Γιώργος Σκαφιδάς
«Και τώρα που δόθηκαν στους νέους χειριστές τους, τι θα ακολουθήσει; Θα μπορέσουν, άραγε, να επιφέρουν αλλαγές στα πεδία των μαχών;» Το ερώτημα επανέρχεται ξανά και ξανά τους τελευταίους 19 μήνες του πολέμου στην Ουκρανία, ως απορία αλλά και ως προσδοκία συνάμα, κάθε φορά που οι δυτικοί παραδίδουν νέα οπλικά συστήματα στις ουκρανικές δυνάμεις.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, έπειτα από ακριβώς έναν χρόνο πολέμου στην Ουκρανία, γράφαμε στο Α&Δ για «τα όπλα που έκαναν τη διαφορά», εστιάζοντας στα φορητά όπλα αεράμυνας (Stinger κ.ά.), στα φορητά αντιαρματικά (Javelin, NLAW, Panzerfaust 3 κ.ά.), στα συστήματα πολλαπλής εκτόξευσης πυραύλων HIMARS, στα ΤΟΜΑ (M-2 Bradley κ.ά.) και στα ΤΟΜΠ (Μ-113 κ.ά.), μεταξύ άλλων.
«Τα πρώτα γερμανικής κατασκευής άρματα μάχης Leopard έχουν αρχίσει ήδη να φθάνουν στην Ουκρανία, χωρίς όμως να μπορούν προσώρας να προσφέρουν ίχνη βεβαιότητας για τις από εδώ και πέρα εξελίξεις», σημειώναμε, σε άλλο άρθρο, τον Φεβρουάριο του 2023.
Πλέον, σχεδόν δέκα μήνες μετά, με φόντο την ουκρανική αντεπίθεση που «τρέχει» ήδη από το περασμένο καλοκαίρι, το επαναλαμβανόμενο προαναφερθέν ερώτημα επανέρχεται.
«Αμερικανικά άρματα μάχης Abrams έχουν φτάσει στην Ουκρανία», γράφει ο Τιμ Μάρτιν στον ιστοχώρο Breaking Defense, διερωτώμενος όμως εάν θα καταφέρουν αυτά τα νεοαποκτηθέντα αμερικανικά τανκς «να αλλάξουν τις ισορροπίες» υπέρ των Ουκρανών.
Σύμφωνα με την ίδια ανάλυση, η έλευση των M1 Abrams «δεν είναι πιθανό να έχει άμεσες στρατηγικές επιδράσεις», χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει ή ότι δεν μπορεί να έχει πρακτική αξία.
Έπειτα από σχεδόν δύο χρόνια πολέμου στην Ουκρανία, διερωτάται ωστόσο κανείς εάν υπάρχει πια κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει δραστικά τα δεδομένα επί του πεδίου, υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Τα δυτικά
Ο Ντέιβιντ Αξ έγραφε στο Forbes στα τέλη Αυγούστου ότι, έπειτα από 13 εβδομάδες ουκρανικής αντεπίθεσης, οι δυνάμεις του Κιέβου είχαν χάσει πέντε και είχαν στείλει για επισκευή τουλάχιστον δέκα από τα συνολικά 71 γερμανικά Leopard που είχαν τότε στη διάθεσή τους.
Η πορεία της ουκρανικής αντεπίθεσης ωστόσο, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν έχει καταφέρει να εντυπωσιάσει. Αντιθέτως, έχει δώσει τροφή σε αναλύσεις μάλλον αποκλίνουσες.
Καθώς μπαίνουμε πια ημερολογιακά στον Οκτώβριο του 2023, άλλοι υποστηρίζουν ότι η ουκρανική αντεπίθεση απέτυχε· άλλοι ότι εκείνη προχωρά μεν αλλά αργά· άλλοι ότι πετυχαίνει μεν τους στόχους της χωρίς όμως να γίνεται ευρέως αντιληπτό· και άλλοι ότι, όπως και να έχει, ο χρόνος μετρά πια αντίστροφα για τους Ουκρανούς.
Εάν ο στόχος των δυνάμεων του Κιέβου ήταν να καταφέρουν να πάρουν πίσω τη Μελιτόπολη και το Μπερντιάνσκ για παράδειγμα, φτάνοντας στην Αζοφική και διαρρηγνύοντας έτσι τη «χερσαία γέφυρα» που συνδέει τη Ρωσία με τη χερσόνησο της Κριμαίας, τότε αυτός ο στόχος προς το παρόν δεν έχει επιτευχθεί.
Πολλοί αναλυτές στρέφουν, ωστόσο, το βλέμμα τους όχι στο μέτωπο της ανατολικής Ουκρανίας αλλά σε εκείνο της κατεχόμενης από τη Ρωσία Κριμαίας το οποίο οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν κατ’ επανάληψη πλήξει με αξιοσημείωτη επιτυχία το τελευταίο διάστημα (εξαπολύοντας πλήγματα κατά του αρχηγείου του ρωσικού στόλου στη Σεβαστούπολη, κατά ρωσικών πολεμικών πλοίων και υποβρυχίων στο λιμάνι της ίδιας πόλης, κατά της γέφυρας του Κερτς που συνδέει την Κριμαία με τη Ρωσία, κατά ρωσικών αεροπορικών βάσεων).
Εάν πιστέψουμε το Κιέβο, τότε ουκρανικά πυρά έριξαν νεκρό τον ναύαρχο Βίκτορ Σοκόλοφ, διοικητή του στόλου της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα. Εάν πιστέψουμε τη Μόσχα από την άλλη πλευρά, τότε ο Σοκόλοφ ζει και παίρνει μέρος σε συσκέψεις…
Σε κάθε περίπτωση, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Μαρκ Γκαλεότι σε ανάλυσή του για το βρετανικό Spectator, η υπό ρωσικό έλεγχο Κριμαία δείχνει να εξελίσσεται πια σε τρωτό σημείο (point of vulnerability) για τον Πούτιν και τις ρωσικές δυνάμεις, αποκαλύπτοντας αδυναμίες που δεν υπήρχαν (ή που απλώς δεν φαίνονταν) παλαιότερα.
Οι απώλειες είναι ωστόσο μεγάλες και για τις δύο πλευρές. Και ένας νέος χειμώνας (ο δεύτερος του εν εξελίξει πολέμου) έρχεται… παγιώνοντας δεδομένα, διαχωριστικές γραμμές και εκκρεμότητες.
Θα καταφέρουν άραγε οι Ουκρανοί να σημειώσουν κάποια «μεγάλη νίκη» μέσα στις επόμενες εβδομάδες, τις τελευταίες του φθινοπώρου; Κάτι τέτοιο, ως έχουν σήμερα τα πράγματα, φαντάζει δύσκολο. Και όλα, όπως φαίνεται, θα κριθούν σε βάθος χρόνου.
Δημοσίευση σχολίου