Δεκαετία του ΄70 και του ΄80 είχαμε το σύνθημα ‘Έξω οι Βάσεις του θανάτου”. Όσο τα χρόνια πέρναγαν η δυναμική του αιτήματος ατονούσε και τελικά όπως όλοι θυμόμαστε -οι λίγο μεγαλύτεροι τουλάχιστον- οι βάσεις…έφυγαν μόνες τους.
Άλλα χρόνια τότε. Υπήρχε έστω το περιβόητο “7 προς 10” μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, οι “εξοπλιστικές” διαφορές μας ήταν ανεπαίσθητες και μόνο ποσοτικές. Στον αέρα κάναμε κυριολεκτικά ότι θέλαμε και στη θάλασσα υπήρχε απόλυτη κυριαρχία. Οι μονάδες του Στρατού Ξηράς ήταν γεμάτες και η θητεία πολύμηνη. Στην κρίση του 1987 όλα αυτά φάνηκαν. Συνεπώς το…φευγιό των βάσεων και οι συχνά ψυχρές σχέσεις με τις ΗΠΑ που πάντα είχαν αγαπημένο τους παιδί την Τουρκία δεν μας στοίχισε και πολύ.
Πολιτικά η ΝΔ ήταν το “φιλοαμερικανικό” κόμμα και όλοι οι άλλοι “αντιαμερικανοί”. Ο Ανδρέας Παπανδρέου που γνώριζε τους Αμερικανούς από την καλή και από την ανάποδη είχε παίξει πολύ αυτό το χαρτί του αντιαμερικανισμού.
Τώρα έχουμε τις βάσεις…του Καμμένου! Όσοι παρακολουθούμε το ρεπορτάζ του υπουργείου Εθνικής Άμυνας αιφνιδισαστήκαμε από το θόρυβο που ξέσπασε μετά από τις δηλώσεις του ΥΕΘΑ , μπροστά στις κάμερες και απέναντι από τον Αμερικανό ομόλογό του Τζέιμς Μάτις για τις “βάσεις σε Βόλο ,Αλεξανδρούπολη, Λάρισα”. Αιφνιδιαστήκαμε ,γιατί όλα αυτά είναι γνωστά εδώ και τουλάχιστον …ένα χρόνο!!! Το Militaire.gr αλλά και άλλοι πολλοί συνάδελφοι σε άλλα ΜΜΕ έχουμε κατ΄ επανάληψη γράψει για τις επισκέψεις των Αμερικανών σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις σ΄ όλη την Ελλάδα, για τις συζητήσεις που είχαν, για τα UAV που ήρθαν στη Λάρισα και για τα ιπτάμενα τάνκερ που έρχονται. Για τη Σκύρο όπου οι Αμερικανοί εξέτασαν το ενδεχόμενο να αξιοποιήσουν παλιές εγκαταστάσεις για εξυπηρέτηση υποβρυχίων. Δεν διαπιστώσαμε κάποια αντίδραση, αν και συνηθισμένοι από τα παλιά που προαναφέραμε περιμέναμε αρκετές. Όχι βέβαια με την ένταση του παρελθόντος, αλλά κάτι να ακουστεί, να ειπωθεί.
Είχαν δημοσιοποιηθεί όλα με τόσες λεπτομέρειες και τόσες φορές που νομίζουμε ότι οι δηλώσεις Καμμένου δεν πρόσθεσαν απολύτως τίποτα.
Το παράδοξο είναι ότι ακόμη και οι “φιλοαμερικανοί” του παρελθόντος τώρα ψάχνουν ξεθωριασμένα …αμπέχονα “αντιαμερικανισμού”. Εκεί που μπορούν και πρέπει να μιλήσουν και να ασκήσουν κριτική, προτιμούν βεβαίως την …εκκωφαντική σιωπή, γιατί το σύνδρομο …Πιουριφόι ακόμη κατατρέχει το κομματικό μας σύστημα.
Προφανώς ο θόρυβος προκλήθηκε για λόγους κομματικής αντιπαράθεσης η οποία δεν εξαιρεί κανένα απολύτως θέμα.
Για να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα που δεν είναι καθόλου ευχάριστη και πολύ σκληρή να παραθέσουμε γεγονότα που νομίζουμε ότι δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Δεν είναι …σοφιστείες, ούτε βαθυστόχαστες αναλύσεις. Γεγονότα είναι…
Η κατάσταση στην οποία σήμερα βρισκόμαστε σε σχέση με την Τουρκία, μας αρέσει δεν μας αρέσει, δεν είναι αυτή που ήταν τις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80. Δεν ευθύνεται η οικονομική κρίση μόνο. Ευθύνονται όσοι εξόπλισαν τη χώρα με όπλα που πολλές φορές δεν χρειάζονταν. Ευθύνονται εκείνοι που αγόραζαν όπλα χωρίς καμία απολύτως πρόνοια για τη συντήρησή τους και την αναβάθμισή τους. Ευθύνονται όσοι “κληρονόμησαν” αυτό το προβληματικό οπλοστάσιο και δεν έκαναν τίποτα απολύτως για να διορθώσουν λάθη και να συμμαζέψουν την κατάσταση. Πολλοί απ΄ αυτούς κουνάνε σήμερα το δάχτυλο και φωνάζουν ,γιατί δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα για να μην πούμε…με ανακούφιση τις “βάσεις του θανάτου”! Ευθύνονται βεβαίως και οι σημερινοί που προσπαθούν να κλείσουν τις “μαύρες τρύπες” που βρήκαν με τη λογική της “εξοπλιστικής διπλωματίας” που ποτέ δεν μας ωφέλησε.
Το λεγόμενο “αμερικανικό στρατιωτικό αποτύπωμα”, όπως έχουν “βαφτίσει” την στρατιωτική ανάπτυξη των ΗΠΑ στην Ελλάδα έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα δεν θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε. Είναι χρήσιμο αλλά μπορεί να γίνει και άκρως επικίνδυνο. Χρήσιμο γιατί μας δίνει χρόνο. Επικίνδυνο γιατί μπορεί να εφησυχάσουμε και να μην τον εκμεταλλευθούμε. Να πιστέψουμε ότι το “αμερικανικό ιππικό” θα σπεύδει πάντα πρώτο να μας προστατεύει.
Πρέπει να υψώσουμε ξανά και γρήγορα τον δικό μας αμυντικό φράχτη, τον οποίο τον εγκαταλείψαμε χωρίς συντήρηση, χωρίς να του κλείνουμε τις τρύπες που με τον καιρό άνοιγαν, χωρίς να τον ενισχύσουμε. Αυτό δεν μπορεί να γίνει δεχόμενοι όσα μας δίνουν, αλλά όσα πραγματικά χρειαζόμαστε, όπως τα χρειαζόμαστε.
Αυτή η κριτική που έχει να κάνει με τα ανταλλάγματα που παίρνουμε είναι χρήσιμο να γίνει, αλλά δεν την ακούμε από πουθενά…
ΥΓ. Αν παρόλα αυτά κάποιος πιστεύει ότι σήμερα, σ΄ αυτή τη γεωπολιτική συγκυρία πρέπει να αρνηθούμε την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη “γειτονιά” μας ,ευχαρίστως να ακούσουμε και να διαβάσουμε την άποψή του.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου