Ο Νικολά Σαρκοζί και ο Ντέιβιντ Κάμερον μπορεί να αλληλοσυγχαίρονται δημόσια για την «επιτυχία της αποστολής» τους στη Λιβύη και να προβάλλουν τον ρόλο που έπαιξαν η Γαλλία και η Βρετανία στην «ανάδειξη μιας νέας εποχής» στην περιοχή και ο αρθρογράφος της γαλλικής «Liberation» μπορεί να γράφει ότι η πτώση του Μοαμάρ Καντάφι αποτελεί «επιστροφή της Ευρώπηςστη διεθνή αρένα», αλλά εκείνοι που αναλύουν την κατάσταση ψύχραιμα, αντικειμενικά και, κυρίως, χωρίς να σκέπτονται τις εκλογές δεν κρύβουν τις ανησυχίες τους. Οκτακόσιες χιλιάδες όπλα παντός τύπου βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα χέρια μιας νεολαίας η οποία ούτε αρχηγό έχει, ούτε αντίληψη για τον ρόλο του όπλου διαθέτει και, βεβαίως, δεν έχει καμία εμπειρία από διακυβέρνηση.
Νεολαία ενθουσιασμένη- απολύτως δικαιολογημένα- για τη νίκη των «εξεγερμένων» περιφέρεται σε πόλεις και στην έρημο ρίχνοντας ριπές στον αέρα, πανηγυρίζοντας εμπρός στις πρόθυμες κάμερες της τηλεόρασης για την κατάρρευση του αυταρχικού καθεστώτος. «Το αύριο;Δεν με απασχολεί. Το δύσκολο ήταν να τους τσακίσουμε.Από ΄δώ και πέρα όλα είναι εύκολα» δήλωσε ένας νεαρός- με μπαζούκας στο χέρι- στον δημοσιογράφο του CΝΝ στην Τρίπολη ο οποίος τον ρώτησε τι θα κάνει όταν όλα θα ησυχάσουν.
Ψάχνουν ραδιενεργό υλικό
Και δεν είναι μόνο τα όπλα. Η «Washington Ρost» αποκαλύπτει ότι πράκτορες της CΙΑ και άλλων υπηρεσιών σε συνεργασία με ισραηλινούς και βρετανούς ειδικούς «ψάχνουν απεγνωσμένα» να βρουν «ραδιενεργό υλικό και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής» τα οποία είναι εξακριβωμένο ότι βρίσκονταν μέχρι πρόσφατα σε αποθήκες του λιβυκού στρατού. Η εφημερίδα πιστεύει ότι «δεν βρέθηκαν εκεί όπου εικαζόταν ότι ήταν », όταν νωρίς τον Αύγουστο μια «ομάδα βρετανών ειδικών» έκανε σχετική έρευνα. Δικαιολογημένη η «απογοήτευση και μεγάλη η ανησυχία» της Ουάσιγκτον επειδή «καθόλου δεν αποκλείεται (τα ραδιενεργά κτλ.) να πέσουν σε χέρια τρομοκρατών». Υπερβολικοί οι φόβοι; Κάθε άλλο. Ταλιμπάν και πιστοί της Αλ Κάιντα «έχουν διασπαρεί στις γραμμές των εξεγερμένων της Τρίπολης» πληροφορεί η εφημερίδα. Και δίνει λεπτομέρειες. «Κλειδί» στη Βόρεια Αφρική
Τι θα γίνει με τη μετά τον Καντάφι Λιβύη; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα που απασχολεί όχι μόνο τις κυβερνήσεις αλλά και τα χρηματιστήρια και τους επιχειρηματίες. Τις πρώτες επειδή η γεωστρατηγική θέση της Λιβύης παίζει- έπαιζε ανέκαθεν- μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση καταστάσεων στη Βόρεια Αφρική και στην αντίπερα ακτήτην Ευρώπη της Μεσογείου. Τις αγορές κτλ. επειδή η Λιβύη διαθέτει ενεργειακό πλούτο σε ποσότητες που η εκμετάλ λευσή τους «ίσως θέσει οριστικά στο συρτάρι τα σχέδια για αέριο και πετρέλαιο από τις χώρες του Καυκάσου», γράφει η ιστοσελίδα της «Wall Street Journal». Η διεθνής διάσκεψη στο Παρίσι την περασμένη Πέμπτη δεν κατέληξε σε τίποτε περισσότερο από γενικότητες και διατύπωση ευσεβών πόθων. Δεν αναμενόταν άλλωστε τίποτε καλύτερο. Για ακόμη μία φορά ξεκινήσαμε μια «στρατιωτική περιπέτεια», γράφει ο Ζακ Ντελόρ στον «Le Μonde», χωρίς να έχουμε αποφασίσει τι θα κάνουμε «όταν νικήσουμε». Και σε ρόλο Κασσάνδρας προειδοποιεί: «Το φιάσκο του Τζορτζ Μπους στο Ιράκ δεν μας έγινε μάθημα. Ο φαύλος κύκλος στον οποίο έχει βρεθεί ο Μπαράκ Ομπάμα στο Αφγανιστάν δεν μας δίδαξε τίποτε. (...) Καλούμαστελοιπόννα κάνουμε (στη Λιβύη) κάτι χωρίς να γνωρίζουμε ούτε με ποιους θα το κάνουμε ούτε για το πού θέλουμε να φθάσουμε».
