«Η απόφαση του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να αποσύρει τις ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις από τη Συρία ήταν μια λαμπρή κίνηση που λήφθηκε ακριβώς τη σωστή στιγμή», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Αμερικανός πρώην συνταγματάρχης και νυν στρατιωτικός ιστορικός Doug Macgregor.
Την Καθαρά Δευτέρα, ο Πούτιν δήλωσε ότι οι ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας έχουν εκπληρώσει την αποστολή τους στη Συρία, και η απόσυρσή τους θα ξεκινήσει την επόμενη μέρα.
«Ο Πούτιν ανακοίνωσε την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από τη Συρία. Το επιχείρημα του ήταν ότι οι ρωσικές δυνάμεις είχαν επιτύχει τους στόχους τους [και] είναι σωστό», τονίζει ο Macgregor, ο οποίος κατέχει διδακτορικό δίπλωμα στις διεθνείς σχέσεις από τη Στρατιωτική Ακαδημία των ΗΠΑ (West Point).
Ο MacGregor υποστήριξε ότι ο Πούτιν αξιολόγησε με ακρίβεια τα επιτεύγματα της εναέριας μάχης των δυνάμεων του, που έχουν ενεργήσει υπέρ του τακτικού συριακού στρατού κατά τους τελευταίους επτά μήνες.
«Σε ένα κτύπημα, σταμάτησε τους σουνίτες ισλαμιστές να ανατρέψουν τον [Πρόεδρο της Συρίας] Άσαντ και ταυτόχρονα εξουδετέρωσε τις εντάσεις με τους Τούρκους, οι οποίες απειλούνταν να βγουν εκτός ελέγχου. [Είναι] μια λαμπρή κίνηση».
Η ρωσική απόφαση να αποχωρήσει είχε σαφώς υπολογιστεί για να αναγκάσει τον Άσαντ να συμφωνήσει σε μια διαπραγμάτευση συμβιβαστικής ειρήνης, και να προειδοποιήσει το Ιράν ότι υπήρχαν όρια στο πόσο θα μπορούσαν να αναμένουν από τη Ρωσία να διατηρείται στη Ρωσία, εξήγησε ο Macgregor.
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Πούτιν έχει αφήσει να εννοηθεί στον Άσαντ πως εάν δεν μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του στην εξουσία περισσότερο η ρωσική στρατιωτική υποστήριξη δεν θα βοηθήσει. Παράλληλα ανέφερε στο συμμαχικό Ιράν σύμμαχος ότι υπάρχουν όρια στην ρωσική στρατιωτική υποστήριξη».
Ο MacGregor πρόσθεσε ότι το παράδειγμα του Πούτιν στις σαφείς καθοριστικές θέσεις, το γεγονός ότι επικεντρώθηκε σε στρατηγικούς στόχους ξέροντας πότε να αποσύρει τις στρατιωτικές δυνάμεις του, είναι ένα θετικό παράδειγμα που και οι πολιτικοί ηγέτες στις ΗΠΑ πρέπει να μιμηθούν.
«Αν μόνο είχαμε παρόμοια ευφυή εθνική ηγεσία… Θα έπρεπε να κάνει το ίδιο στο Ιράκ κατά τη διάρκεια της πτώσης του 2003. Θα έπρεπε να είχε εγκαταλείψει το Αφγανιστάν το 2002. Αντ ‘αυτού επιδείνωσε τις περιφερειακές εντάσεις και παρέδωσε το Ιράν στον έλεγχο του Ιράκ. Το Αφγανιστάν είναι τώρα πολύ πιο διχασμένο , διεφθαρμένο και ενδεχομένως πιο προβληματικό από ό, τι ήταν το 2001».
πηγή
Δημοσίευση σχολίου