Η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Ρουμανία, παραδομένες κυριολεκτικά στα σχέδια των ΗΠΑ , χάνουν μήνα με τον μήνα, τον βηματισμό της περιφερειακής τους πολιτικής, καθώς αναδύονται νέοι παίκτες με σαφή εθνικιστική ατζέντα . Είναι δε , θέμα χρόνου, να αυξηθούν οι εντάσεις στα δυτικά βαλκάνια, καθώς η Ουγγαρία, η Σερβία και η Βόρεια Μακεδονία, δείχνουν πρόθυμες να υιοθετήσουν μια νέα τακτική με αντιευρωπαικά χαρακτηριστικά, πέραν της εθνικιστικής τους πολιτικής.
Η απουσία πρωτοβουλιών, είναι καταθλιπτική. Αυτό σημαίνει ότι η υποτιθέμενη τακτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη να προβάλλει προσκόμματα στην ευρωπαική πορεία της Βόρειας Μακεδονίας ή της Αλβανίας, είναι πλέον γράμμα κενό. Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι οι ιδιωτικοί χειρισμοί του Κυριάκου Μητσοτάκη, η ισορροπία των Σκοπίων, της Βουδαπέστης και του Βελιγραδίου, μεταξύ ΕΕ -ΗΠΑ και Ρωσίας , ενώ η Αλβανία και το Κόσοβο βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από την Ελλάδα. Ταυτόχρονα, η Αθήνα χάνει κύρος, επιρροή και δυνατότητα παρέμβασης σε ένα τοπίο που μεταβάλλεται γρήγορα και αναδεικνύει νέους παίχτες με ισχυρή εθνικιστική ατζέντα, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα εντάσεων και με την Ελλάδα. Η χώρα μας λειτουργεί μόνο ως βάση των ΗΠΑ και είναι πλήρως υποβαθμισμένος ο πολιτικός και διπλωματικός ρόλος της.
Ο Όρμπαν, ο Ράμα και ο Μίτσκοσκι
Η Ουγγαρία με σαφή, εθνικιστικό, αντιδημοκρατικό , φιλορωσικό και ευρωσκεπτικιστικό βηματισμό, προσπαθεί να καλύψει ένα κενό στην πολιτική της ΕΕ στην περιοχή μας, καθώς όλο και πιο συχνά αναπτύσσει τις επαφές της και καλλιεργεί την εντύπωση πως μια νέα ομάδα χωρών θα έχει ρόλο.
Ελλείψει λοιπόν αξιοπιστίας της ευρωπαικής πολιτικής, ο Όρμπαν και άλλες λαικίστικες και ακροδεξιές δυνάμεις έχουν αρχίσει να καλλιεργούν την ιδέα ενός νέου βαλκανικού άξονα, αντί της διαλυμένης ομάδας Βίζεγκραντ που αποσκοπεί στην ιδεολογική αποσκίρτηση από την καθηλωμένη ΕΕ και παράλληλα, στην ενίσχυση μιας διπλωματικής αυτονομίας που μπορεί μεν να είναι φιλική και συνεργάσιμη με τη Δύση, αλλά στρέφεται στρατηγικά προς την Ρωσία.
Η αποτυχία της ΕΕ να δώσει ένα νέο όραμα στους λαούς της περιοχής, έχει προκαλέσει απογοήτευση. Η φτώχεια αυξάνεται και έτσι δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη του εθνικισμού, ενώ φόβοι υπάρχουν και για το ενδεχόμενο ριζοσπαστικοποίησης της νέας γενιάς στις μουσουλμανικές κοινότητες της περιοχής, όσο μαίνεται ο πόλεμος κατά των Παλαιστινίων.
Ο Όρμπαν, όπως είναι γνωστό φιλοξενεί στην Ουγγαρία τον φυγάδα Γκρούεφσκι, πρώην πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας, ενώ οι σχέσεις του με τη νέα ηγεσία στα Σκόπια είναι άριστες και μάλιστα θα δώσει δάνειο 500 εκ ευρώ στη Βόρεια Μακεδονία. Κάτι που έπρεπε να κάνει η Ελλάδα φυσικά. . Ο Μίτσκοσκι ξέρει πολύ καλά ότι ο εθνικισμός που συνεχίζει να καλλιεργεί γύρω από τη Συμφωνία των Πρεσπών μπορεί να διαρκέσει, μόνο αν έχει συμμάχους. Δηλαδή , έστω και μια χώρα αν δηλώσει ότι συμφωνεί με τη στάση του έναντι της Αθήνας, η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας στα βαλκάνια, όχι μόνο θα καταρρεύσει, αλλά και θα αναδυθούν τεράστια προβλήματα για τη χώρα μας. Ο Όρμπαν λοιπόν που θέλει να σύρει κάποιες χώρες προς την Ρωσία, δεν έχει κανένα πρόβλημα να παίξει αυτόν τον ρόλο. Στο μεταξύ ο Μητσοτάκης συνεχίζει να διαχειρίζεται το βορειομακεδονικό όπως όλα τα προβλήματα της χώρας. Αδράνεια , συσκότιση, στεγανοποίηση και κανένα σχέδιο…
Το ίδιο και ο Έντι Ράμα. Ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιήσει το αλβανικό στοιχείο στη Βόρεια Μακεδονία, ακόμη και το Κόσοβο για να πιέσει την Ελλάδα . Ο Αλβανός πρωθυπουργός είναι αυτός που έχει διαγνώσει πολύ διορατικά την ανεπάρκεια του Κυριάκου Μητσοτάκη να επηρεάσει τις εξελίξεις και εδώ και πέντε χρόνια έχει περάσει στην αντεπίθεση αλλάζοντας όλη την εικόνα των ελληνοαλβανικών σχέσεων. Ταυτόχρονα, δημόσια και επιδεικτικά, ο Ράμα αδιαφορεί πλήρως για τις υποτιθέμενες απειλές της Αθήνας ως προς την ευρωπαική προοπτική της Αλβανίας.
Η Σερβία είναι μια χώρα με ιστορική παράδοση στην πολυτασική εξωτερική πολιτική. Πουλάει πυρομαχικά στο Ισραήλ, στην Ρωσία, στηρίζει ενίοτε τη Δύση, άλλοτε τη Ρωσία, με την οποία όμως έχει ειδικές οικονομικές και διπλωματικές σχέσεις . Και το Βελιγράδι, τηρεί στάση αναμονής έναντι της Ελλάδας και στην περίπτωση που η οικογένεια Μητσοτάκη συνεχίσει τα παιχνίδια με το Κόσοβο, δεν αποκλείεται να δούμε αλλαγή στάσης, έστω σε ρητορικό επίπεδο έναντι της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Ενώ η γενική συνέλευση του ΟΗΕ πλησιάζει και σε ένα μήνα οι ηγέτες θα συναντηθούν στη Νέα Υόρκη, το σκηνικό μάλλον τρομάζει. Ο πόλεμος κατά της Ρωσίας έχει βαλτώσει. Η απειλή για γενικευμένο πόλεμο στη Μέση Ανατολή τρομάζει, αλλά είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο, Η ΕΕ δείχνει πιο ανίκανη από ποτέ να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις.
Όλα αυτά ενισχύουν τις ανησυχίες για απειλές κατά της σταθερότητας στα βαλκάνια. Και στον ΟΗΕ δεν πρόκειται να κάνει κανείς αναλύσεις , προτάσεις και να αναλάβει πρωτοβουλίες για να προσελκύσει την προσοχή της ΕΕ και των ΗΠΑ.
Είναι λοιπόν ανησυχητικό το γεγονός ότι η Ελλάδα κυρίως, φαίνεται να έχει παραλύσει διπλωματικά και κινείται μόνο όταν το ζητούν οι ΗΠΑ. Για όλους αυτούς τους λόγους, οι επόμενοι μήνες που μεσολαβούν , από την γενική συνέλευση του ΟΗΕ μέχρι τις εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, τα πράγματα ίσως γίνουν επικίνδυνα. Η Τουρκία ήδη έχει στείλει σήματα ότι το μορατόριουμ στο Αιγαίο είναι συνάρτηση της υποχωρητικότητας της Αθήνας. Και η υποχωρητικότητα του Μητσοτάκη εξακολουθεί να είναι δεδομένη.
Υπό αυτό το πρίσμα θα περιμένουμε τι εξέλιξη μπορεί να καταγραφεί στα ελληνοτουρκικά, οι προβλέψεις προς το παρόν είναι μάλλον αρνητικές και ανησυχητικές, αλλά και στα βαλκάνια.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία ένδειξη που να μας καθησυχάζει..
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου