Μετά τις εξελίξεις στο μέτωπο της Ιντλίμπ με τη διάσταση απόψεων που παρατηρείται ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία, έρχεται άλλη μια ενέργεια του καθεστώτος Ερντογάν στην Τουρκία, να δώσει την εντύπωση ότι υπάρχου παρασκηνιακές διεργασίες με στόχο όχι την εξομάλυνση, αλλά την αποκατάσταση μιας «λειτουργικής ισορροπίας» ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία.
Σημείο κλειδί σε αυτό θα είναι η τύχη του πάστορα Μπράνσον που εξακολουθεί να κρατείται κατ’ οίκον στην Τουρκία, μια υπόθεση η οποία έχει λάβει σχεδόν συμβολικό περιεχόμενο και αξία, καθώς βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για τις ενδιάμεσες εκλογές και ο Ντόναλντ Τραμπ θέλει να δώσει αυτό το «δώρο» στον πολύ μεγάλο αριθμό των Ευαγγελικών, παραδοσιακή δεξαμενή συντηρητικών ψηφοφόρων του…
Ενώ ο πρόεδρος της Τουρκίας για μια ακόμη φορά απέρριψε κάθε περίπτωση απελευθέρωσης του Μπράνσον, με το γνωστό επιχείρημα περί «ανεξαρτησίας της τουρκικής Δικαιοσύνης», υπάρχουν πλέον σημαντικές ενδείξεις ότι μεθοδεύεται προσεκτικά η απελευθέρωση του πράκτορα, κατά τρόπον όμως ώστε ο «σουλτάνος» να μην εμφανίζεται ανακόλουθος με τη ρητορική του.
Το «κόλπο» αυτή τη φορά είναι η μετάθεση του εισαγγελέα που συνέταξε το κατηγορητήριο για τον Μπράνσον στο γραφείο που ασχολείται με θέματα τρομοκρατίας! Πρόκειται για μια ευφυή κίνηση. Ο εισαγγελέας καταφανώς δεν έκανε τίποτα χωρίς τη συναίνεση του προεδρικού μεγάρου, κάτι που ισχύει όλως ιδιαιτέρως στην υπόθεση Μπράνσον.
Τώρα που η Τουρκία στριμωγμένη στη γωνία αναζητά διέξοδο και ο Ερντογάν δεν μπορεί να εμφανιστεί να υποχωρεί σε πιέσεις, ούτε να φανεί ότι με δική του εντολή οι δικαστές και οι εισαγγελείς κινούνται στην κατεύθυνση που αυτός επιθυμεί, μεταθέτει τον εισαγγελέα της επίμαχης υπόθεσης, Μπερκάντ Καρακάι!
Τι πετυχαίνει; Είναι απλό. Ο καινούργιος μπορεί να βγάλει μια άλλη απόφαση, με τις ευλογίες ασφαλώς του προεδρικού μεγάρου και να αφεθεί ο Μπράνσον ελεύθερος. Ο δε Ερντογάν θα μπορούσε ακόμα και να διαφωνήσει, με τη διευκρίνιση ωστόσο, ότι «υποτάσσεται» στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, κάτι που θα τον διευκόλυνε και στις σχέσεις του με την ΕΕ.
Μια ΕΕ την οποία οι Τούρκοι κάποτε σνόμπαραν διακηρύσσοντας ότι η ΕΕ χρειάζεται την Τουρκία περισσότερο από όσο η Τουρκία την ΕΕ, για να φτάσουμε στο σημείο να παραδεχθούν ότι η ένταξη σε αυτή είναι στρατηγικός στόχος της Τουρκίας.
Με τη διαφορά ασφαλώς ότι οι Τούρκοι θέλουν να εισέλθουν χωρίς να προσαρμοστούν στις αρχές και τις αξίες της, αλλά με τους Ευρωπαίους να κάνουν τα «στραβά μάτια» προς χάρη της στρατηγικής της σημασίας… Σύντομα θα ξέρουμε, ίσως και πριν την πιθανή συνάντηση του Ερντογάν με τον Τραμπ στη Νέα Υόρκη με αφορμή την κοινή παρουσία τους στη γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου