Ενόσω οι «Μεγάλοι» πασχίζουν υποτίθεται να βρουν πολιτική λύση για την Συρία, η Τουρκία ανεβάζει το θερμόμετρο στην περιοχή, στοχοποιώντας την για την τριπλή βομβιστική επίθεση που συντάραξε την μεθοριακή πόλη Ρεϊνχαλί. Ταυτόχρονα επιμένει για την χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς Άσαντ, δημιουργώντας στην ουσία πολεμικό κλίμα.
Η ανάμειξη του Ισραήλ στα της Συρίας, αμέσως μετά την «συγγνώμη» στην Άγκυρα, αφαιρεί εκ των πραγμάτων από την Τουρκία κομμάτι από τον πρωταρχικό ρόλο που ήλπιζε ότι θα παίξει στο συγκεκριμένο ζήτημα, ώστε να είναι σε θέση να διεκδικήσει ανταλλάγματα εις βάρος του Ελληνισμού (Ελλάδα, Κύπρος) για τις «πολύτιμες υπηρεσίες» της.
Ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία ήταν η χώρα που ρίσκαρε να ζητήσει την τοποθέτηση νατοϊκών πυραύλων Patriot στα εδάφη της, δήθεν για την αμυντική της θωράκιση έναντι συριακών επιθέσεων, ενώ πολλοί υποψιάζονται πως στην πραγματικότητα οι συγκεκριμένοι πύραυλοι προορίζονται για ενδεχόμενη κάθοδο των Ρώσων στην περιοχή.
Η στρατιωτική ανάμειξη του Ισραήλ, με την μερική ανοχή της Μόσχας πιθανόν λόγω ενεργειακής συμφωνίας με το Τελ Αβίβ, πονοκεφαλιάζει την Τουρκία, διότι, εκτός των άλλων, γνωρίζει πολύ καλά ότι εμπλοκή στις διπλωματικές διαβουλεύσεις μεταξύ Ρωσίας και Δύσης θα οδηγήσει σε επικίνδυνες γι’ αυτήν καταστάσεις. Η γειτονική χώρα βρίσκεται γεωγραφικά στον δρόμο των Ρώσων, εάν αυτοί αποφασίσουν να κατηφορίσουν για να προασπίσουν τα συμφέροντά τους.
Επιπλέον το Ισραήλ, μολονότι ζήτησε «συγχώρεση» από τους Τούρκους κατόπιν εντολής της δυτικότροπης διεθνούς διαπλοκής προς συσπείρωση των δυνάμεων στην Μέση Ανατολή, συνεχίζει σε επιτρεπτά όρια να προωθεί τα δικά του συμφέροντα. Επί παραδείγματι, η «βελτίωση» των σχέσεων με την Τουρκία δεν περνάει μέσα από το πάγωμα των αντίστοιχων με την Ελλάδα και την Κύπρο, καθόσον υπάρχουν προχωρημένες συζητήσεις στον τομέα της ενέργειας. Πέραν τούτου το Ισραήλ δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι τις επιδιώξεις της γείτονας για περιφερειακή ηγεμονία, της οποίας η προοπτική θα ενδυναμωθεί σε περίπτωση τουρκικής πρόσβασης στις πηγές ενέργειας της Ανατολικής Μεσογείου.
Παρ’ όλα αυτά η χρησιμότητα της Τουρκίας σε θέματα όπως η Συρία και το Ιράν, είναι χωρίς αμφιβολία μεγαλύτερη από αυτήν της Ελλάδας και της Κύπρου. Εντούτοις, η «βρώμικη» δουλειά που έχει αναλάβει η Άγκυρα δεν είναι και το καλύτερο σενάριο για την εξασφάλιση της ύπαρξής της, ως κρατικής οντότητας. Τώρα μάλιστα που βλέπει να αλλάζουν κάποια δεδομένα λόγω υδρογονανθράκων, η τουρκική κυβέρνηση προβαίνει σε φωνασκίες και απειλές, καθότι η μετατροπή Ελλάδας και Κύπρου σε ενεργειακούς κόμβους θα την αποδυναμώσει αισθητά.
Στην Τουρκία θεωρούν πως η παρούσα οικονομική κρίση σε Ελλάδα και Κύπρο είναι η μόνη τους ελπίδα, προκειμένου να σώσουν τα όποια προσχήματα σε ένα παιχνίδι που δυσκολεύει πάρα πολύ γι’ αυτούς. Το Κουρδικό προχωράει κανονικότατα, ο κεμαλισμός δεν έχει νικηθεί κατά κράτος, μειονότητες στην Τουρκία έχουν σηκώσει κεφάλι και εν κατακλείδι απειλείται η ίδια η ενότητα του τουρκικού πανσπερμικού κράτους.
Έτσι προσπαθούν να «σπείρουν άνεμους» σε Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο -απειλώντας ελλαδικό και κυπριακό Ελληνισμό (παρέμβαση για ΑΟΖ, υδρογονάνθρακες κτλ.)-. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως «θα θερίσουν θύελλες»…
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
πηγή
Δημοσίευση σχολίου