Η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει…

Από την αρχή του Μνημονίου επαναλαμβάνεται μια συζήτηση ανάμεσα σε διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις και την τρόικα, η οποία καταντά βαρετή – αν όχι υποκριτική.

Λένε κατά καιρούς, λοιπόν, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της τρόικας: «Αν προχωρούσατε τις διαρθρωτικές αλλαγές που χρειάζονται για να αναμορφωθεί η οικονομία σας, θα κάναμε πολλές εκπτώσεις στα δημοσιονομικά και τις περικοπές». Με άλλα λόγια, υπονοούν ότι αν το πολιτικό μας σύστημα έβρισκε τη γενναιότητα να επιβάλει μερικές διαρθρωτικές αλλαγές, ο κοσμάκης δεν θα πλήρωνε τη νύφη με συνεχείς μειώσεις μέσω περικοπών και φόρων.

Αυτή η συζήτηση δεν έχει ποτέ φτάσει στην ελληνική κοινωνία. Ποιες είναι αυτές οι ευλογημένες διαρθρωτικές αλλαγές που θα μπορούσαν να αυξήσουν το ΑΕΠ κατά 1 ή 2%; Πόσες έχουν ψηφισθεί, έπειτα από μάχες και διαμαρτυρίες, και πόσο ωφέλησαν την πραγματική οικονομία; Πόσες έχουν ψηφισθεί (π.χ. απελευθέρωση επαγγέλματος φορτοεκφορτωτή) και ακυρώθηκαν στη συνέχεια με εγκυκλίους ή άλλες μεθοδεύσεις;

Ποια είναι τα μικρά ή μεγάλα συμφέροντα που δεν θέλουν με τίποτα αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές; Πώς και πόσο θα κερδίσει ο καταναλωτής από αυτές τις αλλαγές; Μήπως κάνουν μεν καλό στους πολλούς, αλλά θα στείλουν δικηγόρους, μηχανικούς κ.α. στην ανεργία χωρίς καμία προοπτική;
Χρειαζόμαστε απαντήσεις.
Η τρόικα και το Μνημόνιο έχουν ταυτισθεί μόνο με περικοπές. Ακούει ο Ελληνας «μεταρρυθμίσεις», «διαρθρωτικές αλλαγές» και ανοίγει το πορτοφόλι του να δει πόσα του λείπουν. Αν αυτός είναι ο τελευταίος γύρος μπρα ντε φερ πριν από το τέλος του Μνημονίου θα άξιζε να ανοίξουν όλοι τα χαρτιά τους. Να μάθουμε, επιτέλους, πώς θα μπορούσαν οι μανάδες να πληρώνουν λιγότερο το βρεφικό γάλα που πηγαινοέρχεται στα ράφια των σουπερμάρκετ, πώς θα μπορούσε να φθηνύνει το ψωμί, πώς θα μπορούσαν να μειωθούν οι φόροι υπέρ τρίτων που αυξάνουν την τιμή στα ποτά ή τα τσιγάρα, χωρίς να το ξέρουμε καν.
Θα μου πείτε «έχεις εμπιστοσύνη στην τρόικα ότι αν δεχόταν η κυβέρνηση να περάσει ένα νόμο με σωρεία διαρθρωτικών αλλαγών θα άφηνε στην άκρη κάθε περικοπή και αύξηση φόρων;». Δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν πλέον σε αυτόν τον πόλεμο σκιών και επίρριψης ευθυνών, αλλά θα άξιζε να το δοκιμάσουμε και να δούμε αν το εννοούν.

Άλλη υπόθεση βεβαίως, κατά τη γνώμη μου εξαιρετικά κρίσιμη και ζωτική, το αν και κατά πόσον αυτή η κυβέρνηση –με ελάχιστες εξαιρέσεις– θα είχε τα κότσια να ξηλώσει προνόμια και μηχανισμούς προστασίας δεκάδων μικρών και μεγάλων συμφερόντων με ένα νόμο-σκούπα. Για να δούμε…
πηγή