Του Αγγέλου Χωριανόπουλου
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα η ιστορία εδιαγράφετο υπό το πρίσμα ευελιξίας εξωτερικής πολιτικής των ισχυρών κρατών. Όπως η ναζιστική αντικομουνιστική Γερμανία βρήκε κοινό σημείο εξωτερικής πολιτικής αναφοράς με την τότε Σοβιετική Ένωση έτσι και μία επεκτατική τουρκική εξωτερική πολιτική καλείται σήμερα να διαπράξει τους ελιγμούς που θα ορίσουν την επιβίωση ή την ομοσπονδοποίησή της. Δύο μεγάλα οράματα συγκρούονται. Το εκ τας ανατολάς ορμώμενο όραμα του τουρκικού ιερού όρκου έρχεται να συγκρουστεί συν θέμελα με το νατοϊκό σχέδιο περί διαίρεσης του τουρκικού κράτους σε αλεβιτικό, κουρδικό και τουρκικό. Τα αμερικανικά σχέδια της συμφωνίας της Μάλτας το 2002 περί διαιρέσεως των ανατολικών κρατών, εν έτη 2008 με την διαρροή πληροφοριών από το αμερικανικό πεντάγωνο έχουν πλέον διαρρεύσει και ενταχθεί στην τουρκική κοινή γνώμη.
Την ημέρα της 16ης Δεκεμβρίου η τουρκική βουλή ενέκρινε την στρατιωτική στήριξη της κυβέρνησης της Λιβύης με κύριο αίτημα την τουρκική εκμετάλλευση των θαλασσίων ζωνών νότια της Κρήτης. Η τελική απόφαση για την νομική οριστικοποίηση του καθεστώτος της Λιβύης συμφωνά με επίσημες και μη πληροφορίες πρόκειται να παρθεί στην Γερμανία. Μία χώρα φίλα προσκείμενη με την Τουρκία από την εποχή του 1922 έρχεται σήμερον να συνάψει άλλη μία συμφωνία πέριξ της Ελλάδος με κύριο εμπλεκόμενο τον τουρκικό παράγοντα. Πέραν του γερμανικού το ρωσικό στοιχείο στην περιοχή δραστηριοποιείται έντονα καθώς περίπου 800 Ρώσοι μισθοφόροι μάχονται στο πλευρό του Χάφταρ εξασφαλίζοντας έτσι ορισμένα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή κυρίως στους τομείς των πετρελαιοπηγών. Η απόφαση τουρκικής στρατιωτικής δραστηριοποίησης στην περιοχή έρχεται για άλλη μία φορά να βάλει την Τουρκία σε ένα αιματηρό παιχνίδι ευελπιστώντας ακόμα και ένα μικρό ποσοστό των κερδών που θέλει να αποκομίσει. Τελικός της στόχος η έξοδος σε νερά της Μεσογείου νότια της Κρήτης.
Άλλο ένα εφιαλτικό σενάριο εισέρχεται στα ελληνικά διπλωματικά τραπέζια. Μία εκ των τελευταίων μεταβολών τουρκικής εξωτερικής πολιτικής την θέλει να μην συνεργάζεται άμεσα με τον στρατάρχη Χάφταρ αλλά με τα κράτη που θα διαμορφώσουν την εξωτερική πολιτική της Λιβύης. Ο τεράστιος στόλος που διαθέτει το τουρκικό πολεμικό ναυτικό φαίνεται να ταυτίζεται με τα λιβυκά ναυτικά ύδατα. Το τουρκικό εξοπλιστικό πρόγραμμα μοιάζει να ταιριάζει πλήρως με το θαλάσσιο περιβάλλον νότια της Κρήτης αλλά και φαίνεται να είναι εκείνο που θα στηρίξει την ύπαρξη της Λιβύης ως θαλάσσια δύναμη, δεδομένου ότι ο γερμανικός και ο ρωσικός παράγοντας δεν αρέσκονται σε τέτοιου είδους έξοδα. Η Τουρκία αναγκάζεται να κινηθεί, η ιστορία της το επιβάλλει, ζητώντας πρόσβαση σε πηγές ενέργειας που θα καταφέρουν να στηρίξουν το βιοτικό επίπεδο 130 εκατομμυρίων ανθρώπων που θα την συντελούν σε βάθος 15ετίας, οδηγώντας την να συνάψει συμφωνίες κάτωθεν του διπλωματικού τραπεζιού.
Πέραν του ενεργειακού παράγοντα η παρουσία της Τουρκίας αποσκοπεί και σε έναν άλλο μελλοντικό ρόλο…πιο ανησυχητικό. Η επερχόμενη πληθυσμιακή βόμβα που ονομάζεται ισλαμική Αφρική έρχεται να κάνει μελλοντικά την εμφάνιση της επαληθεύοντας τον ρόλο του μακροβιότερου δικτάτορα στην περιοχή, του Μουαμάρ Καντάφι. Μείζον ρόλος του ήταν η εξάλειψη οποιουδήποτε ισλαμικού μεταναστευτικού κύματος πλησίαζε τα νότια θαλάσσια σύνορα της ευρωπαϊκής ένωσης προστατεύοντάς την από πληθυσμιακή αλλοίωση, υπό την ανάλογη χρηματική ανταμοιβή. Τον ρόλο αυτόν επωμίζεται σήμερα ο πρόεδρος της Τουρκίας ‘’φυλάσσοντας’’ τα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης και ευελπιστώντας να φυλάττει και τα νότια, δίνοντας του άλλο ένα στοιχείο γεωπολιτικού εκβιασμού έναντι των Ευρωπαίων. Αναλυτικότερα η ταχύτερα αναπτυσσόμενη πληθυσμιακά χώρα παγκοσμίως είναι η Νιγηρία αριθμώντας 202 εκατομμύρια κατοίκους εκ των οποίων το 51% είναι ισλαμιστές, ακολουθώντας πλήρως τις εργασιακές εγκαταστάσεις που προσφέρει η Κίνα στην περιοχή καθώς και τις ροές μεταναστών που αυτή ελέγχει μέσω της Λιβύης με προορισμό την Ευρώπη.
Βλέπουμε πως ολόκληρος ο δακτύλιος του Ρίμλαντ φλέγεται και μεταβάλλεται συνθέμελα μέσω της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Κύριος χειριστής του ισλαμισμού γεωπολιτικά τείνει να γίνει η Τουρκία με αμερικανοσινικές πλάτες, σε έναν εν διαμόρφωση άξονα που τείνει να αποκόψει το Ισραήλ και την Κρήτη τόσο εμπορικά όσο και στρατιωτικά παραχωρώντας την πολυδάπανη διοίκηση της περιοχής στην ισχυροτέρα χώρα. Η τελική επικράτηση του οθωμανικού έναντι του νατοϊκού σχεδίου σχετικά με το δακτύλιο του Ρίμλαντ και το γεωγραφικό μέλλον της Τουρκίας τώρα παίρνει την τελική του μορφή. Σε ένα ψηφιδωτό σοφά φτιαγμένο αλλά λανθασμένα εκτελεσμένο ο δυτικός άξονας πλέον μέλει να διαγράψει την τελευταία του γραφή θέτοντας τον ίδιο του τον εαυτό είτε ως θεμελιωτή είτε ως ακόλουθο τον ιστορικών αυτών γεγονότων.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου