Τηλεφωνική συνομιλία είχαν χθες μετά από πολύ καιρό ο Έλληνας πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και ο ομόλογός του Βλαντιμίρ Πούτιν. Οι σχέσεις των δύο πλευρών επισήμως εμφανίζονται από ελληνικής πλευράς ως «πολύ καλές», αλλά ουσιαστικά έχουν «παγώσει», όπως αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα το defencenet.gr, κυρίως με αφορμή αυτά που οι Ρώσοι θεωρούν ως «ελληνικές ανακολουθίες» στα θέματα της ενέργειας και της άμυνας. Η τηλεφωνική συνομιλία χαρακτηρίζεται από το Μαξίμου ως «θερμή» (με την καλή έννοια...) και περιγράφεται ως «Επιβεβαίωση των καλών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών και μεταξύ των δύο ηγετών». Από ρωσικής πλευράς δεν υπήρξε κάποιος σχολιασμός για το κλίμα που επικράτησε στην συνομιλία των δύο ανδρών.
Η επικοινωνία και κυρίως η δημοσιοποίησή της από το Μαξίμου έρχεται ως έμμεση απάντηση στον θόρυβο που είχε δημιουργηθεί την περασμένη εβδομάδα με το θέμα της ματαίωσης του ταξιδιού Β. Πούτιν στη Σόφια και ματαίωσης της συνάντησης Κ. Καραμανλή-Β. Πούτιν, που αποτελούσε τον αρχικά βασικό στόχο του Β. Πούτιν.
Πάντως, σε μία παράλληλη εξέλιξη, με την συνομιλία Κ. Καραμανλή-Β. Πούτιν, η Μόσχα ουσιαστικά εξασφάλισε το τελικό «ΟΚ» από την πλευρά της Σόφιας για το σχέδιο του South Stream. Μετά από συνάντηση του Ρώσου πρωθυπουργού με τον ομόλογό του Βούλγαρο Σεργκέι Στάνισεφ, ο Β. Πούτιν, διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει καμία διαφωνία ανάμεσα στη Ρωσία και τη Βουλγαρία για το σχέδιο του αγωγού φυσικού αερίου South Stream και ότι μια συμφωνία προς την κατεύθυνση αυτή θα υπογραφεί προσεχώς.
Πιο συγκεκριμένα, ο Β. Πούτιν υπογράμμισε πως «Δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στην Ρωσία και την Βουλγαρία» και εκτίμησε, ότι η συμφωνία θα υπογραφεί «σε δυο εβδομάδες»! Είναι σαφές πως η Μόσχα μετά την σύνοδο της Σόφιας κατάφερε να αποσπάσει τιν θετική απάντηση των δύο πλευρών για τον αγωγό μέσω της συνάντησης Ντμίτρι Μεντβέντεφ – Σ. Στάνισεφ, Β. Πούτιν – Σ. Στάνισεφ και συνομιλίας Β. Πούτιν – Κ. Καραμανλή. Το σχέδιο του South Stream μπαίνει στην τελική φάση υλοποίησής του, αφήνοντας το Nabucco να αιωρείται.
Κατά τα άλλα, τα αγκάθια στις ελληνορωσικές σχέσεις που έχουν ανακύψει το τελευταίο τρίμηνο έχουν να κάνουν τόσο με το τομέα της ενέργειας, όσο και με το τομέα της αμυντικής συνεργασίας.
Στο τομέα της ενέργειας η επίσκεψη Αλίεφ στην Αθήνα και κυρίως οι «θερμές» δηλώσεις του υπουργού Ανάπτυξης, Κώστα Χατζηδάκη για τον Nabucco (η Μόσχα ανεπισήμως, πάντα, θεωρεί ως «ηθικό αυτουργό» αυτών των κινήσεων την υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία θεωρείται ότι έχει ισχυρή πολιτική επιρροή στον υπουργό Ανάπτυξης), η ταχύτατη υλοποίηση του project για τον αγωγό Καβάλας-Κομοτηνής-Χάσκοβου, ο οποίος έχει την αμερικανική υποστήριξη και το βάρος που έχει ρίξει η ελληνική πλευρά στο Nabucco και τον ITGI κάτι που φάνηκε ανάγλυφα στην πρόσφατη διάσκεψη της Σόφιας, έχουν προκαλέσει τον προβληματισμό της ρωσικής πλευράς για την ειλικρίνεια με την οποία αντιμετωπίζει η Ελλάδα την ελληνορωσική συνεργασία στον South Stream
Χαρακτηριστικό είναι ότι μετά την ματαίωση της συνάντησης Κ. Καραμανλή-Β. Πούτιν, ο πρώτος δεν ήθελε να παραστεί στην, έτσι ή αλλιώς υποβαθμισμένη διάσκεψη, αλλά κατόπιν προτροπής από αμερικανικής πλευράς και έντονου παρασκηνίου, ταξίδευσε τελικά στην Σόφια. Το θέμα είναι ότι ο Nabucco και ο ITGI έχουν μία πηγή, το Αζερμπαϊτζάν! Και για να λειτουργήσει και ο νέος αγωγός Ελλάδας-Βουλγαρίας χρειάζεται το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν (μέσω δικτύωσης του ITGI), αφού το plan «B», δηλαδή η μεταφορά ποσότητας αιγυπτιακού υγροποιημένου φυσικού αερίου στις εγκαταστάσεις της Καβάλας, αρκεί για να ... γεμίσουν τους αναπτήρες τους οι Βούλγαροι, αλλά όχι για να θεωρηθεί σοβαρό ενεργειακό project.
Πάντως είναι γεγονός ότι η ελληνική κίνηση σε ότι αφορά το «ισορροπημένο» του χαρακτήρα της ενεργειακής πολιτικής μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, όσο και αν ως σκέψη είναι θετική, πάσχει από κακό timing. Δηλαδή η ελληνική πλευρά προχώρησε σε μία «στροφή» που ενοχλεί την Ρωσία στην χειρότερη στιγμή, όταν δηλαδή το Αζερμπαϊτζάν, η μοναδική αποθήκη φυσικού αερίου της Ευρώπης, μετά την Ρωσία, έστω και με πολύ λιγότερα αποθέματα, υπέγραψε μνημόνιο εκχώρησης των νυν και μελλοντικών αποθεμάτων φυσικού αερίου στη ... Μόσχα! Και το Μεγάλο Σάββατο, ο Αλίεφ ταξίδεψε στην Μόσχα για να δηλώσει ότι μελετούν με την Ρωσία να αποτελέσει την οδό εξαγωγής του αζέρικού φυσικού αερίου στη Δύση! Αυτό λόγω κυρίως των απαιτήσεων της Τουρκίας, να μην αποτελεί απλώς διαμετακομιστικό σταθμό στα αζέρικο φυσικό αέριο, αλλά και μεταπωλητής μέρους αυτού! Κάτι που το Αζερμπαϊτζάν και λόγω των περιορισμένων ποσοτήτων και αποθεμάτων που έχει, δεν μπορεί να δεχθεί.
Αυτή την στιγμή, λοιπόν, όλοι μιλάνε για τον Nabucco και τον ITGI, αλλά όπως είπε και τον περασμένο Ιανουάριο η καγκελάριος της Γερμανίας, Ανγκέλα Μέρκελ, «Το πρόβλημα σε αυτούς τους αγωγούς (ITGI και Nabucco) δεν είναι η χρηματοδότηση κατασκευής τους, το πρόβλημα είναι που θα βρούν φορτίο να μεταφέρουν».
Έτσι, ενώ από πλευράς ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών και υπουργείου Ανάπτυξης διαφημίζεται η σημερινή «πολυδιάστατη και ισορροπημένη ελληνική ενεργειακή πολιτική», ουσιαστικά πρόκειται για μία πολιτική που ευνοεί την Τουρκία («κορμός» για τον Nabucco και ITGI είναι η γειτονική χώρα) την ώρα που η χώρα (Αζερμπαϊτζάν) η οποία πωλεί το φυσικό αέριο υπέγραψε μνημόνιο ουσιαστικής κατάργησής τους και ο ηγέτης της προχώρησε σε δηλώσεις που ακυρώνουν στην πράξη όλο τον σχεδιασμό για Νabucco και ITGI! Βέβαια, όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν εν μέρει αν η Τουρκία διαφοροποιήσει την στάση της, αλλά από ρωσικής πλευράς η ελληνική στάση παραμένει ανεξήγητη.
Από εκεί και πέρα το δεύτερο «αγκάθι» ακούει στο όνομα αμυντική συνεργασία. Πρώτον, για την ατέρμονη διαδικασία προμήθειας των BMP-3HEL, καθώς ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα εταιρείας της βορείου Ελλάδος που επλήγησαν από την ματαίωση της προμήθειας των γερμανικών μεταχειρισμένων ΤΟΜΑ, Marder, πολεμούν το πρόγραμμα και βρίσκουν «ευήκοα ώτα», δια των γνωστών προφανώς μεθόδων, εντός της ΓΔΑΕΕ. Η Ρωσία θεωρεί το θέμα πρώτιστα ως ζήτημα «πολιτικής και οικονομικής συνέπειας» αφού έχει υπογραφεί από τον Νοέμβριο διακρατική συμφωνία για την προμήθειά του.
Έπειτα στην μη υπογραφή follow-on-support για τους S-300PMU1, οι οποίοι κινδυνεύουν εντελώς να απαξιωθούν, ενώ εξακολουθούν να μην βρίσκονται σε επιχειρησιακή διαθεσιμότητα και να δημιουργείται κατ' αυτό το τρόπο ένα μεγάλο κενό στο δίκτυο της ελληνικής αεράμυνας
Δημοσίευση σχολίου