Οι άνευ προηγουμένου, προκλητικότατες και με βάναυσο τρόπο διατυπωμένες δηλώσεις του πρωθυπουργού της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έχουν τορπιλίσει τις «κυπριακής ιδιοκτησίας» διαπραγματεύσεις που διεξάγονται, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, μεταξύ του προέδρου της Κύπρου, Δημήτρη Χριστόφια, και του κατοχικού ηγέτη, Ντερβίς Έρογλου.
Το παραδέχτηκε ακόμα και ο γραμματέας του ΑΚΕΛ, Άνδρος Κυπριανού, και η δήλωσή του έχει μεγάλη σημασία, καθώς είναι το «πνευματικό και κομματικό παιδί» του κ. Χριστόφια.
Ο Κύπριος ηγέτης όφειλε, ως αντίδραση απέναντι στις κυνικές απειλές του κ. Ερντογάν, να μην συνεχίσει το διάλογο και να απαιτήσει από τον άβουλο γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, να τοποθετηθεί ικανοποιητικά επί του θέματος. Δυστυχώς, δεν το έπραξε και κακώς νόμισε πως «καθάρισε» με την αργοπορημένη διαμαρτυρία του, την οποία θεωρώ χλιαρή, άρα και άνευ σημασίας.
Ο κ. Ερντογάν δεν άφησε απολύτως κανένα περιθώριο ούτως ώστε να έχουμε την παραμικρή, έστω, αμφιβολία ως προς τις θέσεις του. Μίλησε ως αφέντης της Κύπρου αλλά και με σαφήνεια, η οποία πάγωσε όσους ακόμα ασχολούνται με το Κυπριακό. Στην έδρα του ΟΗΕ, το «δεξί χέρι» του γενικού γραμματέα, ο πολύς Λιν Πάσκοε, που είχε επιβάλει την αποδοχή όλων των τουρκικών θέσεων το 2004, αναγκάστηκε να ζητήσει συνάντηση με τον Τούρκο μόνιμο αντιπρόσωπο, κατά τη διάρκεια της οποίας λένε πως θα συζητηθεί αποκλειστικά το θέμα των δηλώσεων του Τούρκου πρωθυπουργού. Και, για να αναγκαστεί να το πράξει αυτό, σημαίνει πως δεν μπορεί να κρύβονται πλέον πίσω από το δάχτυλό τους στον ΟΗΕ και να δικαιολογούν κάθε απειλή του κ. Ερντογάν.
Ο κ. Μπαν Κι Μουν και οι συνεργάτες του ξεπέρασαν κάθε όριο διπλωματικής… ευπρέπειας και με ανεπίτρεπτο όσο και απαράδεκτο τρόπο συνεχίζουν να κρύβουν τις αισχρές πράξεις του πρωθυπουργού της Τουρκίας και, γενικά, του συνόλου του πολιτικού και στρατιωτικού κατεστημένου της Άγκυρας εναντίον της Κύπρου. Ο κ. Ερντογάν έχει στο… τσεπάκι του το Διεθνή Οργανισμό, ο οποίος δεν είναι ανεξάρτητος παίκτης στο Κυπριακό. Έχει ταχθεί στο πλευρό της κατοχικής δύναμης, της Τουρκίας, και απέναντι στο θύμα, που είναι η Κύπρος και ο λαός της.
Ο πρόεδρος Χριστόφιας είχε μία εξαιρετική ευκαιρία να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των Ελληνοκυπρίων, και την έχασε. Μία σκληρή αντίδραση απέναντι στο νεοσουλτάνο της Άγκυρας θα έδειχνε στον ταλαιπωρημένο λαό της Κύπρου ότι ο ηγέτης του έχει ακόμα τη δύναμη να αντισταθεί. Διότι, το τελευταίο διάστημα, είναι φανερά τα σημάδια της κόπωσής του κ. Χριστόφια· δεν μπορεί να κρύψει άλλο τη μη ικανότητά του να κυβερνήσει, είτε πρόκειται για την οικονομία και το εσωτερικό πολιτικό μέτωπο είτε πρόκειται για το Κυπριακό.
Όσοι τον γνωρίζουμε καλά πιστεύουμε ότι, μετά την τραγωδία στο Μαρί, για την οποία υπάρχει σαφέστατη πολιτική ευθύνη, ο πρόεδρος της Κύπρου είναι κυριαρχημένος από ενοχές, οι οποίες, πολύ απλά, δεν του επιτρέπουν να ασκήσει τα καθήκοντά του. Η διαπίστωση αυτή αποδεικνύει και κάτι άλλο: Είναι ευάλωτος και στις διαπραγματεύσεις. Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, ουδείς μπορεί να μας διαβεβαιώσει πως –μετά τον άδικο θάνατο δεκατριών Ελληνοκυπρίων για χάρη του… Άσαντ– ο κ. Χριστόφιας δεν βρίσκεται υπό εκβιασμό από τους εχθρούς της Κύπρου. Εάν πράγματι πιστεύει ότι ο λαός εγκρίνει τις επιλογές του, πρέπει να προκαλέσει εκλογές, με την παραίτησή του, για να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός εάν επιθυμεί να ορίζει τις τύχες του ο σημερινός πρόεδρος.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου