του Λεβέντ Κενέζ
Μετά από μια αμφιλεγόμενη απόπειρα πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου 2016, ένα κυνήγι μαγισσών που ξεκίνησε από την κυβέρνηση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, το οποίο κήρυξε τους αντιπάλους τρομοκράτες, έχει αποφέρει το αποτέλεσμα ότι ένας αριθμός ρεκόρ Τούρκων πολιτών διερευνήθηκε και καταδικάστηκε για τρομοκρατία.
Σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία, ξεκίνησαν έρευνες για τρομοκρατία σε 2 εκατομμύρια ανθρώπους μεταξύ 2015 και 2020. Δεδομένου ότι ο τουρκικός πληθυσμός άνω των 18 ετών είναι 59 εκατομμύρια, ένας στους 30 ανθρώπους στην Τουρκία αντιμετώπισε ψευδείς κατηγορίες τρομοκρατίας.
Τα μέλη του κινήματος Gülen, μιας ομάδας που επικρίνει την κυβέρνηση, αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία όσων διώκονται και καταδικάζονται.
Σύμφωνα με στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από επίσημες στατιστικές για καταδίκες για τρομοκρατία μεταξύ 2015 και 2020 από την Solidarity with OTHERS, μια μη κυβερνητική οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων με έδρα τις Βρυξέλλες, ξεκίνησαν έρευνες για τρομοκρατία σε 1.977.699 άτομα από εισαγγελικές υπηρεσίες σε όλη την Τουρκία.
Ποινικές υποθέσεις κατατέθηκαν εναντίον 512.278 ατόμων, ενώ οι εισαγγελείς αποφάσισαν να μην ασκήσουν δίωξη εναντίον 505.772. Οι αριθμοί αυτοί θα αυξηθούν σίγουρα όταν είναι σαφές ποια μέτρα θα ληφθούν κατά εκείνων που εξακολουθούν να διερευνώνται. Τα δικαστήρια απέρριψαν τις υποθέσεις εναντίον 663.247 ατόμων λόγω απόφασης απόρριψης του τόπου διεξαγωγής, πράγμα που σημαίνει ότι οι υποθέσεις εμπίπτουν στη δικαιοδοσία ή την ευθύνη άλλων δικαστηρίων.
Ως αποτέλεσμα των υποθέσεων που κατατέθηκαν μεταξύ 2015 και 2020, τα δικαστήρια εξέδωσε αποφάσεις για 508.853 άτομα — 427.447 άνδρες και 81.455 γυναίκες. Συνολικά 14.957 από αυτούς εναντίον των οποίων έχουν απαγγελθεί κατηγορίες τρομοκρατίας είναι κάτω των 18 ετών, και 1.020 από αυτούς είναι γυναίκες.
Συνολικά 320.063 άτομα καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές φυλάκισης με την κατηγορία της τρομοκρατίας μεταξύ 2015 και 2020. Περίπου 30.000 άτομα εκτιμάται ότι βρίσκονται στη φυλακή στην Τουρκία αυτή τη στιγμή. Οι άλλοι 290.000 αφέθηκαν ελεύθεροι επειδή η ποινή τους στη φυλακή αντιστοιχούσε στις ποινές που έλαβαν, επειδή είχαν ολοκληρώσει τις ποινές τους ή επειδή είναι ελεύθεροι κατόπιν έφεσης, περιμένοντας από το δικαστήριο είτε να διατηρήσει είτε να αντιστρέψει τις καταδίκες τους.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία που δημοσίευσε το Συμβούλιο της Ευρώπης (CoE), από τον Ιανουάριο του 2020 από τους 30.524 κρατούμενους που καταδικάστηκαν για τρομοκρατικές κατηγορίες στα 47 κράτη μέλη του CoE, οι 29.827 ήταν στην Τουρκία. Με άλλα λόγια, το 98% όλων των κρατουμένων που καταδικάστηκαν για τρομοκρατία σε όλη την Ευρώπη είναι κάτοικοι της Τουρκίας, αποδεικνύοντας πώς η κυβέρνηση καταχράται τους αντιτρομοκρατικούς νόμους της για να τιμωρήσει επικριτές, αντιπάλους και αντιφρονούντες σε αυτή τη χώρα των 84 εκατομμυρίων που υποφέρει υπό τη σιδερένια λαβή του προέδρου Ερντογάν.
Το Υπουργείο Δικαιοσύνης και η Τουρκική Στατιστική Υπηρεσία δεν έχουν αποκαλύψει πόσα άτομα έχουν φυλακιστεί με κατηγορίες τρομοκρατίας από το 2020. Ο λόγος για αυτό, αναφέρουν οι ειδικοί, είναι ότι η Τουρκία δεν επιθυμεί να συζητηθεί ο πολύ επικρινόμενος αντιτρομοκρατικός νόμος και ο άγνωστος αριθμός κρατουμένων του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και τη Συρία (ISIS).
Η Nordic Monitor δημοσίευσε προηγουμένως ένα μυστικό σημείωμα πληροφοριών που είχε σταλεί από τη Γενική Διεύθυνση Ασφαλείας (Emniyet) δηλώνοντας ότι οι μαχητές του ISIS είχαν απελευθερωθεί σταδιακά από τις φυλακές. «Άτομα που συνελήφθησαν να προσπαθούν να εισέλθουν παράνομα στη χώρα μας ενώ δρούσαν σε περιοχές που ελέγχονται από την τρομοκρατική οργάνωση ISIS στη Συρία και συνελήφθησαν με την κατηγορία της «συμμετοχής σε ένοπλη τρομοκρατική οργάνωση» απελευθερώθηκαν σταδιακά από τη φυλακή», ανέφερε το σημείωμα πληροφοριών που κατατέθηκε στις 8 Μαΐου 2016.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο το 2018 είχε δημοσιεύσει σε μηνιαία βάση τον αριθμό των ατόμων που κρατούνται σε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στην ιστοσελίδα του, σταμάτησε να μοιράζεται αυτές τις πληροφορίες από την 1η Ιανουαρίου 2019, για άγνωστους λόγους.
Η αντιτρομοκρατική νομοθεσία της Τουρκίας έχει επικριθεί εδώ και χρόνια από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο της Ευρώπης, τους οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών και διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Nordic Monitor ανέφερε προηγουμένως ότι κοινή επιστολή του ΟΗΕ τόνισε ότι ο αντιτρομοκρατικός νόμος της Τουρκίας (αριθ. 3713) δεν συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις του διεθνούς δικαίου και ότι το αντιτρομοκρατικό νομικό πλαίσιο της χώρας πρέπει να αναθεωρηθεί επειγόντως.
Fionnuala Ní Aoláin, ειδικός εισηγητής για την προώθηση και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών κατά την καταπολέμηση της τρομοκρατίας· Elina Steinerte, αντιπρόεδρος της ομάδας εργασίας για την αυθαίρετη κράτηση· Irene Khan, ειδική εισηγήτρια για την προώθηση και την προστασία του δικαιώματος στην ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης· Clement Nyaletsossi Voule, ειδικός εισηγητής για τα δικαιώματα της ελευθερίας του ειρηνικού συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι· Mary Lawlor, ειδική εισηγήτρια για την κατάσταση των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων· Και ο Diego García-Sayán, ειδικός εισηγητής για την ανεξαρτησία των δικαστών και των δικηγόρων, απέστειλε κοινή επιστολή, με ημερομηνία 26 Αυγούστου 2020, στην τουρκική κυβέρνηση για να εκφράσει σοβαρή ανησυχία για το πλαίσιο του αντιτρομοκρατικού νόμου που εφαρμόζει η τουρκική κυβέρνηση και τη συμβατότητά του με τις διεθνείς υποχρεώσεις της Τουρκίας και το δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στην επιστολή, πρότειναν αναθεώρηση και επανεξέταση του αντιτρομοκρατικού πλαισίου. "Εκφράζουμε ανησυχία ότι το αντιτρομοκρατικό νομικό πλαίσιο της Τουρκίας στην τρέχουσα μορφή του δεν συμμορφώνεται με τα διεθνή αντιτρομοκρατικά πρότυπα ούτε τα πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων... [και ότι] θα επανεξεταστεί προκειμένου να διασφαλιστεί ... συμβατότητα με τις διεθνείς νομικές υποχρεώσεις της Τουρκίας", ανέφερε η επιστολή του ΟΗΕ. Σύμφωνα με την επιστολή, ο αντιτρομοκρατικός νόμος περιορίζει την άσκηση των ελευθεριών γνώμης, έκφρασης και συνεταιρίζεσθαι και επηρεάζει το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη και την απαγόρευση της αυθαίρετης κράτησης.
Εν τω μεταξύ, η κατάσταση των ηλικιωμένων κατάδικων και η αδυναμία πρόσβασής τους στην υγειονομική περίθαλψη συζητούνται συχνά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι παρατηρητές ανθρωπίνων δικαιωμάτων ισχυρίζονται επίσης ότι οι γυναίκες που πρέπει να πάρουν τα παιδιά τους μαζί τους στη φυλακή δυσκολεύονται να αποκτήσουν βασικές ανάγκες για τα παιδιά τους. Για παράδειγμα, η ποσότητα των τροφίμων που πρέπει να σερβίρονται υπολογίζεται ανάλογα με τον αριθμό των κρατουμένων σε έναν θάλαμο και δεδομένου ότι τα παιδιά δεν θεωρούνται φυλακισμένοι, δεν τους παρέχεται τροφή.
Δημοσίευση σχολίου