Η περίπτωση απόσυρσης των ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων από την Ελληνική Αεράμυνα.
Γράφει ο Αθανάσιος ΖέρβαςΤαξίαρχος(ΠΒ) ε.α
Με βάση πρόσφατα δημοσιεύματα όπου εμφανίζεται έντονα το σενάριο απόσυρσης και αποστολής στην Ουκρανία των ρωσικών αντιαεροπορικών(Α/Α) συστημάτων (S-300, TOR M1, OSA-AK) άγνωστο με το πότε και πως θα αντικατασταθούν αποτελώντας βασικό βραχίονα της ελληνικής αεράμυνας και ασπίδα από αέρος στο αμυντικό – αποτρεπτικό μας δόγμα, κρίνω έγκαιρο και σκόπιμο να παραθέσω κάποια στοιχεία.
Δεν συμφωνώ για το θέμα με τον κ. ΠΘ που δηλώνει ότι ΄΄τα υπόψη οπλικά συστήματα αποτελούν επιλογές άλλων δεκαετιών και ότι δεν είναι αμυντικά συστήματα τα οποία είναι κρίσιμα για την εθνική άμυνα. Συμφωνώ με τον επίτιμο Α/ΓΕΣ κ. Ζιαζιά που δηλώνει ότι ΄΄ είναι αυτό που ζητούν οι Τούρκοι μαζί με τους συμμάχους μας, να αποσυρθούν από τα νησιά μας και να εφαρμόσουν την αναθεωρητική πολιτική της τουρκίας στην χώρα μας , χωρίς ζόρι΄΄.
Είναι γεγονός ότι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλιστεί η ελληνοτουρκική ειρήνη, είναι να αυξηθεί το κόστος του πολέμου για την Τουρκία. Αν οι ΗΠΑ και η Ρωσία δεν την πείσουν ότι μπορεί να δράσει εναντίον της Ελλάδος χωρίς κόστος και την αφήσουν να πιστεύει ότι είναι απρόσβλητη από τις συνέπειες της επιθετικότητας της, τότε μια επίθεση γίνεται πιο πιθανή. Η κατάσταση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, γίνεται καθημερινά πιο επικίνδυνη.
Πλήν της συνεχούς και συνεπής προώθησης των βασικών γεωπολιτικών συμμαχιών, λειτουργώντας ως «γεωπολιτική και τεχνολογική γέφυρα» μεταξύ των χωρών και καλύπτοντας προληπτικά πιθανά κενά στην εθνική ανθεκτικότητα, μόνο η οικεία βούληση και η αυτενέργεια στο πλαίσιο της Εθνικής Στρατιωτικής Ισχύος και Αποτρεπτικής Φήμης, μπορούν πλέον να συνετίσουν και να αποτρέψουν διαχρονικά την παραπάνω επιθετικότητα. Για την συνεισφορά των ρωσικών όπλων στην εθνική αποτρεπτική ισχύ έχω αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο.
Ο ελληνικός εναέριος χώρος θεωρείται από τους καλύτερα φυλασσόμενους παγκοσμίως λόγω του αδιαπέραστου πλέγματος που σχηματίζουν τα αντιαεροπορικά/αντιπυραυλικά συστήματα που διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας (ΕΕΔ). Η Ελλάδα, είναι το μοναδικό κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ που διαθέτει σε υπηρεσία πολύ καλά χερσαία/αεροπορικά συστήματα αεράμυνας, στον κόσμο όπως: τα αμερικανικά MIM-104 Patriot και PAC-3 ΜΙΜ-23 ΙΗΑWK καθώς και τα ρωσικά S-300 PMU-1, ΤΟR M1 και ΟSA-AK. Αυτό συνιστά στρατηγικό πλεονέκτημα για τις ΕΕΔ, γιατί τα μεν ρωσικά δεν μπορει να παρεμβληθούν/απενεργοποιηθούν σε περίπτωση σύρραξης με την Τουρκία. Μειονέκτημα όμως για την δυτική αμυντική βιομηχανία, γιατί σε περίπτωση που τα ελληνικά ρωσικής προέλευσης καταρρίψουν ιπτάμενο στόχο που έχει παραχθεί από τη δυτική αμυντική βιομηχανία και ειδικά από την αμερικάνικη, αυτό θα αποτελούσε δυσφήμιση στο χώρο του ΝΑΤΟ ειδικά για 2 κράτη – μέλη του, καθώς και για την φήμη των αμυντικών εξοπλισμών του δυτικού οπλοστασίου.
Το επιχείρημα ότι θα εγκατασταθούν στη θέση των ρωσικών αμερικάνικά , εκτός του ότι δεν γνωρίζουμε πότε και πως θα γίνει αυτό, δεν υπολογίζει ότι η κύρια σημασία της προμήθειας γαλλικών ή ρωσικών όπλων είναι να επιτρέπουν στην Ελλάδα να τα χρησιμοποιήσει όπως επιθυμεί, ενώ τα αμερικανικά μπορεί να τα χρησιμοποιήσει μόνο όπως θέλουν οι Αμερικανοί.
Σήμερα τα ρωσικά Α/Α συστήματα αν και ενταγμένα στο εθνικό μας σύστημα αεράμυνας, δεν είναι άμεσα διαλειτουργικά με τα υπόλοιπα αντιαεροπορικά συστήματα νατοϊκής προέλευσης που διαθέτει η χώρα. Εκτός από πλήρως αυτόματα μεταξύ του τα υπόψη συστήματα μπορεί να δρουν εναλλακτικά και συμπληρωματικά στο δίκτυο της ενοποιημένης αεράμυνας, μέσω ενδιάμεσων κέντρων συντονισμού όπως τα Μικτά Κέντρα Αντιαεροπορικού Πυροβολικού λαμβάνοντας διαταγές ελέγχου και εμπλοκής και δίνοντας στοιχεία αεράμυνας στο παραπάνω δίκτυο. Πρόβλημα προς επίλυση παραμένει η υποστήριξη του συστήματος αφού οι υφιστάμενες συμβάσεις ακολουθούσης υποστήριξης (FOS) έχουν πλέον παγώσει, ενώ η εξεύρεση εναλλακτικών πηγών ανταλλακτικών και υπηρεσιών συντήρησης από άλλες χώρες που χρησιμοποιούν το σύστημα αποκτά εθνικό όφελος, αρκεί να αναπτύξουμε με αυτές σχέσεις και προγράμματα στρατιωτικής συνεργασίας.
Σε όλα τα παραπάνω Α/Α συστήματα ρωσικής προέλευσης βασίζεται κατά τεκμήριο και μείζονα λόγο η χερσαία, αδιάλειπτη και επιτόπια ικανότητά μας για απαγόρευση προσβολής μας από αέρος, τόσο κατά αεροσκαφών όσο και βαλλιστικών βλημάτων στο Θέατρο Επιχειρήσεων του Αιγαίου και της Θράκης.
Είναι δεδομένο επίσης ότι η παράδοση τέτοιων Οπλικών Συστημάτων (Ο/Σ) στην Ουκρανία εκτός από μη νόμιμη σύμφωνα με την συμβατική μας υποχρέωση για τον τελικό χρήστη, θα θεωρηθεί άμεσα εχθρική κίνηση προς μια υπερδύναμη. Υπερδύναμη που είναι φίλια προσκείμενη και ομόδοξη με την Ελλάδα στην νεότερη ιστορία μέχρι σήμερα, πλην της σοβιετικής περιόδου.
Αν μια φορά αδυνατίσαμε την αμυντική μας δυνατότητα αντιπρόσβασης κατά αποβατικών δυνάμεων στο Αιγαίο με την απόσυρση των BMP-1, σε περίπτωση που αποσύρουμε και παραδώσουμε τα υπόψη Ο/Σ στην Ουκρανία, η Aεράμυνά μας τόσο στο Αιγαίο όσο την Θράκη θα μειωθεί πολλαπλασίως, όπως ομοίως θα αυξηθεί και η εχθρική στάση της Υπερδύναμης απέναντί μας με ότι συνέπειες μπορεί αυτό να έχει. Απόσυρση, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο με προτάσεις από τα αρμόδια Γενικά Επιτελεία για επάξια και έγκαιρη αντικατάσταση τους με βάση τους νόμους που προβλέπονται για το αμυντικό υλικό, θα ήταν αυτοκαταστροφική για την Άμυνα της Χώρας.
Πιστεύω μετά τα παραπάνω ότι είναι επιτακτική η ανάγκη να εκτιμηθούν ορθά, αντικειμενικά και υπεύθυνα τα παραπάνω από την πολιτική ηγεσία κατόπιν επισήμανσης από την στρατιωτική ηγεσία που γνωρίζει πλήρως, προκειμένου να ληφθεί η βέλτιστη απόφαση για το θέμα με γνώμονα πάνω από όλα την εθνική αποτρεπτική ισχύ. Ανάγκη που θα καταστεί πάγια στα επερχόμενα χρόνια της λιτότητας και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
Κλείνοντας, διαχρονικά επίκαιρος παραμένει ο όρκος των Αθηναίων Οπλιτών ΄΄ Ου καταισχύνω όπλα τα ιερά ………………..και ιερά τα πατρία τιμήσω΄΄.
Δημοσίευση σχολίου