Ο πρωθυπουργός της χώρας, Κυριάκος Μητσοτάκης, έκανε τις επιλογές του για τη στρατιωτική ηγεσία της χώρας. Οι επιλογές του και πολιτικά και στρατιωτικά μπορούν να χαρακτηριστούν ως “συγκρουσιακές” πολιτικά και στρατιωτικά, αποφεύγοντας να επιλέξει μια εξάμηνη παράταση της θητείας όλων. Επιλέγει να πάρει ξεκάθαρα θέση και στο ζήτημα των υποκλοπών που εμπλέκουν τον αρχηγό, στρατηγό Φλώρο και στο ζήτημα των επιλογών στα στρατιωτικά ζητήματα και τις διαφωνίες που είχαν ανακύψει στο εσωτερικό των Επιτελείων. Κυρίως όμως αδειάζει τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Νίκο Παναγιωτόπουλο, αποδέκτη απαξιωτικών χαρακτηρισμών από τον υφιστάμενό του αρχηγό ΓΕΕΘΑ, σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας από τις υποκλοπές, κάτι το οποίο έχει πολιτική σημασία η οποία υποβαθμίζεται, από τη στιγμή που ο ίδιος ο θιγόμενος δεν αντιδρά.
Το πιο σημαντικό γενικό συμπέρασμα όμως, είναι ότι η κυβέρνηση δίνει την εντύπωση ότι προσανατολίζεται στην κατά κάποιον τρόπο ανασύσταση του “Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων”, που αποτελούσε τη μορφή οργάνωσης του στρατεύματος επί επταετίας. Σε αυτό το πλαίσιο, παγιώνεται η ιδιότυπη ερμηνεία της “κάθετης διοίκησης”, με υπερσυγκέντρωση όλων των εξουσιών σε ένα πρόσωπο, μοντέλο εξ ορισμού προβληματικού, στη σημερινή εποχή του “πενταδιάστατου χώρου μάχης”, των δικτυοκεντρικών και κατανεμημένων επιχειρήσεων. Αναρωτιέται κανείς ποιος επικεφαλής, στην Ελλάδα και την Τουρκία έχει περισσότερη ισχύ πλέον! Τα “αντίβαρα”, τα “checks and balances” που λένε στις ΗΠΑ, απλά δεν δείχνουν να υπάρχουν.
Ο πρωθυπουργός επέλεξε να τοποθετήσει ως αρχηγούς πρόσωπα που συνδέονται στενά και έχουν συνεργαστεί με τον Α/ΓΕΕΘΑ στη διάρκεια της θητείας τους. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι γνώριζε πολύ καλά την εσωτερική “συζήτηση” στο ΥΠΕΘΑ και με τις επιλογές του πήρε θέση υπέρ της άποψης του Α/ΓΕΕΘΑ, ανακηρύσσοντάς τον “νικητή”, αφού οι διαφωνίες ήταν πολύ μεγάλες. Στον αρχηγό ΓΕΕΘΑ “καταλογίζεται” και προώθηση “αμερικανικών” επιλογών, από το ότι τάχθηκε υπέρ της απόκτησης αμερικανικής φρεγάτας (MMSC) που ήταν η μοναδική επί της ουσίας που απέρριπτε το Ναυτικό (αν και είχε υπάρξει στο παρελθόν απόφαση του Ανώτατου Ναυτικού Συμβουλίου υπέρ, με το αιτιολογικό ότι θα συνδυαζόταν με επένδυση στα Ναυπηγεία Ελευσίνας).
Επίσης και στη θετική εισήγηση επί αμερικανικών προτάσεων με το πραγματικό για πολλούς “περιτύλιγμα” της ευκαιρίας, όπως για τα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα και τα αμφιβίων επιχειρήσεων AAV7, τα οποία επικράτησαν άλλων προτεραιοτήτων. Τελευταίο “κρούσμα” η υπόθεση του ναυστάθμου στον Αλμυρό Βόλου, τον οποίο απεκάλεσε “Central Souda” που ενδιαφέρει τις ΗΠΑ (προφανώς η “βόρεια Σούδα” είναι η Αλεξανδρούπολη), όπως προκύπτει από τη συνομιλία με τον Ελληνοαμερικανό παράγοντα του λόμπι, Νικ Λαρυγγάκη, όπως παρουσιάστηκε από την εφημερίδα Documento. Εάν ενδιαφέρονται οι Αμερικανοί για την περιοχή είναι θετικό και για την οικονομία και για την άμυνα, όμως τα 100 εκατ. ευρώ που απαιτούνται είναι ψίχουλα σε σχέση με αυτά που έχουν εγκριθεί για επενδύσεις από το αμερικανικό Κογκρέσο για συμμαχικές υποδομές. Θα έπρεπε συνεπώς να απαιτηθεί από ελληνικής πλευράς η χρηματοδότηση εκτός των ελληνικών αμυντικών δαπανών.
Προφανώς, οδηγείται σε αποστρατεία ο αρχηγός Στόλου, αντιναύαρχος Παναγιώτης Λυμπέρης και αναμένονται περισσότερα όταν οι νέοι αρχηγοί προχωρήσουν σε κρίσεις ανωτάτων στα Επιτελεία τους. Το Πολεμικό Ναυτικό πάντως, υπό την ηγεσία του ναυάρχου ε.α. -πλέον- Στυλιανού Πετράκη, προσπάθησε να δίνει επιλογές στην πολιτική ηγεσία. Για παράδειγμα, η επιλογή των γαλλικών FDI HN (Belharra) ήταν πολιτική απόφαση που συνδυάστηκε με το προωθημένο ελληνογαλλικό αμυντικό σύμφωνο, ενώ στην υπόθεση των κορβετών απαρίθμησε τρεις υποψηφιότητες οι οποίες όλες θα κάλυπταν τις επιχειρησιακές προδιαγραφές που χρειάζεται ο Κλάδος. Μένει να αποδειχθεί εάν οι πρωθυπουργικές επιλογές θα ερμηνευθούν ως “πράσινο φως” για συνέχεια…
Δηλαδή, όπως ήδη συζητιέται εντός των Ενόπλων Δυνάμεων, να προχωρήσουν “εκκαθαρίσεις” στα ανώτατα κλιμάκια των Κλάδων, από θεωρούμενους ως “μη φιλικούς” στις απόψεις της ηγεσίας αξιωματικούς, ή θα χρησιμοποιηθούν ως αφορμή για μια μεγάλη αλλαγή από πάνω προς τα κάτω, με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ να προχωρά σε αλλαγές στο ίδιο του το “στιλ διοίκησης” που έχει προκαλέσει τα τελευταία χρόνια μεγάλες αντιδράσεις. Προφανώς, επιλέγουμε προς ώρας να βλέπουμε “το ποτήρι μισογεμάτο” και να ελπίζουμε για το καλύτερο.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι πάνω από όλα. Δεν θα πρέπει ασφαλώς να βγουν… “πατριωτικόμετρα”, όπως συνηθίζουμε στην Ελλάδα, αλλά με ψύχραιμη προσέγγιση, καθένας από το δικό του πόστο να βάλει ένα λιθαράκι στην κατεύθυνση ανάκτησης της ηρεμίας που θα διασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία και την εκπομπή σαφούς και αναμφισβήτητου αποτρεπτικού μηνύματος προς κάθε ενδιαφερόμενο.
Δημοσίευση σχολίου