Ακόμα και η Δύση αρχίζει να αναγνωρίζει πολλές πτυχές... της ρωσικής στρατιωτικής ανωτερότητας.
Είναι πλέον κοινά αποδεκτό πως η ουκρανική αντεπίθεση όχι μόνο δεν προχωρά, όπως είχε σχεδιαστεί στη Δύση και στο Κίεβο αλλά και ότι οι Ουκρανοί μετρούν τεράστιες απώλειες τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και στον στρατιωτικό εξοπλισμό που έχουν λάβει από τη δυτική συμμαχία.Μέχρι πρότινος, τα περισσότερα δυτικά ΜΜΕ εμφάνιζαν τη ρωσική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία σχεδόν αποτυχημένη και με τεράστια κενά σε στρατηγική, τακτική και επάρκεια δυνάμεων και όπλων.
Οι εκτιμήσεις αυτές έχουν αρχίσει να περιορίζονται το τελευταίο διάστημα ενώ πλέον το αφήγημα ότι «η Ρωσία χάνει»… μάλλον έχει εξαφανιστεί.
Και υπάρχουν επτά συγκεκριμένοι λόγοι, τους οποίους θα μπορούσε να επικαλεστεί κανείς, για να υποστηρίξει πως οι Ρώσοι… είναι οι κερδισμένοι και οι κυρίαρχοι στο πεδίο της μάχης
Ασυναγώνιστη διοίκηση και έλεγχος
Ο ρωσικός στρατός, ως ένας από τους μεγαλύτερους και ισχυρότερους παγκοσμίως, είναι ένα τεράστιο και πολύπλοκο σύστημα.
Πράγματι, αυτό το σύστημα χαρακτηρίζεται από κεντρικό έλεγχο που επιτρέπει στη ρωσική Ανώτατη Διοίκηση να ανταποκρίνεται έγκαιρα και με επάρκεια σε αλλαγές τόσο σε τακτικό όσο και σε στρατηγικό επίπεδο.
Ο ρωσικός στρατός διαθέτει τεράστιες εφεδρείες που το μέγεθος τους είναι μεγαλύτερο από τις δυνάμεις που αναπτύσσονται στην πρώτη γραμμή.
Αυτές μπορούν πολύ εύκολα να μεταφερθούν σε όλες εκείνες τις περιοχές που χρειάζονται ενίσχυσης, ενώ παράλληλα μπορούν να παρασχεθούν πρόσθετες δυνάμεις επίθεσης που μπορούν να μετακινηθούν στις περιοχές εκείνες που η άμυνα του εχθρού είναι πιο αδύναμη.
Ίσως το καλύτερο παράδειγμα να είναι η πρόσφατη προέλαση των ρωσικών στρατευμάτων στο βόρειο Donbass και στις συνοριακές περιοχές μεταξύ της LNR (Λαϊκή Δημοκρατία του Luhansk) και της περιφέρειας Kharkiv, όπου οι δυνάμεις της Μόσχας βρίσκονται σε επίθεση εδώ και δύο εβδομάδες.
Παρά το γεγονός ότι οι ουκρανικές δυνάμεις χάνουν συνεχώς έδαφος σε αυτήν την περιοχή, ουσιαστικά η πληροφορία αυτή δεν έχει εμφανιστεί σε κανένα κυρίαρχο ΜΜΕ, τη στιγμή που οι καλύτερες δυνάμεις των Ουκρανών σπαταλούν τις τελευταίες τους εφεδρείες σε μάταιες επιθέσεις στις περιφέρειες Donbass, Zaporozhia και Kherson.
Αναφέρεται μάλιστα πως η ικανότητα της Μόσχας να ηγείται ταυτόχρονα πολλαπλών στρατιωτικών επιχειρήσεων υψηλής έντασης, συντονίζοντας τις παράλληλα και με τον υπόλοιπο τεράστιο κρατικό μηχανισμό της Ρωσίας, δεν έχει περάσει απαρατήρητος από τις ΗΠΑ και το Πεντάγωνο.
Βελτιωμένη ISR (πληροφορία, επιτήρηση, αναγνώριση)
Μια ακόμα μεγάλη επιτυχία του ρωσικού στρατού που αναδείχθηκε με την επιχείρηση στην Ουκρανία, είναι η πρόοδος που έχει κάνει στον τομέα της στρατιωτικής τεχνολογίας, των drones και άλλων μη επανδρωμένων πλατφορμών.
Αν και η δυτική προπαγάνδα συνήθιζε να παρουσιάζει τη Ρωσία ως τεχνολογικά κατώτερη, μάλλον δεν είχε αντιληφθεί ότι η Μόσχα όλα τα προηγούμενα χρόνια – και με αφορμή τον εμφύλιο στη Συρία - είχε επενδύσει σημαντικά χρηματικά ποσά σε διάφορα είδη μη επανδρωμένων συστημάτων.
Μάλιστα την τεχνολογία αυτή, ο ρωσικός στρατός την χρησιμοποίησε – κυρίως στη Συρία - με αποτέλεσμα να καταφέρει και να βελτιώσει τις τακτικές του ικανότητες και επιδόσεις.
Αυτό άλλωστε διαπιστώθηκε και στις συγκρούσεις στην Ουκρανία, όπου τα drones αποδείχθηκαν ένας ασυναγώνιστος πολλαπλασιαστής δύναμης για τις ρωσικές δυνάμεις.
Αν και οι Ουκρανοί έλαβαν τεράστιες ποσότητες από αυτή τη στρατιωτική τεχνολογία και παρά το γεγονός ότι είχαν μια πρωτοφανή πληροφόρηση από τη Δύση σε real time, δεν μπόρεσαν να επωφεληθούν από αυτήν την τεράστια δυναμική.
Αντίθετα, οι χερσαίες, αεροπορικές και διαστημικές πλατφόρμες ISR του ρωσικού στρατού έχουν χρησιμοποιηθεί με θανατηφόρο αποτέλεσμα, προκαλώντας ανεπανόρθωτες απώλειες τόσο στα στρατεύματα της πρώτης γραμμής του εχθρού, όσο και στο πίσω μέρος του.
Ενεργητική άμυνα και επιθετικές επιχειρήσεις
Αν και ο ρωσικός στρατός είναι επιθετικός, δεν παραμελεί την άμυνα του.
Αντιθέτως, χρησιμοποιεί τις τακτικές αμυντικές του δυνατότητες για στρατηγικούς επιθετικούς σκοπούς.
Η ταχύτητα με την οποία οι δυνάμεις της Μόσχας μπόρεσαν να δημιουργήσουν τεράστιες και περίπλοκες αμυντικές γραμμές όπου δεν υπήρχαν προηγουμένως, εξέπληξε τους στρατιωτικούς του ΝΑΤΟ.
Οι σοβιετικές έννοιες της «άμυνας σε βάθος» και της «ενεργητικής άμυνας» έχουν βελτιωθεί σημαντικά από τις πρόσφατες τεχνολογικές εξελίξεις του ρωσικού στρατού.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την – σχεδόν - πλήρη εξάλειψη του επιθετικού δυναμικού των Ουκρανών, που τους ανάγκασε να χρησιμοποιήσουν απεγνωσμένες τακτικές για να σπάσουν τις ρωσικές γραμμές.
Το αποτέλεσμα;
Οι Ουκρανοί να χάνουν εκατοντάδες άνδρες για κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο εδάφους που καταλαμβάνουν.
Αλλά το πρόβλημα για το Κίεβο είναι ότι δεν μπορεί να κρατήσει τις περιοχές αυτές για πολύ, διότι αυτές λειτουργούν ως «παγίδα» για το πυροβολικό.
Δηλαδή, μόλις οι Ουκρανοί κινηθούν για να διασφαλίσουν την περιοχή που κατέλαβαν, σφυροκοπούνται από ένα μπαράζ χτυπημάτων από το πυροβολικό και από ένα σμήνος drones.
Επιπλέον, η αριστοτεχνική χρήση ναρκών από τις ρωσικές δυνάμεις ήταν αναμφισβήτητα καταστροφική για οποιεσδήποτε επιθετικές επιχειρήσεις.
Αυτό κυρίως διαπιστώθηκε στην περιοχή της Zaporizhia όπου οι Ουκρανοί έχουν τεράστιες απώλειες, άνω του 30% τόσο σε στρατιώτες όσο και σε όπλα, χωρίς να έχουν καταφέρει καν να φτάσουν στην πρώτη γραμμή της ρωσικής άμυνας.
Την ίδια στιγμή, οι Ρώσοι μετρούσαν από ελάχιστες έως καθόλου ανθρώπινες απώλειες.
Και εδώ οι Αμερικάνοι παραδέχθηκαν ανοιχτά την αποτελεσματικότητα της ρωσικής άμυνας.
Υψηλό ηθικό
Όλοι οι παραπάνω λόγοι έχουν ως αποτέλεσμα οι Ρώσοι στρατιώτες – σε αντίθεση με τους Ουκρανούς – να έχουν πολύ υψηλό ηθικό.
Και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία διότι όταν το ΝΑΤΟ και το Κίεβο σχεδίαζαν την αντεπίθεση, εμφανίζονταν βέβαιοι ότι θα ήταν εύκολο να σπάσουν τις ρωσικές άμυνες λόγω του «χαμηλού ηθικού» των Ρώσων.
Η πραγματικότητα όμως τους διέψευσε.
Ανυπακοή και ανεπαρκής συντονισμός μεταξύ των δυνάμεων του Κιέβου
Συνέπεια όλων αυτών ήταν να υπάρξουν αρκετές περιπτώσεις ανυπακοής στις τάξεις του ουκρανικού στρατού, γεγονός που επιδεινωνόταν και από τον ανεπαρκή συντονισμό των δυνάμεων του Κιέβου και των ξένων μισθοφόρων.
Καθώς οι Ουκρανοί διοικητές στέλνουν στρατεύματα σε βέβαιο θάνατο, το στρατιωτικό προσωπικό συχνά αγνοεί τις εντολές ή αρνείται κατηγορηματικά να τις ακολουθήσει.
Οι αξιωματικοί συνήθως απουσιάζουν εντελώς από τις πρώτες γραμμές.
Αυτό οδηγεί σε εκτεταμένη απογοήτευση μεταξύ των στρατιωτών, πολλοί (αν όχι οι περισσότεροι) από τους οποίους στρατολογούνται βίαια, γεγονός που οδηγεί περαιτέρω στην χαμηλή αξιοπιστία και άρα αποτελεσματική πειθώ και εξουσία των αξιωματικών.
Επιπλέον, επισημαίνεται πως τόσο Ουκρανοί στρατιώτες όσο και ξένοι μισθοφόροι συχνά δεν ακολουθούν ούτε βασικές εντολές, όπως η πλήρης απαγόρευση χρήσης smartphone στο πεδίο της μάχης, κάτι που συνιστά ουσιαστικά θανατική καταδίκη όσων το χρησιμοποιούν, καθώς το SIGINT (πληροφορίες σημάτων) είναι αναπόσπαστο μέρος οποιασδήποτε σημαντικής στρατιωτικής επιχείρησης.
Κορυφαία εμπειρία εκπαίδευσης και μάχης
Μια άλλη σημαντική παράμετρος είναι το επίπεδο της πολεμικής εμπειρίας και εκπαίδευσης των στρατιωτών των δύο πλευρών.
Αν και Ρώσοι και Ουκρανοί έχουν υψηλή εμπειρία από συγκρούσεις, αυτή διαφέρει σημαντικά μεταξύ των δύο στρατών.
Αν και η σύγκρουση στο Donbass συνεχίζεται εδώ και περίπου μια δεκαετία, από τα τέλη του 2015 έως τα τέλη του 2021, αυτή ήταν σχετικά χαμηλής έντασης, μια και η πρώτη γραμμή του μετώπου είχε περιοριστεί σε μονομαχίες πυροβολικού.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχει μια σε μεγάλο βαθμό επιφανειακή εμπειρία μάχης για τους περισσότερους Ουκρανούς στρατιώτες.
Από την άλλη, ο ρωσικός στρατός έχει συσσωρεύσει σημαντική εμπειρία μάχης στην Τσετσενία, στη Γεωργία και στη Συρία, όπου είχε την ευκαιρία να διεξάγει σύνθετες επιχειρήσεις εναντίον διαφορετικών αντιπάλων.
Οι ποσότητες των προηγμένων όπλων του ΝΑΤΟ και τα κύματα στρατολογήσεων, είναι προφανές πως δεν μπορούν να προσφέρουν την απαραίτητη εμπειρία μάχης στους Ουκρανούς για να αντιμετωπίσουν τις ρωσικές δυνάμεις.
Τεράστια τεχνολογική υπεροχή
Παρ' όλες τις προπαγανδιστικές φαντασιώσεις του ΝΑΤΟ που θέλουν συστήματα SAM (πύραυλοι επιφανείας-αέρος) να καταρρίπτουν ρωσικά υπερηχητικά όπλα, ακόμη και Δυτικοί στρατιωτικοί αναγνωρίζουν την ανωτερότητα της Μόσχας σε μια πληθώρα όπλων μεγάλης εμβέλειας, υψηλής ακρίβειας.
Υπό αυτό το πρίσμα, η απόλυτη κυριαρχία της Ρωσίας στις υπερηχητικές τεχνολογίες είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα, καθώς το Κρεμλίνο διαθέτει ένα όχι λιγότερο εντυπωσιακό οπλοστάσιο πιο συμβατικών δυνατοτήτων κρούσης που περιλαμβάνουν (αλλά δεν περιορίζονται σε) διάφορους υπερηχητικούς και υβριδικούς, χερσαίους και θαλάσσιους πυραύλους cruise, τακτικά βαλλιστικά πυραυλικά συστήματα, πολυάριθμους τύπους drones-καμικάζι, κοκ.
Τα τελευταία μάλιστα έχουν χρησιμοποιηθεί με καταστροφικό αποτέλεσμα, εξουδετερώνοντας χιλιάδες συστήματα πυροβολικού του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων οβίδων M777 που προμήθευσαν οι ΗΠΑ το Κίεβο.
Το «Lancet» και το «Kub-BLA» ταν ιδιαίτερα θανατηφόρα από αυτή την άποψη, ενώ εκτός από αυτά, οι επιδόσεις των ρωσικών οχημάτων μάχης έχουν ξεπεράσει κατά πολύ κάθε αντίστοιχο του ΝΑΤΟ, ανεξάρτητα από το πόσο νέα και σύγχρονα είναι.
Στην πραγματικότητα, ακόμη και τα τανκ και τα τεθωρακισμένα οχήματα της σοβιετικής εποχής έχουν αποδειχθεί ανώτερα από σχεδόν οποιοδήποτε νέο δυτικό όχημα της ίδιας κατηγορίας, είτε είναι στην υπηρεσία των δυνάμεων της Μόσχας είτε του Κιέβου.
Τα νεότερα ρωσικά άρματα μάχης όπως τα T-72B3M, T-80BVM, T-90A και T-90M (καθώς και πολυάριθμοι τύποι τεθωρακισμένων οχημάτων), έχουν όλα επιδείξει κορυφαίες επιδόσεις σε σύγκριση με τα καλύτερα τεθωρακισμένα του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων και των γερμανικών Leopard 2 και της τελευταία έκδοσης Α6, το οποίο αν και παρουσιάστηκε ως το «θαυματουργό όπλο» της αντεπίθεσης, αποδείχθηκε παντελώς άχρηστο.
Ο συνδυασμός της χρήσης όλων των παραπάνω λόγων ήταν που έδωσε τη δυνατότητα στη Μόσχα να αντιμετωπίζει άνετα τα διάφορα κύματα επιθέσεων του Κιέβου.
rπηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου