Του Νίκου Μελέτη
Η επιλογή του Ταγίπ Ερντογάν για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες επιβλήθηκε στον Τούρκο ηγέτη από την συγκυρία στο εσωτερικό, στην οικονομία και στην τροπή των πολεμικών επιχειρήσεων στην Συρία και φυσικά αποσκοπούσε για τον αιφνιδιασμό της αντιπολίτευσης.
Παρά το γεγονός ότι η επιθετική ρητορική του Τ. Ερντογάν είναι μέρος της προεκλογικής στρατηγικής του, όπως και η πόλωση, οι διχαστικές πρωτοβουλίες και η επίδειξη ενός «ανυπότακτου» προφίλ στον διεθνή περίγυρο, είναι απολύτως λανθασμένη η προσέγγιση η οποία επιχειρείται τα τελευταία 24ωρα. Σύμφωνα με αυτή λίγο, πολύ η συζήτηση επικεντρώνεται στις δύσκολες 66 ή 65 ημέρες στις σχέσεις με την Ελλάδα. Λες και οι πρόωρες εκλογές της Τουρκίας προκλήθηκαν λόγω Ελλάδας και οι σχέσεις με τη χώρας μας θα κρίνουν την έκβασή τους…
Η επιμονή ακόμη και κυβερνητικών κύκλων στην επιφανειακή προσέγγιση του τουρκικού προβλήματος, ότι η επιθετική ρητορική, οι πολεμικού χαρακτήρα προκλήσεις και πρωτοβουλίες σε Αιγαίο και Μεσόγειο, αποτέλεσαν απλώς μέρος της προεκλογικής καμπάνιας του κ. Ερντογάν, είναι εξίσου επικίνδυνη με την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας.
Και αυτό γιατί τελικά αφοπλίζουν την χώρα και την βυθίζουν στον ύπνο του δικαίου, όπου απλώς θα περιμενουμε κάθε φορά την κάλπη στην Τουρκία, και μέχρι τότε, ο εκάστοτε υποψήφιος πρόεδρος ή πρωθυπουργός θα εχει αμφισβητήσει ακόμη και τα… Σάλωνα.
Ακόμη κι αν ίσχυε η προσέγγιση αυτή τίποτε δεν αλλάζει το πραγματικό γεγονός ότι εδώ και έναν χρόνο ο κ. Ερντογάν έχει εντάξει πλήρως στην πολιτική φιλοσοφία του την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, την οποία θεωρεί ως τροχοπέδη για την «νέα Τουρκία» που θέλει να οικοδομήσει ο ίδιος με ορόσημο το 2023.
Η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας και μάλιστα με τον πιο ακραίο τρόπο, όπως έγινε με την επίσημη διατύπωση του ισχυρισμού ότι τα Ίμια είναι τουρκικά, παράγει συγκεκριμένα αποτελέσματα και είναι υπαρκτή απειλή, ακόμη κι αν τα κίνητρα του κ. Ερντογάν, όπως υποστηρίζουν οι καλοθελητές στην Αθήνα, ήταν για να συσπειρώσει το εθνικιστικό ακροατήριο.
Ανεξαρτήτως του τόνου και του ύφους της ρητορικής έναντι της χώρας μας, η Ελλάδα οφείλει να σχεδιάσει την στρατηγική της στη βάση των πραγματικών γεγονότων.
Μικρή σημασία έχει εάν ο κ. Ερντογάν με γλυκό και καλοσυνάτο τρόπο, λέει ότι η Τουρκία δεν θα ανεχθεί τετελεσμένα στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο. Η τουρκική θέση παραμένει η ίδια.
Η συσσώρευση της έντασης αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα ξεσπάσει. Χρειάζεται αποσυμπίεση στις ελληνοτουρκικές σχεσεις, την οποία δεν επιτρέπει μέχρι στιγμής ο Ερντογάν.
Η ατζέντα έχει φορτωθεί με νέα ζητήματα, τα οποία ίσως προκαλούν ακόμη μεγαλύτερη φόρτιση στην ήδη αλαζονική και εκτός ορίων συμπεριφορά του Τούρκου προέδρου. Η υπόθεση των οκτώ αξιωματικών, της μη έκδοσης των άλλων συλληφθέντων μελών ακροαριστερής οργάνωσης και η άρνηση μέχρι στιγμής (και ελπίζουμε ότι έτσι θα παραμείνει) συνεργασίας για «εξάρθρωση» μελών οργανώσεων που ο ίδιος θεωρεί τρομοκράτες, έχουν ρίξει βαριά σκιά στις διμερείς σχέσεις.
Σε ό,τι αφορά στο Αιγαίο, ο κ. Ερντογάν επιδιώκει απλώς την διατήρηση ενός ουδετεροποιημένου περιβάλλοντος προς το παρόν. Στη Θράκη έχει συγκεκριμένη ατζέντα, η οποία δουλεύεται υπογείως και σιωπηρώς, ενώ το μεγάλο πεδίο αντιπαράθεσης θα είναι η κυπριακή ΑΟΖ. Και εκεί είναι προφανές ότι η στάση της Τουρκίας (που διατυπώνεται με ενιαίο τρόπο τουλάχιστον από το 2003) δεν πρόκειται να αλλάξει.
Δεν είναι προεκλογικό παιχνίδι του Ερντογάν…
Αν ήταν τέτοιο, αρκεί να κάνουμε υπομονή. Εξήντα μέρες είναι θα περάσουν. Και μετά την νίκη του Πολυχρονεμένου, προφανώς θα ανοίξει μια νέα λαμπρή σελίδα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στρωμένη με ροδοπέταλα..
Αν έτσι είναι, τότε λοιπόν ας προσευχηθούμε όλοι για τη γρήγορη νίκη του Ταγίπ…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου