Πρέπει να αποτελεί παγκόσμιο πολιτικό παράδοξο η στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με τις παρακλητικές δηλώσεις του ιδίου και του ΥΠΕΞ Γεραπετρίτη για την ανάγκη σεβασμού της Συμφωνίας των Πρεσπών. Είναι οι ίδιοι που μόλις το 2019 συμπορεύονταν με χρυσαυγίτες, λαικιστές, ακροδεξιούς και εκκλησία στις διαδηλώσεις κατά της Συμφωνίας την οποία αποκαλούσαν , λίγο πολύ, προδοτική. Η θέση του Μητσοτάκη ότι αποδέχεται τη Συμφωνία γιατί το κράτος έχει συνέχεια, είναι θεατρική για εσωτερική κατανάλωση. Την αποδέχεται γιατί είναι εθνικά ωφέλιμη, αλλά φοβάται να το ομολογήσει.
Αντίστοιχα θεατρική, από κάθε άποψη ήταν και η απόφαση νέας προέδρου της Βόρειας Μακεδονίας να αρνηθεί να αποκαλέσει τη χώρα της με το συνταγματικό της όνομα, αναφέροντάς την απλά ως “Μακεδονία”, κάτι που προκάλεσε την αποχώρηση της Ελληνίδας πρέσβειρας στα Σκόπια από την τελετή ορκωμοσίας της Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα. Παγιδευμένοι και οι δύο στο πελατειακό τους σύστημα θα βρεθούν σύντομα ενώπιον πολιτικών αδιεξόδων αν δεν διορθώσουν την πολιτική τους. Και η μεν Σιλιάνοφσκα έχει πίσω της τις εκλογές, ο δε Μητσοτάκης μπροστά του. Και το διεθνές περιβάλλον, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ, είναι απόλυτα εχθρικό σε κάθε απόπειρα υπονόμευσης ή ακύρωσης της Συμφωνίας. Ο Μητσοτάκης που πάει στις εκλογές με σύνθημα τη σταθερότητα, είναι αυτός που την απειλεί...
Διπλωματία του φόβου και της αδράνειας
Η πραγματικότητα είναι ότι όσο παραβιάζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών οι εθνικιστές Βορειομακεδόνες, άλλο τόσο την παραβιάζει και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, άρα ο κίνδυνος αστάθειας είναι υπαρκτός. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Συμφωνία των Πρεσπών έλυσε με τον καλύτερο συμβιβασμό ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα της Ελλάδας. Σταθεροποίησε την περιοχή, έφερε ηρεμία,, απελευθέρωσε σημαντικό διπλωματικό κεφάλαιο για την χώρα και θα μπορούσε η Ελλάδα να είναι η κινητήριος δύναμη στα βαλκάνια, αν ο πρωθυπουργός διέθετε ελάχιστες ικανότητες διαχείρισης τέτοιων ζητημάτων.
Με λυμένα τα χέρια για το ονοματολογικό και κυρίως την αποσύνδεση της Βόρειας Μακεδονίας από την αρχαία ελληνική Μακεδονία, ο Μητσοτάκης θα μπορούσε να αναλάβει πρωτοβουλίες “υιοθέτησης” της γειτονικής μας χώρας και ταυτόχρονα να κινηθεί για την εμπέδωση κλίματος ανάπτυξης, ασφάλειας και συνεργασίας.
Και όμως , ο Μητσοτάκης έκανε ακριβώς τα αντίθετα. Γιατί μπορεί ο ίδιος να μην θέλει να θυμάται την συμπόρευσή του με ότι πιο ακραίο και σκοταδιστικό στοιχείο υπήρχε στη χώρα , με ψηφοθηρική στόχευση, αλλά τα θυμούνται όλοι οι άλλοι. Η διπλωματική παραλυσία έκανε τη δουλειά της και τώρα τη βρίσκει μπροστά του. Ακόμη και οι διαρκείς διακηρύξεις της Αθήνας υπέρ της συμφωνίας δεν συνοδεύθηκαν ποτέ από τις αναγκαίες ενέργειες στήριξής της, τόσο όσον αφορά τα πρωτόκολλα συνεργασίας που δεν φέρνει στη βουλή, τις συνομιλίες για τα εμπορικά, σήματα, πολιτισμικά και εκπαιδευτικά ζητήματα κλπ. Η κεντρική θέση της κυβέρνησης Μητσοτάκη ότι παρά τις διαφωνίες με την Συμφωνία των Πρεσπών την σέβεται είναι απολύτως προσχηματική. Τρέμει το ακροδεξιό ακροατήριό του και φυσικά αναμένεται και η εμφάνιση του πατριδοκάπηλου Αντώνη Σαμαρά. Όπως έστρωσε θα κοιμηθεί ο Μητσοτάκης…
Τι να περιμένουμε στο εξής
Για μια ακόμη φορά ο πρωθυπουργός δείχνει ανίκανος να κινηθεί αποτελεσματικά. Η ενέργεια της πρέσβειρας Σοφίας Φιλιππίδου να αποχωρήσει από την τελετή υπαγορεύθηκε από το ΥΠΕΞ και θυμίζει τον κλεφτοπόλεμο της Ελλάδας επί δεκαετίες, όταν σε όλα τα διεθνή φόρα οι εκπρόσωποι της χώρας αποχωρούσαν επειδή έβλεπαν ταμπέλες με το όνομα “Δημοκρατία της Μακεδονίας”
Η πιο σημαντική στιγμή όμως δεν ήταν η ορκωμοσία της νέας προέδρου. Θα περιμένουμε τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης του Μίτσοσκι προκειμένου να διαπιστωθεί αν η παράσταση της Σιλιάνοφσκα ήταν μια παρορμητική στάση, λίγες ώρες μετά την εκλογική της νίκη ή θα αποτελέσει πυξίδα της νέας κυβέρνησης. Θα έχουμε δηλαδή μια επίσημη πολιτική για να κρίνουμε.
Η κατάσταση στη Βόρεια Μακεδονία δεν είναι καθόλου καλή. Φτώχεια, αδιανόητη διαφθορά, καχεκτική δημοκρατία, αδύναμοι θεσμοί και το όραμα της ευρωπαικής προοπτικής που είναι ήδη χλωμό . Σε αυτό το κλίμα πρέπει να προστεθεί και η επιμονή της Βουλγαρίας να αναθεωρηθεί και πάλι το σύνταγμα της Βόρειας Μακεδονίας, προκειμένου να αναγνωριστεί και συνταγματικά βουλγαρική εθνική μειονότητα. Συμβαίνει πολλές φορές, χώρες που νοιώθουν ότι βρίσκονται υπό πολιορκία, να παίρνουν πολλά ρίσκα με το αντίστοιχο κόστος. Το βέβαιο είναι ότι η Βόρεια Μακεδονία βρίσκεται σε μια περίπλοκη κατάσταση και έχει ανάγκη από συμμάχους. Οπότε θα πρέπει λογικά να περιμένουμε κάποιες κινήσεις.
Η πιο σημαντική στιγμή όμως δεν ήταν η ορκωμοσία της νέας προέδρου. Θα περιμένουμε τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης του Μίτσοσκι προκειμένου να διαπιστωθεί αν η παράσταση της Σιλιάνοφσκα ήταν μια παρορμητική στάση, λίγες ώρες μετά την εκλογική της νίκη ή θα αποτελέσει πυξίδα της νέας κυβέρνησης. Θα έχουμε δηλαδή μια επίσημη πολιτική για να κρίνουμε.
Η κατάσταση στη Βόρεια Μακεδονία δεν είναι καθόλου καλή. Φτώχεια, αδιανόητη διαφθορά, καχεκτική δημοκρατία, αδύναμοι θεσμοί και το όραμα της ευρωπαικής προοπτικής που είναι ήδη χλωμό . Σε αυτό το κλίμα πρέπει να προστεθεί και η επιμονή της Βουλγαρίας να αναθεωρηθεί και πάλι το σύνταγμα της Βόρειας Μακεδονίας, προκειμένου να αναγνωριστεί και συνταγματικά βουλγαρική εθνική μειονότητα. Συμβαίνει πολλές φορές, χώρες που νοιώθουν ότι βρίσκονται υπό πολιορκία, να παίρνουν πολλά ρίσκα με το αντίστοιχο κόστος. Το βέβαιο είναι ότι η Βόρεια Μακεδονία βρίσκεται σε μια περίπλοκη κατάσταση και έχει ανάγκη από συμμάχους. Οπότε θα πρέπει λογικά να περιμένουμε κάποιες κινήσεις.
1. Να πάρει μηνύματα η Βόρεια Μακεδονία από την ΕΕ για την προοπτική ένταξής της . Ήδη η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έστειλε το πρώτο για την Συμφωνία των Πρεσπών.
2. Να πάρει επίσης μήνυμα από τις ΗΠΑ που είναι ιδιαίτερα σκληρές υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών με το γνωστό διάταγμα Μπάιντεν.
3. Να πιεστεί επίσης η ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει τη Συμφωνία, να ψηφίσει τα πρωτόκολλα κλπ. Προφανώς ο Μητσοτάκης δεν πρόκειται να κινηθεί πριν από τις ευρωεκλογές.
4. Να υπάρξει ένταση και με τη Βουλγαρία και να βρεθεί σε πολλαπλά αδιέξοδα.
Εν κατακλείδι. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι κομβικής σημασίας για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα και την ειρήνη στα βαλκάνια. Υπό αυτή την οπτική οι ευθύνες και των δύο κυβερνήσεων είναι ίδιες. Η τάση του Έλληνα πρωθυπουργού να εκλιπαρεί σχεδόν τα Σκόπια να τηρήσουν τη Συμφωνία δεν δείχνει μόνο τι πραγματικά πιστεύει, αλλά αποκαλύπτει και τον ανομολόγητο φόβο του. Ότι η κατάρρευση της Συμφωνίας θα προκαλέσει πολιτικό σεισμό στην Ελλάδα, θα επηρεάσει την θέση της χώρας στα βαλκάνια και τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Όταν έσπειρε ανέμους ως αντιπολίτευση ανέμιζε την πατριδοκαπηλία του. Τώρα θα θερίσει θύελλες και εκείνοι που κρατούσαν τις σημαίες το 2019 είναι ήδη απέναντί του. ...
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου