Η αποχώρηση της ΕΔΕΚ από την κυβέρνηση Χριστόφια δεν ξάφνιασε – το είχε ξανακάνει το 1999 όταν απέσυρε τους υπουργούς της από την κυβέρνηση Κληρίδη καταγγέλλοντας τη ματαίωση εγκατάστασης των S-300. Ως τώρα εξάλλου αντιπολιτευόταν την κυβέρνηση, μολονότι ήταν κυβερνητικός εταίρος και άρα, η μετάβασή της στα έδρανα της αντιπολίτευσης ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη. Η απόφαση της ΕΔΕΚ ωστόσο δημιουργεί ανησυχία για το πολιτικό κλίμα στην Κύπρο, καθώς έπονται οι ανάλογες αποφάσεις του ΔΗΚΟ – και αν το ΔΗΚΟ ακολουθήσει την ΕΔΕΚ, τότε η κυβέρνηση χάνει την πλειοψηφία στη Βουλή και άρα διακυβεύεται η ομαλότητα στην εσωτερική διακυβέρνηση της χώρας.Γιαννάκης Ομήρου, Τάσσος Παπαδόπουλος και Δημήτρης Χριστόφιας
Την επισήμανση αυτή υπογράμμισε πρώτος ο αρχηγός της Σοσιαλιστικής Ομάδας στην Ευρωβουλή Μάρτιν Σούλτς, ο οποίος απευθύνθηκε γραπτά στον Γιαννάκη Ομήρου (τον πρόεδρο της ΕΔΕΚ) πριν από τη σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και του ζήτησε να μιλήσουν τηλεφωνικά, υπογραμμίζοντας την ανησυχία των Σοσιαλιστών για το ενδεχόμενο αποχώρησης της ΕΔΕΚ από την κυβέρνηση σε μιαν ευαίσθητη συγκυρία για τη λύση του Κυπριακού. Ο κ.Ομήρου αγνόησε την επιστολή, δεν επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον κ.Σουλτς παρά του απάντησε γραπτά την επομένη της συνόδου της Κεντρικής Επιτροπής ανακοινώνοντάς του την απόφαση και ζητώντας την αλληλεγγύη των σοσιαλιστών στον δίκαιο αγώνα των Κυπρίων...
Οι πληροφορίες αναφέρουν πως στην απόφαση αποκόλλησης από την κυβέρνηση, ο Γ.Ομήρου οδηγήθηκε μετά από εισήγηση του επικοινωνιολόγου Κ.Παναγόπουλου, ο οποίος βρίσκεται σε στενή συνεργασία με τον Γ.Λιλλήκα (στέλεχος του στενού πυρήνα του μακαρίτη Τάσσου Παπαδόπουλου) και σε ανοιχτή γραμμή με τον επίτιμο πρόεδρο της ΕΔΕΚ Βάσο Λυσσαρίδη. Κατά την εισήγηση, μια ηρωϊκή έξοδος θα πασπάλιζε με “πατριωτική δόξα” το κόμμα, καθώς θα αποδιδόταν στη διαφωνία του με τους χειρισμούς Χριστόφια στο Κυπριακό.
Μια τέτοια εξέλιξη θα πολλαπλασίαζε τους εωστερικούς κλυδωνισμούς στο ΔΗΚΟ (που εδώ και καιρό ταλαντεύεται εξαιτίας της πίεσης ομάδας στελεχών για αποχώρηση από την κυβέρνηση και της ισχυρής αντίστασης που προβάλλει άλλη ομάδα στελεχών) και θα ευνοούσε τη διεισδυτικότητα της ΕΔΕΚ στη ΔΗΚΟϊκή βάση. Δεδομένου μάλιστα, ότι η αρρώστια του Νίκου Κουτσού έχει εκδηλώσει πρόβλημα ηγεσίας στο ΕΥΡΩΚΟ, η ΕΔΕΚ θα ενίσχυε την εμβέλειά της και προς τα κεί, με στόχο στις βουλευτικές εκλογές του 2011 να αναδειχθεί σε τρίτο κόμμα και άρα να εξελιχθεί σε ρυθμιστικό παράγοντα στις προεδρικές εκλογές του 2013.
Βεβαίως, οι λόγοι αρχής που επικαλέστηκε στην απόφασή της η ΕΔΕΚ ελάχιστους έπεισαν στην Κύπρο, καθώς εξαρχής ήταν γνωστές οι θέσεις ενός-εκάστου. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας από την προεκλογική περίοδο ως σήμερα τήρησε τη γραμμή που είχε χαράξει, πιστός στις προεκλογικές δεσμεύσεις του. Η ΕΔΕΚ μετά λόγου γνώσεως στήριξε (στον β' γύρο) τον Δημήτρη Χριστόφια και έλαβε μέρος στην κυβέρνηση – οι “λόγοι αρχής” ήταν επομένως ένα πολιτικό αμπαλλάρισμα των λόγων τακτικής... Και αυτή η πραγματικότητα αποδεικνύεται εξάλλου από το γεγονός, ότι η ΕΔΕΚ αποχωρώντας από την κυβέρνηση δεν απέσυρε και τα στελέχη της από τους Ημικρατικούς οργανισμούς, στις ηγεσίες των οποίων μετέχει με την ευνοϊκή ποσόστωση του κυβερνητικού εταίρου...
Για το ΔΗΚΟ το πρόβλημα είναι πιο δύσκολο, καθώς μερίδα της ηγεσίας του επιδιώκει την αποχώρηση, ενώ η βάση και η πλειοψηφία της ηγετικής του πυραμίδας επιδιώκει την παραμονή στο κυβερνητικό σχήμα. Από την πρώτη στιγμή της συγκυβέρνησης εξάλλου, τα “ορφανά του Τάσσου” συστηματικά οξύνουν το μέτωπο προς τον Πρόεδρο Χριστόφια με κορωνίδα το σύνθημα “Χριστόφια-προδότη- καταδότη” που λανσαρίστηκε από το ΔΗΚΟ σε συγκεντρώσεις όπου παρευρίσκονταν οι βουλευτές του κόμματος Ζαχ.Κουλίας και Στ.Ιερωνυμίδης, αλλά και με τις αλλεπάλληλες δηλώσεις του Νικόλα Παπαδόπουλου κατά τις οποίες “ο Χριστόφιας έδωσε γή και ύδωρ στους Τούρκους”.
Σε κάθε περίπτωση, αξίζει να σημειωθεί, πως κάποιες κοινές εκδηλώσεις των “απορριπτικών δυνάμεων” της Κύπρου (πρόσφατα στην Πάφο), η αποχώρηση της ΕΔΕΚ από την κυβέρνηση, το ενδεχόμενο ανάλογης κίνησης του ΔΗΚΟ και η θρυλλούμενη εμφάνιση μιας νέας πολιτικής κίνησης υπό τον Γ.Λιλλήκα, δείχνουν να “κουμπώνουν”, σαν να εξυπηρετούν έναν ευρύτερο σχεδιασμό ανατροπής των προσπαθειών για λύση του Κυπριακού. Με άλλα λόγια, η κεντρική σκηνή της Λευκωσίας θυμίζει σήμερα τον “αγά” που θυμώνει και αυτο-ευνουχίζεται...
NEWSTIME
Δημοσίευση σχολίου