Η ανησυχία του Μεντβέντεφ
Αν ο Ζακ Ντελόρ είναι «εκτός μάχης», ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ δεν είναι. Την περασμένη Τετάρτη, υποδεχόμενος στο Κρεμλίνο την αντιπροσωπεία της αμερικανικής Εxxon Μobil που μόλις υπέγραψε συμφωνία με τη ρωσική Rosneft για έρευνες στην Αρκτική, δήλωσε: «Οφείλουμε όλοι να διασφαλίσουμε στον λαό της Λιβύης ένα μέλλον οικονομικής ανάπτυξης, δημοκρατικών αρχών και ειρηνικής συνεργασίας με όλες τις χώρες». Τα ξένα πρακτορεία που μετέδωσαν την προεδρική δήλωση προσθέτουν ότι οι αμερικανοί συνομιλητές του Μεντβέντεφ διαπίστωσαν «κάποια ανησυχία» του για τις εξελίξεις στη Λιβύη και, γενικότερα, στις χώρες της «Αραβικής Ανοιξης». Ποιας «Ανοιξης» όμως. Οι ερευνητές του Βrookings Ιnstitution της Ουάσιγκτον διαπιστώνουν- ύστερα από επιτόπιες έρευνες τριών μηνών- ότι η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στις χώρες του αραβικού κόσμου «δεν επιτρέπει αισιοδοξία.Ηταν υπέρμετρα ιδεαλιστική η αντιμετώπιση» από μέρους της Δύσης της λεγόμενης «Αραβικής Ανοιξης», λένε.
Στην Αίγυπτο βάλτωσε η «αραβική άνοιξη»
Στην Αίγυπτο «κάθε άλλο παρά προς την ομαλότητα εξελίσσεται η κατάσταση» διαπιστώνουν οι απεσταλμένοι των «Νew York Τimes». Η στρατιωτική διακυβέρνηση «δεν έχει έρθει σε σύγκρουση» με τους πρώην «εξεγερμένους», αλλά αντιμετωπίζει τρία σοβαρότατα προβλήματα: 1. Το πρώτο είναι η δίκη του Χόσνι Μουμπάρακ (φωτογραφία). Για να αποφύγουν να καταθέσουν οι στρατιωτικοί περιόρισαν το κατηγορητήριο σε ζητήματα πλουτισμού της οικογένειας και αιματηρής αντιμετώπισης των διαδηλώσεων.
2. Το δεύτερο πρόβλημα είναι η προνομιακή σχέση του Μουμπάρακ με τη Σαουδική Αραβία. Ο οίκος των Σαούντ ειδοποίησε το Κάιρο ότι δεν θα συνεχιστεί η οικονομική βοήθεια- 2,4 δισ. δολάρια τον χρόνοπου έστελνε το Ριάντ στον Μουμπάρακ.
3. Το τρίτο πρόβλημα είναι οι εκλογές.
Ολα δείχνουν ότι θα αναβληθούν και πάλι για το τέλος του φθινοπώρου. Οι ισλαμιστές Αδελφοί Μουσουλμάνοι, αντιθέτως, κάνουν όλο και πιο θαρραλέα την εμφάνισή τους. «Ακόμη και αν δεν αναδειχθούν πρώτο κόμμα, ακόμη και αν δεν γίνουν είτε δεν μετέχουν στην κυβέρνηση, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι (...) θα επηρεάσουν έντονα την πολιτική κατεύθυνση στη μετά τον Μουμπάρακ Αίγυπτο» προβλέπει το «Αmerican Conservative».
Δεν είναι λοιπόν πολύ ελπιδοφόρο το μέλλον της «Αραβικής Ανοιξης».
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου