του Olaf Boehnke ecfr.eu
Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Γερμανία ήταν στην πρώτη γραμμή. Σε μια διαιρεμένη χώρα, η σημασία της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας ήταν πολύ ξεκάθαρη, τουλάχιστον στους φορείς χάραξης πολιτικής στην πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας, Βόννη. Ως συνέπεια, η Γερμανία έγινε ενεργό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Ενεπλάκη ενεργά στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά ήταν πάντα απρόθυμη να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην εξωτερική πολιτική και ειδικότερα σε θέματα ασφάλειας.
Το 2012, το ECFR κατέγραψε τον σημαντικό ηγετικό ρόλο της Γερμανίας στην επίλυση της κρίσης του ευρώ. Αυτόν τον χρόνο, το Scorecard εμφανίζει ότι το 2014 η Γερμανία καθιερώθηκε ως ο νέος ευρωπαϊκός ηγέτης στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Από το 2010, η Γερμανία υπήρξε ηγέτης σε συγκεκριμένα ζητήματα στο Scorecard πιο συχνά από οποιοδήποτε άλλο κράτος-μέλος, αλλά για πρώτη φορά το 2015 διεκδίκησε την συνολική κορυφαία θέση στην κατάταξη, έχοντας την πρώτη θέση σε 17 διαφορετικά ζητήματα, πολύ περισσότερο από κάθε άλλο κράτος. Τα τελευταία χρόνια, η προθυμία της Γερμανίας να ηγηθεί ήταν πολύ ισχυρά συνδεδεμένη με την προσέγγισή της για την “γεω-οικονομική” ισχύ. Ωστόσο, το 2014 η Γερμανία δεν παρενέβη απλώς σε θέματα που σχετίζονται με την οικονομία, όπως η διαπραγμάτευση της συμφωνίας για την ΤΤΙΡ (Transatlantic Trade and Investment Partnership), αλλά επίσης υποστήριξε την δημοκρατική εδραίωση στην περιοχή ΜΕΝΑ και έκανε σημαντικές προσπάθειες για να βελτιώσει την κατάσταση των Σύριων προσφύγων. Η Γερμανία ενεπλάξη στην εξωτερική πολιτική σε όλες τις περιοχές, και χαρακτηρίστηκε ως ηγέτης τουλάχιστον μία φορά σε κάθε ένα από τα έξι κεφάλαια του Scorecard.
Όπως είχε ήδη ανακοινωθεί από τον υπουργό Εξωτερικών Frank-Walter Steinmeier στα τέλη 2013, το 2014 τα μέλη της νέας γερμανικής κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου Joachim Gauck, ξεκινώντας μια ευρεία συζήτηση για τον ρόλο της Γερμανίας στα παγκόσμια ζητήματα. Στο συνέδριο ασδφάλειας του Μονάχου νωρίτερα φέτος, ο GAuck, ο Steinmeier και η υπουργός Άμυνας, Ursula von der Leyen, διακήρυξαν την ανάγκη η Γερμανία να αναλάβει περισσότερες ευθύνες σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Τον Φεβρουάριο του 2012, με πρωτοβουλία του Steinmeier, το υπουργείο Εξωτερικών ξεκίνησε μια επανεξέταση της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής. Αυτή η διαδικασία έχει ως στόχο να δημιουργήσει μια συζήτηση εντός της γερμανικής πολιτικής κοινότητας και της ευρύτερης κοινωνίας, για τις προοπτικές, τα συμφέοντα και τους στόχους της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής. Αξίζει να σημειωθεί ότι, η νέα εικόνα που προβάλει η Γερμανία για τον εαυτό της, μεταφράστηκε σε υποστήριξη του εξοπλισμού των Κούρδων του Ιράκ που πολεμούν κατά του Ισλαμικού Κράτους, ένα βήμα που θεωρήθηκε από πολλούς αναλυτές ότι έσπασε ένα ταμπού ή τουλάχιστον ήταν μια σημαντική αλλαγή.
Οι βασικές εξελίξεις το 2014 που τελικά ώθησαν την Γερμανία στον ισχυρό ηγετικό της ρόλο, ήταν χωρίς αμφιβολία η κρίση στην Ουκρανία και η συνεπακόλουθη επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ ΕΕ και Ρωσίας. Το Βερολίνο και ιδιαίτερα ο υπουργός Εξωτερικών Steinmeier εκμεταλλεύτηκε κάθε ευκαιρία για να βρει μια συναινετική λύση με την Μόσχα, αλλά την ίδια στιγμή η Γερμανία έγινε η κινητήρια δύναμη πίσω από τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, μια χώρα που προηγουμένως θεωρούνταν από πολλά κράτη-μέλη ως ένας από τους στρατηγικούς εταίρους της Γερμανίας.
Συνολικά, η Γερμανία αποδείχθηκε πρόθυμη να συμβάλει στην διευθέτηση ή αποκλιμάκωση των μεγάλων κρίσεων παγκοσμίως πέρυσι, εμφανίζοντας μια αυξημένη αίσθηση της δικής της ευθύνης και μια νέα προθυμία για να δράσει και να ηγηθεί. Αν και όχι πάντα επαρκώς προετοιμασμένη, και ορισμένες φορές χωρίς ένα ξεκάθαρο βραχύ-μέσο πρόθεσμο όραμα, η γερμανική εξωτερική πολιτική ακόμη και έτσι κατόρθωσε να πείσει την ευρωπαϊκή κοινότητα για το γεγονός ότι μόνο κοινές αξίες μπορούν να δημιουργήσουν μια ισχυρότερη ένωση. Οι σημαντικοί παραδοσιακά Ευρωπαίοι εταίροι της Γερμανίας φαίνεται να ασιθάνονται πιο αδύναμοι και λιγότερο βέβαιοι για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αυτές τις ημέρες, και ως εκ τούτου κοιτάζουν προς την Γερμανία για πολιτική επιβεβαίωση. Και το αξιοσημείωτο ρεκόρ της εταιρικής σχέσης της Γερμανίας στην Ευρώπη, είναι επίσης ένα σημαντικό asset της εξωτερικής της πολιτικής. Μέσω της γεωγραφικής και οικονομικής της θέσης, και της αποφασιστικότητάς της για ειρηνική συνεργασία, η Γερμανία μπορεί να συνδεθεί πολύ πιο βαθιά με τις διάφορες θέσεις της ΕΕ, από οποιοδήποτε άλλο κράτος-μέλος της. Οι φορείς χάραξης της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, θα πρέπει να εκμεταλλευτούν αυτό το πλεονέκτημα, με την ενεργή διαχείριση των προσδοκιών των εταίρων της Γερμανίας στην ΕΕ, με το να γίνουν πιο διάφανοι σε άλλους, και με το να επιδιώξουν την συμβουλή τους, την υποστήριξή τους και την κοινή δέσμευσή τους. Εάν μπορεί να το κάνει αυτό με επιτυχία, η Γερμανία ίσως παραμείνει το κομβικό σημείο για πολλές ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες στην εξωτερική πολιτική, για τα επόμενα χρόνια.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου