Από το 2006 «σέρνεται» το πρόγραμμα προμήθειας αντιαεροπορικών συστημάτων μακρού βεληνεκούς, γνωστό ως «T-Loramids», στο οποίο ενεπλάκησαν ως υποψήφιοι το αμερικανικό PAC-3 Patriot (Raytheon-Lockheed Martin), το ρωσικό S-400, το γαλλο-ιταλικό SAMP/T (Eurosam) και το κινεζικό HQ-9 (κωδικοποίηση εξαγωγικής έκδοσης «FD-2000» της κρατικής CPMIEC / Precision Machinery Import-Export Corp).
Υποτίθεται, ότι μετά από πολλές αναβολές, οι Τούρκοι θα λάβουν την τελική τους απόφαση στις 31 Δεκεμβρίου, κάνοντας κάπου ένα… πρωτοχρονιάτικο δώρο, εκτός κι αν εμείνει στην απόφασή της για τους Κινέζους, οι οποίοι προσδιορίζουν και γιορτάζουν την πρωτοχρονιά με διαφορετικό τόπο.
Τον Σεπτέμβριο του 2013 «έσκασε η βόμβα» με την επιλογή του κινεζικού συστήματος, παρότι η κατασκευάστρια εταιρία βρισκόταν στη λίστα των Αμερικανών με τις εταιρίες επί των οποίων είχαν επιβληθεί κυρώσεις για παραβίαση του εμπάργκο στο Ιράν. Το σύστημα θα συμπλήρωνε το μέσου βεληνεκούς «I-Hawk», με εμβέλεια περί τα 40 χιλιόμετρα.
Η απουσία μεγαλύτερου βεληνεκούς α/α συστήματος με αντιβαλλιστικές δυνατότητες, οδήγησε στην υποβολή αιτήματος στους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους εξαιτίας της συριακής κρίσης (γιατί άραγε δεν ζητούσε συνδρομή από την Κίνα;) και την εν τέλει ανάπτυξη πυροβολαρχιών του συστήματος Patriot, προερχομένων από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και την Ολλανδία.
Ο συντάκτης αναφέρει ότι στην Τουρκία δεν ακούστηκαν και πολλά για τους λόγους που οδήγησαν την κυβέρνηση σε αυτή την απόφαση, καθώς το να δίνει λόγο για τις πράξεις του, δεν είναι και «το δυνατό σημείο του συστήματος». Ό,τι μαθεύτηκε, το οφείλουμε σε φιλοκυβερνητικούς αρθρογράφους που κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν έστω και ένα «ελεγχόμενο» από την κυβέρνηση ρεπορτάζ.Όπως αναφέρει σε ρεπορτάζ μη κατονομαζόμενου ρεπόρτερ εντός της Τουρκίας για το γνωστό «al-Monitor», η τελική έκβαση της προμήθειας θα καταδείξει, εάν η Τουρκία θα στραφεί προς την ανατολή, ή θα συνεχίσει… δυτικόστροφα.
Στο πιο γενικό, αναλυτές επεσήμαναν ότι πολιτικά κίνητρα έπαιξαν επίσης ρόλο, όπως το ότι η Ασία γίνεται σταδιακά το πολιτικό και οικονομικό κέντρο του διεθνούς συστήματος, οπότε και η Τουρκία που εξελίσσεται σε παγκόσμιο «παίκτη» (σ.σ. απόψεις του αναλυτή), δεν θα μπορούσε παρά να λάβει υπόψη αυτή την πραγματικότητα στους υπολογισμούς της.Οι Τούρκοι επιμένουν, ότι ο μοναδικός λόγος επιλογής των Κινέζων ήταν η πλήρης και άνευ όρων συμμόρφωση με τις προϋποθέσεις που έθετε ο αγοραστής, ενώ και η τιμή του ήταν εξαιρετικά ανταγωνιστική. Η κινεζική πρόταση πρόσφερε το 100% της τεχνολογίας, δηλαδή πλήρη μεταφορά της τεχνογνωσίας, ενώ δεσμευόταν για συμπαραγωγή σε ύψος 50% του έργου.
Οι Τούρκοι φέρονται στο ρεπορτάζ εξαιρετικά ενοχλημένοι με τη διστακτικότητα της Δύσης να μεταφέρει τεχνογνωσία στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας και αυτόν της διαστημικής τεχνολογίας, οδήγησαν στην απόφαση για συνεργασία με τη Μόσχα στον πρώτο τομέα και με το Πεκίνο στον δεύτερο. ΕΕ και ΗΠΑ κατηγορούνται από την Τουρκία ότι επιθυμούν να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία, αφήνοντας εκτός της Τουρκία. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, αυτή είναι μια άποψη που ασπάζεται η πλειοψηφία των εμπλεκομένων στον τομέα της άμυνας στην Τουρκία.
Οι Τούρκοι δείχνουν να έχουν κάνει πίσω, αν και τυπικά οι διαπραγματεύσεις με τους Κινέζους συνεχίζονται. Η ευρωπαϊκή υποψηφιότητα δείχνει να έχει περάσει στην πρώτη θέση, ενώ πολλοί πρόσεξαν, ότι κατά το πέρασμα του Ερντογάν από το Παρίσι στα τέλη Οκτωβρίου, τον συνόδευαν αξιωματούχοι του υφυπουργείου αμυντικής βιομηχανίας (SSM).
Έτσι προφανώς εξηγείται και η στροφή που έχει πραγματοποιήσει ο Φρανσουά Ολάντ, επί το φιλοτουρκικότερον το τελευταίο διάστημα, παρά τα «οικόπεδα» της Total στην κυπριακή ΑΟΖ. Έτσι εξηγούνται και οι πολύ σαφείς και θετικές για την Κύπρο δηλώσεις της Κίνας υπέρ της νομιμότητας, αν και οι Τούρκοι προσπαθούν να τους «αποζημιώσουν» μέσω της συνεργασίας στον διαστημικό τομέα…
Πέραν της προφανούς σημασίας για την αμυντική βιομηχανία της χώρας, ας μην ξεχνάμε τη δεινή πολιτικά θέση στην οποία βρίσκεται ο Ολάντ, ο οποίος χρειάζεται επειγόντως μια μεγάλη επιτυχία μπας και μπορέσει να αναστρέψει την εξαιρετικά δυσμενή κατάσταση που έχει δημιουργηθεί σε βάρος του.Αυτό εκμεταλλεύονται οι Τούρκοι και επιδιώκουν να διχάσουν τους Ευρωπαίους στο ζήτημα των κυπριακών υδρογονανθράκων με το δέλεαρ εξοπλιστικών προγραμμάτων. Ταυτόχρονα σνομπάρουν και τους Αμερικανούς… Σε κάθε πάντως περίπτωση, δεν επιθυμούν να εμφανιστούν ότι υποχώρησαν εξαιτίας των σφοδρών δυτικών αντιδράσεων.
Το «μπαλάκι» είναι πλέον στο «γήπεδο» των Ερντογάν και Νταβούτογλου. Αν και η ευρωπαϊκή λύση φαίνεται ως η πιο πιθανή, δεν θα προκαλούσε έκπληξη σε κανέναν το να προκύψει κάτι άλλο μετά τη σύσκεψη που θα πραγματοποιηθεί. Ακόμα και η εμμονή στη συμφωνία με τους Κινέζους, ακόμα και η ακύρωση του προγράμματος…Εάν οι Τούρκοι, όπως θρυλείται, εντάξουν στις απαιτήσεις τους το σύστημα που επιλεγεί να ανταποκρίνεται και εναντίον ναυτικών απειλών, να μπορεί να εγκατασταθεί σε ναυτικές πλατφόρμες, άρα απαίτηση για μια σπονδυλωτή κατασκευή, θα έχουν «ζωγραφίσει» με τον καλύτερο τρόπο την ευρωπαϊκή λύση, αφού μόνο το Aster-30 Block I ανταποκρίνεται… Επίσης και η προσθήκη εμβέλειας 1.000 χιλιομέτρων για το ραντάρ, πετάει οριστικά έξω τους Κινέζους.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου