τουρκικά. Αυτός ο αγώνας είναι η πιο σημαντική κληρονομιά που θα αφήσω στα παιδιά μου¨. Η Χουριέτ από αυτήν την ημερομηνία και μετά δεν έβγαλε ποτέ από την επικαιρότητα τα θέματα των Δωδεκανήσων και της Κύπρου.
Η εφημερίδα οργανώνει τον αγώνα για την Κύπρο μέσω του στενού φίλου του Σεντάτ Σεμαβί, και αρθρογράφου της Χουριέτ Χικμέτ Μπιλ. Στις 30 Αυγούστου 1954 σε μια συγκέντρωση της δεξιάς-συντηρητικής Εθνικής Ένωσης Τούρκων Φοιτητών και υπό τις οδηγίες της Χουριέτ γεννήθηκε η οργάνωση ¨Η Κύπρος είναι τουρκική¨( Kıbrıs Türktür Cemiyeti) με πρόεδρο τον Χικμέτ Μπιλ και αντιπρόεδρο τον τότε εργαζόμενο στην εφημερίδα Γενί Σαμπάχ, Ορχάν Μπιργκίτ.(Ο Ορχάν Μπιργκίτ που σήμερα αρθρογραφεί στην Τζουμχουριέτ αργότερα θα γινόταν και Γ.Γ. του κόμματος CHP.) Ανάμεσα στα μέλη της οργάνωσης ήταν ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας ¨Βατάν¨ Αχμέτ Εμίν Γιαλμάν, ο αρθρογράφος της ¨Σον Πόστα¨ Σελίμ Ραγκίπ Εμέτς, ο διευθυντής του Τουρκικού πρακτορείου ειδήσεων Αλή Ιχσάν Γκιογούς, αλλά ο τα πιο πύρινα, τα πιο προκλητικά άρθρα τα έγραφε ο αρθρογράφος της Χουριέτ Χικμέτ Μπίλ. Και ενώ την είδηση πως ¨μπήκε βόμβα στο σπίτι του Ατατούρκ¨ που αποτέλεσε και το φυτίλι για τα επαίσχυντα γεγονότα της 6-7 Σεπτεμβρίου 1955, την μετέδωσε η ανταποκρίτρια του Πρακτορείου Ανατολή στην Αθήνα Τζεμιλέ Σάρα Κόρλε, αυτός ο οποίος τύπωσε 280 χιλιάδες φύλλα ήταν ο διευθυντής της Ινστάνμπουλ Εξπρές Γκιοκσίν Σιπαχίογλου. Χρόνια μετά ο ταξίαρχος Σαμπρί Γιρμιμπεσόγλου θα αποκάλυπτε πως πραγματικός οργανωτής εκείνων των γεγονότων ήταν η Υπηρεσία Επιθεώρησης Επιστράτευσης (Seferberlik Tetkik Kurulu), πρόγονος του σημερινού Τμήματος Ανορθόδοξου Πολέμου (Özel Harp Dairesi)-στον οποίο είχε υπηρετήσει και ως διοικητής ο ίδιος-. Εν ολίγοις, η εφημερίδα Χουριέτ και οι συνοδοιπόροι της, έκαναν ότι μπορούσαν ως ηθικοί αυτουργοί σε αυτό το μεγάλο έγκλημα που είχε οργανώσει το ¨βαθύ κράτος¨.
Δημοσίευση σχολίου