Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Προκαλεί κατάπληξη η …στωικότητα, για να μην πω η αναισθησία, με την οποία αντιμετωπίζει η ελληνική κυβέρνηση τις εντεινόμενες προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Κύπρο. Λίγο έλειψε να μας βυθίσουν μέσα στα άγρια μεσάνυχτα ένα πολεμικό περιπολικό με 25 ανθρώπους πλήρωμα και ο Νίκος Κοτζιάς περιορίστηκε σε ένα κατόπιν εορτής «αυστηρό διάβημα».
Μόνο που οι αρμόδιοι υπουργοί δεν θα είναι πάντα «τυχεροί» για να τη βγάζουν με «υλικές ζημιές». Ούτε μπορούν να αντιμετωπίζουν τόσο επικίνδυνες καταστάσεις με «νηφαλιότητα και ψυχραιμία». Μια ελληνική ζωή να είχε χαθεί χθες, από πνιγμό και σας βεβαιώνω ότι στο υπουργείο εξωτερικών θα είχαμε…κρίσεις λιποθυμίας. Το ότι αυτό δεν συνέβη οφείλεται, εκτός από τον παράγοντα τύχη και στην ετοιμότητα του Ελληνα κυβερνήτη.
Συνεπώς τα διμερή διαβήματα δεν προσφέρουν κάτι. Δεν κάνεις διάβημα διαμαρτυρίας στον υποψήφιο δολοφόνο σου. Στην αστυνομία καταφεύγεις για να σε προστατέψει, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η Ευρωπαική Ενωση, το ΝΑΤΟ και συνολικότερα η διεθνής κοινότητα, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Το αν η αστυνομία κάνει τα στραβά μάτια επειδή έχει νταλαβέρι με τον κατά συρροή δολοφόνο, είναι μια άλλη υπόθεση. Το εν δυνάμει θύμα όμως οφείλει να προειδοποιήσει εγκαίρως για την απειλή που δέχεται και να καταστήσει υπεύθυνες όλες τις αρμόδιες αρχές. Στη λογική έστω της καταγραφής.
Απλά είναι τα πράγματα και δεν χρειάζονται ασκήσεις υψηλής διπλωματίας. Ο Τσίπρας οφείλει να αξιώσει άμεση σύγκληση ευρωπαικής συνόδου κορυφής με αποκλειστικό θέμα την τουρκική επιθετικότητα και την έμπρακτη απειλή πολέμου που βιώνει η χώρα μας από τον γείτονα. Το ίδιο ασφαλώς οφείλει να κάνει και η Κύπρος, αλλά στο φινάλε αυτό είναι δική της υπόθεση στο βαθμό που εξέλεξε πρόεδρο τον…»σφάξε με Αγά μου να αγιάσω», Αναστασιάδη.
Οι εταίροι δεν μπορούν να αρνηθούν ένα τέτοιο ελληνικό αίτημα, ακριβώς γιατί υπάρχουν πραγματικά γεγονότα που το καθιστούν επιτακτικό. Αλλωστε μία αιτία του δημοσιονομικού μας εκτροχιασμού είναι και η πολύ υψηλή αμυντική δαπάνη.
Ε, ήρθε η ώρα να καταλάβουν οι δανειστές ότι είναι επιβεβλημένη και δεν μπορούμε να την περιορίσουμε. Εκτός και αν είναι σε θέση να εγγυηθούν ρητά και με στρατιωτική συνδρομή την ακεραιότητα των ελληνικών συνόρων. Απίθανο, θα μου πείτε. Ναι, αλλά η Ελλάδα δεν οφείλει να τους θέσει προ των ευθυνών τους; Εστω για λόγους διεθνούς δημοσιότητας. Μετά θα λένε ότι δεν ήξεραν…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου